Overigens, voor wie zich ooit afvraagt hoe het verkeer geregeld is op het jaagpad langs de Snoek of M5-route — maak je borst maar nat. Je rijdt daar als fietser op een smal strookje asfalt van een paar meter breed, meestal in volle vaart, lekker in het ritme, totdat... tadaa! een zijweg opduikt.
En dan komt het mooiste: is die zijweg verhard (jawel, een paar tegels zijn blijkbaar genoeg), en komt er iemand van rechts aan, dan moet jij, de fietser die al op het jaagpad rijdt, braaf afremmen en voorrang verlenen. Want zo luidt de Heilige Regel: verhard + van rechts = almachtige voorrang. Maar wacht, er is meer! Mocht die zijweg na 10 meter toch weer in modder en grind overgaan? Pech gehad, dan vervalt plots de voorrang weer. Logica ten top!
Echt, ik vraag me af wie deze geniale verkeersregels heeft zitten bedenken. Waarschijnlijk een stel ambtenaren die na drie koppen koffie en een PowerPoint over "fietsveiligheid" dachten: “Laten we het nog nét wat verwarrender maken.” Want eerlijk: waar is het gezonde verstand gebleven? Je zou toch denken dat degene die het jaagpad oprijdt – vanuit stilstand – wel even kan wachten op de fietser die al bezig is met zijn Tour de France-imitatie. Ja, ik geef het toe: mijn persoonlijke Tour de France-imitatie is moeilijk juridisch te onderbouwen als argument. Want ja, snelheid wordt nu eenmaal vaak gezien als de grote boeman in het verkeer. Hoe harder je gaat, hoe gevaarlijker het zogenaamd wordt — dat is de algemene consensus. Dus in theorie klinkt het natuurlijk volkomen logisch dat je moet afremmen als er iemand van rechts het jaagpad opdraait
En dan was er nog dat tragische voorval hier in de buurt — een oudere fietser die vanaf een onverhard zijweggetje het jaagpad op kwam, precies op het verkeerde moment. Wielrenners in volle vaart, de man zag ze niet aankomen, werd geschept, viel op zijn hoofd en overleed. Vreselijk, uiteraard. Maar weet je wat het allerwrangste is? Dit hele ongeluk had voorkomen kunnen worden… met een bordje. Ja, echt. Een lullig, simpel verkeersbordje.
Maar blijkbaar is dat al te veel gevraagd. In plaats daarvan rekenen we er gewoon op dat iedereen — inclusief 70-plussers op een omafiets — volledig op de hoogte is van de lokale verkeersregels, inclusief obscure uitzonderingen op jaagpadprioriteit gebaseerd op de textuur van de weg. Want ja, iedere opa met een fietskaart van 1983 op zak moet natuurlijk feilloos aanvoelen dat "verhard = voorrang, behalve als het daarna weer onverhard wordt, dan weer niet".
Ik bedoel, het zou toch zonde zijn om het mensen makkelijk te maken met duidelijke borden of waarschuwingssignalen? Nee joh, veel spannender om het een soort verkeersbingo te laten zijn. En als het misgaat? Tja, dan was het gewoon "een tragisch ongeluk".
https://www.gva.be/regio/antwerpen/regio...70223.html
En dan komt het mooiste: is die zijweg verhard (jawel, een paar tegels zijn blijkbaar genoeg), en komt er iemand van rechts aan, dan moet jij, de fietser die al op het jaagpad rijdt, braaf afremmen en voorrang verlenen. Want zo luidt de Heilige Regel: verhard + van rechts = almachtige voorrang. Maar wacht, er is meer! Mocht die zijweg na 10 meter toch weer in modder en grind overgaan? Pech gehad, dan vervalt plots de voorrang weer. Logica ten top!
Echt, ik vraag me af wie deze geniale verkeersregels heeft zitten bedenken. Waarschijnlijk een stel ambtenaren die na drie koppen koffie en een PowerPoint over "fietsveiligheid" dachten: “Laten we het nog nét wat verwarrender maken.” Want eerlijk: waar is het gezonde verstand gebleven? Je zou toch denken dat degene die het jaagpad oprijdt – vanuit stilstand – wel even kan wachten op de fietser die al bezig is met zijn Tour de France-imitatie. Ja, ik geef het toe: mijn persoonlijke Tour de France-imitatie is moeilijk juridisch te onderbouwen als argument. Want ja, snelheid wordt nu eenmaal vaak gezien als de grote boeman in het verkeer. Hoe harder je gaat, hoe gevaarlijker het zogenaamd wordt — dat is de algemene consensus. Dus in theorie klinkt het natuurlijk volkomen logisch dat je moet afremmen als er iemand van rechts het jaagpad opdraait
En dan was er nog dat tragische voorval hier in de buurt — een oudere fietser die vanaf een onverhard zijweggetje het jaagpad op kwam, precies op het verkeerde moment. Wielrenners in volle vaart, de man zag ze niet aankomen, werd geschept, viel op zijn hoofd en overleed. Vreselijk, uiteraard. Maar weet je wat het allerwrangste is? Dit hele ongeluk had voorkomen kunnen worden… met een bordje. Ja, echt. Een lullig, simpel verkeersbordje.
Maar blijkbaar is dat al te veel gevraagd. In plaats daarvan rekenen we er gewoon op dat iedereen — inclusief 70-plussers op een omafiets — volledig op de hoogte is van de lokale verkeersregels, inclusief obscure uitzonderingen op jaagpadprioriteit gebaseerd op de textuur van de weg. Want ja, iedere opa met een fietskaart van 1983 op zak moet natuurlijk feilloos aanvoelen dat "verhard = voorrang, behalve als het daarna weer onverhard wordt, dan weer niet".
Ik bedoel, het zou toch zonde zijn om het mensen makkelijk te maken met duidelijke borden of waarschuwingssignalen? Nee joh, veel spannender om het een soort verkeersbingo te laten zijn. En als het misgaat? Tja, dan was het gewoon "een tragisch ongeluk".
https://www.gva.be/regio/antwerpen/regio...70223.html
