Schoenplaatjes positie ? - ligfietsen

[365cycle]

Ik pieker er niet over om te stoppen met vertellen waar ik baat bij heb gevonden. Er is beslist geen sprake van een onnatuurlijke beweging en verlies van vermogen, mits de trapafstand goed is ingesteld. Wat volgens mij nogal voor de hand ligt dat je daarmee aan de slag moet, want de voet komt hogerop op de trapper en is dus quasi te ver weg. Wat inderdaad blessures kan veroorzaken, maar dat komt niet door midvoets trappen op zich wat, als je een beetje rondkijkt op de fietspaden, de meest natuurlijke manier van trappen is.

Zonder disclaimer N=3 (hier) boven ervaringen van professionele bikefitters, sportfysiotherapeuten en in ieder geval 2 teams die zo hard mogelijk proberen te fietsen in gestroomlijnde tweewielers (ik rijd met exact dezelfde plaatjes)? Ok, you do you  

Vaste voetplaatjes daarentegen, dat is pas onnatuurlijk. Geen wonder dat dat problemen geeft bij de ligfietshouding. Op een racefiets ben je veel meer bezig met gewichtsverplaatsing, uit het zadel komen. In de velomobiel zit je bekken steeds in dezelfde houding. De ergonomische principes van rechtop en lig-fietsen zijn dus bepaald niet hetzelfde. In tientallen jaren van uitproberen en steeds weer opnieuw instellen ben ik het meest tevreden met 130 tot 140mm cranks, rotationeel wrijvingsloze schoenplaatjes en een plaatsing van de schoenplaatjes liefst vrij dicht bij midvoets. Dit vanuit een mix van ergonomische problemen die ik tegen kwam en de praktische inpasbaarheid van mijn lange en grootvoetige persoon in vaak net iets te krappe velomobielen.

Zou op zich hout kunnen snijden, echter is het uit het zadel komen op een racefiets eerder een nadeel dan een voordeel t.o.v. de ligfiets. Je verandert je houding dan vooral ook om te balanceren, niet alleen om de kracht zo efficiënt mogelijk over te brengen. Daarnaast, juist met grote voeten (waar ik blijkbaar nog net iets meer van heb dan jij  ) wil je je voeten in een compacte velomobiel fixeren in een positie waarop ze niet hard en ongepland in aanraking komen met carrosseriedelen, aangezien in een sprint juist een plotseling obstakel voor blessures kan zorgen. 

Verder is de hoeveelheid kracht (niet vermogen, kracht) die je kan overbrengen in een velomobiel fors hoger dan op een wielrenfiets; bij die laatste wordt het maximaal je gewicht + ongeveer 20%, in de ligfiets is het in mijn geval meer dan 3x m'n eigen gewicht. Met "float" in de pedalen is dat in mijn geval meer dan m'n enkels kunnen controleren om m'n voet ergonomisch in de juiste positie te houden.
Vergeet niet: Op een standaard fietspedaal heb je wrijving tussen het oppervlak van je schoen en het rubberen oppervlak op het pedaal (of eventueel de pinnen die erin zitten, in geval van een mountainbike pedaal), net zoals je in de sportschool wrijving hebt tussen het platform van de legpress en je fitness-schoen. Beide fixeren de stand van je voet (tot op zekere hoogte - hard trappen op een platformpedaal zonder pinnen met natte schoenen is geen formule voor succes). 
Met schoenplaatjes heb je geen wrijving totdat je het uiterste bereik van de "float" tegenkomt.

Ik vind het best wanneer iemand lekker fietst met race pedalen, de schoenplaatjes maximaal naar de tenen en 175mm cranks. Maar het is soms niet handig om zo rigide vast te houden daaraan. In een velomobiel heb je nu eenmaal te maken met vaste begrenzingen van de voet. Ik zie te vaak dat iemand liever af en toe tegen de kniebulten aan stoot en de hakken schraapt, dan te kiezen voor wat kortere cranks. Ik vind dat erg jammer. Rondtrappen zou geen bewuste actie moeten zijn, dat ontneemt vrijwel zeker het plezier in fietsen, hoe verliefd men ook is op z'n velomobiel.

Ik rijd met 140mm en 155mm cranks, en juist met m'n voeten volledig gefixeerd is rondtrappen geen bewuste actie meer. Met beide cranklengtes kan ik tot boven de 200 rpm trappen, dan is bewust nadenken over de beweging sowieso al geen optie meer.