Fietstocht berichten en beelden

[Martin van Mourik]

Afgelopen zondag heb ik een nostalgische ronde gereden waarbij ik twee oude routes nogmaals gevolgd heb. De eerste route was die naar Hamminkeln en camping Dingdener Heide, het eindpunt van de eerste dag van de eerste fietsreis ooit die ik met mijn ligfiets maakte in augustus 2020. De tweede route was die van het Duitse grensplaatsje Oeding naar huis, vorige zomer s'nachts gereden op de laatste rit van mijn fietsreis naar Polen. Ik vroeg me sind die nacht altijd af hoe deze route bij daglicht zou zijn.

Ik had de wekker om 6:00 uur gezet, werd wat eerder wakker en stond op om 5:45, en vertrok om 6:30. Om 18:20 was ik weer thuis. De route die ik had voorbereid was ruim 250 kilometer, maar ik heb er onderweg nog een paar lussen aan toegevoegd en het is ruim 265 kilometer geworden.

De route naar Arnhem langs de spoorlijn vanaf Veenendaal De Klomp tot aan Oosterbeek had ik al geruime tijd niet meer gereden. Ondanks de hoogteverschillen met een lange reeks van stukjes klimmen en dan weer afdalen kon ik goed opschieten over deze route, het was lekker rustig tussen het groen, en na een uur en drie kwartier was ik in Arnhem. Bij Arnhem had ik over de kade willen rijden, maar dat ging niet, het was afgezet. Na twee pogingen vanaf de Boterdijk en via het ernaast liggende fietspad waarbij ik steeds op een groot hek stuitte, ben ik met de fiets aan de hand door het parkje dat daar ligt gegaan waar ik wat personages tegenkwam waarvan ik de indruk had dat het daklozen waren die daar bivakkeerden, en kwam ik onder een viaduct door bij de grote fontijn uit tussen golvende witte en blauwe tegels. Ik heb daar mijn banden staan controleren op glasscherven, omdat het in de buurt van de hekwerken waar ik op gestuit was vol lag met glasscherven. Vervolgens ben ik over de blauw-witte golven gefietst, een rijbaan overgestoken waar fietsen verboden waren, over nog meer blauw-witte golven tussen geparkeerde auto's doorgefietst, en zo kon ik het centrum van Arnhem bereiken.

Van Westervoort tot Babberich heb ik de doorgaande fietsroute langs het spoor die daar ligt gevolgd. De karakteristieke lantaarnpalen die daar staan kwamen me bekend voor, en hier en daar kwam ik langs een punt dat ik me nog herinnerde. Vanaf de grens bij Elten weet ik niet hoe ik destijds gereden ben. Ik wist het zelf op die dag achteraf al niet meer, ik had geen route voorbereid, had die dag een voorkeur voor het vermijden van doorgaande wegen, en kwam al improviserend uit op een kronkelroute langs vele dorpjes die me aan het begin van de avond toevallig in het plaatsje Hamminkeln bracht. Destijds kostte de fietsreis daar naartoe me een dag. Deze keer was ik er aan het eind van de ochtend om tien voor elf, na vier uur en twintig minuten fietsen, maar dan wel langs meest doorgaande wegen, recht er naartoe. In Hamminkeln moest ik even zoeken voor ik het juiste pleintje weer gevonden had.

Ik had bij die fietsreis destijds een eigen telefoon bij me zonder mobiel internet, met goede offline kaarten erop, en een telefoon van de zaak met mobiel internet die ik wilde gebruiken om naar campings te zoeken. Ik had die telefoon van de zaak uitgezet om stroom te sparen, en was de ontgrendelingscode vergeten, online zoeken naar campings ging dus niet werken. Op de Molkereiplatz in Hamminkeln haalde ik een ijsje bij Eis Cafe Morrico, en vroeg daarna aan enkele mensen op het plein of ze een camping in de buurt wisten. Een vriendelijke dame wees me de weg naar de Dingdener Heide. Bij de Dingdener Heide kwam ik destijds s'avonds aan, deze keer om kwart over elf s'morgens. Kort voor je er bent krijg je nog een venijnige klim tegen de Kahlenberg op.

Mijn voorbereide route ging van de Dingdener Heide via de kortste weg naar Oeding, maar ik bedacht me dat ik wel even wilde rondkijken in Bocholt. Terwijl ik Bocholt binnen fietste reed ik op een gegeven moment achter een auto met opdruk "Erstes Bocholter Brötchen Taxi". Het is wat met die Duitsers en hun Brötchen, ze hebben er dus zelfs speciale bezorgdiensten voor. Op velomobilforum.de zie je ook wel eens opmerkingen van mensen die in het buitenland de Brötchen missen. Ik zag ergens een horeca-gelegenheid genaamd "Bokolter Koffiehus", geinig hoe je sporen van het (Oost-)Nederlands tegenkomt in namen dicht over de grens, en andersom ook. Toen ik verder wilde bleek de Münsterstraße naar Rhede voor een flink stuk opgebroken en afgezet te zijn, dit leverde me nog een extra omweg op. Ik kwam gelukkig goed uit met een zelf geimproviseerde omleiding, precies daar waar de weg weer begaanbaar was. Bij Rhede was een stuk van de L572 / Gronauerstraße afgezet en moest ik nog een keer omfietsen. Daarbij kwam ik langs het centrum, en maakte zelf kennis met het Duitse fenomeen dat mensen ligfietsers willen overtuigen dat een "Fahne dran machen" notwendig is. Een of andere lul riep me dit toe vanuit zo'n overmaatse SUV met slechte zichtlijnen, terwijl zijn vrouw in de passagiersstoel me sprakeloos en sip aankeek van achter een spiegelende zonnebril.

