Op zoek naar mijn perfecte velomobiel

[365cycle]

Dank voor al jullie enthousiaste reacties! Leuk en leerzaam. Ik heb alles gelezen maar ook geprobeerd om een open blik te houden richting de testdag gisteren. Een verslagje dan maar?  

Superleuk!   Sowieso leuk, enthousiaste velonauten.

We waren van half elf tot half vier in Dronten, eerst bij velomobiel.nl en na de lunch bij InterCityBike. Best lang, maar ook veel te kort. Wat ik nu eigenlijk zou willen: een weekje Dronten boeken en elke dag van 's morgens vroeg tot 's avonds laat fietsen. Langere testritten maken met alle verschillende modellen. Maar ik moet reëel zijn: een dagje Dronten was al een uitdaging. Ik heb niet alle fietsen kunnen proberen, sommigen stonden eigenlijk net te kort of te lang afgesteld, het lukte niet om steeds dezelfde route te rijden. Mijn bedachte hartslagtest was mede daardoor (en mede door mijn toenemende vermoeidheid) niet representatief. Dit wetend en gezegd hebbend hieronder mijn ervaringen van de dag.

Je verliest weinig geld op een velomobiel. Ik ben begonnen met een glasvezel Quest, overgestapt op een nieuwe DF XL, overgestapt op een Quatrevelo, overgestapt op een Milan GT en allemaal met heel weinig verlies t.o.v. de aanschijfprijs. Daarna werd het wat minder "duidelijk", want met de Milan heb ik flink wat kilometers afgelegd, een keer schade gereden etc.

Carbon Quest (velomobiel.nl)
Bij velomobiel.nl begon ik met een rit in een Carbon Quest, zonder hoge verwachtingen. Mijn blik was dus toch niet helemaal open, constateer ik achteraf. Ik had de Quest in mijn hoofd geclassificeerd als een ouder model, terwijl ik op zoek was naar een supersnelle modernere fiets. Al mijn verwachtingen werden overtroffen. Ik zat goed, de fiets reed fijn en de snelheid kwam makkelijk. Clubgenoot Mark had een lange testroute in gedachten die ik met een grote grijns heb voltooid. Mijn gedachte op dat moment vooral: wat een verschil met mijn Sunrider! Ik werd nog benieuwder naar de écht snelle fietsen.

Dat is zeker komend vanuit een Sunrider wel een foute verwachting  De Quest blinkt uit in onder alle weersomstandigheden even snel zijn. Rustig in het stuur bij zijwind, zeilt super (m.a.w.: wind schuin tegen is niet of nauwelijks negatief voor je tempo), en de stroomlijn is gewoon nog altijd heel goed. Daarnaast passen de F-Lites/GoCycles goed onder een Quest, en da's een band die niet heel handig is voor je draaicirkel, maar bij koud weer wel ontzettend lekker loopt (draagt dus ook bij aan het hoge tempo van de Quest onder deze omstandigheden). Wim Schermer gaat de Continental Contact Urban waar ik op rijd ook eens testen met de koude temperaturen van nu (met dank aan mvdriel van het forum hier), maar ik had vanochtend geen test nodig om te merken dat het allemaal niet zo snel ging als ik gewend ben  

Alpha7 (velomobiel.nl)
Hij stond wat verstopt en de banden waren leeg, maar Allert had 'm zo klaarstaan voor me. Op het eerste rechte stuk werd me duidelijk dat ik toch echt wat te dicht bij de pedalen zat. Mijn nek lag op een scherpe rand. Allemaal overkomelijk en te fiksen. Maar het gemak waarmee de snelheid in de Quest kwam voelde ik hier niet. De fiets deinde wat van links naar rechts, waarschijnlijk ook in te stellen. Bij het keren voelde ik wel hoe superlicht de fiets is, maar als zich dat niet vertaalt in snelheid... Echt goed oordelen kan ik niet, maar ik kon in mijn proefrit geen pluspunten ontdekken t.o.v. de Quest.

Dat je de snelheid er niet in een Alpha 7 kreeg verbaast me. Ging dat rechte stuk toevallig min of meer tegen de wind in? De Alpha staat mij juist bij als de overtreffende trap van de DF. Wat lichter, wat stijver, standaard wat stugger op de veren. Die fietsen trekken juist fantastisch op, maar zijn wat grilliger in hun topsnelheid. Mijn DF loopt bij de juiste wind op het juiste asfalt echt belachelijk hard, maar met wind schuin tegen op slecht asfalt houd ik een minder sterke Quest-rijder gewoon niet bij. Het "spleetje" tussen voorwiel en carrosserie lijkt miniscuul, maar is toch een behoorlijke onderbreking van de stroomlijn. Smalle bandjes die met koud weer niet zo lekker lopen doen dan waarschijnlijk de rest.

