Fietstocht berichten en beelden

[Wim -de roetsende]

Dat het plaatsje Hell midden in de Biblebelt ligt vind ik dan wel weer iets om mijmerend over verder te fietsen   

Ooit op de heenweg naar Amsterdam fietste ik door dit gebied.

[Martin van Mourik]

Vanmiddag heb ik een paar bamboestokken bijgehaald voor mijn stokbonen. Bij het dichtstbijzijnde tuincentrum in het volgende dorp hadden ze geen stokken in de door mij gewenste lengte, ze waren of te lang, of te kort. Dan maar naar het tuincentrum een dorp verder gereden. Ik had iets in fel geel of oranje mee willen nemen om aan de naar achter uitstekende stokken te binden, maar dat was ik vergeten. Toen heb ik een handschoen gebruikt. Die is deels oranje, deels zwart, maar dat is op de foto niet te zien. De hele route was over rustige wegen, dus ik maakte me niet al te veel zorgen over mijn uitstekende lading.

[Martin van Mourik]

Vandaag heb ik een ronde gereden met een groot aandeel waterwegen en dijken. Eerst een stukje langs Lek tot aan Vreeswijk, de brug over naar Vianen, dan langs de Merwede naar Gorinchem, daar de brug over en over de dijk langs de Waal tot aan Leeuwen, daar weer de Waal overgestoken en bij Rhenen de brug over de Nederrijn, en het laatste stuk langs de noordkant van de Utrechtse Heuvelrug.

Ik heb kort even rondgekeken in de oude vestingstad Woudrichem, en ben daarna de landtong tussen de Waal en de Afgedamde Maas ingereden naar Slot Loevestein. Een mooi plas-dras-natuurgebied met veel watervogels is het daar. Bij Slot Loevestein ben ik even de poort ingelopen (fietsen verboden daar), voor een uitgebreider bezoek had ik de tijd en de 16 euro niet over.

Er waren aardig wat schapen aan het grazen langs stukken Waaldijk waar alleen een fietpad lag. Op sommige plekken lag het fietspad vol met drollen.

In Rhenen heb ik en ijsje gegeten. Mijn aanvankelijke plan was om vanaf daar de gebruikelijke route langs de N225 te nemen, maar ik had geen zin in de ergerlijke stukken hobbelfietspad in Elst en Leersum. In plaats daarvan reed ik langs de zuidkant van Veenendaal, en vanaf daar een kronkelroute met o.a een zeer hobbelige onverharde weg langs het Egelmeer. Via het onverharde fietspad langs het Leersumse Veld en het Let de Sligterpad kwam ik weer thuis.

In totaal zes uur en een kwartier voor 160 kilometer, inclusief korte pauzes.

[Martin van Mourik]

Ik ben vandaag om het Markermeer heen gefietst. Ik liep al best wel een tijd lang met dit idee in mijn hoofd, ongeveer sinds vorige zomer. De kortste route zou ongeveer op 210 kilometer uitkomen, maar dan moest ik tussen Enkhuizen en Hoorn, en tussen Hoorn en Amsterdam veel langs doorgaande wegen rijden, daar had ik niet zo'n zin in. In plaats daarvan ben ik tussen Enkhuizen en Hoorn in een boog over de dijk gereden, dit stuk was zeker de moeite waard, weinig verkeer, mooie uitzichten en goed wegdek. En vanaf Hoorn ben ik naar Schermerhorn gereden, over de dijk langs de Eilandspolder, dan bij Spijkerboor met het veerpontje over het Noordhollandsch Kanaal, en via Wijdewormer richting recreatiegebied Het Twiske, en daar doorheen over allemaal kronkelweggetjes naar Amsterdam-Noord.

Rijdend door Flevoland was het haast net of ik in het buitenland was, in België of Duitsland ofzo, zo behoedzaam en met ruime afstand werd ik er door automobilisten ingehaald.

De rit over de Markerwaarddijk heb ik als niet al te bijzonder ervaren. Matig wegdek, en dan aan de ene kant een dijk met erop voortrazende motorvoertuigen, en aan de andere kant een flinke plas. Wel leuk om er een keer over heen gereden te zijn, die kan ik afstrepen. Je merkt overigens van het verkeer over N304 niet zo heel veel door de afstand en het hoogteverschil. Raar wel eigenlijk dat ik de rit over de dijk tussen Enkhuizen dan zo mooi vond. Ik denk dat het zit in de combinatie van goed wegdek met uitzicht aan twee kanten, aan de ene kant over het polderlandschap en aan de andere kant een mooie grillige kustlijn.