De L572 richting Oeding leek net een soort van snelweg, in beide richtingen enkelbaans met een vluchtstrook en maximumsnelheid 70. Ik twijfelde in het begin of ik er wel mocht fietsen, maar had nergens een duidelijk bord met een fietsverbod gezien. Later zag ik een enkele fietser die er ook reed, en kwam ik enkele fietssymbolen tegen die op de vluchtstrook geverfd waren. Tot aan Burlo ging de weg lange stukken gestaag vals plat helling op. Ik bereikte Oeding en reed vrijwel klokslag een uur de Nederlandse grens over.

De route langs Winterswijk en Lichtenvoorde ging langs doorgaande wegen, niks opmerkelijks, lange stukken in redelijk goede staat verkerende vrijliggende fietspaden. Van Harreveld naar Doetinchem kwam het stuk over smalle landweggetjes waar ik die nacht vorige zomer zo'n zware tijd had. Op deze weggetjes zonder verlichting en zonder strepen of markeringen toverde mijn vermoeide slaperige brein in het duister af en toe bergwanden of afgronden tevoorschijn die er beslist niet waren. Bij daglicht was deze route prima te doen, een beetje eentonig met veel raaigrasvelden en zo om de paar honderd meter een boerderij, soms afgewisseld met een plukje begroeiing, maar ook wel af en toe met mooie lanen. In Doetinchem ben ik nog even dwars door het oude centrum gegaan, met de fiets aan de hand door het wandelgebied. Op het plein rond de Catharinakerk stonden veel marktkramen en mensen en er stond een dixieland bandje te spelen. Vanaf Wehl volgde ik nog meer landwegen, het landschap is hier kaler en opener dan ten oosten van Doetinchem. Mijn oorspronkelijke route zou me via de Centerpoort-industrieterreinen bij Duiven en Westervoort naar Westervoort toegebracht hebben. Ik besloot dat ik daar geen zin in had, boog af naar het noorden, en volgde vanaf de westkant van Giesbeek de dijk langs de Lahtumse plas en de Ijssel. Dit bleek een goede zet, het was een mooi stukje fietsen over de dijk, en het bracht me zonder verkeersdrukte en stoplichten tot aan de Brug bij Westervoort.

Ik stak in Arnhem de Nederrijn over via de John Frostbrug om over de Rijndijk tot Kesteren te fietsen, en daar dan weer over te steken naar Rhenen. De rit over de dijk werd wederom een beproeving, net als in die nacht vorige zomer. Toen door een dikke mist met zeer beperkt zicht, waar ik slaperig en vermoeid door heen moest, een witte waas in het schijnsel van mijn koplamp tegemoet. Deze keer ook door vermoeidheid, maar dan gecombineerd met tegenwind en nogal wat autoverkeer en groepen motorrijders met van die motoren die geoptimaliseerd zijn op vervelende herrie maken. In Rhenen nam ik nog een korte pauze om een ijsje te eten van de schepijstent daar in het centrum. In Leersum was op deze dag het welbekende bloemencorso gehouden, terwijl ik er doorheen reed kwam een van de praalwagens mij tegemoet, traag voortgetrokken door een kleine tractor, een kleine file er achteraan. Doordat een deel van de afzettingen voor autoverkeer nog niet opgeruimd waren kon ik nog mooi een stuk over de rijbaan fietsen en zo wat van de vervelende hobbeltegelfietspaden van dit dorp omzeilen.

Fontein in Arnhem


Uitzicht over de Rhein vanuit het Rheinpark in Emmerich


Molkereiplatz in Hamminkeln


Campingplatz Dingdener Heide


Obelisk op de Berliner Platz in Bocholt.
Er staat in gothische letters gebeiteld: von Bocholt nach Berlin 470 km.


Historisches Rathaus op de Markt in Bocholt


L572 / Gronauerstraße


Grensovergang bij Oeding


Landweggetjes tussen Lichtenvoorde en Doetinchem



Fietspad vanuit centrum richting de Oude Ijsselbrug in Doetinchem


Op de Bandijk langs de Ijssel bij Westervoort


Vanaf de John Frostbrug waren in de verte de werkzaamheden aan de kade te zien.


Een van de praalwagens na afloop van het bloemencorso in Leersum