4 uren geleden
(5 uren geleden)Wim -de roetsende schreef:(6 uren geleden)Snoek043 schreef: Mijn zus heeft vier kinderen en rijdt daarom een monovolume.
Mijn schoonbroer rijdt een Volvo EX90 ........gewoon praktische keuzes binnen een gezin van zes.
Ze moeten op één dag kinderen naar school, sport en muziekles brengen, én boodschappen doen.......
In de huidige tijd kan men kiezen om te stoppen met het krijgen van kinderen. Doet men dat niet, dan zal men daarna de consequenties moeten aanvaarden. Dat wil niet zeggen dat de andere weggebruikers daardoor blij moeten zijn met de keuze van deze ouders om veel bewegingen met zulke grote auto's te doen.
Ik weet uiteraard niet waar ze wonen. Maar ik weet wel dat er veel meer met/op een fiets kan, dan veel mensen denken. Het is ook een kwestie van plannen. Boodschappen doen kan ook op een ander moment. Ik weet ook niet hoe oud de kinderen zijn, maar als er minder grote auto's rondrijden dan durven veel ouders ook sneller hun kinderen alleen ergens naartoe te laten rijden op de fiets.
Er kan hier echter eindeloos over gepraat worden.
Snoek043 is het er vooral niet mee eens dat veel fietsers een groot deel (én de overheid in Nederland sowieso 50%) van de verantwoordelijkheid bij de bestuurder van het motorvoertuig leggen in geval van schade. Dit heeft de Nederlandse wetgever trouwnes niet zomaar bedacht. Daar zijn dus erg goede argumenten voor.
Ik zeg nergens dat fietsers voor een groot deel verantwoordelijk zijn. Quote me gerust als ik dat wél gezegd heb — ik wacht rustig met een kop koffie.
Maar goed, zoals op dat Duitse forum waar je al blij mag zijn als een fietser naar links kijkt voor hij zonder richting aan te geven afslaat, is het blijkbaar ook hier te veel gevraagd dat een zwakke weggebruiker z’n ogen openhoudt en bedenkt: “Hé, ik maak óók deel uit van het verkeer.” Nee hoor, de standaardinstelling blijft: “De automobilist is altijd fout, want: sterkste.”
Ik heb overigens al meerdere keren met een velomobiel gereden in het noorden, en weet je wat me telkens opvalt? Al die haaientanden op fietspaden. Ze staan er vast niet om fietsers te treiteren. Nee, het zal eerder te maken hebben met het feit dat auto's nu eenmaal harder gaan op bepaalde trajecten, en dat je als fietser misschien net iets beter moet opletten wanneer je een voorrangsweg kruist. Logica is soms verrassend eenvoudig.
Verantwoordelijkheid nemen? Nee joh, dat is voor mensen met een rijbewijs. De gemiddelde links-progressieve fietswappie fietst immers op een moreel verheven wolkje waar verkeersregels enkel gelden voor de ander. Daarboven zwevend hoef je geen haaientanden te zien, spiegels te gebruiken of überhaupt te anticiperen — dat doet de automobilist wel voor je. Mét schuldgevoel uiteraard.
En precies daarom heeft deze discussie ook zo weinig zin: je kunt geen gesprek voeren over gedeelde verantwoordelijkheid met mensen die zichzelf buiten elke verantwoordelijkheid plaatsen. Maar goed, als we ooit botsen, beloof ik alvast dat ik uit de auto spring met excuses en een biologisch afbreekbaar sorry-kaartje. Past helemaal bij de sfeer, toch?
En eerlijk? Waarom mijn zus en haar man een grote auto nodig hebben, is eigenlijk helemaal niemands zaken. Maar goed, als we dan toch in elkaars huishoudboekje en garage mogen neuzen: mijn zus is projectleider bouwkunde. Geen nine-to-five bureaubaan dus, maar iemand die met helm en werfschoenen langs werven rijdt, plannen coördineert, materialen vervoert en tussen twee afspraken door ook nog haar gezin runt. Haar man werkt trouwens óók fulltime.
Maar hey, vertel jij het vooral even aan haar dat het allemaal “een kwestie van plannen” is — het liefst terwijl ze met haar werfschoenen in de modder staat en probeert vier kinderen tegelijk op een regenachtige dinsdagochtend in een bakfiets te proppen. Succes ermee.
