Fietsreis Velsen Noord, Chatham, Velsen Noord.

[Willeke_IGKT]

Nog een dag fietsen in Engeland, volgens de planner zo'n 55 km. Ik weet dat het in de praktijk meer gaat worden maar ik heb tot 9 uur vanavond voor ik in moet checken.

Mijn laatste eten voor het ontbijt, ja ik heb nog noodvoorraad, inpakken en terug over de enkelbaans brug. En weer was de weg druk. En weer waren de chauffeurs beleefd, behalve een idioot die in een walmende patserbak reed. Die vond het nodig om mij Idiot toe te roepen. Niet dat ik enige reden zag, het bruggetje en de grote weg veroorzaakten de drukte, niet mijn fiets. 
Het was evengoed prettig om een nog kleiner weggetje in te draaien.

Tot aan Colchester was het makkelijk, de stad in moest weer over een drukkere weg. Maar ik weet uit ervaring dat de fiets infrastructuur in die stad op een redelijk niveau waren. En inderdaad, het was de eerste stad waar ik niet vastliep op hekjes.

De stad uit was weer langs drukke wegen. En werkzaamheden. Dus een slecht onderhouden fietspad af, onder de grote weg door, met een scherpe bocht terug naar de grote weg, daar kwam ik bij het einde van de werkzaamheden op een fietspad langs de 100 km ongeveer weg. 
Volgens de navigatie maar een paar kilometer dus maar doorgereden. Het pad langs echt los van de weg maar dicht langs hogere struiken en ruig gras. Toen kwamen de struiken dichterbij en over het hele pad, ernaast was er een enkel spoor paadje in het gras uitgesleten. 
Terug gaan was geen optie dus dan maar door de grasstrook. Gelukkig wel goed vlak en niet lang. 
De weg was redelijk rustig waarschijnlijk vanwege de werkzaamheden waar ik erop gekomen was en andere werkzaamheden verderop.
Het vrijliggende fietspad werd een fietsstrook op de weg maar wel met een afscheiding. En net waar de volgende werkzaamheden begonnen was er een erg smal weggetje van de drukke weg af. Met tijdelijke borden was aangegeven dat het een richtingsverkeer was. Dat was maar goed ook, die ene auto kon maar net langs mij terwijl ik echt in de berm gedrukt stond.

Bij de eerste kruising stonden er verboden in te rijden borden, wegens werkzaamheden, op al de wegen die ik niet wilde gebruiken. Op het volgende kruispunt ook op een weg die de navi me wel op wilde sturen. Dus weer eens opnieuw een route laten berekenen en nu kreeg ik wel kleine weggetjes, dus de route die ik had willen hebben.

Heerlijk weer kleine weggetjes, door kleine plaatsjes, tussen hoge hagen en soms even een blik op wat velden. Nog steeds in de lichtste versnelling en naar beneden laten rollen, mijn gemiddelde snelheid was niet hoog maar het rijden is prettig.

Opeens zie ik een Eiffeltoren opduiken over de haag. Dat was wel een reden om even te stoppen en een foto te maken. Het grootste deel van de tijd ben ik gewoon te druk met fietsen om aan foto's te denken.



Ik denk dat het een uitkijktoren is voor de brandwacht of zoiets, het had alleen een klein icoontje op de kaart, geen naam en was duidelijk niet voor toeristen bedoeld.

Weer geen pub voor een lunch maar de noodvoorraad was ruim voldoende. Ook geen tearoom maar wel een echte pub om drie uur in de middag. 
Langs de open deur gereden en op het verder lege terras de fiets neergezet. Toen ik de zaak binnenkwam hadden de barman en de drie gepensioneerde klanten het al over de fiets.
Geen bar menu, wel zakjes chips en zo leeg aan de muur en vol onder de bar. En pickled eggs. Dus mijn afternoon snack was chips met zuur ei, mijn eerste, lekker. 
De mannen waren echt geïnteresseerd in de fiets, hoewel ook zij verwachten dat ik voor een goed doel zou rijden. De barman heeft een vriend die een tadpole trike rijdt. Ik mocht niet wegrijden voor er foto's gemaakt waren.

Daarna was het nog maar een klein stukje naar de haven waar de boot naar Hoek van Holland vertrekt. Hoewel de naam Harwich gebruikt wordt is het eigenlijk Parkeston, een paar kilometer voor Harwich.
Eerst even naar de haven gereden, de auto route en het was inderdaad uitgestorven op wat vrachtwagens na. Even rond gereden naar de supermarkt, vlak in de buurt maar met het patroon van wegen was het even zoeken.
Ik had de fiets vol maar met nog maar een dag fietsen voor de boeg mocht ik van mezelf een extra tas in de fiets hebben.

Bij een zaak van een grote pizza keten een hele pizza gekocht, wel de kleinste maat.
Het was een kleine maaltijd.

