26-Sep-2022, 05:17 PM
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 26-Sep-2022, 05:21 PM door 365cycle.)
Ik moest dit weekend plotseling weer aan onderstaande quote van Wim denken.
Reden dat ik eraan herinnerd werd en er toch eens een topic over start: M'n vriendin en ik gingen even een rondje fietsen. Ik was dit weekend met de trein bij haar, had zelf dus geen velomobiel bij me. Een vriend van haar had me echter gevraagd om eens met een technisch oog naar zijn wielrenfiets te kijken; die staat er dus, en daar moest ik toch nog ff een testritje op maken, dus daar gingen we; ik op een klassieke (maar nog altijd zeer fijne!) Italiaanse wielrenfiets, zij in de Milan SL. We draaiden een lang recht stuk op, net achter een wielrenner aan. Het eerste stukje loopt op, en dan kost het iemand met weinig kracht nog veel tijd om zo'n velo op tempo te krijgen. Ik reed rustig mee, maar besloot ergens even met de inmiddels omkijkende wielrenner te gaan babbelen over de tegenwind. Na een paar zinnen gewisseld te hebben kwam de SL ons met een gangetje van zo'n 34 km/h voorbij. Ik versnelde, de andere wielrenner kroop in mijn wiel, en zo reden we een eindje. Vervolgens is er een stuk waar de weg oploopt, m'n vriendin verloor daar wat vaart. Daarna komen er wat irritant krappe bochtjes waarin ik even voorop reed om de juiste lijn voor te doen (ze moet echt nog wennen aan velomobiel rijden, en efficiënt velomobiel rijden = de lijn rijden waarmee je je vaart zo veel mogelijk kan behouden). Direct daarna rijd je het heuveltje weer af (een kleine 2% afschot), waarna de weg weer vlak wordt en alle bebouwing ineens weg is. M'n vriendin in de SL versnelde behoorlijk vlot naar dik 40 km/h. Ik zag even 45 km/h op m'n teller, maar wist al dat ik dat niet héél lang vol ging houden, want ik had al gezien dat er ~15 km/h tegenwind onder een hoek van zo'n 30 graden stond, op een wielrenfiets staat dat voor "recht in je bek"
Ik bereidde me dus voor op het open veld door een zo aero mogelijk positie aan te nemen, maar niet zo diep dat ik geen vermogen meer zou kunnen leveren; Hoofd omlaag, handen voor op de aerobars, ellebogen zo laag mogelijk, en onderarmen parallel om "buikademen" niet onmogelijk te maken, zo zou ik 37-38 km/h best vol kunnen houden tot de volgende klim.
Wat ik niet helemaal had verwacht is dat zij ook gewoon meer dan 42 km/h vast ging houden. Lang verhaal kort: Al was het maar een paar meter, m'n teller wilde niet over de 41,5 km/h en ik werd gewoon los gereden. Gelukkig had ze geen zin in een brug, en besloot ze vrij plotseling een afslag te nemen
Punt van het verhaal: M'n vriendin rijdt eigenlijk nog helemaal niet boven de 40. Ik had gerekend op 35+, maar had totaal niet verwacht dat ze een volledig open Milan tegen de wind in boven de 40 zou kunnen houden. Wat me verder vanaf achteren opviel, was dat de velomobiel ondanks de elastomeren zachtjes leek te "wiegen" in de wind, en iets naar rechts hing, alsof er juist een flankwind stond. Zij gaf later aan dat ze niet het gevoel had dat ze tegenwind had, maar ook geen idee had waar de wind dan wél vandaan kwam.
En volgens mij is dat nou precies wat ik bedoel met "zeilen"...
Hoe is jullie ervaring hiermee? En @Wim, misschien toch enigszins herkenbaar?
(20-Sep-2022, 06:18 AM)Wim -de roetsende schreef:Citaat:Heb je de wind schuin van voren, dan heb je nog steeds soort van wind mee. Daarom vond ik de M-Racer ook geen geschikte aanvulling op m'n velomobiel; je bent veel meer afhankelijk van het weer v.w.b. reistijd.
Dat verhaal van 'wind schuin van voren is wind mee' dat moet ik na 20 jaar vm rijden nog meemaken
Mijn ervaring is dat de wind dan toch echt wel bijna van opzij moet komen. Als dat met schuin van voren wordt bedoeld, dan klopt het.
