Zonnegloren goes Django

[Martin van Mourik]

Ik ben met de ligfiets met kampeerspullen en gitaar vanuit Doorn op en neer geweest naar "Zonnegloren goes Django", een evenement voor spelers en liefhebbers van gypsy swing in Sellingen, Oost-Grongingen. Sellingen en de Sellingerbossen liggen in een mooi gebied langs de Ruiten-Aa.

De dagen voor vertrek legde ik de laatste hand aan een nieuwe zelfgemaakte staarttas, en maakte ik een zijtas op maat voor mijn eigen fiets. De avond voor vertrek was ik uiteindelijk om 1 uur s'nachts klaar met de zijtas. Ik vertrok hierdoor de volgende morgen pas om elf uur, uren later dan ik van plan was.

Op vrijdag reed ik naar Sellingen via Amersfoort - Nijkerk - Putten - Ermelo - Harderwijker bossen - Beekhuizerzand - Hulshorst - Nunspeet - 't Harde - Wezep - Zwolle - Nieuwleusen - Den Westerhuis - Pieperij - Fort - Zuidwolde - Ten Arlo - Hoogeveen - Geesbrug - Boswachterij Gees - Meppen - Aalden - Zweeloo - Noord-Sleen - Klijndijk - Valthe - Valthermond - Valthermussel - Zandberg - Jipsingboermussel - Sellingerbeetse - Borgertange - Sellingerzwarteveen. Er stond een matige noord-westen wind, over het geheel genomen zijwind, die ik geregeld schuin van voren of schuin van achteren had.

De gereden route op brouter

In Amersfoort kwam ik langs deze sticker op een fietsstoplicht: "De eerlijke brommer". Ik vind het een uitstekend concept.


Het beekhuizerzand was een mooi gebied om doorheen te fietsen. Ik moest een paar meter lopen vanwege stuifzand.


De gekozen route voerde mij door veel saai agrarisch rechttoe-rechtaan-landschap. Het gebied langs de Reest op de grens tussen Overijssel en Drenthe was hierop een uitzondering.


Ik arriveerde na ongeveer 195 kilometer fietsen tegen acht uur s'avonds, nog op tijd om bij daglicht een plek voor mijn tent uit te zoeken, deze op te zetten, en een avondmaaltijd te bereiden.

Op zondag ben ik een eindje Duitsland in gereden, tot net over de rivier de Ems, langs Walchum, Steinbild en Dörpen. Ik kwam op de wegen net over de grens in Duitsland aardig wat fietsers tegen, misschien wel meer dan in Nederland. Er is best veel fietsinfrastructuur in dit stuk Duitsland, en in redelijk goede staat. Bij de grens met Nederland aan het einde van de Bourtanger Straße was er een oude slagboom, die een kleine dertig jaar geleden uit dienst is genomen: "Ehemaliger Schlagbaum des Grenzüberganges Neurhede-Bourtange. Freigabe des Grenzüberganges durch die Aufhebung der europäischen Binnengrenzen ab 01.01.1993."


Bourtange zag er met de vijfpuntige stervorm en de met grachten omgeven vestingwerken wel interessant uit op de kaart. Het is een openluchtmuseum waar je vrij rond kunt lopen, en als je een toegangskaart koopt kun je een aantal van de historische gebouwen in. Het is een vesting die dateert uit de Tachtigjarige Oorlog, en in de eerste helft van de achttiende eeuw verder uitgebouwd werd. De oude huizen in Bourtange zijn bewoond. Voor meer informatie zie www.deverhalenvangroningen.nl/thema/grensland

Het was een zomerse zondag en de terassen op het pleintje in het centrum zaten vol met dagjesmensen. Naast het terras staat een groot donkerrood geverfd houten paard met een bordje: "Het houten paard - Reconstructie van een martelwerktuig. De gestraften werden op het paard gebonden, waarna gewichten aan hun voeten werden bevestigd. Gemaakt in 1988."

Er staat een gereconstueerde houten molen van een model dat in zijn geheel geroteerd werd naar de wind, anders dan de latere uit steen opgetrokken molens.


