Harkende trapbeweging in de Quest

[PietV*]

Ik ben geen wedstrijdrijder. Dus daar zul je mij nooit zien. Maar ik beschouw jouw mening m.b.t. je hoge hartslag en je hoge cadans als anekdotisch. De laatste 35 jaar zijn mijn krachten jaarlijks wat afgenomen, maar ik ben technisch een betere fietser geworden met heel veel plezier en zonder ongemakken als pijntjes en blessures. Kan urenlang een vlak schema rijden zonder dipjes, verzuring of glucose dip. In wielertermen ook wel "hongerklop" genoemd. Het soort fiets maakt me niet uit. Ben een matige waterdrinker tijdens de ritten zonder overmatige transpiratie.

Ik weet wat prestatiestress doet en heb dat in het verleden aan de lijve ondervonden. Verdiep je eens in een juiste ademhaling en wordt een nog betere fietser. Meer zuurstof en glucose naar de spieren met minder moeite. Een M5 rijder. Meer Meters Met Minder Moeite.

[365cycle]

Ik ben geen wedstrijdrijder. Dus daar zul je mij nooit zien. Maar ik beschouw jouw mening m.b.t. je hoge hartslag en je hoge cadans als anekdotisch. De laatste 35 jaar zijn mijn krachten jaarlijks wat afgenomen, maar ik ben technisch een betere fietser geworden met heel veel plezier en zonder ongemakken als pijntjes en blessures. Kan urenlang een vlak schema rijden zonder dipjes,  verzuring of glucose dip. In wielertermen ook wel "hongerklop" genoemd. Het soort fiets maakt me niet uit. Ben een matige waterdrinker tijdens de ritten zonder overmatige transpiratie.

We hebben gewoon een heel verschillend lijf. Ik transpireer altijd wel iets, ook als ik de hele dag rustig aan doe. Ga ik bewegen, dan transpireer ik fors. M'n lijf koelt overigens wel prima; ook met een plakkerige 35 graden kan ik op flink tempo doorfietsen zonder oververhit te raken.
Pijntjes en blessures... tsja, behalve zo nu en dan spierpijn heb ik geen klachten. Spierpijn treedt op wanneer ik ongebruikelijk veel van m'n lijf vraag; de hele week naar kantoor en op zaterdag nog even 200+ km rijden bijvoorbeeld.

Ik weet wat prestatiestress doet en heb dat in het verleden aan de lijve ondervonden. Verdiep je eens in een juiste ademhaling en wordt een nog betere fietser. Meer zuurstof en glucose naar de spieren met minder moeite. Een M5 rijder. Meer Meters Met Minder Moeite.

Ik heb geen prestatiestress. Ik heb plezier in hard rijden, rijd iedere dag wel een keer >50 km/h. Zo nu en dan heb ik ook plezier in m'n lijf tot het uiterste jagen. Ook wat dat betreft: Ieder z'n ding. 
Wat betreft een nog betere fietser worden: Dat kan altijd, maar ik maak mezelf niet de illusie dat ik een nog veel stérkere fietser kan worden, zonder elders flink in te moeten leveren. Met mijn leeftijd, bouw en huidig vermogen (zowel piek als duur) ben ik heel blij als ik nog minstens 10 jaar kan behouden wat ik nu ongeveer heb.

[Roel van Dijk]

Ik denk dat de hartslag op een racefiets hoger is dan op een ligfiets - bij gelijke inspanning - omdat het bloed op de ligfiets gemakkelijker terugstroomt door de aderen. Het bloed hoeft immers minder hoogte te overbruggen terwijl de spierpomp in de benen even hard blijft werken. Bij een groter aanbod zal het slagvolume per hartslag toenemen en dat wordt gecompenseerd door een lagere hartfrequentie. Dit fenomeen is destijds onderzocht door de heren Frank en Starling die het in een grafiek weergaven. Dat wordt door fysiologen de Frank-Starlingcurve genoemd.

[Bart Verbeek]

Ik heb altijd rond getrapt.

Wat is rond trappen?

[PietV*]

Het heeft waarschijnlijk niets met "harkende" trapbeweging te maken te maken. Harken met je hol open is volgens overleden wielrenner Gerrie Knetemann zwoegend rijden. Dus mijn antwoord valt buiten dit onderwerp.

Het is een soepele cyclische beweging die de rondgaande pedalen volgt. Daarbij gebruik je alle spieren die een soepele beweging mogelijk maken. Het heeft te maken met fietstechniek. Efficiënt rijden, met zo min mogelijk energie en zo hoog mogelijk resultaat, door de fietsbeweging goed uit te voeren. Een goede samenwerking tussen de spieren en de bovenkamer.

Daarbij doen de enkels ook mee. Schoenplaatjes nabij de bal van de voet en voor het onderste dode punt begint de ontspanningsfase voor het opgaande been. Alle energie komt afgewisseld uit het trappende been. Daarom worden pedalen ook wel trappers genoemd en geen trekkers.

