29-Oct-2020, 04:47 PM
Hallo iedereen,
Ik stel me dan toch even voor :
Ik noem Tom, geboren ergens in 1971, woon te Sint-Niklaas (België) en ben sedert 2012 fervent beginnen ligfietsen.
De 1ste keer ik over deze geweldige manier van voortbewegen hoorde, was via televisie. Dat was in 1999, geloof ik. Mijn nieuwsgierigheid werd gewekt, maar het duurde enkele jaren alvorens ik enkele ligfietsen ging huren ; toen nog bij Tim in Kapellen.
Ik was direkt gebeten door het goede virus.
Doordat ik van kleins af veel fietste, kon ik het enorme comfort van deze fietsen meteen erkennen en de snelheid viel toch ook wel op.
Jammer dat mijn inkomen wat klein was, ik kon me niet direkt zo'n bolide kopen...
Ik bleef nog jaren de gewone fiets gebruiken en eind 2009 ben ik, rijdend op de koersfiets, door een cowboy met vers rijbewijs aangereden thv een rond punt, toen ik huiswaarts reed na m'n werk(ik was volledig in mijn recht). Gevolg was een dijbeen breuk links.
Na de moeizame revalidatie-terug leren stappen enzo, ging ik terug arbeiden en mocht vrijwel dagelijks 50 km fietsen om op 't werk te geraken.
Eerst nog met gewone fiets maar door teveel pijn aan de heup ; welke nooit volledig herstelde ; al snel een 2de handse Challenge focus gekocht.
Eindelijk een ligfiets en daar bleef het niet bij. Ik schuimde 2de hands advertenties af en las me informatief in op sites als deze. (dus na 8 j wordt het wel es tijd, dat voorstellen... )
Ondertussen heb ik in de garage 2 Hurricanes,waarvan
1 met challenge voorvering; een geveerde Fujin Tour; een hardtail Taifun en 2 Optima Stingers, 1x met tailbag van 70l. De Challenge focus is bij mijn jongste dochter terechtgekomen.
Er is een beetje onbegrip bij de vrouw door de vele modelletjes in onze garage,zij fiets niet zoveel als ik en heeft een mooi electrische model van Norta. Maar ik krijg haar ooit wel es op een ligger...onbekend maakt ongeliefd, zo men zegt...
Het Belgische wegennet en de vriendelijkheid van weggebruikers zorgden er inmiddels voor, dat ik met vertrouwen over het platteland en de stad fiets.De leerperiode tot ontspannen ligfietsen, duurde bij mij zo'n 500 km.
Ik doe het onderhoud aan mijn fietsjes zelf. De onderdelen van een fiets zijn al duur genoeg en we hebben hier niet veel bereidwillige fietsherstellers die een ligfiets onder hun zorgzame vleugels willen hoeden.
Ooit schaf ik me een gloednieuw model aan en natuurlijk zal een volgend stadium me tot de vélomobiel brengen, hoewel ik een beetje vrees dat er minder vrijheid aan gebonden is(breedte, in- en uitstijgen, lawaai tijdens rijden, kostprijs, gewicht en de angst op beschadiging). Wellicht als ik mijn auto weg doe, dat die mobiel toch nog werkelijkheid wordt, wie weet.
Projecten die op stal staan:
Versleten onderdelen, zoals kettingen en remblokken vernieuwen.
Drie neksteuntjes wil ik kunnen knutselen en graag zou ik m'n Fujin in een ander jasje (laten) steken.
Ik kijk uit naar een mooie betaalbare wielset; al dan niet uit carbon.
Ik kocht onlangs zo'n actie-camera en speur naar een mooi plekje om hem aan de fiets te bevestigen, zonder dat mijn trappende benen/voeten in beeld komen...
Opsmukken met gekleurde kabeltjes, geanodiseerde boutjes en mooie bestickering(zoals bvb een zorcka) wil ik ook nog, dus daar kijk ik nog naar uit.
Misschien een uittesten of ik met kleinere cranklengte het lengteverschil van 2 cm aan mijn linkerbeen beter kan opvangen. Want ik merk dat ik het meeste kracht met mijn rechterbeen zet wanneer ik trap.