Voor het stuk van Amsterdam naar Doorn had ik wat anders uitgezocht dan mijn gebruikelijke route. Vanaf de Nesciobrug over de Kanaaldijk (aan de westzijde van het Amsterdam-Rijnkanaal) tot aan Driemond, dan over de fietspaadjes tussen de Ankeveense plassen door, langs s'Graveland en Nieuw-Loosdrecht en dan langs de Hoorneboegse Heide, en door de bossen naar Bilthoven. Een stukje over de Oude Spoorbaan en via Bosch en Duin naar Zeist, en dan pas de laatste tien kilometer op bekend terrein, langs de Arnhemse Bovenweg. Deze route was geen doorslaand succes, met aardig wat hobbelpaden en -wegen, reeksen stevige snelheidsdrempels en ander ongemak. Ik was vergeten dat die route langs de westoever van het Amsterdam-Rijnkanaal veel stukken matig tot slecht wegdek heeft. Ik was ook vergeten dat de Oude Spoorbaan bij Bilthoven zo'n hobbelpad is. De fietspaadjes bij de Ankeveense plassen vind ik wel echt mooi. Langs de Hoorneboegse Heide gaan bracht bij mij herinneringen boven aan vele jaren geleden toen mijn fietsroute van Utrecht naar een kantoor in Hilversum dwars door dit heidegebied ging. Op mooie dagen ging ik er soms op de terugweg een kwartiertje zitten in het gras.

De uitgezochte route kwam uit op 230 kilometer. Ik heb er wegens een valse start nog ongeveer twintig kilometer aan toegevoegd. Ik was al bijna bij Amersfoort toen ik me opeens realiseerde dat ik mijn water vergeten was, rechtsomkeert dus. Jammer, ik was mooi vroeg uit mezelf om kwart voor vijf wakker geworden terwijl ik de wekker om zes uur had staan, en was reeds om vijf over zes vertrokken. Om zeven uur vertrok ik opnieuw, nu met water. Om 16:25 was ik weer thuis, dus 230 kilometer in een kleine negen en een half uur, of 250 kilometer in tien uur en 20 minuten. Gemiddelde snelheid dus iets boven de 24 km/u inclusief wat korte fotopauzes en een kwartier lang wat rondkijken in het historische centrum van Hoorn.

Ik had van te voren een aantal punten langs mijn route uitgezocht waar ik drinkwater bij kon tappen. Daar heb ik uiteindelijk geen gebruik van gemaakt, aan de twee liter in mijn waterzak had ik genoeg ondanks het warme weer. Thuis gekomen wel direct een stuk of wat koppen thee naar binnen gewerkt.

Toen ik over de Markerwaarddijk al een flink stuk gevorderd was merkte ik een vreemd soort kloppend effect bij mijn voorrem. Wat bleek: de velg van mijn voorwiel heeft nu een barst, net zoals mijn achtervelg in november vorig jaar. Ik heb een beetje lucht uit mijn voorband gelaten zodat de druk op de velg wat minder zou zijn. Gelukkig heeft mijn achterrem net nieuwe remblokken en is goed afgesteld. Na verloop van tijd kreeg ik er ook nog een tikkend geluid bij, het uitstulpende deel van de velg tikte licht tegen de remblokhouder aan. Ik heb uiteindelijk de rem bijgesteld zodat het tikken weg was. Daarmee had ik geen voorrem meer, maar ik was inmiddels wel gewend om steeds alleen de achterrem te gebruiken. Dat terwijl ik normaal vaak alleen de voorrem gebruik.


Veel lange rechte wegen daar in de Flevopolder.


Lelystad



Markerwaarddijk






Op de Zuiderdijk tussen Enkhuizen en Hoorn.


Enkele fiets-selfies in Hoorn




Pontveer Jan Hop in Spijkerboor, de Spijkerbrug ging net op toen ik overgezet was.



Fietsbrug over de Ringvaart van de Wijde Wormer


In Recreatiegebied Het Twiske, de Twiskemolen uit 1541 was in bedrijf.



Rijdend langs het Amsterdam-Rijnkanaal zag ik een brugdeel op een schuit voorbij komen.


Het Bergse Pad op een dijkje tussen de plassen bij Ankeveen

[Willeke_IGKT]

Mooi verslag weer.

