Aanmelden

Martin van Mourik

Ik heb vandaag de Winterzonnewendetocht 2024 gereden, een eenpersoonsevenement zonder inschrijvingskosten voor open tweewieler-ligfietsen. De tocht omvat geen onderbrekingen voor horecabezoek, we fietsen gewoon door. Er stond vandaag een bescheiden rondje van 143 kilometer op het programma met als letterlijk en figuurlijk hoogtepunt Nationaal Park Veluwezoom. De route bevatte enkele passages over onverharde wegen.

[Afbeelding: winterzonnewendetocht-2024.jpg]

Met een vertrek om vijf over negen en aankomst om vijf over vier heb ik op de kop af zeven uur over de tocht gedaan. Als je in deze periode van korte dagen binnen bezig bent dan lijkt het of het maar heel kort licht is buiten, maar als je nu de hele dag buiten actief bent dan voelt het toch nog als een behoorlijk lange dag met een redelijke dosis daglicht.

De eerste uren was het droog en prikte de zon af en toe door de sluierbewolking heen, enkele keren was een klein beetje blauwe hemel tussen de wolken te zien. Later werd de lucht grijzer, en de laatste twee uur miezerde het onophoudelijk. De neerslag werd niet zodanig sterk dat ik stopte om mijn regenkleding te voorschijn te halen. Er stond een krachtige zuidwesten wind en het was in vergelijking met de langjarige gemiddelden warm voor de tijd van het jaar.

Van reststukken van de stof waarmee ik mijn achtertas gemaakt heb had ik simpele provisorische wind/regenschermen voor mijn handen gemaakt en op mijn stuur bevestigd met een stuk klittenband. Hierdoor kon ik de hele dag volstaan met mijn dunne handschoenen met vingertoppen waarmee je een aanraakscherm kunt bedienen. Ik moest geregeld mijn handen even eruit halen, het verschil was duidelijk te merken. Bij sterke tegenwind flapperden ze soms zodanig dat het moeilijk werd om mijn handen er weer in te krijgen.

Van het Amsterdam-Rijnkanaal tot Kesteren voerde de route over de N320. Deze doorgaande weg in de Betuwe ligt voor mij normaal gesproken nooit op de route, vanuit Doorn gezien is het altijd een omweg. Voor oost-west fietsverkeer ten zuiden van de Nederrijn / Lek leek het me een redelijk goede route als alternatief voor het volgen van de Rijnbandijk. Pluspunten: de fietspaden zijn in redelijk goede staat met ongeveer dezelfde kwaliteit asfalt als de autorijbaan, de weg loopt langs de dorpen, niet erdoor. Minpunten: fietsverkeer heeft nooit voorrang op alle rotondes en kruispunten, je rijdt door een betrekkelijk monotoon agrarisch landschap langs voortrazend motorverkeer. Bij de rotondes en kruispunten loopt het fietspad vaak in redelijk scherpe bochten, voor velomobielen is het volgen van de Rijnbandijk waarschijnlijk toch prettiger omdat je daar dan minder vaak afgeremd wordt.
Ten westen van de kruising met de N835 was er een tweerichtingsfietspad aan de noordzijde, ten oosten van de N835 veranderde dit in eenrichtingsfietspaden aan weerszijden. Dit was naar mijn smaak niet heel duidelijk aangegeven, zodoende miste ik deze wissel en reed door tegen de rijrichting in. Ik dacht, ach dan steek ik zo wel over bij de volgende rotonde of kruispunt, maar die liet vervolgens lang op zich wachten.

Om vijf voor elf reed ik over de Rijnbrug bij Heteren, en sloeg aan de overkant rechtsaf om daar de Fonteinallee te volgen. Ik passeerde de Italiaanseweg, het stijle hobbelpaadje met twee haarspeldbochten dat in de route van het Herfsttreffen van 2023 was opgenomen. Ik liet de Italiaanseweg links liggen en reed verder over de Fonteinallee. Aan de zuidwestkant van Oosterbeek bij landgoed De Hemelse Berg bekeek ik de reeks watervallen daar. Deze bevinden zich in op het landgoed aangelegde waterpartijen.

Om twaalf uur kruiste ik bij Oefenterrein Arnhemse Heide de A50 en bereikte de Veluwezoom. Ik genoot in dit gebied van de weidse uitzichten over de uitgestrekte heidevelden. De route liep met een lus langs het Rozendaalse veld, de Rhederheide en de Zilvense heide om uiteindelijk weer bij de A50 uit te komen en deze bij Woeste Hoeve weer over te steken.

Via Hoenderloo ging het richting Boswachterij Kootwijk, langs de rand van Infanterie Schietkamp Harskamp, eerst in noordelijke richting en dan vanaf de Hoog Buurlose Heide in westelijke richting. De hemel trok steeds verder dicht en het begon te miezeren, de laatste twee uur reed ik in een grijze waas tegen de sterke zuidwesten wind in, ik zat gemiddeld zo'n twee verzetten lager dan normaal.

Via Wekerom, langs natuurgebieden De Valouwe en het Lunterensche Buurtbosch liep de route naar de Rijksweg / N224 ten westen van Ede. Vanaf De Klomp was het voor mij de gebruikelijke weg naar huis langs het spoor met een oversteek van de Utrechtse Heuvelrug van Maarsbergen naar Doorn. Dit kwam wel goed uit want door de aanhoudende miezerregen werd het moeilijk tot onmogelijk om mijn telefoon te bedienen om te navigeren, ondanks de afscherming tegen de elementen van mijn telefoon en handen werd de boel uiteindelijk te vochtig.

09:33 op de veerpont bij Wijk bij Duurstede, kerstversiering aan de lantaarn en personeel liep met kerstmuts op