(04-Nov-2022, 09:06 PM)Bart Verbeek schreef: Ik heb mijn ligfietsen gekocht om te kijken of ze mijn auto kunnen vervangen. Dat kunnen ze naar bijna volle tevredenheid. Ik had helemaal niet de bedoeling recreatief te gaan fietsen. En al helemaal niet om sportief te gaan fietsen.
Ik lijd erg onder het nuttigheidssyndroom. Dat wil zeggen dat ik alleen maar fietstochten maak die een doel hebben. In het begin heb ik ondanks mijzelf toch vele recreatieve tochten gemaakt. Maar inmiddels lukt me dat niet meer door gebrek aan energie en motivatie. Ik heb gezocht naar kunstmatige doelen. Zoals geocachen of vogelen. Maar dat gaat me niet goed af. Geocachen is gedegenereerd tot het zoeken van filmkokertjes achter een verkeersbord in een Vinex-wijk, terwijl ik met vogelen maar zelden vogels zie. Het is heel gek, met een gids zie ik altijd tientallen bijzondere vogels, maar als ik alleen ben zie ik vrijwel niets op dezelfde plekken. Ik denk dat ze die vogels stiekem van tevoren voeren.
Op mijn kilometerteller kijk ik vrijwel nooit. Ik denk dat ik zo'n 60 kilometer in de week rijd.
Er is wel een verschil met autorijden. Met autorijden was ik altijd onderweg naar een doel. De reis telde eigenlijk niet mee. Terwijl ik op de trike veel meer geniet van het fietsen zelf.
Ha Bart,
Hier een medelijder, met hetzelfde reismotto: ‘De reis is het doel’! Aan enig nuttigheissyndroom lijd ik niet, want driewielpensionado, dus dat scheelt. Voor jouw syndroom lijkt me de oplossing: je laten leiden door een Hogere Macht. En een dan beetje moderne: oortjes.
Zelf ga ik op de fiets, zonder enig ander doel dan genieten van de reis en geef me over aan wat mijn HM me influistert. Technisch moet je dat even goed regelen, want als je je oren dicht stopt op de fiets, beland je vermoedelijk snel in de ongevalsstatistieken die de ligfietsers de schuld geven van alles.
In mijn geval heet mijn HM Komoot en heeft zich op verzoek genesteld op m’n telefoon. Mijn Medium bestaat uit zo’n draadloos headsetje dat de oren vrijlaat om naderend Onheil op te blijven merken.
Op Komoot verzin ik dan een rit, hoe kleiner en groener de paadjes, hoe beter, koppel de oortjes, vlij me op de ligfietsstoel en hoef alleen nog te doen wat me gezegd wordt: “Volg de Dorpsstraat (Ons Dorp), 600meter en sla linksaf op de Brink” enz… Je stopt gewoon met denken, daar kan geen mindfulness tegenop! Vergeet alleen NOOIT te blijven gehoorzamen aan de Stem, èn zorg voor volle batterijtjes, anders kom je nooit meer thuis en dwaal je voortaan doelloos rond. Dat wil ik niet op m’n geweten hebben.