Tuna (InterCityBike)
Mijn eerste rit aan de 'overkant'. Ik heb geen DF kunnen proberen, maar de Tuna zou sowieso beter moeten zijn was mijn redenering (want een doorontwikkeling van). De fiets heeft geen onuitwisbare indruk achtergelaten. Hij voelde vooral groot. De reactie op van de aandrijflijn voelt heel direct, maar qua (top)snelheid werd ik niet overdonderd. Ik heb er ook maar relatief kort mee gefietst, dus het was eigenlijk geen eerlijke kans. Omdat ik liever een tweedehands fiets koop (want snel nodig) wordt het sowieso geen Tuna. Er stond wel een tweedehands DF die ik graag nog eens wil proberen.

Ik denk dat de Tuna vooral anders is. Het voordeel dat de dichte voorwielen je bieden wordt deels opgeslokt door het feit dat die wielen een stuk kleiner zijn dan die van een DF. Daarnaast is de Tuna volgens mij gelijk aan de DF XL, en daarmee misschien wat forser dan je nodig hebt? Aan de andere kant: een Carbon Quest (niet XS) is ruimer van binnen. Zou denken dat het verschil misschien met de plaatsing van de stoel te maken kan hebben.
Die directe aandrijflijn (en de beleving daarvan doordat je vrij rechtop zit), dat was inderdaad waar ik je voor probeerde te waarschuwen. Zelfs als ik uit m'n Bülk stap voelt de DF enorm snel, zeker in de stad. Als het tempo wat hoger wordt moet de stroomlijn echter ook wat gaan doen, en de DF moet het hebben van die efficiënte aandrijflijn. Als ik de stad in moet pak ik om die reden meestal m'n DF, maar op ritten met veel 60-wegen kies ik al gauw de Bülk (en eerder de Milan). Met de Milan of Bülk is 60 wel haalbaar, de DF loopt rond de 50 tegen een soort "muur" aan. Ieder kilometertje sneller kost dan een berg extra moeite. 

Milan SL (InterCityBike)
Een witte gebruikte Milan SL kon ik proberen, met racekap. Er zat een sticker met de naam Viktor in, ik meen uit Hamburg. In deze Milan paste ik wel; in een andere die klaarstond raakten mijn knieën de bovenkap, en niet zo'n beetje ook. Maar goed, in de witte kon ik op pad. Geen mk7, want geen luikje. Ik had op rauwe snelheid gerekend, maar kreeg vooral rauwheid. Een rammelende kap, mijn hoofd wat klem, weinig zicht en een enorme draaicirkel. De fiets voelde niet heel snel. Ik begon nu serieus aan mezelf te twijfelen. Dit zou toch een racemonster zijn? Was ik dan al zo vermoeid geraakt?

Wat betreft de kap: Had je 'm wel vastgezet met de haakjes links en rechts? Als het een beetje waait begint die namelijk inderdaad te rammelen, en da's niet bevorderlijk voor het comfort. Verder: De SL is inderdaad een racemonster, maar als je er niet lekker in past komt dat er ook niet lekker uit. Ik had zelf destijds wel het gevoel dat ik een beetje aan m'n Milan moest wennen, was er niet direct snel mee. Daarnaast, ook hier: Waarschijnlijk stond de fiets op 28mm Continental Contact Speed. Dat loopt gewoon niet écht lekker in de winter. 
Zeker de wat oudere Milans hebben daarnaast niet echt een fijne aandrijflijn; totaal niet direct. Een Milan moet het echt hebben van z'n stroomlijn. 
M'n GT was onder slechte omstandigheden ongeveer even snel als een Quest, maar in heel veel gevallen kon ik er ook veel sneller mee. De SL is een maatje compacter en zal met hetzelfde vermogen dus nog wat harder lopen, maar alweer; onder de juiste omstandigheden.

Carbon Quest 777 (InterCityBike)
De enige manier om daar achter te komen: nog een Carbon Quest proberen. Dat was immers liefde op het eerste gezicht. Toevallig had Ymte er ook een staan, een extra lichte groene. De vorige fiets van Piet Andringa, wist een van mijn clubgenoten. En inderdaad, op de rijderslijst: Piet A, Carbon Quest 777 uit 2015, met meer dan 50.000 (!) km op de teller. De trappers stonden te ver weg en het stuur juist te dichtbij, maar toch was het gevoel meteen weer goed. Het uitzicht naar voren valt me tegen; dat is eigenlijk het enige. Ymte heeft een aanbod gedaan met een nieuwe (overgebleven) kap; dat heb ik in beraad.

