Foto's Fietsbennie

[Fietsbennie]

Nog een beetje gammel van de treinreis loop ik het zoveelste stationsgebouw uit van mijn leven. Het begint aardig te wennen om een fietstocht met een treinreis te combineren. Ik heb toch een flex abonnement van NS als proef sinds Februari. Het is een flinke tijd geleden dat ik voor het laatst in Leeuwarden was. De vorige keer was met een fietstocht op en neer naar Stiens uit een tijd dat ik de ligfiets nog niet had.

Dankzij een mooi fietspad langs de Harlingervaart lukte het me om zonder stoplichten de stad uit te komen. Ik had meerdere redenen om eens in Friesland te gaan fietsen. Ik was veroordeeld tot een negatief vooroordeel over deze provincie. Dat komt omdat die keren dat ik er kwam, de wind in het noordwesten zat, en het bewolkt weer was. Een boek van Bram Witvliet bracht me op andere gedachten. Dus leek het me leuk een paar hoogtepunten en een bekend adres bij langs te gaan, einddoel van de reis: mijn eigen huis in Vroomshoop.

Een fietstocht is op zich al voor mij een hele belevenis. Ik kan er als het moet uren over praten. Het zijn vaak ook kleine dingen die het extra leuk maken onderweg. Vooral als het dreigt te mislukken, en er toch ergens een oplossing zich aandient. Zo wilde ik een brug over bij Ritsumazeil, maar er stond een grote kraan op waar ze mee bezig waren. Met toestemming van de medewerkers mocht ik er toch langs, dus moest ik even klunen om met de fiets onder de giek door te lopen.

Mijn vooroordelen verdwenen als sneeuw voor de zon. Het is goed fietsen in Friesland. Omdat ik anders een heel stuk langs de grote weg moest fietsen, heb ik de route iets noordelijker geleid. Bij Schingen even onder de grote weg door met een tunneltje met haakse bochten waar werd geadviseerd om af te stappen door de bebording. Het geeft me een goed gevoel als zo'n tunnel lukt zonder af te stappen.

Bij Peins even gebruikmaken van de voorzieningen die ervoor zijn, en ik was weer toe aan wat water om het peil weer aan te vullen. Buiten de bebouwde kom zie je overal waar je kijkt kerktorens. Met een kaart zou je alle plaatsen aan de hand daarvan kunnen aanwijzen.
Ik fiets door Franeker. Ik fiets even door het centrum maar ik heb spijt dat ik vergeten ben een foto te maken. Terug is geen optie. De hoge brug richting Hitzum, deze heb ik ook op het lijstje staan.

De route lag via Sopsum, maar ik ben vergeten rechtsaf te slaan en kwam ik in Achlum uit.
Een vriendelijke man stond op straat te zwaaien. Meneer Roepers verwachtte me me en nam me mee naar zijn huis om koffie te drinken. Deze smaakte net zo lekker als de vorige keer in Loppersum. Vanuit Achlum fietste Marco een stuk met me mee. Het was eerder andersom, hij nam mij mee over de Slachtedijk, een binnendijk waardoor je wat hoger door het Friese land fietst. We moesten even de berm in vanwege een verdwaalde vrachtwagen, en de weg niet breder was dan deze grote jongen. De ene kerktoren na de andere wees Marco me aan welke plaatsen het waren. Zelfs de hoogste van Tzum kwam voorbij. Ook vogels ontsnapten niet aan zijn aandacht, en zo kwamen we al zigzaggend aan in Sneek. Ook omdat ik nog koffie bij me had, en zoiets tijd vreet, heb ik ergens aanleggen afgeslagen en bewaard voor een volgende keer.

De rest van de fietstocht wachtte. De route ging oostwaarts en toen merkte ik dat de wind me toch wel veel uit het noordoosten kwam, in plaats van de verwachte noordenwind. Ik kwam aan het trappen om er tegenin te komen. Op weg naar de pont kwam er een man naast me fietsen, hij woonde in Nieuw Zeeland en was een tijdje hier. Hij stelde me vragen over de ligfiets.. En kwamen tegelijk aan bij het pontje naar Terherne, ook een paar wielrenners uit Amsterdam. Altijd even gezellig om met een stel fietsers over het leven te praten. Gelukkig hoefde ik niet lang te wachten en koos ik het ruime sop het Sneekermeer over.

