09-Sep-2021, 11:58 AM
Vandaag meteen maar de vuurdoop! Geen uitstel want we weten allemaal dat daar afstel van komt 
Korte versie: wennen. Aan alles.
Let wel, het aantal keren dat ik in het afgelopen jaar op een niet elektrisch ondersteunde fiets heb gereden is zo ongeveer op één hand te tellen. Dus dat ik moest wennen stond natuurlijk allang vast. Mijn conditie lag ooit op het peil dat ik een halve marathon kon lopen, maar ook dat is zeker alweer 3 jaar terug.
Tot zover de disclaimers
Vanochtend ging ik dus, iets te laat, de deur uit. Gelukkig is mijn werkgever niet zo moeilijk, dus ik heb er niet meteen een haastrit van gemaakt. Het eerste gedeelte, de wijk uit, kan eigenlijk niet anders, maar verder heb ik de route 1x gefietst, heen anders dan terug, dus de navigatie mocht aan. Oeps! Alleen Google op de telefoon... Nou ja, we moeten het er maar mee doen voor deze keer. (Oftewel: één keer en nooit meer, straks maar even Komoot en Fietsrouteplanner erop slingeren en alvast wat uitstippelen)
Ohja, telefoon. Daar heb ik nog niet een bevestiging voor gemaakt. Dus dat was behoorlijk aanklooien.
Afijn, het peddelen is onvermijdelijk, dus let's go. Hop, de wijk uit en snel die A4 over... Oh, omleiding
Als ik dat van tevoren had geweten had ik de route via Delft geprobeerd... Smalle paadjes, scherpe bochten en kleine steile bruggetjes, poe! Ik kan wel zeggen dat ik blij ben dat ik voor een Mango heb gekozen en niet voor een Quest. Daar had ik wel wat meer problemen mee gehad.
Omleiding gedaan, verder naar de eerste geplande hindernis: de Kandelaarbrug. In alle eerlijkheid had ik verwacht dat die erg pittig zou zijn, maar hij is fietsvriendelijker dan ik dacht. Op dit punt in de reis was ik al wat verder in mijn acceptatie van terugschakelen en rustig aan omhoog, met als resultaat dat ik prima bovenkwam.
Ondertussen ben ik érg veel bezig met gehannes met de telefoon, want ik heb eigenlijk niet echt goed in mijn hoofd hoe ik nou wil rijden. De snelheid ligt dan ook laag, gemiddeld kom ik onder de 20 km/u uit al zit ik het overgrote deel van de tijd tussen de 20-25. De omleidingen, verkeerde afslagen en twijfelstukken helpen niet
De paar stukken dat ik echt even zonder twijfel door kan zetten blijk ik best in staat om die 30 km/u aan te tikken waar ik graag heen wil. De ervaring dat die snelheid vervolgens ook goed vol te houden is, mag gerust vreemd genoemd worden. Ergens in mijn hoofd zit gebakken dat het geen zin heeft om harder te trappen dan 20 á 25, omdat het daarna wel bijzonder hard werken moet om die snelheid vol te houden, maar die wet zit toch echt anders in elkaar als je in een VM rijdt
Last but not least besluit Google om me door een afgesloten fietstunnel te sturen. Wanneer ik dat weiger en een andere route kies, word ik nog steeds over een paadje gestuurd waarvan ik wéét dat er een hek staat. Gelukkig weet ik déze twee vooraf en kan ik dus zonder al te veel te grommen direct de juiste omleiding rijden.
Daarna... ben ik op het werk! Het is gelukt, ik heb zelfs onderweg even een videocall gedaan met mijn collega's omdat ik al zó laat was dat ik die meeting aan het missen was. Hilarisch, uiteraard
Maar in één uur, 21 minuten en 54 seconden, een half uur langer dan ik er een tijdje terug op de e-bike over deed, ben ik op de plek van bestemming. Behoorlijk bezweet, dat wel! Daar mag ik nog wel wat beter rekening mee houden. Gelukkig ben ik zo ongeveer de enige op kantoor vandaag
en kan ik na een tijdje flink uitdampen ergens een bedrijfsshirtje pikken.
26,4 kilometer is ook wel een stukje meer dan de 22-23 die ik had kunnen rijden, zelfs meer dan de 24-25 als ik via Delft was gegaan. Genoeg ruimte voor verbetering dus.
