17-Jan-2024, 07:42 PM
Ik ben van plan om wat te gaan experimenteren met een crank rocker aandrijving voor mijn vm. Voor degene die niet bekend zijn met het mechanisme is hier een website waar je wat knt experimenteren.
Niet helemaal hetzelfde is onderstaande constructie gebruikt bij Battle Mountain:
Wat je hier kunt zien is hoe verder de pedalen naar de crank gaan hoe meet de beweging lijkt op een cirkel. Op een kleine afstand van de crank wordt het meer een elips. Nog verder weg kunnen erg ongewone patronen ontstaan.
Het zal zeker niet de meeste efficiënte manier van overbrenging zijn, maar het gaat mij om andere zaken:
1. Een kleiner verschil tussen het hoogste punt van mijn voet en het laagste. Hierdoor kan dan mijn voetgat dicht zonder naar kleinere cranks te gaan.
2. Een verandering van de Q-factor, ook zonder mijn cranks te veranderen.
3. Een omgekeerde aandrijving (de crank draait 'verkeerd' om). Zodat het punt waar kracht op de ketting staat aan de onderkant van het tandwiel is, zodat de hoek van de aandrijflijn kleiner wordt en dus minder weestand heeft.
Ik verwacht er niet veel van, want als het zoveel zou schelen zou het wel gangbaarder zijn bij vm's. Maar misschien krijg ik het wel zo afgesteld dat het mij meer bevalt.
Afijn, vandaag de eerste simpele stap genomen en gewoonweg de ketting in een 8 erop gelegd zodat ik nu achteruittrappend vooruit fiets.
Een kort ritje (8km enkele reis) naar een vriend gemaakt om te kijken wat er zou gebeuren.
Binnen no-time lag de ketting er af. Dit had ik wel verwacht omdat er aan die kant geen derailleur zit die de ketting op zijn plek houd. Op de heenrit uiteindelijk 6 keer de ketting erop gelegd en op de terugweg 2 keer. Ik ga nu een vast punt creëren zodat de ketting niet meer er af loopt.
Het rijden viel me niet tegen. Mijn linkerbeen was eigenlijk direct gewend, maar mijn rechterbeen stopte elke keer als die maximaal gebogen was. Ik ben gewend naar de andere kant kracht te zetten. Op de terugweg was dat al een stuk minder. Wel moet ik nog vrij zwaar rijden om de coördinatie van mijn benen goed te doen. Dat lijkt me gewwon een questie van oefenen.
Wat me enorm meeviel was de kruissnelheid. Die was gelijk of zelfs ietsje hoger dan ik de afgelopen week reed. Mijn max lag nog wel iets lager.
Op de terugweg overkwam me nog wel iets wat ik niet verrwacht had, maar eigenlijk vrij logisch is. Ik 'verloor' mijn linkertrapper. Trappers hebben namelijk verschillende draad aan beide kanten. Dit is zodat als je trap je de trappers niet lostrapt. Ergo, ga je de andere kant op trappen kan het zijn dat je ineens een trapper onder je schoen hebt zitten, maar niet aan de crank.
Niet helemaal hetzelfde is onderstaande constructie gebruikt bij Battle Mountain:
Wat je hier kunt zien is hoe verder de pedalen naar de crank gaan hoe meet de beweging lijkt op een cirkel. Op een kleine afstand van de crank wordt het meer een elips. Nog verder weg kunnen erg ongewone patronen ontstaan.
Het zal zeker niet de meeste efficiënte manier van overbrenging zijn, maar het gaat mij om andere zaken:
1. Een kleiner verschil tussen het hoogste punt van mijn voet en het laagste. Hierdoor kan dan mijn voetgat dicht zonder naar kleinere cranks te gaan.
2. Een verandering van de Q-factor, ook zonder mijn cranks te veranderen.
3. Een omgekeerde aandrijving (de crank draait 'verkeerd' om). Zodat het punt waar kracht op de ketting staat aan de onderkant van het tandwiel is, zodat de hoek van de aandrijflijn kleiner wordt en dus minder weestand heeft.
Ik verwacht er niet veel van, want als het zoveel zou schelen zou het wel gangbaarder zijn bij vm's. Maar misschien krijg ik het wel zo afgesteld dat het mij meer bevalt.
Afijn, vandaag de eerste simpele stap genomen en gewoonweg de ketting in een 8 erop gelegd zodat ik nu achteruittrappend vooruit fiets.
Een kort ritje (8km enkele reis) naar een vriend gemaakt om te kijken wat er zou gebeuren.
Binnen no-time lag de ketting er af. Dit had ik wel verwacht omdat er aan die kant geen derailleur zit die de ketting op zijn plek houd. Op de heenrit uiteindelijk 6 keer de ketting erop gelegd en op de terugweg 2 keer. Ik ga nu een vast punt creëren zodat de ketting niet meer er af loopt.
Het rijden viel me niet tegen. Mijn linkerbeen was eigenlijk direct gewend, maar mijn rechterbeen stopte elke keer als die maximaal gebogen was. Ik ben gewend naar de andere kant kracht te zetten. Op de terugweg was dat al een stuk minder. Wel moet ik nog vrij zwaar rijden om de coördinatie van mijn benen goed te doen. Dat lijkt me gewwon een questie van oefenen.
Wat me enorm meeviel was de kruissnelheid. Die was gelijk of zelfs ietsje hoger dan ik de afgelopen week reed. Mijn max lag nog wel iets lager.
Op de terugweg overkwam me nog wel iets wat ik niet verrwacht had, maar eigenlijk vrij logisch is. Ik 'verloor' mijn linkertrapper. Trappers hebben namelijk verschillende draad aan beide kanten. Dit is zodat als je trap je de trappers niet lostrapt. Ergo, ga je de andere kant op trappen kan het zijn dat je ineens een trapper onder je schoen hebt zitten, maar niet aan de crank.