Een Hurricane voorzien van electrische ondersteuning, wens ik op termijn te realiseren. En een fietsdrager achterop de auto, lijkt me ook nog iets. Per trein je fiets vervoeren is soms nogal een omslachtig, zeker hier in België.
Wanneer ik een toertje maak, kies ik eerder voor de rustigere plattelandsweggetjes of straten waar ik minder gemotoriseerd verkeer tegenkom. Af en toe kus ik het wegdek wel een keer: afgevallen bladeren; hompen zand (of ander materie) achtergelaten door de mastodonten die het land bewerkten; putten die ik niet tijdig opmerk; uit de bocht vliegen door te hoge snelheid, schrikken als er plots iemand zijn oprit verlaat zonder kijken enz ;meestal zonder veel erg, buiten de optische schuifschade aan de fiets. De heggetjes,,muurtjes, paaltjes, fietspaden die opeens verdwijnen enzovoort. Ach, het hoort erbij, denk ik maar. Verkeersagressie maak ik sporadisch mee; ooit ben ik de gracht ingeduwd door een dronken automobilist die mij een gevaar op de weg vond. Om maar wat te noemen. De gracht was niet heel diep en stond droog, gelukkig maar...
Mijn kruissnelheid ligt meestal rond de 27km/h, afhankelijk van het traject en de wind. Het liefst fiets ik bij zonsopgang en het liefst wind mee, uiteraard.Tijdens de vroege uurtjes rond 5 à 6u in de ochtend, vind ik het zalig rijden. De meeste mensen liggen nog onder de warme deken en de banen liggen er verlaten bij.
Hopelijk gaan die covid-beestjes ook 'n eind fietsen; zodat ik eens een georganiseerde rit mag beleven.
In elk geval wil ik bij deze korte introductie zeker de mensen bedanken, die me uren leesplezier bezorgden en essentiële informatie verschaften, door de vele onderwerpen die op de sites te vinden zijn. Doe zo verder!
Laat me toe allen nog veel veilige kilometers toe te wensen en misschien geraak ik wel eens op een bijeenkomst.
Ik stel me dan toch even voor :
Ik noem Tom, geboren ergens in 1971, woon te Sint-Niklaas (België) en ben sedert 2012 fervent beginnen ligfietsen.
De 1ste keer ik over deze geweldige manier van voortbewegen hoorde, was via televisie. Dat was in 1999, geloof ik. Mijn nieuwsgierigheid werd gewekt, maar het duurde enkele jaren alvorens ik enkele ligfietsen ging huren ; toen nog bij Tim in Kapellen.
Ik was direkt gebeten door het goede virus.
Doordat ik van kleins af veel fietste, kon ik het enorme comfort van deze fietsen meteen erkennen en de snelheid viel toch ook wel op.
Jammer dat mijn inkomen wat klein was, ik kon me niet direkt zo'n bolide kopen...
Ik bleef nog jaren de gewone fiets gebruiken en eind 2009 ben ik, rijdend op de koersfiets, door een cowboy met vers rijbewijs aangereden thv een rond punt, toen ik huiswaarts reed na m'n werk(ik was volledig in mijn recht). Gevolg was een dijbeen breuk links.
Na de moeizame revalidatie-terug leren stappen enzo, ging ik terug arbeiden en mocht vrijwel dagelijks 50 km fietsen om op 't werk te geraken.
Eerst nog met gewone fiets maar door teveel pijn aan de heup ; welke nooit volledig herstelde ; al snel een 2de handse Challenge focus gekocht.
Eindelijk een ligfiets en daar bleef het niet bij. Ik schuimde 2de hands advertenties af en las me informatief in op sites als deze. (dus na 8 j wordt het wel es tijd, dat voorstellen... )
Ondertussen heb ik in de garage 2 Hurricanes,waarvan
1 met challenge voorvering; een geveerde Fujin Tour; een hardtail Taifun en 2 Optima Stingers, 1x met tailbag van 70l. De Challenge focus is bij mijn jongste dochter terechtgekomen.
