8 uren geleden
In de avond heb ik in de whatsapp groep Noordhollandse liggers advies gevraagd en in de ochtend de fiets even helemaal leeg gehaald en we hebben niets fout gevonden dat ik daar kon of durfde aan te pakken. De versnelling reed betrouwbaar in de lichtste versnelling en dat was wat ik nodig had in het heuvelachtige gebied waar ik nog door moest. Ook had ik gevonden dat ik de versnellingen zwaarder kon krijgen door op de hand de derailleur te verstellen.
Spoiler alert:
Er zitten drie stelschroeven op de derailleur, een H en een L om de uitslag te beperken. Maar ook een B, waarmee je de afstand tot de cassette kan instellen. Na thuiskomst ben ik naar ICB geweest en is het weer goed ingesteld.
![[Afbeelding: IMG-20250512-081631-676-2.jpg]](https://i.postimg.cc/9FFkRdF7/IMG-20250512-081631-676-2.jpg)
Als ik goed begrepen heb het schroefje waar ik een pijltje bij gezet heb.
Na dat overleg ingepakt en gaan fietsen. Op de vlakke weg was het heel hard werken, ik ben iemand van de lage cadans en nu moest ik heel snel trappen om de 15 km/u te halen. Maar eenmaal op snelheid bolt de fiets goed, ik hoefde niet constant te trappen.
Natuurlijk was de stad uitkomen weer lastig, doodlopende straatjes en fietspaden waar ik geen gebruik van wenste te maken (hekjes of heel slecht wegdek) of te grote wegen. Uiteindelijk toch maar voor een grote weg gekozen, een met fietspad. Het leek uren te duren voor ik Londen uit was maar met een blik op de track van de dag viel dat wel mee. Ik fiets nu eenmaal liever op de kleine weggetjes.
Hellingen omhoog ging langzaam maar ik kon blijven fietsen. Omlaag was leuk, de snelheid op laten lopen tot 30 bij goed wegdek. Het leukst waren de wegen die langzaam omlaag gingen, tijdens lang 20 zonder trappen of remmen.
Ergens onderaan een helling stond ik stil aan de kant. Een auto reed me voorbij, stopte, kwam terug en de dame vroeg of alles in orde was. Ik heb haar bedankt en vertelt dat ik even iets at voor de volgende klim.
Ik had mijzelf een lunch in een pub toegezegd maar tot in de middag geen een gezien en toen een die op maandag gesloten was. Dus toen ik eten rook, bij een soort van buitenleven winkelcentrum, ben ik gestopt. Ook al had ik geen interesse in hooi en stro.
Een klein broodje shoarma gekozen (hoewel het waarschijnlijk anders genoemd werd) en staan praten met de twee mensen van die wagen waarin het eten bereid werd. Zij waren nog verbaasder dan de meeste Britten en nog positiever toen ze merkten dat ik echt geen motor erin heb.
Mijn kleine broodje was erg groot geworden, groter dan het grote broodje bij de zaak waar ik in Nederland haal. Ik heb een deel van het broodje gegeten, de rest ingepakt en verder gefietst.
De volgende stad op mijn route was Chelmsford en zoals eerder in Engeland was er eigenlijk geen weg om de stad heen en de beste optie was een grote weg volgen.
Na de stad gekeken hoe ver nog naar Harwich, toen ik bijna op de helft was een hotel in de buurt gezocht. Die heb ik online geboekt en dat bracht mij op een smal weggetje met een enkelbaans brug terwijl er best veel verkeer was in beide richtingen.
Met beleefdheid van de mensen in beide richtingen was ook daar doorheen te komen.
Het hotel was dicht bij de snelweg maar ik was aan de goede kant en aan komen rijden ging makkelijk.
De rest van mijn broodje was mijn avondeten, de voorraden die ik voor nood in de fiets had.
Hoe verder in de tocht hoe minder foto's, dus geen mooie plaatjes in deze post.
Spoiler alert:
Er zitten drie stelschroeven op de derailleur, een H en een L om de uitslag te beperken. Maar ook een B, waarmee je de afstand tot de cassette kan instellen. Na thuiskomst ben ik naar ICB geweest en is het weer goed ingesteld.
Als ik goed begrepen heb het schroefje waar ik een pijltje bij gezet heb.
Na dat overleg ingepakt en gaan fietsen. Op de vlakke weg was het heel hard werken, ik ben iemand van de lage cadans en nu moest ik heel snel trappen om de 15 km/u te halen. Maar eenmaal op snelheid bolt de fiets goed, ik hoefde niet constant te trappen.
Natuurlijk was de stad uitkomen weer lastig, doodlopende straatjes en fietspaden waar ik geen gebruik van wenste te maken (hekjes of heel slecht wegdek) of te grote wegen. Uiteindelijk toch maar voor een grote weg gekozen, een met fietspad. Het leek uren te duren voor ik Londen uit was maar met een blik op de track van de dag viel dat wel mee. Ik fiets nu eenmaal liever op de kleine weggetjes.
Hellingen omhoog ging langzaam maar ik kon blijven fietsen. Omlaag was leuk, de snelheid op laten lopen tot 30 bij goed wegdek. Het leukst waren de wegen die langzaam omlaag gingen, tijdens lang 20 zonder trappen of remmen.
Ergens onderaan een helling stond ik stil aan de kant. Een auto reed me voorbij, stopte, kwam terug en de dame vroeg of alles in orde was. Ik heb haar bedankt en vertelt dat ik even iets at voor de volgende klim.
Ik had mijzelf een lunch in een pub toegezegd maar tot in de middag geen een gezien en toen een die op maandag gesloten was. Dus toen ik eten rook, bij een soort van buitenleven winkelcentrum, ben ik gestopt. Ook al had ik geen interesse in hooi en stro.
Een klein broodje shoarma gekozen (hoewel het waarschijnlijk anders genoemd werd) en staan praten met de twee mensen van die wagen waarin het eten bereid werd. Zij waren nog verbaasder dan de meeste Britten en nog positiever toen ze merkten dat ik echt geen motor erin heb.
Mijn kleine broodje was erg groot geworden, groter dan het grote broodje bij de zaak waar ik in Nederland haal. Ik heb een deel van het broodje gegeten, de rest ingepakt en verder gefietst.
De volgende stad op mijn route was Chelmsford en zoals eerder in Engeland was er eigenlijk geen weg om de stad heen en de beste optie was een grote weg volgen.
Na de stad gekeken hoe ver nog naar Harwich, toen ik bijna op de helft was een hotel in de buurt gezocht. Die heb ik online geboekt en dat bracht mij op een smal weggetje met een enkelbaans brug terwijl er best veel verkeer was in beide richtingen.
Met beleefdheid van de mensen in beide richtingen was ook daar doorheen te komen.
Het hotel was dicht bij de snelweg maar ik was aan de goede kant en aan komen rijden ging makkelijk.
De rest van mijn broodje was mijn avondeten, de voorraden die ik voor nood in de fiets had.
Hoe verder in de tocht hoe minder foto's, dus geen mooie plaatjes in deze post.