Ik kies vaak voor de route via de Enkhuizen Lelystad dijk omdat je er 25 km geen last van verkeer hebt.
Maar de laatste paar keer vanaf de Hollandse brug bij Almere meteen de dijk westelijk en vervolgens noordelijk buiten Almere langs gekozen en dat was ook tamelijk pijnloos, alleen een aantal keer de redelijk drukke weg oversteken (waarom niet een fietspad langs een kant houden of zelfs twee, ieder aan een kant?)

[Fietsbennie]

Volgens mij was die dijk altijd de N302, tegenwoordig omgenummerd naar N307.
Ik heb hem een keer vroeg gedaan, uur of 5 ofzo. Met weinig verkeer vond ik het wel uniek fietsen, je hoeft niet over de route na te denken.

[Martin van Mourik]

de laatste paar keer vanaf de Hollandse brug bij Almere ...

Als je via de Hollandse brug rijdt - richting Dronten neem ik aan - dan rij je dus van Velzen-Noord naar de Hollandse brug.
Via welke weg rij je dan door/om Amsterdam heen?

Ik dacht dat ik een redelijk goed doorlopende route door Amsterdam-Noord heen had gevonden, langs de IJdoornlaan tot bij S116, en dan de J.H. van Heekweg en de Markengouw richting de Schellingwouderbrug. In de praktijk viel het me nogal tegen, veel verkeer, een paar keer net niet of net wel een afslag gemist, en ik kwam ook nog een opgebroken weg met omleiding tegen. Het liefst was ik tot vlak bij de Schellingwouderbrug ten noorden van de A10 gebleven, maar dat gaat niet als je vanuit Landsmeer komt want er is alleen midden in Amsterdam-Noord een brug over het Noordhollandsch Kanaal, de volgende is pas in Purmerend. Ja of je kunt de veerpont Landsmeer-Schouw nemen, maar dat leek me ook niet opschieten.

[Willeke_IGKT]

Als je via de Hollandse brug rijdt - richting Dronten neem ik aan - dan rij je dus van Velzen-Noord naar de Hollandse brug.
Via welke weg rij je dan door/om Amsterdam heen?

Ik ga vanaf huis meteen naar de pont Velsen Noord - Velsen Zuid, rij langs de zuidzijde van het Noordzeekanaal en langs het westelijk havengebied, Westpoortweg, dan bij de AustraliëHavenweg rechts, tot het Brettenpad, net voor de Haarlemmerweg, hiermee kom je in een park gebied dat met wat kruisende wegen tot bijna Centraal Station doorloopt. Ik gebruik voor het laatste stukje meestal de navigatie, er zijn een paar routes. Dan zoek ik de IJ oever achter het Centraal Station, dat is de Ruijterkade, rechtdoor de Piet Heinkade, linksaf de Zeeburgerdijk op, Flevoparkweg, Westelijke Merwedekanaaldijk, dan op Muiden af via de Nesciobrug.

Fred, een van De Waterlandse Liggers gaat vanaf pont Buitenhuizen richting Halfweg, houdt dan ook aan op achter Centraal Station, en in plaats van de Nesciobrug pakt hij een volgende richting Muiden.
Of hij gaat bij de Hempont het Noordzeekanaal pas over, dat is in Zaandam en brengt je tot in de buurt van Station Sloterdijk.

Voor mij is de route door Beverwijk vervelend, en bij pont Velsen kan ik mijn vertrek tijd tot op de minuut regelen, nog geen 1,5 km van huis.

[Martin van Mourik]

Aha, dus in de praktijk kiezen jullie altijd voor routes die ten zuiden van het Noordzeekanaal lopen, en dan achter het centraal station over de kade.
Zo ben ik ook wel eens gereden. Wel veel stoplichten en slalommende toeristen daar, maar daarna ben je redelijk snel weg uit de drukte.

[Martin van Mourik]

Afgelopen zondag heb ik een nostalgische ronde gereden waarbij ik twee oude routes nogmaals gevolgd heb. De eerste route was die naar Hamminkeln en camping Dingdener Heide, het eindpunt van de eerste dag van de eerste fietsreis ooit die ik met mijn ligfiets maakte in augustus 2020. De tweede route was die van het Duitse grensplaatsje Oeding naar huis, vorige zomer s'nachts gereden op de laatste rit van mijn fietsreis naar Polen. Ik vroeg me sind die nacht altijd af hoe deze route bij daglicht zou zijn.

Ik had de wekker om 6:00 uur gezet, werd wat eerder wakker en stond op om 5:45, en vertrok om 6:30. Om 18:20 was ik weer thuis. De route die ik had voorbereid was ruim 250 kilometer, maar ik heb er onderweg nog een paar lussen aan toegevoegd en het is ruim 265 kilometer geworden.