De bewegingen hebben enige overeenkomst met soepele looppas.

[pietandringa]

De fietstrapbeweging ziet er "van nature" nogal hoekig uit, dus een hele kunst om rond te trappen
https://kraatsgb.nl/ligfiets/pedalberek.html
Wat het model laat zien is dat er nogal wat variabelen zijn en dat je op veel manieren op of in de fiets kan zitten.
Bij bukfietsen kan je een zgn. meting dynamische fietspositie laten uitvoeren, b.v. https://smcp.nl/behandelingen/sportgenee...tspositie/
Misschien kan het onderwerp van dit item worden vervangen door: "Hoekige trapbeweging velomobiel/ligfiets" ?

[PietV*]

Zowel fietsen als hardlopen zijn bij uitstek cyclische bewegingen die gemakkelijk vloeiend, dus technisch, zijn aan te leren. Net als fietsers zijn er ook hardloper die "hoekig" lopen. Heel veel hardlopers hebben bijvoorbeeld een hiellanding. Bij een hiellanding komt de voet bij het landen voor de knie. Dat heeft een sterk remmend effect op de voortgaande beweging, plus dat de voorste scheenbeen-spier de klap moet opvangen. Met vaak blessures als gevolg. Bij het hardlopen land ik altijd nabij de bal van de voet. De voet onder de knie, soepel landen en vering uit de kuit. Schoenen zonder demping, zonder verhoogde hiel. Ook wel zero drop genoemd. Gelijk de afzet bij het fietsen en enkelen.

Tijdens het fietsen let ik elke keer op m'n techniek. Al 30 jaar lang. Belangrijk blijft dat je opgaande been zoveel mogelijk ontspannen blijft. Anders werkt het het neergaande been tegen. Ovale ketting bladen zijn zeker het proberen waard. Om twee gunstige effecten. Het vertraagt de spiersnelheid wanneer de meeste trapkracht kan worden geleverd en het versnelt de beweging door de dode punten.

[ThijsR]

Zowel fietsen als hardlopen zijn bij uitstek cyclische bewegingen die gemakkelijk vloeiend, dus technisch, zijn aan te leren. Net als fietsers zijn er ook hardloper die "hoekig" lopen. Heel veel hardlopers hebben bijvoorbeeld een hiellanding. Bij een hiellanding komt de voet bij het landen voor de knie. Dat heeft een sterk remmend effect op de voortgaande beweging, plus dat de voorste scheenbeen-spier de klap moet opvangen. Met vaak blessures als gevolg. Bij het hardlopen land ik altijd nabij de bal van de voet. De voet onder de knie, soepel landen en vering uit de kuit. Schoenen zonder demping, zonder verhoogde hiel. Ook wel zero drop genoemd. Gelijk de afzet bij het fietsen en enkelen.

Tijdens het fietsen let ik elke keer op m'n techniek. Al 30 jaar lang. Belangrijk blijft dat je opgaande been zoveel mogelijk ontspannen blijft. Anders werkt het het neergaande been tegen. Ovale ketting bladen zijn zeker het proberen waard. Om twee gunstige effecten. Het vertraagt de spiersnelheid wanneer de meeste trapkracht kan worden geleverd en het versnelt de beweging door de dode punten.

Ik ben ook een dempingsloos-hardloper, heb verschillende methodes bestudeerd en één ding dat vaak terugkomt is juist wél de nadruk op het optrekken van het achterste been. Als je die vergelijking door zou zetten naar fietsen zou het juist de bedoeling moeten zijn voornamelijk aan de pedalen te trekken en het dúwen zoveel mogelijk achterwege te laten 

Wat ik wil zeggen, er zijn zéker overeenkomsten te vinden, maar ook de nodige verschillen. Principes van de ene sport één op één overnemen naar de andere lijkt me, zonder grondige bestudering, niet verstandig.

Als er kracht benodigd is, bijvoorbeeld bij een klim, dan heb ik de inzet van mijn opgaande been echt nódig. Als ik een profwielrenner zie aanzetten voor een sprint of klim, dan komt de kracht ook niet uit één been tegelijk, nee dan wil je juist twee benen inzetten! Voorkomt ook dat je je bovenbenen opblaast door er teveel kracht op te zetten.



Maar goed, we hebben het niet alleen over aanzetten natuurlijk, vooral met VM-rijden is het overgrote deel van de tijd het met regelmaat soepel rond laten gaan van de pedalen toch wel het belangrijkste deel. Met mijn ervaring, die weliswaar beperkt is in de zin van tijd, maar juist recent in de zin van het proberen van meerdere afstellingen, kan ik nog wel wat meegeven wbt snel vol lopende benen:

• Wanneer de heup te ver open moest (trappers iets te ver weg) ging ik het been automatisch actief terug halen. Anders kreeg ik mijn cadans niet omhoog, maar dat ging wel ten koste van snelle verzuring dus. Dat terughalen kwam mede doordat mijn heup zelf ook een miniem stukje naar voren ging en dus elke keer opgehaald moest worden.
  
