17-Mar-2022, 02:52 PM
Over 16.000 km zit ik met mijn houten Velomobiel op iets onder de 30 als gemiddelde snelheid waarschijnlijk. De kruissnelheid ligt duidelijk hoger dan op de liggers, maar als je in situaties komt waar je tijd verliest, dan verlies je vaak ook veel tijd. Dat trekt het gemiddelde omlaag. Bij kruising stop ik vaker als ik niet zeker ben dat ik gezien wordt. Waar ik met de lichte ligger even snel ergens tussendoor kan friemelen, lukt dat met de VM niet. Heel veel fietsinfrastuctuur is niet geschikt voor een Velomobiel. Krappe bochtjes, en dergelijke. Rijdt maar eens zo'n rotonde in de bebouwde kom met een vrijliggend fietspad. Om rechtdoor te gaan heb je dan met een beetje pech 4 zeer scherpe bochten achter elkaar. Dan hobbel je met 10-15 km/h. Over de autorijbaan kun je gewoon 30 blijven rijden. Met een beetje pech zit er dan nog een andere fietser waar je niet langs kan ofzo.
In zulke situaties ben je mogelijk blij met ondersteuning. Of je op dat rechte stuk langs de provinciale weg nu 30 of 35 rijdt, ach.
De heren die wedstrijden rijden zijn vaak de veel fietsers onder ons. Daar zitten er veel bij die jaarlijks meer dan 10.000 km wegrijden. Dat gaat niet met een uurtje trainen in de week. In een wedstrijd worden echt de grenzen opgezocht, en soms er overheen. Dergelijk rijgedrag laat je op een niet afgesloten weg normaal gesproken beter niet zien. Een rustige inspanning van een gemiddeld gezonde fietser van 80-100 watt is heel normaal. Met een inspanning van 250watt constant gedurende een uur zit diezelfde fietser aan de grens van z'n kunnen. De echt snelle wedstrijdrijders zitten aan een kort piekvermogen van 1000 watt, En die houden een uurtje met uitschieters boven 400 watt misschien wel vol. de echt heel intensief trainende rechtop fietsers die in de landelijke top meedoen tikken in een sprint misschien de 1800 watt wel aan.
Realistisch denk ik dat je al heel dapper je best doet als je een uurtje 100 watt redt, in deze fase. Als je dan bedenkt dat een motortje al snel 250 watt levert, geeft dat ook wel een idee. je kunt ook al trainend te hard je best doen, en dan gaat het negatief werken. Zit je er toch al een beetje doorheen, en moet je je dan met de tank al bijna leeg met een zware velomobiel door een drukke stad worstelen, dan is dat niet leuk. Een motortje zou die scherpe kantjes een stuk kunnen verminderen. Aan de andere kant, meer fietsen is meer trainen. Het loont denk ik wel om wat advies/coaching te zoeken, wat is in jou situatie verstandig en verantwoord.
Het kan ook erg veel uitmaken waar je rijdt, en hoe perfect het parcours is wat je uitzoekt. Ik rijd als grensgebied bewoner ook regelmatig met de Velomobiel op een Duitse B weg. Ongeveer zoals onze N wegen, maar dan soms zonder dat er een fietspad is. Daar kun je inderdaad heerlijk door denderen, maar het heeft ook z'n nadelen. Ze rijden er wel met 100 langs je heen. (meestal met een keurige bocht, het is hier in de buurt niet druk) Waar ik op een glooiend parcours met de ligger op het smalle fietspad (boomwortels, kuilen, grind van het veld) met hooguit 50 naar beneden durf, en dan op de volgende bult terugzak naar 20, haalde ik daarnaast op de weg met de vm boven de 60 (mee trappen bult af) en zat ik nog boven de 30 op hetzelfde bultje.
Kortom je moet wel realistische vergelijkingen blijven maken. Denk niet dat je met een Milan Sl ineens continue met tegen de 50 aan het cruisen bent. En zelfs als dat lukt haal je nog geen 40 gemiddeld.
Voor mij zit het grote voordeel van de VM er eerder in dat je blijft fietsen, ook als het minder weer is. Ook komen er andere fietsreisjes binnen bereik, die anders mogelijk met de auto gedaan zouden worden. Op een middagje 2x 30 km heen en weer naar de Decathlon bijvoorbeeld. Ik merkte dat in de winter mijn uren en km op de fiets nogal terug liepen. Met de VM is dat duidelijk minder.
