André (Woerden): voorstellen: Nu: Quest, hiervoor: Condors en M5-ven

[365cycle]

Beste mensen, zoals gevraagd een korte voorstelling:

Welkom! Ik ben benieuwd wat er gebeurt als we je om een lang verhaal vragen   

Verder heel herkenbaar: Ook hier van open liggers (en M5!) in de velomobielen geraakt. Heb nog altijd twee open liggers voor kortere afstanden, maar even een paar honderd kilometer wegtikken doe ik toch ook het liefst met de Milan GT. Hier wel ervaring met Milan GT (en een beetje SL), QuattroVelo, DF en Quest. Om je dan (omdat het kan) toch maar een beetje een inkijkje te bieden:
Die Quest is een allrounder met een aantal hele sterke punten, waaronder de bagageruimte die je noemt en ook (misschien nog niet opgemerkt?) het sterke zeileffect. Met de juiste banden (mijns inziens de F-Lite/GoCycle) is de gemiddelde snelheid in een Quest altijd ongeveer gelijk.
De Milan heeft wat minder bagageruimte en bodemvrijheid, en is onder slechte omstandigheden (koud + gaar wegdek) ongeveer even rap. Onder goede omstandigheden wil de Milan sneller, en het zwaartepunt is LAAG dus hij gaat veel sneller door de bocht. Nog een pluspunt van de Quest (en de Milan) is licht, maar toch nauwkeurig en rustig stuurgedrag. Ik kan bij 40 km/h probleemloos met twee handen m'n zakje krentenbollen open maken; dat kon met de Quest ook, bij met name de DF kon ik het stuur niet echt los laten als ik reed. 
De zijwindgevoeligheid van de DF was ook irritant, en in de DF heb je ook meer last van ongunstige wind dan in een Milan of een Quest, maar qua optrekken is het dan weer een fantastisch apparaat. De stroomlijn is volgens mij best wel wat slechter dan van de eerder genoemde twee, maar de efficiëntie van de kettinglijn compenseert dat grotendeels. De DF voelde robuust, agressief en rauw; een heerlijke racemachine. Ik mis 'm nog weleens. 
Dat robuuste gevoel had de QuattroVelo ook, en ondanks het hoge gewicht is de aandrijflijn fraai ontworpen, ik kon er echt hard mee optrekken. Het vierde wiel maakt dat de wegligging daarvan weer heel vertrouwenwekkend aanvoelde; als je met 100+ km/h een berg af klettert in Frankrijk, is de wetenschap dat je met één klapband achter niet meteen op de kop tussen de bomen ligt best een prettige. Onder de juiste omstandigheden kon je er ook echt belachelijk hard mee de hoek om, al kon die QV toch ook wel behoorlijk listig zijn. In de zomer was de snelheid prima te pruimen, zelfs in de Randstad heb ik er net boven de 40 km/h gemiddeld mee gereden. In de winter speelt dat vierde wiel (en spoor), en de mindere stroomlijn je parten; ik vond 45 km/h kruisen ineens een behoorlijke uitdaging, terwijl ik met de Milan nu nog steeds regelmatig >50 zit. 

Gezien ik veel woon-werk kilometers maak is er nog wel een "business case" voor een tweede velomobiel (zodat ik er altijd één kan pakken), daarom kijk ik momenteel met een schuin oog naar de Alpha 9(L, want ik ben groot). Gezien dat net als de DF ook een ontwerp is van Daniel Fenn, maar het ding wel die dichte voorwielen heeft en nog wat leuke slimmigheden, ben ik benieuwd of die fiets de superefficiënte aandrijving combineert met wat meer binnenruimte, rustiger stuurgedrag en misschien net wat meer snelheid dan de Milan GT. Als dat zo is, zou ik de GT het liefst vervangen door een Milan 4.2. Ken je die al? Ook wel leuk. Een velomobiel met een volwaardige 2e zitplaats, maar in tegenstelling tot de DuoQuest zonder trappers op de tweede zitplaats. Je zit in de Milan 4.2 ook achter elkaar ipv naast elkaar. Met een snel groeiend kind lijkt me dat dan weer superleuk