Het was nog wat vroeg maar toch maar naar de haven terug gegaan. Nu wel de fietsroute gevolgd en natuurlijk bij een hek gekomen waar ik mijn fiets niet door kreeg. Dus weer terug en de auto route genomen.

Een tijdje in mijn eentje zitten wachten in een ruimte met automaat voor snoep en blikjes drinken en een toilet ruimte ernaast. Dat laatste was de enige reden dat er mensen binnen kwamen, de mensen die met een auto reizen blijven liever in hun eigen blik zitten.

Met het openen van het inchecken kwamen er twee vrouwen in lycra op lichte snelle fietsen aan.
Met hen tussen de auto's en motorfietsen aangesloten. En in gesprek geraakt. Een van hen vierde haar 40ste verjaardag met een fietstocht naar Berlijn, in 6 dagen. De andere was een vriendin die voor de gezelligheid mee ging. Een van hen kwam van Noord west Spanje, de ander van Peru, beiden al jaren woonachtig in Engeland.
Nadat het ticket en paspoort gecheckt waren, de eerste keer dat de persoon in het hokje naar beneden moest kijken om de papieren aan te pakken, werd ik doorgestuurd naar de extra controle. De auto's werden met een instrument aan de onderkant gecheckt, deuren en motorkap geopend, nummer plaat opgeschreven. Bij mij kon niets van dat alles. 
Dus ik werd gevraagd om uit te stappen, even beklopt terwijl een collega een blik in de fiets wierp.

Daarna snel weer in de fiets, het was koud geworden en ik was erg zomers gekleed. Weer naar het gebouw met de wachtruimte, nu voor het andere deel, en terwijl ik uit de fiets klom kwamen er mensen vragen stellen. Erg aardig maar ik wilde zo graag naar binnen waar het warm was.

Nog een tijd met de fietsers gepraat, niet prof wedstrijd rijdsters maar er niet ver vandaan.
Tegen de tijd dat wij dachten dat het inschepen zou beginnen met de fietsen weer dicht bij de motorrijders gaan staan. Het dek om de boot binnen te gaan was op straat hoogte, maar om er te komen moesten we wel even over de spoorlijn heen, een korte steile klim. De auto achter mij bleef op een goede afstand al was ik veel trager dan de andere fietsers en de motoren.

Er waren hier een soort kooien gemaakt met hekjes, mijn fiets nam een volledige kooi in.
Naast de twee dames was er ook nog een man met een fiets binnen gekomen.



Touwtjes vastgezet, niet dat ik dacht dat de fiets zelf van zijn plek kon komen.
Alles bij elkaar zo'n 66 km.
Ik had geluk met mijn hut, een tweepersoonsbed beneden en een enkel bed erboven en een groot rond raam.

---

Deze boot lijkt minder lang dan sommige anderen maar je kunt nog steeds het gevoel van in een spiegel kijken in de lange gangen.

Eenmaal in Hoek van Holland een fietsenmaker opgezocht om te proberen te vinden waar de schakel problemen vandaan kwamen, daarvoor wilde ik graag twee steek of ring sleuteltjes 7 mm gebruiken. Die mocht ik lenen maar de fietsenmaker was totaal niet geïnteresseerd in mijn fiets of problemen.
Dus gereedschap terug gegeven en weggefietst. Iets verderop de versnellingen handmatig uit de 1 geholpen, in de 3 kon ik de Zuid Hollandse duinen aan. En ik had beperkt mogelijkheden tot schakelen.
De fiets is nog zo nieuw dat je dit zonder vuile handen voor elkaar krijgt.



Ik was net na Hoek van Holland weer bij de kassen, ditmaal maar aan een kant.

In Nederland is een plek om iets te eten te vinden geen probleem, ook al bleef ik tot Noordwijk op de kustroute. Het laatste stuk duin niet gebruikt omdat ik denk te weten dat er ergens op die route een hek zit waar een VM niet door komt, en de wegen net achter het duin zijn prettig genoeg.

Om de dag prettig te besluiten bleef de pont even op mijn wachten toen ik bij het stoplicht gespot was. Dat was oprijden terwijl achter mij de bomen omlaag gingen en de klep omhoog.
Bij thuiskomst had ik ongeveer 80 km gefietst deze dag.



Deze dagstand is mijn hele tocht, 10 dagen fietsen in vier landen, vier ponten (een twee keer) en twee internationale veerboten.
Veel mensen ontmoet, vrijwel allemaal vriendelijk tot erg vriendelijk.

Ga ik het weer doen?
Niet door dit deel van Engeland zonder ondersteuning, en ik weet dat andere delen van het land heuvelachtier zijn. Ik kon de heuvels aan maar het koste moeite. Als ik daar zou wonen zou ik ondersteuning in mijn fiets laten bouwen. 
Het verkeer was en is voor mij geen probleem. Links rijden was niet moeilijk maar ik ben mezelf blijven vertellen dat ik links moest houden en na terugkomst dat ik rechts moet houden.