Reisverslag deel 1 van 3
Afgelopen donderdagochtend bracht ik eerst mijn dochter naar school, mijn partner zou haar 's middags ophalen. Rond half 9 was ik weer thuis. De fiets was grotendeels woensdagavond al bepakt, maar al met al kostte het toch nog een uurtje voordat de laatste frutsels bij elkaar waren en samen met mijzelf op de fiets zaten. Achteraf beschouwend misschien niet het beste begin van een dag met een ambitieuze 156 km voor de boeg, voor mij de langste dagafstand met volle bepakking ooit
.
De weg naar het noorden fiets ik voor woon-werkverkeer, en er is eigenlijk niet echt een fijne route. Het RijnWaalPad (F325) gaat lekker vlot, maar je zit wel naast de snelweg. Omdat ik nu niet in Arnhem hoefde te zijn had ik gekozen om vanaf Elst wat westelijker te fietsen en het pondje bij Driel te nemen, op zich nog allemaal bekend terein. Net voor Driel hield de Oregon 700 ermee op, het beeld was bevroren en er kwam ook geen reactie bij het inhouden van de AAN/UIT. Bekend terrein, dus ik ben doorgefietst tot het pondje en daar maar de batterijen eruit gehaald. Daarna, en de volgende ging alles weer goed met de Navigator, wel fijn op het onbekende terrein dat dat nog voor de boeg lag. Over de Planken Wambuis was het heerlijk fietsen, bij de Boerderij de Mossel was er prima appeltaart. Ik schrok even van de drukte toen ik Otterlo naderde, maar die was snel weer voorbij toen ik het dorp uit was. In de Boswachterij Kootwijk was een stukje onverhard fietspad, maar wel redelijk stevig.
Van Kootwijk naar Elspeet was nogal ongezellig naast de N-weg. Mogelijk had ik hier westelijker een rustigere route gehad. Over de Elspeetse Heide en door het bos bij Nunspeet was wel weer heerlijk fietsen. Na Nunspeet beland je opeens in het weidegebied tot aan het Veluwemeer, lekker weids en rustig. Het meer zelf zag ik echter lange tijd niet, omdat de rand van het meer geprivatiseerd is, genoeg Art. 461 bordjes te zien. In het parkje bij de restanten van de Sint Ludgeruskerk van Doornspijk heb ik even pauze gehouden en koffie gezet. Hier was het uitzicht prima. Heel kort heb ik een snipje Elburg gezien omdat ik water ging bijvullen bij de havenkade. Ik was pas net over de helft van mijn geplande dagafstand, dus ik moest helaas door. Toch wel jammer van die lange dagafstanden, dat moet ik misschien heroverwegen een volgende keer.
Vanuit Elspeet stak ik over naar de Flevopolder. Deze zuiderling had nog niet veel kennis van Flevoland. Ik was ooit een keer in Six Flags Holland (inmiddels weer Walibi), ooit een keer op Lowlands, dus wat had ik nou gezien. Als eerste kwam ik op het Greppelveld terecht, met het oude havenhoofd van Elburg. Dan krijg je opeens heel goed door dat je over de voormalige Zuiderzeebodem fietst. Van de beelden kende ik Flevoland als wijds weide- akkergebied. Het viel me na 3 boerderijen op dat ze allemaal redelijk identiek waren. Prefab-betonnen schuren met eenvoudige kleine woningen in een herhalend patroon, om de zoveel boerderijen een rijtje van 3 à 4 arbeiderswoningen (aanname). Al snel fietste ik Reve-Abbert in, op het eerste gezicht gewoon een bos als anderen, maar natuurlijk nog best jong eigenlijk.
Via de Roggebotbrug stak ik weer over naar het mooie Kampen, waar ik vlot doorheen fietste aangezien ik daar vorig jaar al een heel weekend was. Het is wel jammer dat je niet met de fiets via de Eilandbrug de IJssel over kunt en daardoor helemaal via de Stadsbrug moet. Ik was oorspronkelijk van plan door de Pijperstaart en de Kattewaard te naar de Ramspolbrug te fietsen. Ik mistte echter de afslag en kwam daar rijkelijk laat achter dus fietse ik de N765 maar verder af.
Voormalig eiland Schokland stond ook op de planning, toch twijfelde ik even omdat de tijd doortikte en ik al wel wat vermoeidheid voelde. Afkorten zou echter betekenen dat ik langs de N-weg verder ging en daar had ik ook alweer genoeg van. Een tochtje over de dijk naar de Schokkerhaven was toch aantrekkelijker, maar wel pal tegen de wind in. Schokland is niets meer dan een lichte verhoging in het landschap, wederom een mooi aandenken aan dat je over vroegere zeebodem fietst. Ik ben blij dat dit soort plekken in stand gehouden worden. Helaas voelde ik ook hier geen tijd om het museum te bekijken.
Vlotjes reed ik via Emmeloord naar Lemmer, enig hoogtepunt waren misschien de restanten van een scheepswrak nabij het Kuinderbos.