De route naar Arnhem langs de spoorlijn vanaf Veenendaal De Klomp tot aan Oosterbeek had ik al geruime tijd niet meer gereden. Ondanks de hoogteverschillen met een lange reeks van stukjes klimmen en dan weer afdalen kon ik goed opschieten over deze route, het was lekker rustig tussen het groen, en na een uur en drie kwartier was ik in Arnhem. Bij Arnhem had ik over de kade willen rijden, maar dat ging niet, het was afgezet. Na twee pogingen vanaf de Boterdijk en via het ernaast liggende fietspad waarbij ik steeds op een groot hek stuitte, ben ik met de fiets aan de hand door het parkje dat daar ligt gegaan waar ik wat personages tegenkwam waarvan ik de indruk had dat het daklozen waren die daar bivakkeerden, en kwam ik onder een viaduct door bij de grote fontijn uit tussen golvende witte en blauwe tegels. Ik heb daar mijn banden staan controleren op glasscherven, omdat het in de buurt van de hekwerken waar ik op gestuit was vol lag met glasscherven. Vervolgens ben ik over de blauw-witte golven gefietst, een rijbaan overgestoken waar fietsen verboden waren, over nog meer blauw-witte golven tussen geparkeerde auto's doorgefietst, en zo kon ik het centrum van Arnhem bereiken.

Van Westervoort tot Babberich heb ik de doorgaande fietsroute langs het spoor die daar ligt gevolgd. De karakteristieke lantaarnpalen die daar staan kwamen me bekend voor, en hier en daar kwam ik langs een punt dat ik me nog herinnerde. Vanaf de grens bij Elten weet ik niet hoe ik destijds gereden ben. Ik wist het zelf op die dag achteraf al niet meer, ik had geen route voorbereid, had die dag een voorkeur voor het vermijden van doorgaande wegen, en kwam al improviserend uit op een kronkelroute langs vele dorpjes die me aan het begin van de avond toevallig in het plaatsje Hamminkeln bracht. Destijds kostte de fietsreis daar naartoe me een dag. Deze keer was ik er aan het eind van de ochtend om tien voor elf, na vier uur en twintig minuten fietsen, maar dan wel langs meest doorgaande wegen, recht er naartoe. In Hamminkeln moest ik even zoeken voor ik het juiste pleintje weer gevonden had.

Ik had bij die fietsreis destijds een eigen telefoon bij me zonder mobiel internet, met goede offline kaarten erop, en een telefoon van de zaak met mobiel internet die ik wilde gebruiken om naar campings te zoeken. Ik had die telefoon van de zaak uitgezet om stroom te sparen, en was de ontgrendelingscode vergeten, online zoeken naar campings ging dus niet werken. Op de Molkereiplatz in Hamminkeln haalde ik een ijsje bij Eis Cafe Morrico, en vroeg daarna aan enkele mensen op het plein of ze een camping in de buurt wisten. Een vriendelijke dame wees me de weg naar de Dingdener Heide. Bij de Dingdener Heide kwam ik destijds s'avonds aan, deze keer om kwart over elf s'morgens. Kort voor je er bent krijg je nog een venijnige klim tegen de Kahlenberg op.

Mijn voorbereide route ging van de Dingdener Heide via de kortste weg naar Oeding, maar ik bedacht me dat ik wel even wilde rondkijken in Bocholt. Terwijl ik Bocholt binnen fietste reed ik op een gegeven moment achter een auto met opdruk "Erstes Bocholter Brötchen Taxi". Het is wat met die Duitsers en hun Brötchen, ze hebben er dus zelfs speciale bezorgdiensten voor. Op velomobilforum.de zie je ook wel eens opmerkingen van mensen die in het buitenland de Brötchen missen. Ik zag ergens een horeca-gelegenheid genaamd "Bokolter Koffiehus", geinig hoe je sporen van het (Oost-)Nederlands tegenkomt in namen dicht over de grens, en andersom ook. Toen ik verder wilde bleek de Münsterstraße naar Rhede voor een flink stuk opgebroken en afgezet te zijn, dit leverde me nog een extra omweg op. Ik kwam gelukkig goed uit met een zelf geimproviseerde omleiding, precies daar waar de weg weer begaanbaar was. Bij Rhede was een stuk van de L572 / Gronauerstraße afgezet en moest ik nog een keer omfietsen. Daarbij kwam ik langs het centrum, en maakte zelf kennis met het Duitse fenomeen dat mensen ligfietsers willen overtuigen dat een "Fahne dran machen" notwendig is. Een of andere lul riep me dit toe vanuit zo'n overmaatse SUV met slechte zichtlijnen, terwijl zijn vrouw in de passagiersstoel me sprakeloos en sip aankeek van achter een spiegelende zonnebril.

