, 12:33 AM
Doordat de belasting op de ketting tijdens de trapbeweging ook wisselt, stijgt en daalt de belasting op die ketting 2x per crankomwenteling, in 1 cirkel zitten naar mijn idee twee pieken op het moment dat het betreffende pedaal bovenaan is, in het bovenste deel van de trapbeweging. dus 1x links en 1 x rechts. In het neutrale deel van de trapbeweging, met de cranks ongeveer horizontaal staat er nauwelijks kracht op.
Met 100 rpm, heb je dus 200 piek en dal momentjes per minuut. In dat zelfde ritme bewegen ook die benen van heel wat kilo's onrustig door de fiets. Knoop een elastiekje aan een ontspannen touwtje. Ga dan 200x per minuut bezig om eerst het elastiekje op te spannen voordat het touwtje strak staat. Je zult merken dat het een stuk eenvoudiger is om 200x per minuut dat zelfde touwtje zonder elastiekje strak te trekken. Er verdwijnt een hoop energie in het strak trekken van het elastiek die je niet meer terug ziet.
In het geheel zijn er een boel dingen die mee kunnen geven, zelfs de grond waarop we rijden doet dat soms. Al die onderdelen hebben hun eigen eigenschappen en stevigheid. Soms zijn er ook tegenstrijdige krachten aan het werk.
Met je lijf druk je tegen je stoel en op de trapper. Fixeer even de trapper, al is het voor een milliseconde. Als je VM eindeloos flexibel zou zijn druk je stoeltje en trapper van elkaar weg en gebeurt er helemaal niks. De ketting trekt ondertussen cassette en tandwiel naar elkaar toe. Die ketting wil de kortste lijn tussen beide punten trekken, maar dat gaat niet met die twee kettingrollen. Het verschil tussen de kortste rechte lijn en de beide afwijkende punten bepaalt ook de richting van de kracht op de rol in de richting van die rechte lijn. De ketting probeert de rechterzijde van je VM dus krom te trekken,
De ketting loopt net niet in het middel, maar en centimeter of 5 rechts ernaast. Zoals een boog door de boogpees gebogen, gespannen, wordt, krijgt ook de fiets soortgelijke krachten te verduren. De ketting trekt uit het midden, de kettingrollen worden naar boven getrokken, en dus ook hun bevestigingspunten, met een zeer hoge kracht.
De kracht waarmee je op het linker pedaal drukt, als we nu even de ketting fixeren, daarmee duw je je de boom naar rechts, in veel gevallen gecombineerd met een beweging naar beneden van de boom. Met de rechter trapper boven gaat het net de andere kant op, naar links maar ook naar beneden. In de horizontale positie gaat de trapas weer omhoog. Deze bewegingen zijn subtiel, maar op een tweewieler, waarbij de boom voor nergens aanvast zit, zie je het ook. De extra bevestiging voor voegt heel erg veel stijfheid toe. Kijk eens naar de vorm van een gotische boog, die al honderden jaren die kerk overeind houdt, draai dat van verticaal naar horizontaal en het lijkt best wat op de neus van een velomobiel. De neusopening zit precies in het puntje van de boog, en dat is heel stijf. Druk maar eens wat daar in de buurt, beweegt niet. 20cm verder, op het flauw gebogen stuk, geeft het veel makkelijker mee.
Wat Daniel Fenn erg goed doet is een velomobiel als een geheel bekijken en de hele constructie mee laten doen. 3d vormgeving en een goede layup met optimale inzet van de juiste carbonsoort en vezeloriëntatie doet wonderen.
Die paar mm van de ketting maakt echt niet uit, op het geheel van wat er allemaal meegeeft, mee kan geven. De vering zit eerder in de rest, en dan vooral in die dingen die veel meer dan een paar mm meegeven. Druk maar eens hard op het midden van je stoeltje, dat geeft echt wel meer dan 2 mm mee.
Met 100 rpm, heb je dus 200 piek en dal momentjes per minuut. In dat zelfde ritme bewegen ook die benen van heel wat kilo's onrustig door de fiets. Knoop een elastiekje aan een ontspannen touwtje. Ga dan 200x per minuut bezig om eerst het elastiekje op te spannen voordat het touwtje strak staat. Je zult merken dat het een stuk eenvoudiger is om 200x per minuut dat zelfde touwtje zonder elastiekje strak te trekken. Er verdwijnt een hoop energie in het strak trekken van het elastiek die je niet meer terug ziet.
In het geheel zijn er een boel dingen die mee kunnen geven, zelfs de grond waarop we rijden doet dat soms. Al die onderdelen hebben hun eigen eigenschappen en stevigheid. Soms zijn er ook tegenstrijdige krachten aan het werk.
Met je lijf druk je tegen je stoel en op de trapper. Fixeer even de trapper, al is het voor een milliseconde. Als je VM eindeloos flexibel zou zijn druk je stoeltje en trapper van elkaar weg en gebeurt er helemaal niks. De ketting trekt ondertussen cassette en tandwiel naar elkaar toe. Die ketting wil de kortste lijn tussen beide punten trekken, maar dat gaat niet met die twee kettingrollen. Het verschil tussen de kortste rechte lijn en de beide afwijkende punten bepaalt ook de richting van de kracht op de rol in de richting van die rechte lijn. De ketting probeert de rechterzijde van je VM dus krom te trekken,
De ketting loopt net niet in het middel, maar en centimeter of 5 rechts ernaast. Zoals een boog door de boogpees gebogen, gespannen, wordt, krijgt ook de fiets soortgelijke krachten te verduren. De ketting trekt uit het midden, de kettingrollen worden naar boven getrokken, en dus ook hun bevestigingspunten, met een zeer hoge kracht.
De kracht waarmee je op het linker pedaal drukt, als we nu even de ketting fixeren, daarmee duw je je de boom naar rechts, in veel gevallen gecombineerd met een beweging naar beneden van de boom. Met de rechter trapper boven gaat het net de andere kant op, naar links maar ook naar beneden. In de horizontale positie gaat de trapas weer omhoog. Deze bewegingen zijn subtiel, maar op een tweewieler, waarbij de boom voor nergens aanvast zit, zie je het ook. De extra bevestiging voor voegt heel erg veel stijfheid toe. Kijk eens naar de vorm van een gotische boog, die al honderden jaren die kerk overeind houdt, draai dat van verticaal naar horizontaal en het lijkt best wat op de neus van een velomobiel. De neusopening zit precies in het puntje van de boog, en dat is heel stijf. Druk maar eens wat daar in de buurt, beweegt niet. 20cm verder, op het flauw gebogen stuk, geeft het veel makkelijker mee.
Wat Daniel Fenn erg goed doet is een velomobiel als een geheel bekijken en de hele constructie mee laten doen. 3d vormgeving en een goede layup met optimale inzet van de juiste carbonsoort en vezeloriëntatie doet wonderen.
Die paar mm van de ketting maakt echt niet uit, op het geheel van wat er allemaal meegeeft, mee kan geven. De vering zit eerder in de rest, en dan vooral in die dingen die veel meer dan een paar mm meegeven. Druk maar eens hard op het midden van je stoeltje, dat geeft echt wel meer dan 2 mm mee.
