5 uren geleden
Nou, vandaag een niet zo fijne ervaring met een paard.
Ik ben op de terugweg van 17k5 en kom uit een bocht ergens in de buurt van Laag-Soeren en daar staat op 80m een paard. Ik vol in de remmen en zag dat het paard niet op zijn gemak was. Op het paard zat een jonge ruiter en ernaast iemand aan de teugel. Als ze langzaam mijn kant opkomen roep ik of ze het prettig zouden vinden als ik uitstap, omdat ik weet dat een paard nogal heftig kan reageren. De vrouw naast het paard zei dat dat niet hoefde.
Hoe dichter ze kwamen hoe onrustiger het paar werd. Tot het punt dat ze naast me waren en het paard dacht, je kunt me wat, maar dat rare ding laat ik niet uit mijn beide ogen verdwijnen en ze draait daarbij zo dat ze steeds met haar hoofd naar mij staat. Dat gaat niet zonder slag of stoot en de dame naast het paard heeft haar handen vol, terwijl ze geruststellend tegen het paard praat. Op het moment dat ze zo'n 5 meter achter mij zijn loopt het helemaal uit de hand.
Het paard begint eerst rustig te bokken, om daarna echt volledig door het lint te gaan met bokken. Het meisje op het paard gilt het eerst nog uit van angst, wat dan overgaat in krijsen. Als het paard weer enigzins onder controle is, let wel enigzins, blijft het meisje op het paard krijsen, in dit geval van de pijn. Haar gezicht zit onder het bloed alsof ze een aantal tanden is verloren. Het kan ook zijn dat ze vol in haar tong gebeten heeft. Tot overmaat van ramp is ze zo in de stress dat ze gaat hyperventileren. Omdat ik nog steeds in mijn velomobiel zit kan ik niet helpen. Ik verwacht dat als ik zou proberen er uit tew klimmen het paard nogmaals oncontroleerbaar wordt.
Uiteindelijke geeft de begeleidster aan dat ik verder moet fietsen. Dat heb ik gedaan, maar de rest van de rit had ik wel een enorme knoop in mijn maag.
Ik ben op de terugweg van 17k5 en kom uit een bocht ergens in de buurt van Laag-Soeren en daar staat op 80m een paard. Ik vol in de remmen en zag dat het paard niet op zijn gemak was. Op het paard zat een jonge ruiter en ernaast iemand aan de teugel. Als ze langzaam mijn kant opkomen roep ik of ze het prettig zouden vinden als ik uitstap, omdat ik weet dat een paard nogal heftig kan reageren. De vrouw naast het paard zei dat dat niet hoefde.
Hoe dichter ze kwamen hoe onrustiger het paar werd. Tot het punt dat ze naast me waren en het paard dacht, je kunt me wat, maar dat rare ding laat ik niet uit mijn beide ogen verdwijnen en ze draait daarbij zo dat ze steeds met haar hoofd naar mij staat. Dat gaat niet zonder slag of stoot en de dame naast het paard heeft haar handen vol, terwijl ze geruststellend tegen het paard praat. Op het moment dat ze zo'n 5 meter achter mij zijn loopt het helemaal uit de hand.
Het paard begint eerst rustig te bokken, om daarna echt volledig door het lint te gaan met bokken. Het meisje op het paard gilt het eerst nog uit van angst, wat dan overgaat in krijsen. Als het paard weer enigzins onder controle is, let wel enigzins, blijft het meisje op het paard krijsen, in dit geval van de pijn. Haar gezicht zit onder het bloed alsof ze een aantal tanden is verloren. Het kan ook zijn dat ze vol in haar tong gebeten heeft. Tot overmaat van ramp is ze zo in de stress dat ze gaat hyperventileren. Omdat ik nog steeds in mijn velomobiel zit kan ik niet helpen. Ik verwacht dat als ik zou proberen er uit tew klimmen het paard nogmaals oncontroleerbaar wordt.
Uiteindelijke geeft de begeleidster aan dat ik verder moet fietsen. Dat heb ik gedaan, maar de rest van de rit had ik wel een enorme knoop in mijn maag.
