18-Mar-2024, 11:55 AM
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 18-Mar-2024, 11:57 AM door Theo Mol.)
Het is geen echt land. Het is een gezelschapsspel. Als je op die manier naar Engeland kijkt is het goed te doen.
Wij hebben met (buk)tandem + bob de Columbaroute gefietst, twee keer zelfs omdat we het daar erg mooi vonden. Die gaat vanaf Newcastle door Noord-Engeland naar het westen en dan met een boog door Schotland terug naar het oosten. Later zijn er uitbreidingen naar het noorden gekomen en het heet nu, dacht ik, "rondje Schotland". We hebben ook eens een rondje-pontje gedaan: heen Europoort-Hull en terug Newcastle-IJmuiden. Dat was ook mooi.
Links rijden is een afspraak en het valt best mee als je niet alleen op je reflexen rijdt. De wegen zijn inderdaad matig en de fietsroutes hebben vooral in drukke gebieden erg veel hekjes om auto's te weren. Wij moesten vaak alle tassen van de tandem halen, de bob loskoppelen, alles over het obstakel heen tillen en dan weer vastmaken om door te fietsen. Dan is het handiger niet het fietspad te nemen maar tussen de auto's te gaan rijden.
Eenmaal buiten de stad rijd je op rustige wegen en zie je het meest schapen. Er zijn veel steile stukjes en die zijn echt steil dus je moet goed schakelen maar het land kent geen hoge bergen dus ze zijn nooit lang. Wel is er de merkwaardige gewoonte om op het laagste punt een kruising aan te leggen, zodat je goede remmen nodig hebt en reserveblokjes (!).
Wat handig is: er schijnen niet echt voorrangsregels te zijn maar op alle kruisingen is aangegeven wie moet stoppen.
Het zuiden van Engeland is veel drukker en er zijn overal heggen. Dat is lastig met een ligfiets (of met een auto) maar ook als je rechtop fietst moet je bij iedere kruising goed uitkijken.
Buiten de drukte zijn de mensen, zoals vrijwel overal, hoffelijk in het verkeer. Daar in het zuiden heb ik wel geligfietst; met de hurri kreeg ik een keer voorrang van een tank, ik kon zo onder de loop door fietsen.
Engelsen hebben een raadselachtige liefde voor alles op wielen dat er een beetje ongewoon uitziet (en het liefst een motor heeft, maar een ligfiets of een tandem vinden ze ook prima) en ze komen snel vragen of je verdwaald bent. Neem de tijd en je hebt vaak aardige gesprekken. Wat de taal betreft: ik vind de mensen in het noorden makkelijker te verstaan dan in het zuiden - maar Schotland is een apart hoofdstuk.
Nog even over remblokjes die op jouw fiets passen: koop ze hier en neem ze mee tenzij je als extra vakantiethema alle fietsenwinkels van een land wilt bezoeken.
Wij hebben met (buk)tandem + bob de Columbaroute gefietst, twee keer zelfs omdat we het daar erg mooi vonden. Die gaat vanaf Newcastle door Noord-Engeland naar het westen en dan met een boog door Schotland terug naar het oosten. Later zijn er uitbreidingen naar het noorden gekomen en het heet nu, dacht ik, "rondje Schotland". We hebben ook eens een rondje-pontje gedaan: heen Europoort-Hull en terug Newcastle-IJmuiden. Dat was ook mooi.
Links rijden is een afspraak en het valt best mee als je niet alleen op je reflexen rijdt. De wegen zijn inderdaad matig en de fietsroutes hebben vooral in drukke gebieden erg veel hekjes om auto's te weren. Wij moesten vaak alle tassen van de tandem halen, de bob loskoppelen, alles over het obstakel heen tillen en dan weer vastmaken om door te fietsen. Dan is het handiger niet het fietspad te nemen maar tussen de auto's te gaan rijden.
Eenmaal buiten de stad rijd je op rustige wegen en zie je het meest schapen. Er zijn veel steile stukjes en die zijn echt steil dus je moet goed schakelen maar het land kent geen hoge bergen dus ze zijn nooit lang. Wel is er de merkwaardige gewoonte om op het laagste punt een kruising aan te leggen, zodat je goede remmen nodig hebt en reserveblokjes (!).
Wat handig is: er schijnen niet echt voorrangsregels te zijn maar op alle kruisingen is aangegeven wie moet stoppen.
Het zuiden van Engeland is veel drukker en er zijn overal heggen. Dat is lastig met een ligfiets (of met een auto) maar ook als je rechtop fietst moet je bij iedere kruising goed uitkijken.
Buiten de drukte zijn de mensen, zoals vrijwel overal, hoffelijk in het verkeer. Daar in het zuiden heb ik wel geligfietst; met de hurri kreeg ik een keer voorrang van een tank, ik kon zo onder de loop door fietsen.
Engelsen hebben een raadselachtige liefde voor alles op wielen dat er een beetje ongewoon uitziet (en het liefst een motor heeft, maar een ligfiets of een tandem vinden ze ook prima) en ze komen snel vragen of je verdwaald bent. Neem de tijd en je hebt vaak aardige gesprekken. Wat de taal betreft: ik vind de mensen in het noorden makkelijker te verstaan dan in het zuiden - maar Schotland is een apart hoofdstuk.
Nog even over remblokjes die op jouw fiets passen: koop ze hier en neem ze mee tenzij je als extra vakantiethema alle fietsenwinkels van een land wilt bezoeken.
Theo Mol
- een ligfietser komt nooit ongelegen -
- een ligfietser komt nooit ongelegen -