Retourtje Polen

[Martin van Mourik]

Dag 3

Ik sta half vijf op en vertrek om zes uur. Ik heb de opkomende zon recht voor me de eerste kilometers. De wind is gedraaid, vandaag heb ik wind mee. Kort voor Havelberg zie ik pas dat brouter hier geen brug maar een veerpont over de Elbe heeft uitgekozen. Het is nog vroeg op de zondagmorgen, de kans lijkt me best groot dat de veerpont pas later gaat varen. Ik zou ruim een uur naar het zuiden of naar het noordwesten moeten rijden om de bruggen bij Tangermünde of Wittenberge te bereiken. Eerst maar eens kijken. Om vijf voor acht sta ik op de veerkade. Volgens het bord vaart het veer op zondagen vanaf acht uur. Om acht uur komt er iemand aanrijden, parkeert zijn auto, zet een kapiteinspet op, en brengt de veerpont in bedrijf. Ik ben zijn allereerste klant vandaag. De veerpontkapitein vertelt me dat hij me gisteren voorbij heeft zien komen in Salzwedel, terwijl hij met zijn vrouw ijs zat te eten op een terras. Het veer werkt met een keten van drijvers stroomopwaarts die de veerpont naar de overkant trekken op de kracht van de stroming, alleen om de hoek van de drijvers in te stellen draait er even een motor. De overtocht is mooi stil met alleen het geruis van het water. Aan de overkant staat een eenzame fietser, klant nummer twee voor vandaag.

Om twaalf uur sta ik in Oranienburg. Op de Schloßplatz vind ik een publiek drinkwaterpunt waar ik mijn waterzakken vul. Bij de meren ten noorden van Berlijn bij Ützdorf en Lanke krijg ik wat kort stijl klimwerk over vrijliggende fietspaden. Tussen Biesenthal en Wriezen rij ik lange stukken over een zeer rustige weg door het bos, daarna een afdaling naar het stroomgebied van de Oder. In het rurale gebied rond Wriezen krijg ik te maken met diverse soorten uitermate hobbelig asfalt, en in de dorpen zeer grove hobbelige klinkerstraten, zeer effectief om de vaart eruit te halen.

Om vijf uur sta ik bij de dijk langs de Oder, en volg deze in zuidelijke richting naar Kostrzyn nad Odrą. Geen gemotoriseerd verkeer hier, wel fietsers die zo te zien fietstochtjes maken. Van half zes tot kwart over zes ben ik bezig mij een weg te banen door het grensgebied. Ik maak veel fotostops want ik vind het toch wel wat, dat ik met mijn eigen fiets in drie dagen deze grens bereikt heb. De infrastructuur hier houdt totaal geen rekening met het bestaan van fietsers, en ik zie ook geen enkele andere fietser. Wel zijn er stoepen, en smalle voetpaden aan de zijkanten van de bruggen. In Kostrzyn zoek ik in het park naar een waterpunt, maar vind er geen. Ik heb nog genoeg water voor vanavond, maar mijn waterzakken zullen dan morgenochtend helemaal leeg zijn. Desnoods zal ik dan flessenwater moeten kopen.

Ik rij door richting Witnica. Het eerste stuk is nogal vervelend. Er rijdt veel autoverkeer, de weg voert door een reeks langgerekte dorpen en ik rij veel over hobbelige stoepen die veelvuldig onderbroken worden door uitritten, parkeervakken en bushaltes met hoge stoepranden waar ik op en af moet. Na een paar dorpen is er minder verkeer en geen gecombineerd voet/fietspad meer, en kan ik weer redelijk opschieten over de weg. Ik bereik Witnica en het is al zeven uur geweest, hoog tijd om een bivakplek te gaan zoeken. Ik ben aardig wat naar het oosten opgeschoven en het wordt vroeger donker hier. De doorgaande weg richting Gorzów Wielkopolski wordt geflankeerd door bos, desnoods kan ik daar ergens gaan liggen. Ik bestudeer de kaart en zie iets naar het zuiden de rivier Warta lopen, met een meander met wat kronkelende onverharde weggetjes op de ertussen gelegen landtong. Het is een kilometer of vijf van mijn route af. Ik rij er naartoe, en het blijkt een voltreffer. Vanaf de rivierdijk vind ik een afrit de uiterwaarde in. Er staan geen hekken of afrasteringen. Na honderd meter mijn fiets over een vaag spoor door het gras duwen vind ik een van de onverharde weggetjes. Ik fiets verder de landtong in en bereik de oever van de rivier. Ik spoel het zweet van me af in de rivier, ga zitten koken, en geniet ondertussen van een mooie zonsondergang in het vlakke open terrein.




Veer over de Elbe


Schloß Oranienburg, waterpunt




Dijk langs de Oder


Grensgebied





Bij de Warta