Babbelhoek

[mavawa]

Om eens goed te ervaren of roeifietsen me echt leuk lijkt, kreeg ik van een LOL-vriend het aanbod zijn Thys 209 enkele dagen te proberen. Een uitgelezen kans voor mij, dus dat mooie aanbod nam ik natuurlijk graag aan! Gisteren en vandaag heb ik, in herfstige omstandigheden, in totaal 3 ritten gereden van respectievelijk 23 en 40 (gisteren) en 27 (vandaag) kilometers. In totaal 90 kilometer dus. Dat is voor mij voldoende gebleken om een voorlopige conclusie te trekken of het me echt leuk lijkt. Mijn achtergrond: ligfietser sinds 2008, ca. 10.000 km/jaar in een DF velomobiel en op een M5 CHR.

Mijn - uiteraard persoonlijke! - bevindingen staan hieronder opgesomd, in twee groepen: 1) het roeifietsen en 2) de roeifiets (in dit geval dus de Thys 209).

Over roeifietsen:

• roeifietsen is (voor mij, het is mijn persoonlijke ervaring!) meer fitness dan fietsen, je moet continu werken (slagen blijven maken) om op snelheid te blijven (al kun je korte tussenpozen wel even blijven liggen)
  
• het roeien is een stuk minder efficiënt dan ligfietsen met een M5 CHR: met evenveel vermogen ga je veel minder snel. Het is voor mij niet mogelijk om mijn M5-kruissnelheid met de 209 als pieksnelheid (op vlakke weg uiteraard) te halen
  

• het is een beweging die meer aandacht vereist dan normaal pedaleren, dus kun je minder goed de omgeving waarnemen. Je moet bijvoorbeeld goed rechtop rijden (in balans zijn) omdat het stuur bij elke slag naar voren en omhoog komt, en je op dat moment telkens eventjes niet echt kunt sturen. Verder komen de knieën elke keer vlak langs de handen op het gekromde stuur en dat mag niet teveel aanraking geven want dan kom je meteen in onbalans.
  
• de volle (maximale) slag van gebogen benen (met de voetenslee dicht bij je, het stootrubber even rakend) tot aan volledig gestrekte benen, waarbij je ook met je rug uit het stoeltje komt en de rug, buikspieren, schouders en armen goed meedoen, is de meest efficiënte slag want die levert de meeste kracht en dus de hoogste snelheid. Die slag is echter ook het meest vermoeiend om vol te houden. Daarom is het na zo'n slag nodig om even blijven liggen, om de kracht voor de volgende slag te vergaren. Dat even blijven liggen is ook beter om de snelheid vast te houden, vanwege de goede stroomlijn.
  

• het is kortom relatief hard werken op een roeifiets, en als dat je doel is, prima
  
• de beweging van het roeien is op zich een complete, logische, en fijne fysieke activiteit
  

• je bent nog meer bezienswaardig voor passanten dan met een normale ligfiets of velomobiel
  
• het volledig strekken en vooral weer terugbuigen van de benen veroorzaakt bij mij helaas een lichte pijn aan de rechterkant van de linker knie. Ik kan niet voorspellen of dit na verloop van tijd overgaat of erger wordt. Bij 'normaal' fietsen heb ik hier geen last van, waarschijnlijk omdat ik daarbij niet volledig strek en omdat het rechterbeen het terugbuigen kan compenseren (dat 'drukt' het linkerbeen als het ware weer terug)
  

• voorlopige conclusie: ik ben waarschijnlijk te lui (lees: ik hecht teveel aan efficiëntie) om langdurig, zeg langer dan een uur, relatief hard te werken, als ik ook weet dat ik met een andere manier van fietsen efficiënter kan genieten.
  

Over de Thys 209:

• een lichte maar tegelijk stabiele en betrouwbare roeimachine
  
• mooi gemaakt en prachtig om te zien
  
• het Revolver-schakelsysteem werkt uitstekend
  
• fijn om over veel schakelstapjes te beschikken
  
• handig om bij een schakelslag te kunnen bepalen hoe ver er wordt geschakeld (de slaglengte tijdens indrukken schakelhendel bepaalt namelijk hoeveel stapjes er ineens geschakeld wordt)
  
• erg prettig om ook bij stilstand te kunnen terugschakelen
  
• de schijfremmen werken uiteraard prima, maar zijn bij de relatief lage snelheid niet echt nodig.