Als de neus van de vm naar het noorden wijst, dan vind ik wind van N/NO of N/NW nog steeds behoorlijk tegenwind.
Veel vm-rijders zeggen nooit last te hebben van tegenwind. Ik wel. Ik ga dan echt langzamer. Ik heb echter ook niet zoveel power.
Met de laatste opmerking van Cycle365 ben ik het 100% eens. In de vm rijd ik met mijn beperkte vermogen tegen een flinke wind in toch gewoon 30/35km/u. Met de Fujin wordt dat 20/25km/u.
Reden dat ik eraan herinnerd werd en er toch eens een topic over start: M'n vriendin en ik gingen even een rondje fietsen. Ik was dit weekend met de trein bij haar, had zelf dus geen velomobiel bij me. Een vriend van haar had me echter gevraagd om eens met een technisch oog naar zijn wielrenfiets te kijken; die staat er dus, en daar moest ik toch nog ff een testritje op maken, dus daar gingen we; ik op een klassieke (maar nog altijd zeer fijne!) Italiaanse wielrenfiets, zij in de Milan SL. We draaiden een lang recht stuk op, net achter een wielrenner aan. Het eerste stukje loopt op, en dan kost het iemand met weinig kracht nog veel tijd om zo'n velo op tempo te krijgen. Ik reed rustig mee, maar besloot ergens even met de inmiddels omkijkende wielrenner te gaan babbelen over de tegenwind. Na een paar zinnen gewisseld te hebben kwam de SL ons met een gangetje van zo'n 34 km/h voorbij. Ik versnelde, de andere wielrenner kroop in mijn wiel, en zo reden we een eindje. Vervolgens is er een stuk waar de weg oploopt, m'n vriendin verloor daar wat vaart. Daarna komen er wat irritant krappe bochtjes waarin ik even voorop reed om de juiste lijn voor te doen (ze moet echt nog wennen aan velomobiel rijden, en efficiënt velomobiel rijden = de lijn rijden waarmee je je vaart zo veel mogelijk kan behouden). Direct daarna rijd je het heuveltje weer af (een kleine 2% afschot), waarna de weg weer vlak wordt en alle bebouwing ineens weg is. M'n vriendin in de SL versnelde behoorlijk vlot naar dik 40 km/h. Ik zag even 45 km/h op m'n teller, maar wist al dat ik dat niet héél lang vol ging houden, want ik had al gezien dat er ~15 km/h tegenwind onder een hoek van zo'n 30 graden stond, op een wielrenfiets staat dat voor "recht in je bek"
Ik bereidde me dus voor op het open veld door een zo aero mogelijk positie aan te nemen, maar niet zo diep dat ik geen vermogen meer zou kunnen leveren; Hoofd omlaag, handen voor op de aerobars, ellebogen zo laag mogelijk, en onderarmen parallel om "buikademen" niet onmogelijk te maken, zo zou ik 37-38 km/h best vol kunnen houden tot de volgende klim. Wat ik niet helemaal had verwacht is dat zij ook gewoon meer dan 42 km/h vast ging houden. Lang verhaal kort: Al was het maar een paar meter, m'n teller wilde niet over de 41,5 km/h en ik werd gewoon los gereden. Gelukkig had ze geen zin in een brug, en besloot ze vrij plotseling een afslag te nemen
Punt van het verhaal: M'n vriendin rijdt eigenlijk nog helemaal niet boven de 40. Ik had gerekend op 35+, maar had totaal niet verwacht dat ze een volledig open Milan tegen de wind in boven de 40 zou kunnen houden. Wat me verder vanaf achteren opviel, was dat de velomobiel ondanks de elastomeren zachtjes leek te "wiegen" in de wind, en iets naar rechts hing, alsof er juist een flankwind stond. Zij gaf later aan dat ze niet het gevoel had dat ze tegenwind had, maar ook geen idee had waar de wind dan wél vandaan kwam.
En volgens mij is dat nou precies wat ik bedoel met "zeilen"...
Hoe is jullie ervaring hiermee? En @Wim, misschien toch enigszins herkenbaar?