En straks aan het eind van de werkdag mag ik nog een keer!
Korte versie: wennen. Aan alles.
Let wel, het aantal keren dat ik in het afgelopen jaar op een niet elektrisch ondersteunde fiets heb gereden is zo ongeveer op één hand te tellen. Dus dat ik moest wennen stond natuurlijk allang vast. Mijn conditie lag ooit op het peil dat ik een halve marathon kon lopen, maar ook dat is zeker alweer 3 jaar terug.
Tot zover de disclaimers
Vanochtend ging ik dus, iets te laat, de deur uit. Gelukkig is mijn werkgever niet zo moeilijk, dus ik heb er niet meteen een haastrit van gemaakt. Het eerste gedeelte, de wijk uit, kan eigenlijk niet anders, maar verder heb ik de route 1x gefietst, heen anders dan terug, dus de navigatie mocht aan. Oeps! Alleen Google op de telefoon... Nou ja, we moeten het er maar mee doen voor deze keer. (Oftewel: één keer en nooit meer, straks maar even Komoot en Fietsrouteplanner erop slingeren en alvast wat uitstippelen)
Ohja, telefoon. Daar heb ik nog niet een bevestiging voor gemaakt. Dus dat was behoorlijk aanklooien.
Afijn, het peddelen is onvermijdelijk, dus let's go. Hop, de wijk uit en snel die A4 over... Oh, omleiding
Als ik dat van tevoren had geweten had ik de route via Delft geprobeerd... Smalle paadjes, scherpe bochten en kleine steile bruggetjes, poe! Ik kan wel zeggen dat ik blij ben dat ik voor een Mango heb gekozen en niet voor een Quest. Daar had ik wel wat meer problemen mee gehad.Omleiding gedaan, verder naar de eerste geplande hindernis: de Kandelaarbrug. In alle eerlijkheid had ik verwacht dat die erg pittig zou zijn, maar hij is fietsvriendelijker dan ik dacht. Op dit punt in de reis was ik al wat verder in mijn acceptatie van terugschakelen en rustig aan omhoog, met als resultaat dat ik prima bovenkwam.
Ondertussen ben ik érg veel bezig met gehannes met de telefoon, want ik heb eigenlijk niet echt goed in mijn hoofd hoe ik nou wil rijden. De snelheid ligt dan ook laag, gemiddeld kom ik onder de 20 km/u uit al zit ik het overgrote deel van de tijd tussen de 20-25. De omleidingen, verkeerde afslagen en twijfelstukken helpen niet
De paar stukken dat ik echt even zonder twijfel door kan zetten blijk ik best in staat om die 30 km/u aan te tikken waar ik graag heen wil. De ervaring dat die snelheid vervolgens ook goed vol te houden is, mag gerust vreemd genoemd worden. Ergens in mijn hoofd zit gebakken dat het geen zin heeft om harder te trappen dan 20 á 25, omdat het daarna wel bijzonder hard werken moet om die snelheid vol te houden, maar die wet zit toch echt anders in elkaar als je in een VM rijdt
Last but not least besluit Google om me door een afgesloten fietstunnel te sturen. Wanneer ik dat weiger en een andere route kies, word ik nog steeds over een paadje gestuurd waarvan ik wéét dat er een hek staat. Gelukkig weet ik déze twee vooraf en kan ik dus zonder al te veel te grommen direct de juiste omleiding rijden.
Daarna... ben ik op het werk! Het is gelukt, ik heb zelfs onderweg even een videocall gedaan met mijn collega's omdat ik al zó laat was dat ik die meeting aan het missen was. Hilarisch, uiteraard
Maar in één uur, 21 minuten en 54 seconden, een half uur langer dan ik er een tijdje terug op de e-bike over deed, ben ik op de plek van bestemming. Behoorlijk bezweet, dat wel! Daar mag ik nog wel wat beter rekening mee houden. Gelukkig ben ik zo ongeveer de enige op kantoor vandaag
en kan ik na een tijdje flink uitdampen ergens een bedrijfsshirtje pikken. 26,4 kilometer is ook wel een stukje meer dan de 22-23 die ik had kunnen rijden, zelfs meer dan de 24-25 als ik via Delft was gegaan. Genoeg ruimte voor verbetering dus.
En straks aan het eind van de werkdag mag ik nog een keer!
