Retourtje Polen

[Martin van Mourik]

Dag 1

Ik word om tien voor zes wakker, tien minuten voordat mijn wekker gaat. Om half acht draai ik de deur achter me op slot en ik vertrek. Er staat oostenwind, niet heel hard maar wel merkbaar. Om een uur s'middags rij ik door Enschede en even later ben ik de grens over. Het eerste stukje door Gronau en Ochtrup heen is het vervelend fietsen met veel autoverkeer om me heen, daarna wordt het beter. Om drie uur sta ik in Rheine, op mijn eerste fietsvakantie met de ligtfiets kwam ik ook door deze stad. Ik ga over de zelfde brug in het voetgangersgebied in het centrum en maak er weer een foto.

Om half zes ben ik in Bramsche, een kilometer of 15 ten noorden van Osnabrück. Ik haal een ijsje bij een ijssalon en vul mijn waterzak in hun toiletruimte. Ik sta even te bellen, en ben om zes uur klaar om verder te gaan. Ik moet nu kiezen: neem ik de meer zuidelijke route van waaruit ik snel treinstations kan bereiken, of de meer noordelijke die iets korter is en vermoedelijk door iets rustiger streken zal voeren? Ik kies voor de noordelijke route want ik heb zin om te fietsen en niet om de trein te pakken.

Om zeven uur haal ik in een supermarkt in Hunteburg een zak noten en een reep chocola. Het wordt tijd om een overnachtingsplek te gaan zoeken. Iets naar het noorden ligt de Dümmer See, met campings, maar ook achterafweggetjes door de natuur waar ik misschien wel een mooie bivakplek kan vinden. Ik rij naar het einde van een weg die doodloopt langs het riviertje Hunte dat de plas voedt. Dit is niks, er staan een hoop auto's geparkeerd, er zitten mensen te vissen en er lopen wandelaars. Een stukje terug sla ik het weggetje in dat langs de zuidkant van de plas loopt, dit blijkt een smalle fietsstraat. Ik ben een tweehonderd meter van de plek waar al die auto's en mensen waren, en er is geen kip meer te bekennen, rust. Als ik dit weggetje uitrijd en linksaf ga dan kom ik aan de oostkant van de plas waar verschillende campings liggen. Ongeveer halverwege, na een kilometer zie ik een toegang naar het meer, en er staat daar een houten uitkijktoren. De kans dat hier vanavond nog mensen langs komen lijkt me erg klein. Ik kijk even bij de toren rond op zoek naar een mooie vlak stukje waar ik mijn tent verdekt kan opstellen, loop dan even de trap van de toren omhoog. Dan bedenk ik me dat ik de toren gewoon kan gebruiken, mijn tentje kan zonder haringen staan. Ik ga op de bank onder de toren waar ik mijn fiets neergezet heb zitten koken. Na een tijdje komt er een natuurfilmer met een kanon van een camera en een statief langs, we wensen elkaar een goede avond. Een half uur later in de schemering zit ik te eten, en komt hij weer langslopen, hij wenst me "viel Spass!". Het wordt een mooie warme nacht, ik zet in het donker boven in de toren mijn tent op, alleen de binnentent. Bij de campings verderop aan het meer is het vanavond een dolle boel, Duitse feesttechno schalt over het meer heen, de DJ roept om de halve minuut iets onverstaanbaars tegen het publiek, en start steeds na hooguit een minuut een nieuw nummer in. De vogeltjesdans blijkt ook nog in het repertoire te zitten. Het feest gaat door tot een uur of twee, drie, maar ik ben moe genoeg om er doorheen te slapen, al word ik een paar keer even wakker.

Brug over de Ems in het centrum van Rheine


Uitkijktoren bij de Dümmer See