Geen zorgen lieve lieden, ik sleur dit topic wel weer on topic met mijn testritverslag.
(Ik had ‘m dus bijna af en toen had mijn browser ‘m opgegeten, de hond. Om met Tenacious D te spreken: het was het beste testverslag in de wereld; wat nu volgt is slechts een slap aftreksel.)
(Zoals ik eerder dus ook al schreef: ) ik werd hartelijk ontvangen tussen de Mango’s en Hilgo’s. Met de nieuwe “aerotop” op de Mango ogen beide modellen vergelijkbaar slank en compact. De lucht van smeerolie (nou ja, ik neem aan dat het geen motorolie was) completeerde de indruk van een collectie antieke auto’s, heel sfeervol.
IRL stoort het “achterwerk” van de Mango me niet zoveel als op de foto’s vanuit kikkerperspectief, en ook staart het mijns inziens sympathieke “gezichtje” van de Hilgo me niet direct aan. (Niet dat alle Hilgo’s een gezichtje hebben: de 2e koplamp is een losse optie.)
Naar verluidt is de Hilgo naast een weinig lager vooraleerst technisch anders dan de Mango, waarvan die veelgenoemde ambachtelijke derailleur slechts een voorbeeld is.
Nu wil het feit dat ik altijd goed test op unieke verkooppunten. Staat de QuattroVelo erom bekend dat een achterband het veilig en soms zelfs ongemerkt kan begeven? Dan ploeg ik uiteraard een stevige testronde lang ongemerkt met “juist zo een” platte band door. Leunt de Hilgo op een drop-in cassette en eenvoudig te onderhouden (en in de testfiets nou toevallig even niet afgeschermde) kettingloop? Dan maal ik daar toch even mijn losliggende winterjas doorheen, en ja inderdaad, die is er zo weer uit te pulken want alles kan los. Zo ook helaas het unieke schakelsysteem, maar dan op een niet ontworpen manier, zodat deze hierna op een unieke versnelling blijft hangen.
Ik moet zeggen, zowel Allert als Melvin zijn echte professionals. De persoonlijke teleurstelling is niet aan ze af te lezen en de reparatie wordt opgepakt met een zekere gedrevenheid, waar gelatenheid eerder op zijn plaats ware geweest
Voor een korte tweede poging mocht ik ook de toerkap even uitproberen. Aan het verschil in zicht hoefde ik in het geheel niet te wennen. Melvin vertelde hoe zij uit principe van verkeersveiligheid de “oorgaten” open houden. Ik heb verzuimd te vragen hoe dat nou zit met regen van opzij; evenals bij de Drymer (en de BMW C1) zie ik nooit zo goed in hoe je daarin daadwerkelijk droog moet blijven. Ondanks de gaten merk ik evenals eerder bij de QV-met-de-kap dat ik direct minder alert ben op achteropkomend verkeer. Bij de WAW leek ik dat niet te hebben; het kan ook aan de dag liggen.
Het ontbreekt me daarna even aan de rust en fysieke ruimte om alsnog een goede kruissnelheid neer te zetten, noch helpt de storm om een indruk te krijgen van het uitrolgedrag. Ik geloof ergens wel dat het er allemaal in zit, maar ter plekke kwam het er even niet uit.
Wat rest mij nog te zeggen: it fits like a glove. Ik stoot me nergens, je hebt toch lekker die grote velomobiel.nl-legacy opening en vervolgens zit je zo knus als een tientje in de knip, en nergens is ruimte teveel. Heel lean. Zonder die doorgaans standaard kettingafschermer zag ik nog niet zo goed waar Harry nou al zijn boodschappen laat, maar dat kunstje is vast aan te leren. (Hoe gaan jullie eigenlijk om met de staartkant waar de veerpoot zich bevindt? Gaat daar alleen zachte bagage?)
Oh en de mix van glasvezel en carbon laat zich naar verluidt veel beter (uitdeuken en) repareren. En (dawistiknie!): alle body onderdelen van Mango en Hilgo zijn in principe te vervangen.