Zoals Bennie al aangeeft, beleef je met VM snelheid het fietsen gewoon anders. Rechte stukken langs wat drukkere wegen zijn op de gewone fiets soms erg saai. Soms zo saai, dat je het liever vermijdt. Met de VM denk ik dan he he eindelijk eens ongehinderd lekker door rijden en is het zo voorbij. Maar dat mooie gravelpaadje zigzaggend door de velden langs die oude zandafgraving, dat doe ik met de VM dan liever niet.
In zulke situaties ben je mogelijk blij met ondersteuning. Of je op dat rechte stuk langs de provinciale weg nu 30 of 35 rijdt, ach.
De heren die wedstrijden rijden zijn vaak de veel fietsers onder ons. Daar zitten er veel bij die jaarlijks meer dan 10.000 km wegrijden. Dat gaat niet met een uurtje trainen in de week. In een wedstrijd worden echt de grenzen opgezocht, en soms er overheen. Dergelijk rijgedrag laat je op een niet afgesloten weg normaal gesproken beter niet zien. Een rustige inspanning van een gemiddeld gezonde fietser van 80-100 watt is heel normaal. Met een inspanning van 250watt constant gedurende een uur zit diezelfde fietser aan de grens van z'n kunnen. De echt snelle wedstrijdrijders zitten aan een kort piekvermogen van 1000 watt, En die houden een uurtje met uitschieters boven 400 watt misschien wel vol. de echt heel intensief trainende rechtop fietsers die in de landelijke top meedoen tikken in een sprint misschien de 1800 watt wel aan.
Realistisch denk ik dat je al heel dapper je best doet als je een uurtje 100 watt redt, in deze fase. Als je dan bedenkt dat een motortje al snel 250 watt levert, geeft dat ook wel een idee. je kunt ook al trainend te hard je best doen, en dan gaat het negatief werken. Zit je er toch al een beetje doorheen, en moet je je dan met de tank al bijna leeg met een zware velomobiel door een drukke stad worstelen, dan is dat niet leuk. Een motortje zou die scherpe kantjes een stuk kunnen verminderen. Aan de andere kant, meer fietsen is meer trainen. Het loont denk ik wel om wat advies/coaching te zoeken, wat is in jou situatie verstandig en verantwoord.
Het kan ook erg veel uitmaken waar je rijdt, en hoe perfect het parcours is wat je uitzoekt. Ik rijd als grensgebied bewoner ook regelmatig met de Velomobiel op een Duitse B weg. Ongeveer zoals onze N wegen, maar dan soms zonder dat er een fietspad is. Daar kun je inderdaad heerlijk door denderen, maar het heeft ook z'n nadelen. Ze rijden er wel met 100 langs je heen. (meestal met een keurige bocht, het is hier in de buurt niet druk) Waar ik op een glooiend parcours met de ligger op het smalle fietspad (boomwortels, kuilen, grind van het veld) met hooguit 50 naar beneden durf, en dan op de volgende bult terugzak naar 20, haalde ik daarnaast op de weg met de vm boven de 60 (mee trappen bult af) en zat ik nog boven de 30 op hetzelfde bultje.
Kortom je moet wel realistische vergelijkingen blijven maken. Denk niet dat je met een Milan Sl ineens continue met tegen de 50 aan het cruisen bent. En zelfs als dat lukt haal je nog geen 40 gemiddeld.
Voor mij zit het grote voordeel van de VM er eerder in dat je blijft fietsen, ook als het minder weer is. Ook komen er andere fietsreisjes binnen bereik, die anders mogelijk met de auto gedaan zouden worden. Op een middagje 2x 30 km heen en weer naar de Decathlon bijvoorbeeld. Ik merkte dat in de winter mijn uren en km op de fiets nogal terug liepen. Met de VM is dat duidelijk minder.
Zoals Bennie al aangeeft, beleef je met VM snelheid het fietsen gewoon anders. Rechte stukken langs wat drukkere wegen zijn op de gewone fiets soms erg saai. Soms zo saai, dat je het liever vermijdt. Met de VM denk ik dan he he eindelijk eens ongehinderd lekker door rijden en is het zo voorbij. Maar dat mooie gravelpaadje zigzaggend door de velden langs die oude zandafgraving, dat doe ik met de VM dan liever niet.