Afgelopen donderdagochtend bracht ik eerst mijn dochter naar school, mijn partner zou haar 's middags ophalen. Rond half 9 was ik weer thuis. De fiets was grotendeels woensdagavond al bepakt, maar al met al kostte het toch nog een uurtje voordat de laatste frutsels bij elkaar waren en samen met mijzelf op de fiets zaten. Achteraf beschouwend misschien niet het beste begin van een dag met een ambitieuze 156 km voor de boeg, voor mij de langste dagafstand met volle bepakking ooit
. De weg naar het noorden fiets ik voor woon-werkverkeer, en er is eigenlijk niet echt een fijne route. Het RijnWaalPad (F325) gaat lekker vlot, maar je zit wel naast de snelweg. Omdat ik nu niet in Arnhem hoefde te zijn had ik gekozen om vanaf Elst wat westelijker te fietsen en het pondje bij Driel te nemen, op zich nog allemaal bekend terein. Net voor Driel hield de Oregon 700 ermee op, het beeld was bevroren en er kwam ook geen reactie bij het inhouden van de AAN/UIT. Bekend terrein, dus ik ben doorgefietst tot het pondje en daar maar de batterijen eruit gehaald. Daarna, en de volgende ging alles weer goed met de Navigator, wel fijn op het onbekende terrein dat dat nog voor de boeg lag. Over de Planken Wambuis was het heerlijk fietsen, bij de Boerderij de Mossel was er prima appeltaart. Ik schrok even van de drukte toen ik Otterlo naderde, maar die was snel weer voorbij toen ik het dorp uit was. In de Boswachterij Kootwijk was een stukje onverhard fietspad, maar wel redelijk stevig.
Van Kootwijk naar Elspeet was nogal ongezellig naast de N-weg. Mogelijk had ik hier westelijker een rustigere route gehad. Over de Elspeetse Heide en door het bos bij Nunspeet was wel weer heerlijk fietsen. Na Nunspeet beland je opeens in het weidegebied tot aan het Veluwemeer, lekker weids en rustig. Het meer zelf zag ik echter lange tijd niet, omdat de rand van het meer geprivatiseerd is, genoeg Art. 461 bordjes te zien. In het parkje bij de restanten van de Sint Ludgeruskerk van Doornspijk heb ik even pauze gehouden en koffie gezet. Hier was het uitzicht prima. Heel kort heb ik een snipje Elburg gezien omdat ik water ging bijvullen bij de havenkade. Ik was pas net over de helft van mijn geplande dagafstand, dus ik moest helaas door. Toch wel jammer van die lange dagafstanden, dat moet ik misschien heroverwegen een volgende keer.
Vanuit Elspeet stak ik over naar de Flevopolder. Deze zuiderling had nog niet veel kennis van Flevoland. Ik was ooit een keer in Six Flags Holland (inmiddels weer Walibi), ooit een keer op Lowlands, dus wat had ik nou gezien. Als eerste kwam ik op het Greppelveld terecht, met het oude havenhoofd van Elburg. Dan krijg je opeens heel goed door dat je over de voormalige Zuiderzeebodem fietst. Van de beelden kende ik Flevoland als wijds weide- akkergebied. Het viel me na 3 boerderijen op dat ze allemaal redelijk identiek waren. Prefab-betonnen schuren met eenvoudige kleine woningen in een herhalend patroon, om de zoveel boerderijen een rijtje van 3 à 4 arbeiderswoningen (aanname). Al snel fietste ik Reve-Abbert in, op het eerste gezicht gewoon een bos als anderen, maar natuurlijk nog best jong eigenlijk.
Via de Roggebotbrug stak ik weer over naar het mooie Kampen, waar ik vlot doorheen fietste aangezien ik daar vorig jaar al een heel weekend was. Het is wel jammer dat je niet met de fiets via de Eilandbrug de IJssel over kunt en daardoor helemaal via de Stadsbrug moet. Ik was oorspronkelijk van plan door de Pijperstaart en de Kattewaard te naar de Ramspolbrug te fietsen. Ik mistte echter de afslag en kwam daar rijkelijk laat achter dus fietse ik de N765 maar verder af.
Voormalig eiland Schokland stond ook op de planning, toch twijfelde ik even omdat de tijd doortikte en ik al wel wat vermoeidheid voelde. Afkorten zou echter betekenen dat ik langs de N-weg verder ging en daar had ik ook alweer genoeg van. Een tochtje over de dijk naar de Schokkerhaven was toch aantrekkelijker, maar wel pal tegen de wind in. Schokland is niets meer dan een lichte verhoging in het landschap, wederom een mooi aandenken aan dat je over vroegere zeebodem fietst. Ik ben blij dat dit soort plekken in stand gehouden worden. Helaas voelde ik ook hier geen tijd om het museum te bekijken.
Vlotjes reed ik via Emmeloord naar Lemmer, enig hoogtepunt waren misschien de restanten van een scheepswrak nabij het Kuinderbos.
2020 Challenge Chamsin 26" met Rohloff
2014 AZOR Texel
2012 Brompton
