3 uren geleden
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 2 uren geleden door Willeke_IGKT.)
Ik weet nog steeds niet hoe levendig Ashforth is, in de familie gaat het gerucht dat er niets te doen is, maar ik heb buiten het hotel niets van de plaats gezien. Dat krijg je met dagen die ondanks matige afstanden veel energie kosten.
De volgende ochtend na een Engels ontbijt vertrokken. De fiets stond nog steeds onder het raam, was waarschijnlijk nauwelijks gezien aan de zijkant van het gebouw. Maar kort na de start draaide ik een straatje in waar verschillende kinderen klaar stonden voor een schoolbus, reacties genoeg, allemaal: "What is that?" En: "That is cool!"
Een stuk verderop, na een korte helling waar ik tegen op had moeten kunnen rijden maar waarbij de versnelling niet genoeg omlaag kreeg, even staan praten met de bewoner van het huis op de hoek. Vanaf dat punt was het een bike track, the Pelgrims way. Hij waarschuwde dat het wegdek niet goed was. Het alternatief van de navigatie was een wandelpad met een hek aan het begin waar geen fiets door kon of een drukke weg zonder fietspad. Dus het maar geprobeerd. Het wegdek was niet echt goed maar te doen. De kuilen niet erg diep en meestal te missen. Ik heb wel de hele breedte van het pad moeten gebruiken.
Zodra de route bij een bruikbare zijweg kwam ben ik daarin gedraaid en weer iedere keer dat de navigatie links of rechts zei mezelf vertelt dat ik links moest houden.
Klimmen ging lastig, maar als je de North Downs over moet is er geen vlakke optie.
![[Afbeelding: IMG-20250507-105113-291.jpg]](https://i.postimg.cc/Gpt7Xvfs/IMG-20250507-105113-291.jpg)
Zomaar ergens in het gebied.
Een stuk verderop niet goed op de navigatie gelet, het eerste stuk was goed te doen half verhard, dan kwam er een klaphek en daarna zag het er erg groen uit. Ik ben omgedraaid.
Hoe dichter ik bij de bestemming kwam hoe meer ik het moeilijk vond om wegen en straten te vinden die erheen gingen. Ik werd telkens weer naar een erg drukke weg vlak langs de kust gestuurd. Ik wilde die vermijden maar iedere andere optie gaf weer een hek waar mijn fiets niet door kon.
Toch bij het hotel gekomen, aan het einde van de Chatham Historical Dockyard, buiten wat nu het museum is maar binnen wat vroeger het terrein van de yard was.
Bij aankomst zag ik meteen een paar andere knopers, die meteen mijn fiets wilden bekijken.
De fiets is in overleg met de hotel manager tegen de zijkant van het gebouw gezet en aan een stevig hek vastgelegd. Min of meer verstopt achter auto's. De volgende dagen is de fiets niet van zijn plek gekomen.
In Nederland had ik twee dagen van ongeveer 80 km, de dag dat ik in België sliep 100 km, de dag België - Frankrijk weer 80 km. De twee dagen van Dover naar Chatham 50 km per dag, maar elke dag ben ik ongeveer even lang onderweg geweest.
Over het algemeen zijn de chauffeurs erg beleefd, inhalen alsof je een auto ben, dus helemaal naar de andere baan waar mogelijk. Ik koos zoveel mogelijk de hele smalle weggetjes, waar er af en toe verbredingen zijn dat auto's elkaar kunnen passeren. Als ik in een van die plekken stond konden auto's er goed langs.
Ik ben dan wel zo beleefd om al het verkeer achter mij langs te laten.
Ook op de bredere wegen ben ik vaak langs de kant gestopt om de staart kwijt te raken.
Als er fietspaden of fietsstroken waren heb ik die meestal gebruikt maar vooral in steden is het vaak gokken of het wel of niet geschikt is voor de VM, daar heb ik steeds vaker voor de weg gekozen. Maar ik ben evengoed een paar keer vastgelopen op stoepranden.
Ik ben maar een keer uitgemaakt voor idioot, maar dat was een idioot die de andere kant uitging in een patserbak die blauwe rook uitbraakte. Dus niet iemand om serieus te nemen.
Ik had op verschillende plekken fietspaden langs wegen die oranje of rood op de kaart zijn. 100 km ongeveer, met of zonder stoplichten/afritten. Deze paden waren van verschillende kwaliteiten, soms heel matig, een keer zelfs helemaal overgroeid door hoge struiken dus al jaren niet vrij gemaakt, er was daar een zandpad langs ontstaan.
