19-May-2024, 12:20 AM
Met een tweewieler heb je decennia een gevoel ontwikkeld, wat er ongeveer goed gaat in een bocht en wat mogelijk onverantwoord snel is. Ook heb je zonder snelheidsmeter wel ongeveer een idee hoe hard je gaat en of dat verantwoord is in die situatie. Moet je onverwacht uitwijken, dan ben je smal en wendbaar. Bij mij waren de zelf veroorzaakte ongelukjes meestal een gevolg van grip verlies, te hard, omdat het glad was, los zand/grind op de weg. Als je stopt met trappen, neemt de snelheid vanzelf af en als je erg hard wilt, moet je daar hard voor werken. Doe je op een tweewieler ruw met het sturen, zal meestal het voorwiel grip verliezen en ga je onderuit. Als je stopt met trappen, neemt je snelheid redelijk snel af.
Bij de Velomobiel veranderen er een heleboel dingen tegelijk. Je bent niet bekend met de velomobiel en je weet nog niet waar de grenzen liggen. Daardoor ook geen idee wat onverantwoord hard is voor een bepaalde bocht. Soms is dat een lagere snelheid als op een tweewieler omdat de ideale lijn in de velomobiel 70 cm breed is en geen 10 cm. Dat maakt dat je lijn soms minder vloeiend, omdat je met het midden van je fiets veel verder van de rand van de weg/het fietspad moet blijven. Zeker bij 2 kort op elkaar volgende bochten, moet je goed weten wat je doet omdat je lijn door de bocht anders niet klopt.
Zonder snelheidsmeter, of als je er even niet op kan kijken, heb je veel minder een idee hoe hard je rijdt. In combinatie met het punt hierboven, is dat een linke combinatie.
Ik heb ergens een haakse bocht in het fietspad. Met de ligfiets kan die prima met 20-25. In de velomobiel gaat er dan een wieltje omhoog.
Gripverlies is niet zo'n probleem, ook een stukje los zand ofzo. Dan heb je nog twee wielen over die wel de goede kant op gaan. Daardoor neemt je zelfvertrouwen toe, ach die velomobiel dendert overal wel veilig overheen. Je gaat veel makkelijker hard, en harder dan dat je in de gaten hebt, zonder op je tellertje te kijken. Omdat je zo hard gaat, is een gevoelsmatig lage snelheid soms toch nog erg hard. Van 45 terug naar 30. Dat is 15 km/h langzamer. Maar 30 km/h is soms nog best wel erg snel op een fietspad. En zeker snel genoeg om een wieltje op te tillen als je wat te ruw, te plotseling instuurt. Moet je onverwacht toch uitwijken, dan ben je breed, niet wendbaar, kun je niet effe een voetje aan de grond zetten. Uitwijken naar de berm gaat in een velomobiel ook eerder mis als met een gewone ligfiets.
Nog wat puntjes waar ik wel tegenaan loop; Mijn actieradius in de Velomobiel is een stuk groter is, en daarmee de kans dat ik ergens op onbekend terrein beland. Dan kun je negatief of positief verrast worden.
Het kost moeite om die 30 kilo op gang te brengen en weer op kruissnelheid te krijgen. Daardoor neig ik er soms naar om meer risico te nemen, om die snelheid vast te houden.
Als voorbeeldje even deze onschuldige rotonde die in mijn woonwerk route zit. Zo zijn er honderden in Nederland. https://www.google.nl/maps/@51.8750502,6...?entry=ttu
Het fietspad links. Eerste probleem is het knikje van de bocht naar links, naar rechts bij de zijstraat. Dat is met enige snelheid best wel scherp. De ideale lijn loopt dus net langs de uiterste rechtse rand daar, en bij het verkeerseiland halverwege de zijstraat helemaal links in de opening tussen de stoepranden. Probleem twee is het verkeerseiland, niet goed te zien, maar die stoeprand is zo'n 20 cm hoog. Ga ik te hard, om het knikje, komt er een wieltje omhoog. Dan kan ik alleen maar corrigeren door de bocht flauwer te maken en naar links te sturen. Probleem is dan dus die stoeprand, als ik afwijk van mijn ideale lijn. Probleem 3 zijn tegenliggers. Letten die op? Hoe veel ruimte hebben ze nodig? Schrikken ze mogelijk van mij?
In 15 jaar met de ligfiets heb ik daar nooit een probleem gehad. Met de velomobiel was het de eerste tijd best wel op passen. Na enige gewenning, kon ik er vlotter door. Ik had de andere ideale lijn gevonden. En toen pakte ik per ongeluk met 1 wiel een dikke graspol in de berm en kwam dat wieltje even los. Het duurde wel even voor ik de adrenaline weer kwijt was. Met de Milan ben ik na 3 maanden 4x per week naar het werk nog wat aan het zoeken hoe hard het safe kan. Nu is het te druk om tot het randje te gaan.
Nu met het warme weer, een beetje conditie en een Milan GT kom ik met 40, soms 45 op die rotonde af. Als ik met 45 km/h 150-200 meter voor de rotonde stop met trappen, moet ik nog remmen.