In de nacht voor de reis terug naar huis zaten we tot vier uur s'nachts bij een vuurtje te praten en te spelen. Ik werd de volgende morgen om half tien wakker. Nadat ik had ontbeten, mijn spullen had ingepakt en op mijn fiets geladen, en van iedereen afscheid genomen, vertrok ik uiteindelijk pas om 1 uur s'middags.

Ik wilde via een andere route terug naar huis en hoopte een wat meer gevarieerde route te rijden. Ik koos een route via Ter Apel - Nieuw Weerdinge - Weerdinge - Emmen - Achterste Erm - Dalen - Coevorden - Gramsbergen - Hardenberg - Bergentheim - Beerzerveld - Geerdijk - Vroomshoop - Daarle - Hellendoorn - Haarle - Heeten - Schalkhaar - Deventer - Twello - Teuge - Apeldoorn - Ughelen - Hoog Buurlo - Boswachterij Kootwijk - Westeneng - Wekerom - Driesprong - Ede - De Klomp - Valkenheide - Doorn. Er stond een zwakke noordenwind die ik meestal schuin van achter had, en soms als zijwind.

De gereden route op brouter

Op het Raadhuisplein in Emmen stond ik even stil om mezelf in te smeren met zonnebrandspul en wat eten uit mijn tas te halen.


In Coevorden reed ik even door het centrum naar het centrale marktplein.


Ik reed van Coevorden tot Vroomshoop langs het Kanaal Almelo - De Haandrik, en dat was prettig fietsen. Voor de rest was het over het algemeen ook een prettig fietsbare route, alleen op de Eekteweg - Haarlesedijk tussen Haarle en Heeten was het kilometers lang zwoegen over hobbelige klinkerwegen. Een volgende keer zou ik daar liever een eindje omrijden.

Ik had een lekke band in Gramsbergen bij de jachthaven langs de Kanaaldijk-West, en later nog een keer na een kort rondje door het oude centrum van Deventer in de buurt van de Wilhelminabrug. In beide gevallen was het het voorwiel, en moet de oorzaak geweest zijn dat ik hard op een drempel inreed. In Deventer was dit ook duidelijk doordat ik direct na de drempel een lekke band had, de keer daarvoor niet, toen heeft het waarschijnlijk nog een paar minuten geduurd voordat een beschadiging van de binnenband echt een lek werd. In beide gevallen zaten er twee kleine scheurtjes van een ongeveer twee milimeter breed aan de zijkant van de binnenband, paralel aan elkaar op ongeveer een centimeter afstand. Er was niets te vinden aan scherpe voorwerpen die door de buitenband heen gekomen waren of iets dergelijks, en de velg en de binnenkant van de buitenband zagen er nog goed uit. Ik denk dat de combinatie van de zware lading van de fiets en een onvoldoende gevulde luchtdemper in de voorvork bijgedragen hebben aan dit probleem. In Gramsbergen kon ik in het haventje het water van het Kanaal Almelo - De Haandrik gebruiken om de buitenband en de velg te bevochtigen om te helpen de buitenband weer om de velg te leggen, en daarna mijn handen te wassen. In Deventer hetzelfde met het water van de IJssel.






Ik had gedacht nog bij daglicht de Veluwe te kunnen doorkruisen, en dan aan het einde misschien een stuk in het donker te rijden. Maar door alle opgelopen vertraging van twee keer een band plakken redde ik dit niet. Ik reed met invallende schemering ten westen van Apeldoorn het Willemsbos en vervolgens Boswachterij Ugchelen-Hoenderloo in. In de late schemering reed ik zonder lichten in de stilte over het fietspad tussen Hoog Buurlo en Harskamp met rechts van me het avondrood en links van me een laag staande bijna volle maan. Er was verder niemand, in de verte zag ik Radio Kootwijk liggen.


Ik had kleine lampen bij me. Het laatste stuk reed ik over bekende wegen waarvan ik weet dat het wegdek er goed is. Ik was uiteindelijk na 205 kilometer fietsen om half een s'nachts weer thuis.