En oh ja, ik wees Melvin erop dat ie op de meeste plekken goedkoper was geprijsd dan op één andere plek op hun website, en hij heeft dat nu gefikst. Sorry
(Ik had ‘m dus bijna af en toen had mijn browser ‘m opgegeten, de hond. Om met Tenacious D te spreken: het was het beste testverslag in de wereld; wat nu volgt is slechts een slap aftreksel.)
(Zoals ik eerder dus ook al schreef: ) ik werd hartelijk ontvangen tussen de Mango’s en Hilgo’s. Met de nieuwe “aerotop” op de Mango ogen beide modellen vergelijkbaar slank en compact. De lucht van smeerolie (nou ja, ik neem aan dat het geen motorolie was) completeerde de indruk van een collectie antieke auto’s, heel sfeervol.
IRL stoort het “achterwerk” van de Mango me niet zoveel als op de foto’s vanuit kikkerperspectief, en ook staart het mijns inziens sympathieke “gezichtje” van de Hilgo me niet direct aan. (Niet dat alle Hilgo’s een gezichtje hebben: de 2e koplamp is een losse optie.)
Naar verluidt is de Hilgo naast een weinig lager vooraleerst technisch anders dan de Mango, waarvan die veelgenoemde ambachtelijke derailleur slechts een voorbeeld is.
Nu wil het feit dat ik altijd goed test op unieke verkooppunten. Staat de QuattroVelo erom bekend dat een achterband het veilig en soms zelfs ongemerkt kan begeven? Dan ploeg ik uiteraard een stevige testronde lang ongemerkt met “juist zo een” platte band door. Leunt de Hilgo op een drop-in cassette en eenvoudig te onderhouden (en in de testfiets nou toevallig even niet afgeschermde) kettingloop? Dan maal ik daar toch even mijn losliggende winterjas doorheen, en ja inderdaad, die is er zo weer uit te pulken want alles kan los. Zo ook helaas het unieke schakelsysteem, maar dan op een niet ontworpen manier, zodat deze hierna op een unieke versnelling blijft hangen.
Ik moet zeggen, zowel Allert als Melvin zijn echte professionals. De persoonlijke teleurstelling is niet aan ze af te lezen en de reparatie wordt opgepakt met een zekere gedrevenheid, waar gelatenheid eerder op zijn plaats ware geweest
Voor een korte tweede poging mocht ik ook de toerkap even uitproberen. Aan het verschil in zicht hoefde ik in het geheel niet te wennen. Melvin vertelde hoe zij uit principe van verkeersveiligheid de “oorgaten” open houden. Ik heb verzuimd te vragen hoe dat nou zit met regen van opzij; evenals bij de Drymer (en de BMW C1) zie ik nooit zo goed in hoe je daarin daadwerkelijk droog moet blijven. Ondanks de gaten merk ik evenals eerder bij de QV-met-de-kap dat ik direct minder alert ben op achteropkomend verkeer. Bij de WAW leek ik dat niet te hebben; het kan ook aan de dag liggen.
Het ontbreekt me daarna even aan de rust en fysieke ruimte om alsnog een goede kruissnelheid neer te zetten, noch helpt de storm om een indruk te krijgen van het uitrolgedrag. Ik geloof ergens wel dat het er allemaal in zit, maar ter plekke kwam het er even niet uit.
Wat rest mij nog te zeggen: it fits like a glove. Ik stoot me nergens, je hebt toch lekker die grote velomobiel.nl-legacy opening en vervolgens zit je zo knus als een tientje in de knip, en nergens is ruimte teveel. Heel lean. Zonder die doorgaans standaard kettingafschermer zag ik nog niet zo goed waar Harry nou al zijn boodschappen laat, maar dat kunstje is vast aan te leren. (Hoe gaan jullie eigenlijk om met de staartkant waar de veerpoot zich bevindt? Gaat daar alleen zachte bagage?)
Oh en de mix van glasvezel en carbon laat zich naar verluidt veel beter (uitdeuken en) repareren. En (dawistiknie!): alle body onderdelen van Mango en Hilgo zijn in principe te vervangen.
En oh ja, ik wees Melvin erop dat ie op de meeste plekken goedkoper was geprijsd dan op één andere plek op hun website, en hij heeft dat nu gefikst. Sorry
