Getuige van aanrijding wielrenner

[365cycle]

Het is belachelijk dat mensen die lopen of fietsen fluor hesjes zouden moeten dragen maar mode met fellere kleuren voor jassen is wel wenselijk.

Klopt, en dat niet alleen. Het maakt de weg vrij voor victim blaming: "ik reed je aan, maar het was niet mijn schuld, want jij had je fluorhesje niet aan".
Da's gewoon niet oké, en ik zie het in dit topic ook alweer een beetje gebeuren. Het dragen van een hesje maakt het makkelijker voor medeweggebruikers om je te zien, maar het ontslaat ze niet van de verantwoordelijkheid om je te zien.

Ik stond laatst naast een vrachtwagen "zonder" spiegels en vond dat best eng. Ik probeer bij het passeren, oversteken, inhalen, enz... (soms ook via de zijspiegels) oogcontact te maken met de chauffeur...

Het toevoegen van camera's betekent niet dat een spiegel ineens overbodig is of geen nut meer heeft. Bij veel auto's zitten de camera's in de spiegels verwerkt, ook als er gewoon spiegels zijn.

Ik geef alleen maar aan dat wanneer je de volledige verantwoordelijkheid legt bij 1 bepaalde groep dit zeker al niet leidt tot een veiliger verkeer. Als je geen automobilist bent is dat heel moeilijk te begrijpen.

Ik ben een zeer ervaren automobilist, maar doordat ik nu ook veel fiets ben ik heel scherp gaan inzien dat ik de verantwoordelijkheid vroeger te vaak bij de fietser gelegd heb. Zeker als die fietser een tiener is ben ik de oude en de wijze met het potentieel moordwapen.

Ik rijd dagelijks met mijn wagen en heb onlangs bijna een fietser aangereden.  Mevrouw reed zonder verlichting rond in het zwart gekleed en moest mij voorrang verlenen.  Ik schrok me een ongeluk toen ik zag dat er een fietser plots opdook.   Toen ik verhaal wilde halen stopte mevrouw plots en zette haar licht aan.  De reflex om bij het opstappen je lichten aan te zetten was kennelijk teveel gevraagd.

Of ze was het vergeten. Het is jammer dat je hier, ook na mogelijk een aantal dagen bezinning en verwerking van de adrenaline - meteen uit gaat van de kwade opzet. 
In dit geval ben ik heel blij dat jij wél scherp was, maar dat ben je niet altijd. Je geeft aan dat je wel weet dat niet alle fietsers felle kleding dragen, en dat ze ook niet altijd licht aan hebben. Dan is het hetzelfde als met een velomobiel: mij wordt weleens verweten dat ik "veel te laag" ben en dat men een normale fietser wel zou zien omdat die veel hoger is. Mijn antwoord is dan standaard: "U weet nu dat ik hier rondrijd, en dat mijn fiets altijd verlicht is, maar wel zo laag als een snelle sportwagen. Aan u om de volgende keer wél te letten op lage voertuigen". 

Op het Duitse forum is er ook zo'n topic, wat is er vandaag met je gebeurd op de weg.  Ik zou ook eens een dashcam in mijn wagen moeten steken en verhalen beginnen delen.  Het leven zoals het is langs beide kanten.  En ik ben dan zelf fietser!  Ik voel mij tien keer veiliger op een 50 of 70-baan met autoverkeer dan op het jaagpad tussen wielrenners en fietsers.

Heb je al weleens een aanrijding tussen auto en fietser meegemaakt, waarbij jij zelf de zwakkere verkeersdeelnemer was?
Ik wel. Beide keren heeft de velomobiel me veilig gehouden, anders had ik geheid iets van een whiplash (#1) en een stapel gebroken botten (#2) gehad, maar één ding kan ik je vertellen en dat is dat het angst inboezemt. Een auto is een potentieel moordwapen, en wordt ook regelmatig als zodanig gebruikt. 

Je bent niet veiliger op een 50- of 70-baan met autoverkeer dan wanneer je je puur tussen fietsers begeeft, echt niet. Het is er allemaal wel een stuk voorspelbaarder, omdat automobilisten rijbewijzen hebben en daardoor wel iets consequenter rijden dan fietsers. De enige reden dat ik vaak de voorkeur geef aan de rijbaan boven het fietspad, is ook vanwege automobilisten; het fietspad wordt hier vaak overgeslagen wanneer er uitgekeken moet worden. Als ik met de velomobiel ben krijg ik dan vast te horen dat ik veel te laag ben en/of veel te snel rijd, wanneer ik op de vouwfiets ben komt er hooguit "oeps, ik had je niet gezien!" (vrij vertaald: "oeps, reed ik je toch bijna dood, en je kind erbij!") 

Dit is misschien wel een leuk schrijfseltje om aan deze discussie toe te voegen.

Door dat oogcontact te maken heb je toch een zeker gevoel van veiligheid?  Ik kan er met mijn verstand niet bij waarom iemand daar geen zin in zou hebben.  En nog steeds gebeuren er dagelijks ongelukken met dodehoekongevallen etc.  Allemaal vermijdbaar als je beide oplet.

Ik kom dagelijks in situaties die dodelijk hadden kunnen aflopen als ik niet opgelet had (overigens zelden met voetgangers of andere fietsers... de situaties zijn er wel maar potentieel dodelijk is het dan eigenlijk nooit). Gelukkig doe ik dat dan meestal blijkbaar wel. Soms doe ik het niet (niet expres), maar doet iemand anders het. Twee voorbeelden:

• Eergisteren nog was ik in een situatie waarin ik een automobilist zág stoppen om voorrang te verlenen aan het fietspad. Ik reed 45 km/h, hij draaide zijn hoofd van links naar rechts en leek mijn kant uit te kijken, maar ik remde toch, want besefte me dat ik de zon in de flank had, voor hem dus recht in zijn gezicht, en dat hij me dus mogelijk toch niet zou zien. Toen ik bijna bij hem was zag ik zijn gezichtsuitdrukking even kort in schrikmodus gaan, daarna gebaarde hij "gaat u voor". Hij zag me dus eigenlijk te laat, maar doordat we allebei wel alert waren ging het helemaal prima.
  
• Vorige week ergens stak ik een rotonde rechtdoor over, maar was ik mijn uk ergens op aan het wijzen, en wees ik ook echt, soort van half naar rechts. Dat werd geïnterpreteerd als "wij gaan direct van de rotonde af", ik schrok want er werd naar ons getoeterd (van links, heel dichtbij). Klein gesprekje: "je gaf richting aan naar rechts!" - "nee sorry, ik wees m'n ukkie ergens op, slechte timing!" - "ok, gelukkig is het goed gegaan! fijne dag!" - "insgelijks". Mijn fout dus, maar dankzij de oplettende automobilist typ ik dit zonder gips.
  

Een ongeval gebeurt alleen wanneer beide partijen onvoldoende rekening houden met onverwachte situaties en wanneer beide niet opletten. Laten we met z'n alle proberen zo vaak mogelijk voldoende rekening te houden met onverwachte situaties, en zo goed mogelijk op te letten.