Misschien heb ik nog wat over het hoofd gezien? Ik denk dat veel velomobiel rijders zich hier wel in herkennen. De meeste ongelukken gebeuren niet door 1 fout maar een combinatie van meerdere factoren. Je kunt je denk ik wel voorstellen dat hier makkelijk een combinatie van factoren kan optreden.
Bij de Velomobiel veranderen er een heleboel dingen tegelijk. Je bent niet bekend met de velomobiel en je weet nog niet waar de grenzen liggen. Daardoor ook geen idee wat onverantwoord hard is voor een bepaalde bocht. Soms is dat een lagere snelheid als op een tweewieler omdat de ideale lijn in de velomobiel 70 cm breed is en geen 10 cm. Dat maakt dat je lijn soms minder vloeiend, omdat je met het midden van je fiets veel verder van de rand van de weg/het fietspad moet blijven. Zeker bij 2 kort op elkaar volgende bochten, moet je goed weten wat je doet omdat je lijn door de bocht anders niet klopt.
Zonder snelheidsmeter, of als je er even niet op kan kijken, heb je veel minder een idee hoe hard je rijdt. In combinatie met het punt hierboven, is dat een linke combinatie.
Ik heb ergens een haakse bocht in het fietspad. Met de ligfiets kan die prima met 20-25. In de velomobiel gaat er dan een wieltje omhoog.
Gripverlies is niet zo'n probleem, ook een stukje los zand ofzo. Dan heb je nog twee wielen over die wel de goede kant op gaan. Daardoor neemt je zelfvertrouwen toe, ach die velomobiel dendert overal wel veilig overheen. Je gaat veel makkelijker hard, en harder dan dat je in de gaten hebt, zonder op je tellertje te kijken. Omdat je zo hard gaat, is een gevoelsmatig lage snelheid soms toch nog erg hard. Van 45 terug naar 30. Dat is 15 km/h langzamer. Maar 30 km/h is soms nog best wel erg snel op een fietspad. En zeker snel genoeg om een wieltje op te tillen als je wat te ruw, te plotseling instuurt. Moet je onverwacht toch uitwijken, dan ben je breed, niet wendbaar, kun je niet effe een voetje aan de grond zetten. Uitwijken naar de berm gaat in een velomobiel ook eerder mis als met een gewone ligfiets.
Nog wat puntjes waar ik wel tegenaan loop; Mijn actieradius in de Velomobiel is een stuk groter is, en daarmee de kans dat ik ergens op onbekend terrein beland. Dan kun je negatief of positief verrast worden.
Het kost moeite om die 30 kilo op gang te brengen en weer op kruissnelheid te krijgen. Daardoor neig ik er soms naar om meer risico te nemen, om die snelheid vast te houden.
Als voorbeeldje even deze onschuldige rotonde die in mijn woonwerk route zit. Zo zijn er honderden in Nederland. https://www.google.nl/maps/@51.8750502,6...?entry=ttu
Het fietspad links. Eerste probleem is het knikje van de bocht naar links, naar rechts bij de zijstraat. Dat is met enige snelheid best wel scherp. De ideale lijn loopt dus net langs de uiterste rechtse rand daar, en bij het verkeerseiland halverwege de zijstraat helemaal links in de opening tussen de stoepranden. Probleem twee is het verkeerseiland, niet goed te zien, maar die stoeprand is zo'n 20 cm hoog. Ga ik te hard, om het knikje, komt er een wieltje omhoog. Dan kan ik alleen maar corrigeren door de bocht flauwer te maken en naar links te sturen. Probleem is dan dus die stoeprand, als ik afwijk van mijn ideale lijn. Probleem 3 zijn tegenliggers. Letten die op? Hoe veel ruimte hebben ze nodig? Schrikken ze mogelijk van mij?
In 15 jaar met de ligfiets heb ik daar nooit een probleem gehad. Met de velomobiel was het de eerste tijd best wel op passen. Na enige gewenning, kon ik er vlotter door. Ik had de andere ideale lijn gevonden. En toen pakte ik per ongeluk met 1 wiel een dikke graspol in de berm en kwam dat wieltje even los. Het duurde wel even voor ik de adrenaline weer kwijt was. Met de Milan ben ik na 3 maanden 4x per week naar het werk nog wat aan het zoeken hoe hard het safe kan. Nu is het te druk om tot het randje te gaan.
Nu met het warme weer, een beetje conditie en een Milan GT kom ik met 40, soms 45 op die rotonde af. Als ik met 45 km/h 150-200 meter voor de rotonde stop met trappen, moet ik nog remmen.
Misschien heb ik nog wat over het hoofd gezien? Ik denk dat veel velomobiel rijders zich hier wel in herkennen. De meeste ongelukken gebeuren niet door 1 fout maar een combinatie van meerdere factoren. Je kunt je denk ik wel voorstellen dat hier makkelijk een combinatie van factoren kan optreden.
