De grote trap

[Bart Verbeek]

Wie het breed heeft, laat het breed hangen. De Jouta is zo breed, dat het lastig is hem het tuinhek door te manoeuvreren. Vanmorgen dus maar eerst met zaag, hamer en beitel de doorgang wat breder gemaakt.


De schutting lijkt wel een geitenkaas

Eerst maar de plaatjes op de MTB-schoenen gemonteerd. Dat kan op twee manieren. Heel vreemd. Het lijkt een kleine moeite om het plaatje zo te ontwerpen dat het onmogelijk verkeerd geplaatst kan worden. Zo niet Simson. Bij de SPD-pedalen zat geen enkele instructie, terwijl bij de MTB-schoenen een dik achttientalig boekwerk zat. Ik had nog niet zoveel zin daar in te duiken, dus ik heb de plaatjes maar op goed geluk gemonteerd.

Toen moest ik de pedalen vervangen. De eerste taak: verwijder de oude pedalen. De fietsenmaker had gisteren gezegd: Als je de pedaalsleutel naar de achterkant van de fiets draait dan gaan de pedalen los. Of vast, dat weet ik niet zo precies meer. Dat klinkt misschien een beetje suf, maar dat is het niet. Als automatiseerder die regelmatig mensen moet interviewen, ben ik supergevoelig voor ambigu taalgebruik. De instructie van de fietsenmaker is niet eenduidig. Je kunt namelijk op twee manieren een pedaalsleutel plaatsen en naar achteren draaien.

Dan maar even terug het huis in en op de werkkamer boven even internetten. Het glazuur van de plavuizen knerpte gezellig onder de fris gemonteerde plaatjes. Nadat ik gisteren de verkoopster een stuk of tien dozen met schoenen uit het magazijn had laten halen was ik zo blij dat ik eindelijk een passend maatje 48 had gevonden, dat ik de eis dat de schoenplaatjes niet buiten het rubber van de zool mochten uitsteken maar heb laten varen. Waardoor ik nu dus uitstekende schoenen heb.

Op internet vond ik de volgende tekst:

Pedalen gaan altijd naar rechts, met de klok mee en naar de achterkant van de fiets los en naar voren vast. Dit is zowel links als rechts het geval.

Zo'n tekst waarvan de schrijver maar niet kan besluiten wat hij je wil vertellen.
Een groot aantal dubbelzinnige teksten later vond ik eindelijk een uitleg die niet multi-interpretabel was.

Terugknerpen over de plavuizen naar de tuin. De oude pedalen los gedraaid. Nu de nieuwe pedalen plaatsen. Maar wat is nu de linker, en wat de rechter pedaal? Simson laat het hier weer hopeloos afweten. Waarom niet even een L en een R op de pedalen gezet?

Na wat puzzelen zijn eindelijk de nieuwe pedalen geplaatst. Maar de schoenen vastklikken, ho maar. Ik probeer van alles, maar ik heb geen idee wat precies de bedoeling is. Ik heb nog nooit eerder een SPD-pedaal gezien, en ik heb nog nooit iemand een MTB-schoen zien vastklikken.

Ik besluit het boekwerk dat is meegeleverd bij de schoenen maar eens door te gaan spitten. Het hele boekwerk kan als volgt samengevat worden:
Als de schoenen te ruim zijn, koop onze serie steunzolen, en bij problemen met het kliksysteem neem contact op met uw fietsenmaker.

Dus knerp, knerp, weer naar boven. Na een serie youtubefilmpjes over mensen die duidelijk géén problemen hebben met hun kliksysteem, vind ik eindelijk de informatie die ik zoek. Knierp, knierp, weer naar de tuin. Uiteindelijk lukt het me met de hand de schoenen in de pedalen te klikken.


Victorie!! Kinda sort of

Zal ik mijn trike op mijn sokken buiten het hek zetten, en mijn voeten dan in de schoenen duwen? Een plotselinge regenbui maakt een eind aan dit onzalige plan. Ik wordt dus gedwongen te leren mijn schoenen op reguliere wijze in te klikken, maar omdat ik eindelijk weet wat precies de bedoeling is, wordt het al gauw een fluitje van een cent.

Ik ga op weg naar het natuurgebied "De grote trap". Het Flevo-Landschap is bezig daar het voetpad te vervangen door een fietspad. Aangezien ik met de trike op beiden kan rijden, wil ik wel eens weten hoe ver men hiermee is.


Flevolandse klei is zeer aanhankelijk

Het fietspad is duidelijk nog lang niet klaar, en na twee kilometer kom ik zo vast te zitten in de klei dat ik wordt gedwongen om weer om te keren.
Op de terugweg rijd ik een mooie route langs de ooievaarsplas.

Van de 41 kilometer heb ik er 35 op eigen kracht gereden. Een ander draadje indachtig. Het is duidelijk dat ik de volle potentie van mijn benen en longen nog lang niet ontsloten heb. Maar het is een begin.