De L572 richting Oeding leek net een soort van snelweg, in beide richtingen enkelbaans met een vluchtstrook en maximumsnelheid 70. Ik twijfelde in het begin of ik er wel mocht fietsen, maar had nergens een duidelijk bord met een fietsverbod gezien. Later zag ik een enkele fietser die er ook reed, en kwam ik enkele fietssymbolen tegen die op de vluchtstrook geverfd waren. Tot aan Burlo ging de weg lange stukken gestaag vals plat helling op. Ik bereikte Oeding en reed vrijwel klokslag een uur de Nederlandse grens over.

De route langs Winterswijk en Lichtenvoorde ging langs doorgaande wegen, niks opmerkelijks, lange stukken in redelijk goede staat verkerende vrijliggende fietspaden. Van Harreveld naar Doetinchem kwam het stuk over smalle landweggetjes waar ik die nacht vorige zomer zo'n zware tijd had. Op deze weggetjes zonder verlichting en zonder strepen of markeringen toverde mijn vermoeide slaperige brein in het duister af en toe bergwanden of afgronden tevoorschijn die er beslist niet waren. Bij daglicht was deze route prima te doen, een beetje eentonig met veel raaigrasvelden en zo om de paar honderd meter een boerderij, soms afgewisseld met een plukje begroeiing, maar ook wel af en toe met mooie lanen. In Doetinchem ben ik nog even dwars door het oude centrum gegaan, met de fiets aan de hand door het wandelgebied. Op het plein rond de Catharinakerk stonden veel marktkramen en mensen en er stond een dixieland bandje te spelen. Vanaf Wehl volgde ik nog meer landwegen, het landschap is hier kaler en opener dan ten oosten van Doetinchem. Mijn oorspronkelijke route zou me via de Centerpoort-industrieterreinen bij Duiven en Westervoort naar Westervoort toegebracht hebben. Ik besloot dat ik daar geen zin in had, boog af naar het noorden, en volgde vanaf de westkant van Giesbeek de dijk langs de Lahtumse plas en de Ijssel. Dit bleek een goede zet, het was een mooi stukje fietsen over de dijk, en het bracht me zonder verkeersdrukte en stoplichten tot aan de Brug bij Westervoort.

Ik stak in Arnhem de Nederrijn over via de John Frostbrug om over de Rijndijk tot Kesteren te fietsen, en daar dan weer over te steken naar Rhenen. De rit over de dijk werd wederom een beproeving, net als in die nacht vorige zomer. Toen door een dikke mist met zeer beperkt zicht, waar ik slaperig en vermoeid door heen moest, een witte waas in het schijnsel van mijn koplamp tegemoet. Deze keer ook door vermoeidheid, maar dan gecombineerd met tegenwind en nogal wat autoverkeer en groepen motorrijders met van die motoren die geoptimaliseerd zijn op vervelende herrie maken. In Rhenen nam ik nog een korte pauze om een ijsje te eten van de schepijstent daar in het centrum. In Leersum was op deze dag het welbekende bloemencorso gehouden, terwijl ik er doorheen reed kwam een van de praalwagens mij tegemoet, traag voortgetrokken door een kleine tractor, een kleine file er achteraan. Doordat een deel van de afzettingen voor autoverkeer nog niet opgeruimd waren kon ik nog mooi een stuk over de rijbaan fietsen en zo wat van de vervelende hobbeltegelfietspaden van dit dorp omzeilen.

Fontein in Arnhem


Uitzicht over de Rhein vanuit het Rheinpark in Emmerich


Molkereiplatz in Hamminkeln


Campingplatz Dingdener Heide


Obelisk op de Berliner Platz in Bocholt.
Er staat in gothische letters gebeiteld: von Bocholt nach Berlin 470 km.


Historisches Rathaus op de Markt in Bocholt


L572 / Gronauerstraße


Grensovergang bij Oeding


Landweggetjes tussen Lichtenvoorde en Doetinchem



Fietspad vanuit centrum richting de Oude Ijsselbrug in Doetinchem


Op de Bandijk langs de Ijssel bij Westervoort


Vanaf de John Frostbrug waren in de verte de werkzaamheden aan de kade te zien.


