20-May-2022, 03:07 PM
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 20-May-2022, 03:12 PM door 365cycle.)
De uitstoot van de productie van een koolstofvezel velomobiel is ongeveer gelijk aan die van de productie van een auto met benzinemotor. Per kilogram voertuiggewicht, welteverstaan.
M'n laatste auto was meer dan 40x zo zwaar als mijn velomobiel (24,5 kg), de zwaarste auto die ik ooit had was zelfs 90x zo zwaar.
Daarbij is het kilometerpotentieel van die velomobiel niet kleiner dan dat van een vergelijkbare auto. Als bewijs voer ik aan: de Rijderslijst van Intercitybike en Velomobiel.nl. Er zijn inmiddels diverse velomobielen die de 100.000 km ruimschoots gepasseerd zijn, ik weet van een paar velomobielen die al over de 200.000 km zijn en één die al over de 300.000 km staat. Hoewel dat bij velomobiel.nl meestal oudere Questen zijn (van glasvezel) is de eerste QuatreVelo inmiddels ook in de lijst aangekomen
De carrosserie is zelfs bij die extreme kilometerstanden in principe nog niet "op" (de rijder misschien wel ).
Gezien ik geen auto meer heb en in principe al mijn persoonlijke verplaatsingen per velomobiel doe, is mijn eigen impact hierdoor extreem veel kleiner geworden dan die vroeger was, maar dat ontslaat ons niet van de verantwoordelijkheid te blijven zoeken naar een goed alternatief.
Ik weet bijvoorbeeld niet in hoeverre de productie van een glasvezel Milan het milieu minder belast dan van een koolstofvezel fiets; volgens mij maakt het met de huidige, slimme ontwerpen qua stijfheid niet eens zo gek veel uit. De mate van flex die bij een Quest Carbon in de aandrijving bijvoorbeeld nog voorkomt, heeft een QuatreVelo of DF gewoon niet, en volgens mij is dat geheel aan de heren ontwerpers en hun toegenomen kennis over het ontwerpen van de kettinglijn toe te schrijven.
Als afsluiter komt m'n mantra van de afgelopen 2 jaar toch weer terug: we moeten zuinig zijn met alles wat de aarde ons geeft, ook als we denken dat we het in overvloed hebben. Dé sleutel in de klimaatcrisis is niet energietransitie, maar gewoon HEEL veel minder verbruiken. Dé sleutel in de carboncrisis die dit artikel beschrijft, is carbon gebruiken waar het uitstoot voorkomt. En daarom heb ik ook een hekel aan hoe de E-bike momenteel door Pon & concurrenten in de markt gezet wordt: als vervanger van de gewone fiets, niet van de auto.
M'n laatste auto was meer dan 40x zo zwaar als mijn velomobiel (24,5 kg), de zwaarste auto die ik ooit had was zelfs 90x zo zwaar.
Daarbij is het kilometerpotentieel van die velomobiel niet kleiner dan dat van een vergelijkbare auto. Als bewijs voer ik aan: de Rijderslijst van Intercitybike en Velomobiel.nl. Er zijn inmiddels diverse velomobielen die de 100.000 km ruimschoots gepasseerd zijn, ik weet van een paar velomobielen die al over de 200.000 km zijn en één die al over de 300.000 km staat. Hoewel dat bij velomobiel.nl meestal oudere Questen zijn (van glasvezel) is de eerste QuatreVelo inmiddels ook in de lijst aangekomen
De carrosserie is zelfs bij die extreme kilometerstanden in principe nog niet "op" (de rijder misschien wel
).Gezien ik geen auto meer heb en in principe al mijn persoonlijke verplaatsingen per velomobiel doe, is mijn eigen impact hierdoor extreem veel kleiner geworden dan die vroeger was, maar dat ontslaat ons niet van de verantwoordelijkheid te blijven zoeken naar een goed alternatief.
Ik weet bijvoorbeeld niet in hoeverre de productie van een glasvezel Milan het milieu minder belast dan van een koolstofvezel fiets; volgens mij maakt het met de huidige, slimme ontwerpen qua stijfheid niet eens zo gek veel uit. De mate van flex die bij een Quest Carbon in de aandrijving bijvoorbeeld nog voorkomt, heeft een QuatreVelo of DF gewoon niet, en volgens mij is dat geheel aan de heren ontwerpers en hun toegenomen kennis over het ontwerpen van de kettinglijn toe te schrijven.
Als afsluiter komt m'n mantra van de afgelopen 2 jaar toch weer terug: we moeten zuinig zijn met alles wat de aarde ons geeft, ook als we denken dat we het in overvloed hebben. Dé sleutel in de klimaatcrisis is niet energietransitie, maar gewoon HEEL veel minder verbruiken. Dé sleutel in de carboncrisis die dit artikel beschrijft, is carbon gebruiken waar het uitstoot voorkomt. En daarom heb ik ook een hekel aan hoe de E-bike momenteel door Pon & concurrenten in de markt gezet wordt: als vervanger van de gewone fiets, niet van de auto.
