Vandaag ben ik niet blij omdat.....

[Martin van Mourik]

Omdat vandaag (5 mei, ik post dit na middernacht) mijn neuspijp eraf is gekomen, met deze gevolgen

• voorblad verbogen
  
• nieuwe voorband en binnenband (drie weken oud) kapot
  
• een spaak los
  
• spatbord voorwiel afgebroken
  
• koplamp in stukken
  
• schrammen aan hand en elleboog
  

Ik had een paar dagen niet gereden, ketting geheel eraf gehaald, volledig ontvet en opnieuw gewaxt, bezig geweest me de afstelling van de remmen, en de stand v.d. neuspijp ietsje gecorrigeerd (stond ietsje scheef) en daarna weer goed vastgezet.

Alles zat weer op zijn plek en ik had zin om een eindje te rijden. Aan het eind van de middag reed ik een eindje van huis lek tegen een drempel in de weg, ontstaan door het wegschrapen van een stuk asfalt. Er stonden ook borden dat de weg morgen afgesloten wordt voor werkzaamheden. Ik had het hoogteverschil bij dat verwijderde stuk asfalt onderschat en knalde er met vrij hoge snelheid tegen aan. Drie kwartier naar huis lopen en band plakken.

Tijd voor een tweede ronde, het was inmiddels begin avond. Het plakken van de band leek goed gegaan, ondanks dat er een dubbele scheur van een halve centimeter in zat. Dit keer toch maar wel reparatieset, pomp en reservebinnenband (te breed maar hopelijk bruikbaar in noodgeval) in tas mee.

Ik rij weer weg en een paar honderd meter van huis: ketsjeng! ik val opeens van mijn fiets en land op mijn kont op het fietspad. Wat nou weer? ... ik kijk om me heen, de neuspijp blijkt eruit gekomen, het voorblad is lelijk verbogen, mijn voorband is opnieuw lek, deze blijkt doorboord te zijn door het voorblad, en er liggen diverse brokstukken om me heen. Scheldend en tierend gooi ik alle brokstukken in mijn tas, zet de neuspijp provisorisch weer op zijn plek, en loop nogmaals met de fiets aan de hand naar huis. Ik ben nogal gefrustreerd, en verbreek waarschijnlijk mijn persoonlijke duurrecord aanhoudend schelden en vloeken.

Thuis de schade geinventariseerd.

Het voorblad is geknakt en een aantal tanden zijn beschadigd.

De spaak is niet gebroken, de stelschroef van de spaak heeft het begeven, de velg lijkt verder nog redelijk in orde.

Een vrijwel nieuwe voorband waar ik zeer tevreden mee was is nu al afgeschreven. Het kan nog wel eens lastig worden een zelfde exemplaar te bemachtigen. Ik heb vorige maand nogal moeten zoeken om een webwinkel te vinden waar ik deze kon bestellen, en het waren toen de laatste twee op voorraad.

De koplamp is waarschijnlijk wel te lijmen en dan nog bruikbaar, de electronica doet het nog.

Om het spatbord bekommer ik me later (misschien pas in de herfst) wel weer.

Zonder fiets paraat voel ik me niet compleet. Ik heb nog wel een werkende oude tourfiets en vouwfiets staan, maar sinds ik voor het ligfietsen gevallen ben tellen rechtop-fietsen voor mijn gevoel niet meer echt.

Ik heb het voorblad tussen wat stukken hout en plaatmetaal geklemd en weer zo recht mogelijk gebogen. De scheef staande tanden weer in het gelid gehamerd. De voorband van mijn vouwfiets (zelfde wielmaat) gehaald en op mijn ligfiets gezet. Ik had nog wat diverse reservespaken waar een passende stelschroef bij zat. De neuspijp heb ik maar iets verder ingeschoven, waardoor de trappers me nu eigenlijk wat te dichtbij staan.

Het is inmiddels donker maar ik wil een eind rijden om alle tegenslagen te bezweren. Ik heb een reserve koplamp, zo een die je op het stuur klemt, onhandig op mijn klapstuur, maar het gaat. Net om de hoek loopt mijn ketting eraf ... is het voorblad toch niet meer bruikbaar?, nog een keer proberen ... Zonder verdere problemen rij ik naar het volgende dorp en terug, een kilometer of twaalf.

Het lijkt erop dat ik zo met mijn ligfiets nog wel wat rond kan blijven rijden, bijvoorbeeld om vervangende onderdelen te halen.

Ik begin nu wel te twijfelen of ik nog veel tijd en moeite moet besteden om het oude model hurricane waar ik nu op rijd op te kalefateren, of dat ik er beter aan doe een nieuwer model ligfiets aan te schaffen en me daar op te richten.