Het pontje, zo groot als een gemiddelde stacaravan, bood plaats aan 12 personen. Stokken pakken was niet nodig, zoveel werd het niet. Eenmaal aan boord wilde ik betalen, maar deed mijn betaalpas het niet, en ik had te groot geld bij me om te wisselen. Gelukkig werd ik niet aan de plaatselijke haaien gevoerd, of gekielhaald, maar was er een vriendelijke mevrouw die voor me betaalde. De volgende keer maar kleingeld meenemen voor de zekerheid.

In Terherne heb ik even rondje gefietst. Er zou hier zomaar een tweeling in werkoverall tegen kunnen komen, onderweg naar hun gekleurde boot. Daarna het stuk waar ik me op had verheugd, een fietspad langs het Sneekermeer naar het zuiden. Deze was wel smal door de begroeiing maar goed te doen. In Broek de lange wisselen voor een korte broek en weer door. Ik had pauze willen nemen maar ik vond het staan wachten voor de boot en het varen zelf genoeg om door te gaan. Het centrum van Joure viel mee. Ik had drukte verwacht maar ik kon er goed doorkomen. Voorbij Rotsterhaule vond ik een mooi plekje langs het Tjeukemeer om een bakkie te doen. De laatste keer dat ik even rustig zat, was bij Marco thuis aan de keukentafel.

Het pontje was uit de vaart over de Tjonger, maar daar kwam ik pas ter plekke achter dus heb ik 6 kilometer gefietst zonder een centimeter op te schieten. Gelukkig heb ik een kaart bij om de route wat bij te schaven. Ik vond een alternatief via Echternerbrug. Terwijl deze los stond ben ik even vlug water wezen bijvullen bij het café. Het oorspronkelijke plan was via Kuinre, Blokzijl en Jonen omdat ik de vorige keer te vroeg was voor de pont. Maar ik vond ook dat de tijd begon te dringen. Ik wilde het ook niet te laat maken om thuis te komen. Dan zou ik weer een stuk toch weer tegen de wind in moeten.

Na wat overleg met mezelf, besloot ik de rit om te leggen via Scherpenzeel en Ossenzijl om zo links en rechts de route wat in te korten. Via Kalenberg had ik al eens  gedaan, dus wilde ik een route iets noordelijker via het gehucht Wetering. Ook leuk om hier eens langs te komen omdat mijn moeder van meisjesnaam zo heet. Maar deze bevestigde toch dat het fietspad langs Kalenberg wel mooier is. Bij Scheerwolde moest ik even tegen de wind in. Ook Giethoorn weer veel te snel langs gereden. Je moet toch een reden houden om hier weer eens heen te gaan. Vanaf de watertoren bij Meppel wist ik de route wel weer te vinden zonder navigatie, zelfs door een druk centrum. Het juiste tunneltje door, en rechtsaf bij het ziekenhuis en ik zat weer op de goede weg.

De laatste pauze bij Lankhorst in de buurt voor de laatste 40 kilometer. Vanaf Meppel heb ik namelijk meerdere keuzes om "snel" naar huis te fietsen. Of via Staphorst en Nieuwleusen of via Avereest en Balkbrug. Je moet sowieso de Vecht bij Ommen over.
Ik heb de laatste gekozen omdat ik dan eerst wind tegen en dan schuin mee zou hebben, plus dat ik het een mooiere route vind dan de eerste optie. In Ommen wilde ik net een dame inhalen, ze had een kostuum aan van de plaatselijke muziekvereniging. Haar "collega" voegde zich erbij, dus zei ik gekscherend dat ik maar voor de muziek aan ging fietsen Vanaf Ommen heb ik slim tegen de wind gereden door de Junnerbaan mee te nemen. Al met elkaar zal het zo’n 180 km geweest zijn.


startpunt van de route


langs Harlingervaart


Brug naar Hitsum


gids Marco


Dijkhuisje langs Slachtedijk


brug bij Wommels


Sneek


Voor de Waterpoort


Varen over het Sneekermeer


en er langs fietsen


Ergens voorbij Haskerhaule


pauze langs Tjeukermeer


Vlakbij Wetering


boom op de weg, vanwege de harde wind!


Oud Avereest


Junnerbaan