Als het goed voelt, is het dat vaak ook met velomobielen  Het enige wat ik nog kan bedenken dat een Quest duidelijk minder goed doet dan een Milan of DF is bochtenwerk. In een Quest zit je redelijk hoog, het zwaartepunt is daardoor redelijk hoog, en dus zie ik dat met m'n beide huidige fietsen veel rapper de bocht om kan dan vrienden in hun Carbon Quest dat kunnen. Op trajecten met veel afslagen verlies je dus minder snelheid met een Milan of DF, en dat brengt het gemiddelde omhoog. Staat tegenover dat je met een Milan SL of DF veel meer gedoe hebt met drempels; hier in de buurt schraap ik met de DF en de Bülk zelfs lichtjes als ik schuin een bepaalde drempel over ga, terwijl een vriend in z'n carbon Quest op GoCycles er met volle vaart en rechtdoor overheen gaat. De Milan GT deed dat overigens ook erg goed.  

Concluderend geldt voor alle fietsen dat het verschil met mijn Sunrider groot is, dat het fietsgevoel tussen de fietsen onderling ook best groot is, maar qua snelheid maakte het (in deze beperkte test) eigenlijk weinig uit. Ik overweeg nog een dag uit te trekken om de Quest goed te laten afstellen en langer te proberen. Mijn belangrijkste vraag is nog of een Carbon Quest echt bijna twee keer zoveel geld waard is als een wat oudere glasvezelquest. Dat kan ik nog niet beoordelen. Misschien kunnen jullie daar iets over zeggen.

Teneerste zijn er meer dan 2 "typen" Quest, het is belangrijk om die uit elkaar te houden. In volgorde van snelheidspotentieel:
1. Glasvezel Quest 3x20": Dit zijn de eerste Questen, tot serienummer 130 ofzo geloof ik. Deze hebben allemaal een lang frame, en de aandrijflijn met tussenas in het midden. Daar wordt de overbrenging dan verandert, er loopt een aparte ketting naar het achterwiel. Deze constructie is zo opgebouwd omdat echt grote voorbladen destijds nog niet beschikbaar waren, en door de goede stroomlijn en het kleine achterwiel zorgde dat voor een te hoge cadans. Deze aandrijflijn is echter flink minder efficiënt dan die van de latere modellen.
2. Glasvezel Quest 26": Vanaf serienummer 130 (denk ik?) is men overgestapt op een korter frame en een veel langere ketting, namelijk direct naar het grotere achterwiel. De meeste van deze Questen hebben 3x9 versnellingen. Deze Quest is behoorlijk snel, maar veel zwaarder dan de Carbon Quest (de mijne was inclusief wat reparaties 39 kg, maar volgens mij hoorde het 37 kg te zijn). Daarnaast is de aandrijflijn is niet heel efficiënt. Zeker bij optrekken gaat er nog altijd vrij veel vermogen verloren. 
3. Carbon Quest 26": Deze wordt nu nog steeds gebouwd. Er zijn volgens mij alleen nog wat aanpassingen geweest aan de achterbrug, maar hier weet ik het fijne niet van. Ik vind dit nog steeds fijne, zeer capabele fietsen; kunnen nog steeds prima meekomen met wat er op dit moment op de markt komt, zeker als je naar de prijs kijkt. 
Verwarrend genoeg heet de vierde Quest (die nog niet af is) dan wel weer Quest 3.0  

De verschillen tussen een glasvezel Quest en een carbon Quest zijn mijns inziens zeker wat extra geld waard; Mijn Quest (404) was van 2009, en hoewel ik de handelaar waar ik 'm van kocht niet verdenk van het verdoezelen van verborgen gebreken, heb ik er wel behoorlijk wat gedoe mee gehad. Gedoe waarmee ik bij ICB of velomobiel.nl ongetwijfeld voor op de stoep had gestaan en waarschijnlijk met een gesloten knip en een gerepareerde fiets weer naar huis zou zijn gegaan   
Met zo'n veel jongere carbon Quest koop je waarschijnlijk een behoorlijk wat frissere fiets met een wat meer rigide aandrijflijn. Ymte kent de Quest van binnen en van buiten (Intercity Bike is een afsplitsing van velomobiel.nl, maar Ymte heeft dus heel wat jaren Quest gereden, eraan gewerkt en ervan geleefd), en ik verwacht dus dat Q777 je niet teleur gaat stellen. Al is het maar om dat jaloersmakend leuke serienummer   

PS: Die kilometerstand is niet weinig, maar ook niet iets waar ik me druk over zou maken bij een goed onderhouden fiets. Misschien wel even vragen naar de staat van slijtage-onderdelen (of eigenlijk; of zij kunnen zorgen dat alles fris is als je 'm meeneemt). Ik heb nu een paar keer een Quest gezien met >200.000 km, en dan worden ze inderdaad wel gaar, maar 50.000 km zou ik me niet te druk over maken  M'n eigen DF heeft bijna 100.000 km mishandeling achter de rug, en is niet heel mooi, maar rijdt nog wel lekker.