Een van de praalwagens na afloop van het bloemencorso in Leersum

[Jeroen S]

Hallo Martin, een deel van je route is bij mij ook wel bekend. Van Emmerich naar Hamminkeln kun je inderdaad heel veel kleine weggetjes pakken, die daar een beetje slingeren. Door de Autobahn, De Rijn, wat oude Rijnarmen, een spoorbaan en de grens die allemaal voor een wat vreemd verloop van wegen zorgen. Een mooie en heel lange tocht.

[Martin van Mourik]

Ik ben vanmiddag naar het Wekeromse Zand gereden om daar een wandeling te maken. Ik heb anderhalf uur gelopen, ruim de helft van de tijd over mul zand. Ook een stuk over een leuk paadje in het bos over de kam van een voormalige zandduin. Op de heenweg en terugweg ongeveer een uur en een kwartier gefietst. Het Wekeromse Zand ligt ten noorden van Ede en ten oosten van Lunteren. Het is mooi stil daar als je het vergelijkt met de Utrechtse Heuvelrug. Langs de Utrechtse Heuvelrug lopen snelwegen en drukke provinciale wegen, daar heb je bijna altijd geraas van auto's op de achtergrond. Het Wekeromse zand ligt wat verder van doorgaande wegen vandaan, en als je in het gebied staat wordt het geluid van de eromheen liggende wegen ook nog gedempt door de heuvels en bossen die er omheen liggen.

Op de terugweg maakte mijn aandrijving een storend geluid. Ik dacht eerst ik rij naar huis en dan kijk ik thuis wel wat er mis is. Maar het geluid werd steeds harder en storender. Ik stopte een eerste keer om de boel te inspecteren, zag niets, en reed maar weer door. Bij een korte klim tegen de Emminkhuizerberg op (nou ja berg, 22 meter hoog is die hobbel), werd het geluid wel heel pregnant. Boven aangekomen keek ik nog een keer en zag toen wel waar de herrie vandaan kwam: de dikke bout dwars door de framebuis heen met de kettingrol erop zat los. Deze bout zat altijd vast met twee simpele moeren, tegen elkaar aan vastgedraaid zodat ze niet los zouden gaan. Dit was al zo toen ik de fiets ruim vier jaar geleden tweedehands kocht. Ik heb wel eens overwogen om dit te vervangen door een borgmoer, maar het is er nooit van gekomen. Het gaf in de praktijk ook geen problemen, tot nu toe dan. De twee moeren waren weg, die ben ik dus ergens onderweg verloren. Ik vraag me nu af of dit misschien al in Frankrijk of Duitsland gebeurd is, of daarna ergens in Nederland. De bout hing op zijn elf-en-dertigste erbij en de ketting liep naast de kettingrol over de bout. Een nadeel van de constructie van een Challenge Hurricane is dat je de zitting moet loshalen om deze bout met de kettingrol er uit te kunnen halen, bijvoorbeeld als je de kettingrol wilt vervangen, of als je de afstand van de kettingrol t.o.v. de framebuis wilt bijstellen met meer of minder ringen. Een voordeel bij dit nadeel is dat je de bout en kettingrol niet kwijt kunt raken, zelfs niet als de boel er helemaal los bij hangt. Ik heb de bout teruggestoken zodat deze weer helemaal door de framebuis heen zat, en ben weer gaan fietsen. De aandrijving klonk weer als vanouds, niet helemaal geruisloos, maar niet storend. De aandrijving liep ook weer ietsje lichter, maar dat verschil vond ik eigenlijk best wel klein. Nu nog een nieuwe moer regelen.

[Jeroen S]

Hallo Martin, Ik hoop dat het weer goed komt met die kettingrol. Wel mazzel dat je gewoon thuis bent gekomen.

[Martin van Mourik]

Ik heb vandaag de Winterzonnewendetocht 2024 gereden, een eenpersoonsevenement zonder inschrijvingskosten voor open tweewieler-ligfietsen. De tocht omvat geen onderbrekingen voor horecabezoek, we fietsen gewoon door. Er stond vandaag een bescheiden rondje van 143 kilometer op het programma met als letterlijk en figuurlijk hoogtepunt Nationaal Park Veluwezoom. De route bevatte enkele passages over onverharde wegen.



Met een vertrek om vijf over negen en aankomst om vijf over vier heb ik op de kop af zeven uur over de tocht gedaan. Als je in deze periode van korte dagen binnen bezig bent dan lijkt het of het maar heel kort licht is buiten, maar als je nu de hele dag buiten actief bent dan voelt het toch nog als een behoorlijk lange dag met een redelijke dosis daglicht.