Er is een beetje onbegrip bij de vrouw door de vele modelletjes in onze garage,zij fiets niet zoveel als ik en heeft een mooi electrische model van Norta. Maar ik krijg haar ooit wel es op een ligger...onbekend maakt ongeliefd, zo men zegt...
Het Belgische wegennet en de vriendelijkheid van weggebruikers zorgden er inmiddels voor, dat ik met vertrouwen over het platteland en de stad fiets.De leerperiode tot ontspannen ligfietsen, duurde bij mij zo'n 500 km.
Ik doe het onderhoud aan mijn fietsjes zelf. De onderdelen van een fiets zijn al duur genoeg en we hebben hier niet veel bereidwillige fietsherstellers die een ligfiets onder hun zorgzame vleugels willen hoeden.
Ooit schaf ik me een gloednieuw model aan en natuurlijk zal een volgend stadium me tot de vélomobiel brengen, hoewel ik een beetje vrees dat er minder vrijheid aan gebonden is(breedte, in- en uitstijgen, lawaai tijdens rijden, kostprijs, gewicht en de angst op beschadiging). Wellicht als ik mijn auto weg doe, dat die mobiel toch nog werkelijkheid wordt, wie weet.
Projecten die op stal staan:
Versleten onderdelen, zoals kettingen en remblokken vernieuwen.
Drie neksteuntjes wil ik kunnen knutselen en graag zou ik m'n Fujin in een ander jasje (laten) steken.
Ik kijk uit naar een mooie betaalbare wielset; al dan niet uit carbon.
Ik kocht onlangs zo'n actie-camera en speur naar een mooi plekje om hem aan de fiets te bevestigen, zonder dat mijn trappende benen/voeten in beeld komen...
Opsmukken met gekleurde kabeltjes, geanodiseerde boutjes en mooie bestickering(zoals bvb een zorcka) wil ik ook nog, dus daar kijk ik nog naar uit.
Misschien een uittesten of ik met kleinere cranklengte het lengteverschil van 2 cm aan mijn linkerbeen beter kan opvangen. Want ik merk dat ik het meeste kracht met mijn rechterbeen zet wanneer ik trap.
Een Hurricane voorzien van electrische ondersteuning, wens ik op termijn te realiseren. En een fietsdrager achterop de auto, lijkt me ook nog iets. Per trein je fiets vervoeren is soms nogal een omslachtig, zeker hier in België.
Wanneer ik een toertje maak, kies ik eerder voor de rustigere plattelandsweggetjes of straten waar ik minder gemotoriseerd verkeer tegenkom. Af en toe kus ik het wegdek wel een keer: afgevallen bladeren; hompen zand (of ander materie) achtergelaten door de mastodonten die het land bewerkten; putten die ik niet tijdig opmerk; uit de bocht vliegen door te hoge snelheid, schrikken als er plots iemand zijn oprit verlaat zonder kijken enz ;meestal zonder veel erg, buiten de optische schuifschade aan de fiets. De heggetjes,,muurtjes, paaltjes, fietspaden die opeens verdwijnen enzovoort. Ach, het hoort erbij, denk ik maar. Verkeersagressie maak ik sporadisch mee; ooit ben ik de gracht ingeduwd door een dronken automobilist die mij een gevaar op de weg vond. Om maar wat te noemen. De gracht was niet heel diep en stond droog, gelukkig maar...
Mijn kruissnelheid ligt meestal rond de 27km/h, afhankelijk van het traject en de wind. Het liefst fiets ik bij zonsopgang en het liefst wind mee, uiteraard.Tijdens de vroege uurtjes rond 5 à 6u in de ochtend, vind ik het zalig rijden. De meeste mensen liggen nog onder de warme deken en de banen liggen er verlaten bij.
Hopelijk gaan die covid-beestjes ook 'n eind fietsen; zodat ik eens een georganiseerde rit mag beleven.
In elk geval wil ik bij deze korte introductie zeker de mensen bedanken, die me uren leesplezier bezorgden en essentiële informatie verschaften, door de vele onderwerpen die op de sites te vinden zijn. Doe zo verder!
Laat me toe allen nog veel veilige kilometers toe te wensen en misschien geraak ik wel eens op een bijeenkomst.
