Aanmelden

Fietsbennie · 11-Jul-2022, 11:01 AM

Na iets meer dan 4 jaar mijn duizendste bijdrage op het forum. Qua techniek en materiaal weet ik niet veel. Daar ben ik andere leden erg dankbaar voor. Ik weet wel hoe het elke kilometer genieten is met een ligfiets. Alsof de wereld in aan je stoel voorbij glijdt. De ene landschap na het andere. Elke bocht is weer een verassing. Daarom een memorabele bijdrage van mijn tocht afgelopen vrijdag Smile

.

Zomaar een rondje fietsen vind ik erg leuk, dat zal niet onbekend zijn. Je doel ligt ergens halverwege of wordt bepaald door een aantal punten onderweg en je ziet maar dat je thuis komt. Ergens heen fietsen geeft meer doel aan een tocht. Je komt op deze manier door meerdere streken. Voor vandaag was mijn doel Wuppertal. Waarom hierheen? Mijn zoon heeft een leuk boek met voertuigen. Ergens bij afdeling treinen staat er een zweeftrein afgebeeld. Ik dacht dat het meer voor pretparken was of iets dergelijks, tot ik er na wat zoeken op Google.nl achter kwam dat ze echt bestonden, en niet zo heel ver weg van hier. Ze blijken in Wuppertal te rijden, op kortste weg 160 km vanaf Vroomshoop. Nu met de 9 euro ticket voor een maand leek het me wel leuke uitdaging daar eens te gaan kijken.

Twente
Qua wakker worden had ik de wedstrijd gewonnen van de wekker. Die stond om kwart voor 1 om tegen twee uur weg te kunnen fietsen. Maar ik had er blijkbaar zo’n zin in dat ik net voorbij twaalven aan de keukentafel zat met een sterke bak koffie en een stapel boterhammen. Net voor 1 uur vertrok ik de holst van de nacht in. De route was vertrouwd, dat vind ik ‘s nachts fijn rijden. De eerste 10 kilometer was zelfs mijn woon werk route. Al fietsend kom je dan aan het malen over allerlei netwerken aan mensen om je heen, relaties wat er lopen. Kerk, werk, famile en buren... Ik ken zelfs iemand die vaak over meerdere relaties tegelijk kan praten, nicht van vrouw, broer van iemand van de voetbal enzovoort.
‘s Nachts hou ik me ook niet altijd netjes aan de regels, als ik eerlijk ben , ik kan soms een enorme aso zijn. Bijvoorbeeld een gedeelte bij Delden dat je als fietser om moet rijden heb ik op dergelijke tijdstippen maling aan. Er zijn er toch weinig mensen die er wat van zeggen. Ook deze nacht waren er naast katten en politieauto’s weinig levende zielen te bekennen. Een enkele ster of planeet probeerde het wolkendek door te prikken, helemaal helder was het namelijk niet. De reeën schoten voor mijn neus de weg over vlakbij Beckum. Het beetje wind wat er stond waaide mijn rug in al verder in zuidelijke richting.
De straat lag open in centrum Haaksbergen, ik moest stukje klunen en lopen over de stoep. Net genoeg ruimte om er langs te lopen. Bij een beetje fietstocht horen wegwerkzaamheden vind ik. Het uitdenken van alternatieven, of de kik dat het gokken op doorrijden gelukt is. Daar heb ik ook mijn jas uitgedaan en bovenop de pantoffels onder de spin gedaan. Ik stond te popelen de grens over te gaan. Dat kon niet eerder of er moest eerst drie kilometer Gelderland onder mijn wielen door.

Münsterland
De grens bij Oldenkotte is best maf waar het dorp lijkt tegen de grens aan lgebouwd. Ook de rondweg bij Vreden lag eruit. Dit keer had ik mis gegokt bij het doorrijden, ook dat hoort er bij. En ik heb een spuughekel aan terug. Maar soms ontkom ik er niet aan. Gelukkig was het alternatief niet heel ver om, en vond zelfs een hok waar ik even wat kwijt kon vlug gezegd.
Daarna draaide ik de B70 op naar het zuiden. Heerlijk opschieten over fijn asfalt, maar het blijft een saaie bedoening. Een bushokje was beschikbaar voor een eerste bak koffie. De dag maakte maar geen aanstalten om licht worden, of de nacht wilde niet van wijken weten.

Bij Borken het kasteel nog even vlug bekeken, die had ik de vorige keer (4 jaar terug ofzo) vergeten, toen was ik gefixeerd op Raesfeld. Deze kon ik nu laten voor wat het was. Tijd voor een bakkie koffie, centrum Raesfeld, het werd frisser, dus wilde ik mijn jas aan doen. Maar deze blijk poter te zijn! Foetsie!

Het was een wat oudere fietsjas maar jammer is het wel. Op de foto van Borken kon ik niet goed onderschatten of de jas te zien is achterop, Borken lag 9 km achter mij, en Haaksbergen al ongeveer 50 km geloof ik. En zoals gezegd, terugrijden heb ik een hekel aan. Na wat wikken en wegen vond ik het meer waard om door te rijden, dan om terug te gaan. Want ja, waar kan dat ding zijn. Balen! Ik heb niets gemerkt dat hij eraf is gegaan. Gelukkig bestaan er winkels, dus heb ik de B70 ingewisseld voor de B224 en ik ben verder gefietst.

Ruhrgebiet
De stad Dorsten vind ik een overgang van Münsterland Hohe Mark naar het Ruhrgebied. Ik ben hier al wel eens vaker geweest. Ik baalde toen dat het Ruhrgebied eigenlijk niet anders was dan stoplichten, fabrieken en drukte. Daarom heb ik nu behoorlijk wat tijd gestoken in de route. Ik heb geprobeerd met radroutenplaner route.nl mapillary zoveel mogelijk fietspaden te zoeken van het noorden van de Roerpot naar het zuiden. Liever 10 km extra dan verzanden in opstoppingen en stoplichten, zeker rond de morgenspits. Ik denk dat ik met deze route langer bezig geweest ben met pluizen dan de hele route te fietsen.

