2 uren geleden
(7 uren geleden)365cycle schreef: Ik wil er geen druk op leggen, maar ik doe het denk ik toch, en ik kan niet voor de rest spreken, maar ik doe het denk ik toch: wij zijn denk ik niet degenen die je daarmee teleurstelt.
+1
In dit geval zijn er 3 verliezers, en ik vind dat je je best moet doen om die verliezen zo klein mogelijk te houden voor iedereen. Dat jouw vader gevoelens er niet zijn vind ik van ondergeschikt belang. Je hebt door jouw beslissing de verantwoordelijkheid om een zo goed mogelijke rol te spelen in de ondersteuning van je vriendin en opvoeding van je kind. Jij hebt geen vader gevoelens, zij heeft wel vader behoefte.
In een "normale" relatie is een kind al een stress factor waarbij je leven op de kop gaat, in jullie situatie is dat misschien nog meer. Voor je vriendin is de impact nog veel groter dan voor jou, zij kan niet zomaar uit de situatie stappen. Wat hebben jullie van tevoren afgesproken wat jouw betrokkenheid zou zijn? Hoe hebben jullie bedacht hoe dat in het dagelijks leven zou gaan? Waarom is dat nu anders? Als jullie goede vrienden waren kon je goed praten, probeer in ieder geval contact te houden en te kijken wat ze nodig heeft. Zoals al eerder gezegd, voor de vrouw is de impact zoveel groter. Veranderend lichaam, hormonen, zorgen of ze wel een goede moeder wordt, onstabiele relatie, opzien tegen de bevalling,... Ik denk dat jullie dit allebei anders hadden gewild en daarin kan je in ieder geval proberen uit te vinden wat jullie samen wel willen.
Dat het niet makkelijk is in deze situatie snap ik volkomen. Ik hoop alleen dat je niet de deur dicht gooit, maar kijkt wat er wel mogelijk is.
