Ervaringen met de Snoek/Snoek-L

[365cycle]

Martijn moest met z'n QV naar Dronten voor onderhoud en vroeg of ik mee wilde gaan, konden we gelijk een proefrit maken in de Snoek L.
Zo gezegd, zo gedaan.
Het op maat stellen kost altijd meer tijd dan dat je in eerste instantie denk, maar uiteindelijk stond 'ie toch genoeg op maat voor een ritje.
De blauw-witte Snoek L (uit Roemenie) heeft een langer stuur dan de oranje-groene, trapt voor mij een stuk prettiger. Ook staan de wielen een paar cm meer naar achteren, maar dat verschil kon ik niet voelen.
Het rijden met de korte 155 mm cranks voelt in het begin wat vreemd, je hebt weinig tijd om kracht te zetten maar bent wel sneller terug om weer kracht te kunnen zetten.
Korte cranks schijnen overigens wel beter te zijn voor de knieën.
De draaicirkel is kleiner dan die van mijn carbon Quest met de dikke Gocycles.
Het schakelen was ff wennen, de drukknoppen hangen onder het horizontale gedeelte van het stuur, waardoor als je wil schakelen je het stuur aan het uiteinde vast moet houden.
Bij mijn Quest is er een extra montageplaat aan het verticale gedeelte van het stuur gelast. Je kan dan het stuur gewoon vasthouden en met je duim schakelen.
Meestal reed ik op het grote blad voor, het kleine voorblad was voor mijn gevoel wel erg klein en het voelde (en klonk) alsof de ketting er ieder moment af kon lopen.
Maar goed, dat zal wel op te lossen zijn door de ketting op de juiste lengte te maken.
Het heeft geen zin om de proef fiets perfect op maat af te gaan stellen, kost veel te veel tijd.
Ik kwam nog wel af en toe met mijn knieën tegen het bovendeksel aan.
Ook dat zal een kwestie van fijn-afstelling zijn, schat ik zo in.
Instappen voelt alsof ik voor de eerste keer in een Quest stap. Een klein mangat en waar moet ik m'n benen nu laten ?
Kon ik bij de Quest mijn landingsgestel door de voetengaten op de grond zetten, hier moet ik ze voorzichtig langs de zijkant sturen om niet pardoes de onderplaat los te trappen.
Maar goed, dat zal een questie van wennen worden.
Het rijdt erg licht.
Alsof mijn Quest op een rollenbank staat, het voelt alsof je zonder weerstand trapt.
De veeroosters waren geen partij voor de demping en vering van de Snoek L, daar gingen we moeiteloos overheen.
Voor mijn gevoel reden we sneller dan de uiteindelijke snelheid op Strava, maar goed, ik heb de laatste tijd ook weinig gereden en die griep werkt ook niet mee.
Het viel mij ook op dat ik op een gegeven moment wat spierpijn in m'n achterwerk voelde.
Ook merkte ik dat ik wat onderuit zakte, iedere keer (onbewust ?) corrigeren zal hier ook aan hebben bijgedragen.
Verder zal op mijn verlanglijstje staan een paar schuimblokken voor onder de rand van het mangat; ook nu kwam mijn linker schouder steeds tegen de rand, met als gevolg een blauwe schouder.
En dan de kleur, tja, wit met een zwarte bovenkant dit keer ? Toen Allart dat hoorde, raadde hij mij dat af. Te warm in de zomer en niet goed voor het carbon.
Er stond en hele witte Snoek, maar op een of andere manier sprak mij dat niet aan.
Of dan een licht blauwe onderkant met een oranje bovenkant, net als die Gulf Ford GT 40 !
Was ik erg enthousiast over, totdat ik mij realiseerde dat dit ook de kleuren van Coolblue zijn ...
Ik hoor nu het commentaar van de Rotte Rijders al; 'Zo, André, nieuwe baan ? En een fiets van de zaak ?'
Ach ja, voorlopig hebben we nog even.

P.s. nog kudos voor Ingrid, die ons op het eind van de dag trakteerde op een overheerlijke Aziatische maaltijd.
Heb nog steeds spijt dat ik uit beleefdheid 'nee' zei toen Martijn mij voor een derde keer wilde opscheppen ...

Bron: Zijn Strava post

De enige reden voor mij zou gewicht zijn. Iets meer dan een halve kg klinkt toch als best veel.

We wonen op een platte pannenkoek en de totaalmassa is in jouw geval vermoedelijk rond de 100 kg. Verschil is dus 0,5%.