05-Aug-2024, 06:52 PM
Bij mij wisselt het ook nogal met de pauzes. Ik heb spontane pauzes. Hé, dat is een mooi plekje. Ik moet eventjes wat vocht kwijt, oh een bakker ik heb zin in een broodje, daar staat een bordje met uitleg over iets, maar wat?
Dan heb ik nog gedwongen pauzes, daar heb ik nogal een hekel aan. De pont ligt net aan de overkant, de spoorbomen zijn dicht, de brug staat open. Dat soort dingen.
Tot slot de geplande pauze. Dat is voorbehouden aan bijzonder mooie of prettige plekjes, soms ook gewoon aan openingstijden. Zondagochtend zijn veel Duitse bakkers wel open, maar in de middag wordt het echt lastig. Die paar waar je dan wel terecht kunt kunnen dan een geplande pauze worden. Of dat ik bij het passeren van een bakker denk, je kunt nu maar beter even stoppen en wat halen, voordat het niet meer gaat. Ook als je niet zeker weet hoe het met de voorzieningen zit, kan die grotere plaats waar je zeker wel terecht kan een geplande pauzeplek worden. Of ergens waar ik al weet dat er op een handige plek aan mijn route de gewenste voorzieningen zijn.
Ik eet ook veel al rijdend onderweg, neem altijd wel wat mee een paar repen ofzo. Voor je weet maar nooit. Ik geef een voorkeur aan brood, broodjes, dat soort dingen. Boterhammen van huis mee brengen doe ik eigenlijk nooit, maar pauze bij een cafe ook bijna nooit. Meestal een bakker of supermarkt binnenwandelen. Voor als die niet op de juiste plek gelegen zijn, heb ik dus repen bij.
Uitstappen, en uitgebreid gaan zitten, dat doe ik niet vaak, soms. Zeker in de velomobiel heb ik daar niet zo veel behoefte meer aan. Daar moet ik echt wel een beetje bij opletten, want als ik het wel doe, merk ik wel dat het goed is. In de winter heb ik soms een klein setje bij van een rvs mok, trangria en wat oploskoffie/thee. Heb ik koffiepauze wanneer ik daar zin in heb en waar ik er zin in heb.
Veel verder dan zo'n 200km ben ik al jaren niet meer geweest. Misschien dat ik er dan wat serieuzer mee om zou gaan. Maar meestal overheerst bij mij het touristisch rijden.
Dan heb ik nog gedwongen pauzes, daar heb ik nogal een hekel aan. De pont ligt net aan de overkant, de spoorbomen zijn dicht, de brug staat open. Dat soort dingen.
Tot slot de geplande pauze. Dat is voorbehouden aan bijzonder mooie of prettige plekjes, soms ook gewoon aan openingstijden. Zondagochtend zijn veel Duitse bakkers wel open, maar in de middag wordt het echt lastig. Die paar waar je dan wel terecht kunt kunnen dan een geplande pauze worden. Of dat ik bij het passeren van een bakker denk, je kunt nu maar beter even stoppen en wat halen, voordat het niet meer gaat. Ook als je niet zeker weet hoe het met de voorzieningen zit, kan die grotere plaats waar je zeker wel terecht kan een geplande pauzeplek worden. Of ergens waar ik al weet dat er op een handige plek aan mijn route de gewenste voorzieningen zijn.
Ik eet ook veel al rijdend onderweg, neem altijd wel wat mee een paar repen ofzo. Voor je weet maar nooit. Ik geef een voorkeur aan brood, broodjes, dat soort dingen. Boterhammen van huis mee brengen doe ik eigenlijk nooit, maar pauze bij een cafe ook bijna nooit. Meestal een bakker of supermarkt binnenwandelen. Voor als die niet op de juiste plek gelegen zijn, heb ik dus repen bij.
Uitstappen, en uitgebreid gaan zitten, dat doe ik niet vaak, soms. Zeker in de velomobiel heb ik daar niet zo veel behoefte meer aan. Daar moet ik echt wel een beetje bij opletten, want als ik het wel doe, merk ik wel dat het goed is. In de winter heb ik soms een klein setje bij van een rvs mok, trangria en wat oploskoffie/thee. Heb ik koffiepauze wanneer ik daar zin in heb en waar ik er zin in heb.
Veel verder dan zo'n 200km ben ik al jaren niet meer geweest. Misschien dat ik er dan wat serieuzer mee om zou gaan. Maar meestal overheerst bij mij het touristisch rijden.
