Voetgangers op het fietspad

[365cycle]

Ik rij fiets bij nacht en ontij.

Herkenbaar hoor. Ik vind het zelfs wel fijn, 's nachts rijden. Houd van hard rijden en dat gaat 's nachts een stuk beter, zonder reserves te moeten bewaren voor auto's (want die zijn er dan toch bijna niet) en ik hoef dan ook veel minder te remmen.

Vanuit huis naar het centrum van het dorp heb ik de keuze uit 2 fietsroutes met vrijliggende fietspaden door hondenuitlaat gebieden. Hondenbezitters met 1 t/m 5 honden. Elke dag moet ik me aanpassen aan loslopende en flexibel aangelijnde honden. Bijna elke week sta ik weleens stil of bijna stil.
Op het moment dat ik moet stoppen krijg ik oprechte verontschuldigingen. Als ik boos wordt of iemand vermanend toespreek ben ik de hufter.

Ik begrijp dat iemand ergens op wijzen in deze maatschappij gevaarlijker geworden is, maar dat betekent niet direct dat we het niet moeten doen. We maken die maatschappij met z'n allen. Al ben ik wat dat betreft met m'n 38 jaar, fors lijf en meer dan tien jaar hobbymatige knokervaring wel wat in het voordeel.

Mensen hebben in deze 24 uur maatschappij steeds vaker een kort lontje. Ik kies voor het eerste. Als ik boos wordt heb ik mezelf ook nog te pakken.
Fietsen moet voor mij een plezierige ontspanning blijven. Verkeer is afgeleid van "verkeren" of omgang met elkaar als weggebruikers.

Begrijp me niet verkeerd, ik vind niet dat je boos moet worden. Vaak beseffen mensen totaal niet dat ze iets "fout" doen, ik vind dat er dan ook geen reden is om boos te zijn. Mijn manier van aanspreken zou iets zijn in de trant van "excuses aanvaard, maar beseft u wel wat er gebeurd was als ik dat lijntje niet gezien had?".

Een keer verontwaardigd geweest op een junk onder invloed en met smetvrees, waarbij ik me moest verdedigen en 4 uur in de politiecel gezeten met een proces-verbaal voor eigenrichting. De 36 jarige dader spoog mij, toen 66 jarige, de ogen vol uit wraak. Na 3 jaar procederen tot en met een regiezitting en een inhoudelijke zitting bij het Hof van Leeuwarden vrijgesproken.

Je kan altijd een keer de verkeerde tegenkomen, daar hoef je niet eens verontwaardigd voor te zijn. Ik heb veel in het uitgaanscircuit rondgehobbeld (tot de volgende ochtend aan toe, en zelfs een enkele keer middag) en ben o.a. weleens van achteren aangevallen door een volslagen onbekende, als dat ik ooit een pistool onder m'n neus heb gehad (letterlijk). Gelukkig ben ik er nog