Herintroductie

[melle z]

Eerder dit jaar had ik de kans om Jeroen S zijn oude Dries Baron over te nemen. In eerste instantie wilde mijn zwager er een tijdje op fietsen om te zien of ligfietsend forensen iets voor hem was, maar hij had er al gauw genoeg van omdat hij op deze fiets geen tas mee kon nemen. Daarna heb ik de fiets in mijn werkplaats in NL gestript en het frame en de wielen meegenomen naar Engeland en hem opgebouwd met nieuwe SRAM Force 22 2x11 derailleurs en SRAM 2x10 Eagle grip shifters die ik nog had liggen. Met het vaste stuur kon ik niks omdat mijn knieën er tegenaan kwamen, tenzij ik het veel te dicht naar me toe zette, waardoor het meteen ook veel te hoog uitkwam. Het viel niet mee om onderdelen voor een alternatief bijeen te scharrelen en ik kan thuis niet lassen. Uiteindelijk bood een aluminium (Challenge?) stuurbochtje uit een bak van ACE uitkomst; ik heb het flink ingekort en de uiteinden uitgeboord zodat er TRP bar-end remgrepen in pasten. Ik heb een goedkope stuurpen voor een vouwfiets van eBay gebruikt, waarvan ik de klem heb vervangen door een inbusboutje. De stuurbocht is me veel te breed, maar ik kan de gripshifters er niet verder opschuiven doordat het een gebogen stuurbocht is, dus smaller maken wil niet. Ik heb intussen een paar meter 7/8" 4130 chromoly buis gekocht; nu ik de juiste verhoudingen weet kan ik in mijn werkplaats een keer een stuurtje in elkaar lassen.

Ik had nog een Optima carbon zitje dat ook mooi van pas kwam. De voorste steun zit achterstevoren, waardoor het zitje voor een beetje aan de hoge kant zit, wat prima werkt maar er een beetje vreemd uitziet. Met de steun andersom raakte het zitje de framebuis. Wellicht verzin ik nog iets anders, het oog wil ook wat per slot van rekening (als iemand een voorste steun van een Optima Baron over heeft hou ik mee aanbevolen, die hebben een ander model).

Vanmorgen had ik eindelijk de kans om de fiets uit te testen op de baan en dat viel niet tegen. Met de M5 Low Racer (die ik een paar weken geleden verkocht heb) had ik altijd het gevoel dat er te weinig druk op het achterwiel zat omdat ik vanwege korte benen het zitje erg ver naar voren gezet had, waardoor de achterkant soms leek te willen uitbreken. Ik had ook in elke snelle bocht het gevoel dat ik een gevecht aan het leveren was met de middlepuntvliedende kracht, waardoor ik erg veel snelheid verloor. Daarnaast raakten de binnenkanten van mijn benen de remklauw, als ik niet heel voorzichtig deed tot bloedens toe. Al met al was het een mooie fiets, maar niet voor mijn bouw. Deze 406/559 Baron zat meteen als gegoten, net als mijn rode 451/622 Baron, die inmiddels ook de nodige aanpassingen heeft ondergaan (zie verder naar onder).

De omstandigheden zaten niet mee vanmorgen, het was 12˚, vochtig en het waaide stevig, maar ondanks dat haalde ik zonder al te grote inspanning ruim 32km/u gemiddeld op een uur rondjes draaien (het is door twee krappe bochten niet de snelste baan), wat vergelijkbaar is met de M5, maar daarmee moest ik er harder voor werken, ondanks 'snellere' banden en een efficiëntere aandrijflijn. Wat ook niet hielp is dat ik vorige week een stevige verkoudheid had, die moeiteloos overging in een beginnende hernia, waardoor ademhalen pijn deed en ik af en toe flink vaart moest minderen omdat ik duizelig werd door zuurstofgebrek. Afstappen viel ook niet mee... Inmiddels begrijp ik niet meer hoe ik vanmorgen heb kunnen fietsen, ik kan ondertussen amper meer van de bank afkomen. 

Waar ik met de M5 bij elke bocht snelheid verloor doordat de fiets rechtdoor wilde kan ik nu lekker doorstampen, daarnaast kan ik op de Baron veel sneller accelereren. De SRAM Force 22 derailleur/ Eagle shifter combinatie schakelt superstrak, een waar genot. De LDPE irrigatiebuis-kettingbuizen zijn geruisloos (!!) en storen mij voor de verandering niet, maar eigenlijk kan het ook wel zonder want mijn benen lijken de ketting nergens te raken. De wiellagers zijn versleten; ik heb ze helemaal schoongemaakt en van nieuw vet voorzien, maar vooral het achterwiel 'lagert' flink, wat vooral irritant is als je op hoge snelheid uitrolt, bijvoorbeeld in een bocht. Daarnaast werkt het vet zichzelf er uit. Op termijn maar eens op zoek naar een mooi setje nieuwe wielen. Wellicht laat ik de fiets ook een keer opnieuw poedercoaten, de coating is niet echt mooi meer. Een andere (mono) voorvork staat voorlopig hoger op het lijstje. Ik heb hem met nieuwe balhoofdlagers weer bruikbaar gekregen, maar eigenlijk is hij af.

(Voordat iemand de indruk krijgt dat Jeroen me een kat in de zak verkocht heeft: ik wist dat het een oude en vermoeide fiets was, Jeroen heeft me precies verteld wat er allemaal mis mee was en de prijs was er ook naar.)






De rode heb ik afgelopen zomer flink onder handen genomen en is nu bijna helemaal naar wens met een nieuwe cockpit zonder brifters in mijn blikveld (ook hier wil ik nog een smaller stuur voor maken).





Om de feestvreugde nog verder te vergroten komt begin december de zwarte Optima Baron van Bob Hagendijk mijn collectie verrijken, wat het totale aantal Barons in mijn vloot op drie brengt. De rode Baron is door de stroomlijnpunt wat lastig in mijn auto te vervoeren, ik ben altijd bang dat er iets beschadigt als ik hem er op zijn zijkant in leg en de stroomlijn helemaal vervormt. De zwarte Baron wil ik in NL gebruiken voor dagtochten die niet vanuit 'huis' beginnen en waarvoor de fiets achter in de auto moet en om samen met mijn broer of met vrienden te ligfietsen.