De wegen waren variërend van fietspaden tot oude lappendekens aan wegen veelal langs spoorlijnen. De atmosfeer vind ik in de Ruhrgebied heel anders dan hier. Zou dat komen door de uitlaatgassen en fabrieken? Naast de helm hebben ze hier op de fiets ook allemaal een mondkapje op. Ook hier viel het me op waar de mensen precies naar kijken als ze hun viervoeter uitlaten, in plaats van omgeving, vogeltjes of langsrijdende ligfietsers blijven ze steevast allemaal kijken naar hun hond waar de brokjes in andere vorm aan de andere kant weer uitkomen.

Terwijl ik kasteel Wittringen Gladbeck zonder gele kaders op de foto probeerde te zetten, doorkruiste ik op deze manier de meeste steden, voorsteden, dorpen en bebouwing, wiens naam ik niet allemaal heb onthouden. Alsof je Lelystad doorkruist. De fietspaden gaan zelfs met viaducten onder en boven het andere verkeer langs, en door de reling kun je de ochtendspits zien, terwijl je het pad deelt met hardlopers en recreatieverkeer. Doordat alles zo op elkaar lijkt, en steeds dezelfde plaatsnamen op de borden ziet staan, lijkt de afstand die je aflegt te vervagen. Je hebt ook geen flauw benul waar je precies bent. Ik was ook blij dat ik gereedschap bij me had, een probleem dat de shifter voor het voorblad los zat was zo verholpen.
De zon kwam steeds meer voor de dag, en ik baalde dat ik geen korte broek had meegenomen. Ik dacht dat het niet nodig was met 23 graden.

Bergische land
Ik heb nog een fiks aantal kilometer langs de Ruhr gepland, jongens wat kun je daar mooi fietsen. De heuvels aan de horizon gaven me een waar vakantiegevoel. Hoever zal de streep zijn als je de wolken in de lucht verderop naar beneden trekt? Tja, je denkt wat na op de fiets.
Voor nog een mooi stuk draaide ik de fiets de Panorama radweg op
Het was een oude spoorlijn tussen bomen, en hoge viaducten. Het ging wel naar boven en beneden, maar niet al te steil. De meeste strubbelingen hadden ze met viaducten ondervangen, dus kwamen er geregeld mooie vergezichten voorbij, ik had wel tientallen foto’s van kunnen maken, maar ik kom moeilijk aan het starten bergopwaarts. Helaas is de echte dieptes op de foto tochnooit goed te zien. Ik voelde me ver van huis, maar de koning te rijk toen ik ook nog door een lange tunnel kon fietsen.

Super om zo met WDR2 in mijn oren te genieten van het fietsen. Bij tunnel 2 kwam ik ook een ligfietser tegen. HIj was net bezig met een tochtje maar deed niets met internet. Ik kon de hardloper zien balen toen ik vroeg een foto te maken, maar ja, dan moet ze nadien maar een tred harder lopen om de tijd in te halen. Zulke fietspaden zijn echt aan te raden, ik denk dat een van de mooiste stukken zijn wat ik dit jaar heb gefietst.

Hoe dichter bij de middag hoe dichter bij mijn doel kwam. Dat was ook een reden van het vroege vertrek. Want ik moest ook nog terug. De panoramaradweg leidde niet naar mijn doel van mijn reis, dat was het dal van rivier de Wupper. Dus werd het een flinke afdaling. En ook daar heb ik een hekel aan. Ik klim liever dan dat ik afdaal. Ik heb velgremmen en daar richt je niet veel mee uit. En een fout kan grote gevolgen hebben. De mensen daar keken ook op van een ligfietser uit Holland.

De laatste etappe was nog zo'n 10 km langs drukke B7 vol verkeer. Nergens een fietspad, stoep vol mensen, dat vond ik te gevaarlijk, als je wat aanrijd ben je de bok, dus koos ik maar de straat.Duitsers houden meer afstand dan Nederlanders, al vond ik dit niet zo prettig. Eenmaal in Wuppertal even rondgekeken bij de zweeftreinen. Ik had geen zin in ritje, dat kostte ook tijd, en waar blijft de fiets? Ik bewaar het wel voor zoonlief als we er in de buurt zijn. Dus stond ik op Wuppertal Hbf met 180 km achter me mijn sloffen aan te doen.

Huiswaarts
Hoewel het tegen tweeën liep voelde het voor mij avond. Net de juiste trein gemist natuurlijk. Alsof het zo moest zijn. Drie uur treinen, bijna 3 uur slapen verder, ja ik word ook een dagje ouder, stond ik op station Gronau om uur of 5. Moest drie kwartieren wachten op een volgende trein naar Enschede. Tja, en dan, hoe lang wachten op Almelo? Hoe lang wachten op een trein naar Vroomshoop? Ik zal wel vage vorm hebben van autisme, want ik ben dol op zekerheid. De sloffen daarom maar weer ingewisseld voor fietsschoenen, gelukkig wist ik de kortste weg. De noordwestenwind die me naar Wuppertal heeft gebracht had ik nu Gronau Vroomshoop tegen, dus ging het niet zo snel meer. Na weer 50 km was ik wel blij dat ik om 8 uur het pad kon in draaien, en de jongens naar bed kon doen. Je had het gezicht moeten zien van zoonlief van de foto van de zweeftrein, net als de fietstocht, niet in woorden uit drukken...

[Afbeelding: DSCN1001.jpg]