• Een iets te lage cadans zorgt bij mij, ook bij een verbeterde afstelling, voor snellere verzuring. Daardoor "moet" ik nu 30 trappen ipv 27-28 in dezelfde versnelling om niet het gevoel te hebben dat ik aan het zwoegen ben  Met een lagere cadans zet je voor langere momenten kracht, terwijl het langere terughaalmoment niet per sé nodig is voor de afvoer van afvalstoffen dus niet bijdraagt aan een verbetering.
  
• Last van mijn onderrug en/of bilspier is verschrikkelijk irritant, op dagen dat ik daar last van heb is mijn trapcoördinatie ook meteen van slag met alle gevolgen van dien wbt cadans.
  
• Op stukken waar ik veel moet afremmen en optrekken is het erg belangrijk om niet te gestresst rond te rijden. Stressen zorgt er al voor dat ik met minder beleid ga trappen, maar de spanning zorgt ook nog eens fysiek voor slechtere afvoer. Rijden door scholierenverkeer is hier een goed voorbeeld van.
  

En uiteraard ben ik zelf ook niet perfect : mijn rechterbeen voelt alsof ik opzij trap. Zo vaak zelfs, dat ik de afstand van beide cranks tot de trapas nog eens goed na wil meten. Ik dénk dat het een dingetje is dat verband houdt met mijn hardloopblessure een paar jaar terug, maar toch, voor de zekerheid even checken.

[365cycle]

Als er kracht benodigd is, bijvoorbeeld bij een klim, dan heb ik de inzet van mijn opgaande been echt nódig. Als ik een profwielrenner zie aanzetten voor een sprint of klim, dan komt de kracht ook niet uit één been tegelijk, nee dan wil je juist twee benen inzetten! Voorkomt ook dat je je bovenbenen opblaast door er teveel kracht op te zetten.

Heb je het dan over explosieve kracht? In een volle sprint haal ik m'n opgaande been namelijk ook actief terug (zacht uitgedrukt. Ik trek dan ook echt aan het pedaal). Ik doe dat blijkbaar met een techniek die me geen problemen oplevert, maar wees er wel voorzichtig mee want iedereen die ik er iets over zeg wijst me erop dat het gemakkelijk blessures veroorzaakt.
Daarnaast is het schijnbaar ook niet erg efficient, dus voor lange stukken niet de moeite. Wat wel grappig is om te zien, is dat daardoor de totaal geleverde kracht veel "vlakker" wordt; de kracht op de trapas wordt constanter dan bij normaal trappen.

[*]Op stukken waar ik veel moet afremmen en optrekken is het erg belangrijk om niet te gestresst rond te rijden. Stressen zorgt er al voor dat ik met minder beleid ga trappen, maar de spanning zorgt ook nog eens fysiek voor slechtere afvoer. Rijden door scholierenverkeer is hier een goed voorbeeld van.

Rust houden helpt inderdaad. Ik focus me dan nog weleens op het maken van een mooie soepele trapbeweging (bij een voor mij prettig toerental). Brengt wat rust, maakt dat ik de "ruis" kan uitbannen en me gewoon weer kan concentreren op het verkeer.

En uiteraard ben ik zelf ook niet perfect : mijn rechterbeen voelt alsof ik opzij trap. Zo vaak zelfs, dat ik de afstand van beide cranks tot de trapas nog eens goed na wil meten. Ik dénk dat het een dingetje is dat verband houdt met mijn hardloopblessure een paar jaar terug, maar toch, voor de zekerheid even checken.

Staan je plaatjes wel goed? Ik ben bij Databikefit geweest om m'n schoenen goed af te laten stellen. Reed in het begin met de Milan richting een blessure: ik had telkens een branderig gevoel in m'n schenen/achillespees als ik er even wat druk op zette, en had geen zin om maanden thuis te moeten zitten. Dat was de beste €50 die ik dit jaar uitgegeven heb; Fiets sindsdien weer lekker soepel in m'n vogeltje, en heb een paar meetbare % extra vermogen (die ik vroeger vermoedelijk wegtrapte in het in de juiste positie "forceren" van m'n benen).

[ThijsR]

Ja, explosieve kracht inderdaad. Ik zou het zeker geen lange stukken achter elkaar doen, en ik denk dat het bij mij over het algemeen niet langer dan 20 slagen achter elkaar nodig is

Wbt de knie, daar heb ik gelukkig geen durende last van, maar soms moet ik tijdens het rijden actief corrigeren en dat is natuurlijk niet wenselijk. Beter passende schoenen, waar de plaatjes ook beter in vastgezet willen worden, zullen misschien wel helpen. Ik maak niet veel beweging in de enkel, dus van achillespees of scheen zal ik niet zo snel last krijgen. Mijn kuiten en enkels zijn behoorlijk geoefend op het gebied van mijn voet in een statische positie houden