De eerste uren was het droog en prikte de zon af en toe door de sluierbewolking heen, enkele keren was een klein beetje blauwe hemel tussen de wolken te zien. Later werd de lucht grijzer, en de laatste twee uur miezerde het onophoudelijk. De neerslag werd niet zodanig sterk dat ik stopte om mijn regenkleding te voorschijn te halen. Er stond een krachtige zuidwesten wind en het was in vergelijking met de langjarige gemiddelden warm voor de tijd van het jaar.

Van reststukken van de stof waarmee ik mijn achtertas gemaakt heb had ik simpele provisorische wind/regenschermen voor mijn handen gemaakt en op mijn stuur bevestigd met een stuk klittenband. Hierdoor kon ik de hele dag volstaan met mijn dunne handschoenen met vingertoppen waarmee je een aanraakscherm kunt bedienen. Ik moest geregeld mijn handen even eruit halen, het verschil was duidelijk te merken. Bij sterke tegenwind flapperden ze soms zodanig dat het moeilijk werd om mijn handen er weer in te krijgen.

Van het Amsterdam-Rijnkanaal tot Kesteren voerde de route over de N320. Deze doorgaande weg in de Betuwe ligt voor mij normaal gesproken nooit op de route, vanuit Doorn gezien is het altijd een omweg. Voor oost-west fietsverkeer ten zuiden van de Nederrijn / Lek leek het me een redelijk goede route als alternatief voor het volgen van de Rijnbandijk. Pluspunten: de fietspaden zijn in redelijk goede staat met ongeveer dezelfde kwaliteit asfalt als de autorijbaan, de weg loopt langs de dorpen, niet erdoor. Minpunten: fietsverkeer heeft nooit voorrang op alle rotondes en kruispunten, je rijdt door een betrekkelijk monotoon agrarisch landschap langs voortrazend motorverkeer. Bij de rotondes en kruispunten loopt het fietspad vaak in redelijk scherpe bochten, voor velomobielen is het volgen van de Rijnbandijk waarschijnlijk toch prettiger omdat je daar dan minder vaak afgeremd wordt.
Ten westen van de kruising met de N835 was er een tweerichtingsfietspad aan de noordzijde, ten oosten van de N835 veranderde dit in eenrichtingsfietspaden aan weerszijden. Dit was naar mijn smaak niet heel duidelijk aangegeven, zodoende miste ik deze wissel en reed door tegen de rijrichting in. Ik dacht, ach dan steek ik zo wel over bij de volgende rotonde of kruispunt, maar die liet vervolgens lang op zich wachten.

Om vijf voor elf reed ik over de Rijnbrug bij Heteren, en sloeg aan de overkant rechtsaf om daar de Fonteinallee te volgen. Ik passeerde de Italiaanseweg, het stijle hobbelpaadje met twee haarspeldbochten dat in de route van het Herfsttreffen van 2023 was opgenomen. Ik liet de Italiaanseweg links liggen en reed verder over de Fonteinallee. Aan de zuidwestkant van Oosterbeek bij landgoed De Hemelse Berg bekeek ik de reeks watervallen daar. Deze bevinden zich in op het landgoed aangelegde waterpartijen.

Om twaalf uur kruiste ik bij Oefenterrein Arnhemse Heide de A50 en bereikte de Veluwezoom. Ik genoot in dit gebied van de weidse uitzichten over de uitgestrekte heidevelden. De route liep met een lus langs het Rozendaalse veld, de Rhederheide en de Zilvense heide om uiteindelijk weer bij de A50 uit te komen en deze bij Woeste Hoeve weer over te steken.

Via Hoenderloo ging het richting Boswachterij Kootwijk, langs de rand van Infanterie Schietkamp Harskamp, eerst in noordelijke richting en dan vanaf de Hoog Buurlose Heide in westelijke richting. De hemel trok steeds verder dicht en het begon te miezeren, de laatste twee uur reed ik in een grijze waas tegen de sterke zuidwesten wind in, ik zat gemiddeld zo'n twee verzetten lager dan normaal.

