Harkende trapbeweging in de Quest

[PietV*]

Je kunt het meeste kracht zetten met een bijna gestekt been. Ook beter voor knieën.

Redenatiefoutje. Je hebt namelijk geen kracht nodig, maar vermogen. Vermogen = koppel x toerental. Koppel = kracht x arm. 

Redenatiefoutje. Geen kracht nodig is dus geen koppel. Geen koppel is geen toerental en dus ook geen vermogen. 

Met een bijna gestrekt been kan je wel kracht leveren, maar is de arm die je kan bedienen maar heel kort. Gevolg: Weinig koppel.
Het toerental moet dan heel hoog zijn om nog vermogen te kunnen genereren, en daar zitten grenzen aan die voor verschillende type mensen verschillend zijn. 

Je bekijkt dit onderwerp vanuit het mechanisch deel van de fiets. Het biomechanisch voordeel vanuit de fietser laat je buiten beschouwing. Bij gelijkblijvende toerental leveren kortere cranks meer trapkracht op. Het verlies aan vermogen door de kortere cranks wordt gecompenseerd door extra trapkracht aan biomechanisch voordeel voor de fietser.

Volgens mij ben jij juist een voorvechter van lage cadans, en dan heb je dus zware spieren of een lange arm nodig om vermogen te genereren, anders loopt het simpelweg terug. Laat de meeste fietsers nu net niet voorzien zijn van forse spieren, en de kracht dus beperkt zijn; als het toerental dan onder de 100 rpm moet blijven, blijft de arm over. 

Ik ben voorstander van een optimale cadans. Ik heb ongeveer de bouw van Fabian Cancellara. Type tijdrijder. Cancellara reed tijdens een ronde van Vlaanderen gemiddeld een cadans van 73. Deels is het zog van het peloton. De betere tijdrijders rijden maximaal met een cadans van 103. Een hoger toerental, wat extra bewening kost, vraagt meer energie, ten koste van de eindtijd. Ik heb een kennis die denkt dat een hoger toerental meer vermogen oplevert. Hij fiets nauwelijks harder en zweet als een ijsbeer in de tropen. Energieverspilling?

Wat ook verschilt, is de mate van ontwikkeling van bepaalde spieren. In balans blijven, "rond" trappen en de juiste methode leren om jezelf niet uit de stoel te tillen zijn zeker voor een beginnende ligger niet eenvoudig. 
Daarnaast, zoals eerder genoemd: Een bukfietser is niet "gewend" aan vermogen leveren in een gestrekte houding, en zal in die houding dan ook niet het gewenste vermogen kunnen leveren. Na een aantal jaar liggen lever ik meer vermogen op een ligger dan op de bukfiets, en zelfs op de bakfiets mis ik meer dan 400 watt piekvermogen die ik op/in de ligger wel kan neerleggen.

Ik heb altijd rond getrapt. Ook als beginnend ligfietser. Op mijn stadsfiets zit ik bijna rechtop. Dus een bijna gestrekte houding. Ik merk het verschil nauwelijks m.b.t. rondtrappen. Het belangrijkste is de afstelling heup/verste stand pedaal. Spieren passen zich wonderwel aan aan het soort gebruik. Zeker bij repeterende beweging. "Harken" zit tussen de oren.