Mijn Milan SL MK7 060

[365cycle]

Het is moeilijk, maar we blijven het proberen  

De Milans, Alpha's, DF's, Snoeken, Quest's, Strada's, QV's etc zijn topproducten. Voortdurende verbeteringen en nieuwere modellen. De een door kleurstelling nog mooier dan de andere.

Eens! We zijn echt op het niveau aangekomen dat we voor- en nadelen afwegen een soort neuzelen in de marge is geworden. Er wordt zeker geen rommel afgeleverd.

Topsnelheid is alleen van belang op circuits tijdens wedstrijden. Na ruim 16 jaar (pre)pensioen en een goede gezondheid is topsnelheid bijzaak geworden. Behoud van energie des te meer. En comfort en bagageruimte niet te vergeten.

Het enige wat ik graag wil weten: "hoeveel (trap)energie raak ik in een bepaald velomobiel kwijt aan de luchtweerstand bij x km/h. Bijvoorbeeld bij 30 of 40 km/h.".
Dat kun je meten in een windtunnel. Omdat de luchtweerstand verreweg de grootste energieslurper is.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Luchtweerstand

Het blijft me bevreemden dat je een theoretisch concept vereenvoudigt en dan probeert toe te passen in de praktijk, terwijl de praktijk veel complexer is dan dat theoretisch concept. Alweer een goed voorbeeld: Aymar van Schemerwoude die lange brevetten rijdt, en daarbij met zijn QV vaak sneller is dan grote sterke mannen in een Milan SL. De QV moet alleen al qua luchtweerstand (maar zeker ook qua rolweerstand) z'n meerdere erkennen in welke Milan dan ook, maar over 600 km is ie dan dus sneller. Vanwege tractie, comfort en stabiliteit.

Dat je in de ene velomobiel gemakkelijker je top trapvermogen kwijt kan dan in de andere, is leuk voor je acceleratie. Maar de dagelijkse energie van een mens is beperkt en neemt af na de periode van "in de kracht van je leven". Gedoceerd je trapenergie leveren blijft belangrijk.
Dus het velomobiel dat de minste luchtweerstand oplevert bij een bepaalde snelheid is voor mij efficiënter. Gooien met je krachten heb ik achter me gelaten.

Ook als je gedoseerd rijdt zal je moeten accelereren. In Nederland zal je - tenzij je compleet sch**t hebt aan zijstraten, stoplichten etcetera - zelfs heel vaak moeten accelereren. De DF heeft een slechtere stroomlijn dan de Milan, maar niet verschrikkelijk veel slechter. De aandrijflijn is veel efficiënter. Met het duurvermogen dat ik lever (wat zeker niet slecht is, maar ik ben wel een "bommetje", en op duur dus lang niet zo sterk als sommige van m'n maatjes) zijn er genoeg trajecten en weersomstandigheden waarop de DF niet langzamer is dan de Milan. Op mijn woon-werkroute naar Bio Science Park in Leiden (30 km) was de minder sterke ik van 2020 met de DF sneller dan ik nu met de Milan ben; ik heb het grootste deel van de route een paar weken geleden nog gereden onder vergelijkbare weersomstandigheden.
De Milan heeft een minder efficiënte aandrijflijn, en daarom past die fiets zo goed bij mij: we vullen elkaar perfect aan. Als ik op de weg tussen de auto's rijd en vanaf lage snelheden moet accelereren gaat de Milan niet zo lekker als de DF deed, maar als je er 2 kilowatt in stopt wil hij best vooruit. Rijd ik dan buiten de bebouwde kom, dan kan ik niet langdurig 400 watt trappen om het tempo hoog te houden zoals één van die maatjes ooit deed, maar de Milan is eenmaal op snelheid efficiënter dan de DF en dus gaat het goed. Diezelfde vriend vond de DF een veel fijnere en efficiëntere fiets dan de Milan, hij is de spreekwoordelijke zeer efficiënt gespierde spijker, en kan dus echt extreme vermogens trappen zolang het maar niet explosief is - ik ben met één been waarschijnlijk net zo snel op de sprint als hij met twee.

Wie niet slim is moet sterk zijn.

Daar noem je wat, Piet. Ik vind mensen die alles binair proberen te maken vaak niet zo slim. Het leven is nu eenmaal niet zwart/wit, en niet eens grijs. Het heeft alle kleuren van de regenboog. Meten is alleen weten wanneer je weet wat je meet.