Ook, dat komt in het volgende verslag, hekken waar een gewone fiets net doorheen kan maar een lange fiets als de mijne niet.
Deze zijn voor een tweewieler van normale fiets lengte wel te doen.
De volgende ochtend na een Engels ontbijt vertrokken. De fiets stond nog steeds onder het raam, was waarschijnlijk nauwelijks gezien aan de zijkant van het gebouw. Maar kort na de start draaide ik een straatje in waar verschillende kinderen klaar stonden voor een schoolbus, reacties genoeg, allemaal: "What is that?" En: "That is cool!"
Een stuk verderop, na een korte helling waar ik tegen op had moeten kunnen rijden maar waarbij de versnelling niet genoeg omlaag kreeg, even staan praten met de bewoner van het huis op de hoek. Vanaf dat punt was het een bike track, the Pelgrims way. Hij waarschuwde dat het wegdek niet goed was. Het alternatief van de navigatie was een wandelpad met een hek aan het begin waar geen fiets door kon of een drukke weg zonder fietspad. Dus het maar geprobeerd. Het wegdek was niet echt goed maar te doen. De kuilen niet erg diep en meestal te missen. Ik heb wel de hele breedte van het pad moeten gebruiken.
Zodra de route bij een bruikbare zijweg kwam ben ik daarin gedraaid en weer iedere keer dat de navigatie links of rechts zei mezelf vertelt dat ik links moest houden.
Klimmen ging lastig, maar als je de North Downs over moet is er geen vlakke optie.
Zomaar ergens in het gebied.
Een stuk verderop niet goed op de navigatie gelet, het eerste stuk was goed te doen half verhard, dan kwam er een klaphek en daarna zag het er erg groen uit. Ik ben omgedraaid.
Hoe dichter ik bij de bestemming kwam hoe meer ik het moeilijk vond om wegen en straten te vinden die erheen gingen. Ik werd telkens weer naar een erg drukke weg vlak langs de kust gestuurd. Ik wilde die vermijden maar iedere andere optie gaf weer een hek waar mijn fiets niet door kon.
Toch bij het hotel gekomen, aan het einde van de Chatham Historical Dockyard, buiten wat nu het museum is maar binnen wat vroeger het terrein van de yard was.
Bij aankomst zag ik meteen een paar andere knopers, die meteen mijn fiets wilden bekijken.
De fiets is in overleg met de hotel manager tegen de zijkant van het gebouw gezet en aan een stevig hek vastgelegd. Min of meer verstopt achter auto's. De volgende dagen is de fiets niet van zijn plek gekomen.
In Nederland had ik twee dagen van ongeveer 80 km, de dag dat ik in België sliep 100 km, de dag België - Frankrijk weer 80 km. De twee dagen van Dover naar Chatham 50 km per dag, maar elke dag ben ik ongeveer even lang onderweg geweest.
Over het algemeen zijn de chauffeurs erg beleefd, inhalen alsof je een auto ben, dus helemaal naar de andere baan waar mogelijk. Ik koos zoveel mogelijk de hele smalle weggetjes, waar er af en toe verbredingen zijn dat auto's elkaar kunnen passeren. Als ik in een van die plekken stond konden auto's er goed langs.
Ik ben dan wel zo beleefd om al het verkeer achter mij langs te laten.
Ook op de bredere wegen ben ik vaak langs de kant gestopt om de staart kwijt te raken.
Als er fietspaden of fietsstroken waren heb ik die meestal gebruikt maar vooral in steden is het vaak gokken of het wel of niet geschikt is voor de VM, daar heb ik steeds vaker voor de weg gekozen. Maar ik ben evengoed een paar keer vastgelopen op stoepranden.
Ik ben maar een keer uitgemaakt voor idioot, maar dat was een idioot die de andere kant uitging in een patserbak die blauwe rook uitbraakte. Dus niet iemand om serieus te nemen.
Ik had op verschillende plekken fietspaden langs wegen die oranje of rood op de kaart zijn. 100 km ongeveer, met of zonder stoplichten/afritten. Deze paden waren van verschillende kwaliteiten, soms heel matig, een keer zelfs helemaal overgroeid door hoge struiken dus al jaren niet vrij gemaakt, er was daar een zandpad langs ontstaan.
Ook, dat komt in het volgende verslag, hekken waar een gewone fiets net doorheen kan maar een lange fiets als de mijne niet.
Deze zijn voor een tweewieler van normale fiets lengte wel te doen.
Voornaamste fietsen: B4M 041 - M5 Cmpct - Whike - Flevo bike, Flevo trike, beide alle wielen 20" en knik-kantel besturing,