Via Wekerom, langs natuurgebieden De Valouwe en het Lunterensche Buurtbosch liep de route naar de Rijksweg / N224 ten westen van Ede. Vanaf De Klomp was het voor mij de gebruikelijke weg naar huis langs het spoor met een oversteek van de Utrechtse Heuvelrug van Maarsbergen naar Doorn. Dit kwam wel goed uit want door de aanhoudende miezerregen werd het moeilijk tot onmogelijk om mijn telefoon te bedienen om te navigeren, ondanks de afscherming tegen de elementen van mijn telefoon en handen werd de boel uiteindelijk te vochtig.

09:33 op de veerpont bij Wijk bij Duurstede, kerstversiering aan de lantaarn en personeel liep met kerstmuts op


10:43 op de Randwijkse Rijndijk, een groep van zo'n twintig mensen in gele hesjes gestoken en met bouwhelmen op zijn wilgen aan het knotten


10:54 op de Rijnbrug bij Heteren


11:05 - 11:30 landgoed De Hemelse Berg








12:00 Rozendaalse veld








12:19 Brandtoren

---

12:43 Groenendaal - Zilvense Heide






13:34 Hoog Buurlose Heide




13:58 Hoog Buurlose weg tussen Kootwijkerzand en militair terrein Harskamp


15:55 bijna thuis, nog een stukje klimmen


veel modder verzameld vandaag

[Wim -de roetsende]

Ik heb vandaag de Winterzonnewendetocht 2024 gereden, een eenpersoonsevenement zonder inschrijvingskosten voor open tweewieler-ligfietsen. De tocht omvat geen onderbrekingen voor horecabezoek, we fietsen gewoon door. 

Dit vind ik nou een mooi verbeeld van 'zelf de slingers ophangen' om er een feestje van te maken.

[Jeroen S]

Mooie route weer, een een deel over Gravel, en dat zonder gravelbike? Kan dat wel?    Het ziet eruit als weggetjes waar ik me met de highracer ook nog wel zou wagen, daar liggen juist voor dit soort stukjes dikkere bandjes op. Hele mooie stukken en vermoedelijk ook heel erg stil en rustig in de bosgebieden deze tijd van het jaar.

[Martin van Mourik]

Het ziet eruit als weggetjes waar ik me met de highracer ook nog wel zou wagen, daar liggen juist voor dit soort stukjes dikkere bandjes op.

Ik vermoed dat een highracer het vanwege de grotere wielmaat zelfs beter doet. Mijn fiets heeft snel de neiging om met het voorwiel te gaan schuiven als de grond een beetje slap is, de controle houden is dan echt lastig. Een paar keer ging ik bijna onderuit op die manier, maar het ging nog net goed.

Hele mooie stukken en vermoedelijk ook heel erg stil en rustig in de bosgebieden deze tijd van het jaar.

Op de fietspaden van egale betonplaten kwam ik diverse wielrenners tegen. Op de onverharde wegen alleen een enkele wandelaar.

---

In 2025 vallen de zonnewendes op een zaterdag en een zondag.
Misschien heb ik hier wat mensen kunnen inspireren om ook eens een zonnewendetocht te ondernemen, dat zou leuk zijn. Op de dag van de zonnewende solo minimaal honderd kilometer en dan hier je verhaal doen, ongeveer zoals de CENTMOIS op vélorizontal (https://velorizontal.1fr1.net/t27819p625...nde#743360).

[Wim -de roetsende]

Misschien heb ik hier wat mensen kunnen inspireren om ook eens een zonnewendetocht te ondernemen, dat zou leuk zijn. 

Op de dag van de zonnewende solo minimaal honderd kilometer en dan hier je verhaal doen, 

Dat is sowieso een stuk beter dan je volvreten met Kerst.

[Tom Fekkes]

Dat kan evengoed nog na de zonnewende.

[Lopopodium]

Tjonge, zeven uur fietsen met dit weer. Ik ben een enthousiaste fietser, maar dit zou ik niet meer doen. Mijn ligfietst staat in de stalling tot begin maart. In de tussentijd wil ik nog wel tochtjes van twee uur doen op de stadsfiets. Maar meer ook niet. Straks vanaf de late winter is acht uur fietsen wel weer leuk. Als het maar droog is...

Ben je nou niet doorweekt na zeven uur?

[Martin van Mourik]

Alleen de laatste twee uur miezerregende het. De neerslag was niet zo sterk dat ik doorweekt raakte, of verkleumd.

Na een uurtje fietsen heb ik doorgaans wel een doorweekte rug.

Ik reed deze tocht met een wollen trui onder een dunne winddichte jas (windstopper fleece), en met een wat lagere intensiteit dan normaal. Ik zweette dus ook wat minder hard. Wol houdt goed warm als het klam is.