Nou ja, beginnende ligger niet direct. Laat ik me maar een "herintreder" noemen aangezien ik in de jaren 90 voor ongeveer 5 jaar m'n auto vervangen had door een ligfiets. Maar dat even terzijde.   

Zoals ik al eerder hier verteld heb, heb ik november vorig jaar gekozen voor een trike en m'n conventionele fietsen aan de kant gezet. Deze beslissing was mede door leeftijds- en medische factoren genomen en ik wist dat ik op een ligger m'n spieren weer opnieuw moest gaan opbouwen maar ik had het idee dat de voordelen van het rijden op een ligger dit zeker waard zouden zijn.

De eerste maanden niet veel gereden op de trike, een paar ritjes van zo'n 3 tot 5 km en vaak stond de Trident stil. Nieuwe medicijnen resulteerden in minder pijn in benen en rug en dat was motivatie genoeg om het fietsen weer eens op te pakken. Op diverse forums en blogs genoeg gelezen over het rustig aan opbouwen en geduld hebben tot je spieren het gewend zijn, dus dat maar in het achterhoofd gehouden.

Inmiddels heb ik ook wat langere ritten onder de wielen door, een paar van 20 km en een rit van 30 km een ik moet zeggen dat het rustig opbouwen z'n vruchten afwerpt. De benen voelen beter, het rijden gaat makkelijker en de motivatie om verder te gaan groeit. Het is echt maanden geleden dat ik nog zo gemotiveerd was om met de fiets op pad te gaan. Geduld overwint alles!    

Natuurlijk moest er ook nog een en ander veranderd worden aan de trike, afgaande op het gevoel van rijden. Zo heb ik bijvoorbeeld de neuspijp wat verder naar voren gezet (met de nodige ketting verlenging natuurlijk) en het zitje wat meer achterover gezet. Alles op gevoel om een zo comfortabel mogelijke rij ervaring te hebben op de trike.
 
Al met al is het lonend voor een beginnend (of herintredende) ligfietser om het geduld op te brengen en rustig aan vertrouwd te raken met het ligfietsen (spieren en geest). Niet gelijk de lange afstanden najagen en voor de snelheid gaan, maar rustig aan beginnen met genieten. De rest komt wel.  

Grt,

Frank

(04-Apr-2017, 04:27 AM)Frank schreef: Al met al is het lonend voor een beginnend (of herintredende) ligfietser om het geduld op te brengen en rustig aan vertrouwd te raken met het ligfietsen (spieren en geest). Niet gelijk de lange afstanden najagen en voor de snelheid gaan, maar rustig aan beginnen met genieten. De rest komt wel.  

Grt,
Frank

Een zeer ware en wijze raad. En nou maar hopen dat de (andere) beginners dit ook lezen

Met ligfietsen heb ik ervaren dat je ook zonder je grenzen op te zoeken je ze kan verleggen. Ik denk dat Franks stuk dat ook heel mooi aangeeft.

Ik ben nog erg onzeker op mijn Challenge Furai 26/26. Het ergste is als ik bijvoorbeeld een grote kruising moet oversteken waarbij ik bij de verkeerslichten stil sta en er zijn dubbele rijbanen. Alle ogen zijn dan ook op mij gericht (naar een normale fiets kijkt men niet, wel naar een ligfiets). Dan krijg ik groen en moet ik wegrijden, dat gaat nog wat lastig. Het gewone normale rijden lukt prima. Alleen het wegrijden vanuit stilstand gaat nog slingerend. Misschien zou ik dat specifiek moeten gaan oefenen, om dat beter onder de knie te krijgen. Het is namelijk zo, als ik thuis wegrijd naar het werk, dan hoef ik in principe maar 1x te stoppen om over te steken. Dus wegrijden oefenen is er dan niet bij. Heeft iemand anders nog oefentips, om vertrouwd te raken met de fiets?

De enige tip is veel fietsen en het stoppen/wegrijden veel oefenen.
Gewoon onderweg 10x stoppen en weer wegrijden.
Na een paar weken ben je vergeten dat je het ooit moeilijk vond.

Ik vond in het begin het inklikken van de tweede voet op de Roeifiets erg moeilijk. Bij een roeifiets heb je namelijk geen tegendruk, dat moet je dus zelf creëren met je andere voet. Soms had ik wel 40m nodig om mijn tweede/linkervoet in te klikken. Ben je daar een beetje stom met één been aan het roeien, dan weet je zeker dat iedereen gaat kijken. Nu klik ik na 2m zonder problemen in, ik denk er echt niet meer over na.

Misschien helpt iets krachtiger de eerste pedaalslag maken? Dan heb je iets meer beginsnelheid en een minder wankele gang, en wat meer tijd om je tweede been op de pedalen te krijgen.

Indien je een naafversnelling hebt, kan je die ook een standje lager schakelen. Dat rijdt ook een stuk prettiger weg. Dat doe ik meestal als ik een iets te drukke / lastige oversteek moet maken.

Wij hebben het pas goed geleerd tijdens een vakantie op kanaaleiland Jersey. Ideaal eiland voor fietsers, want je krijgt buiten de hoofdstad bijna overal voorrang. Maar de landweggetjes zijn smal en de huizen staan vaak strak op de hoek zodat je niet ziet wat er aankomt, zeker niet op een ligfiets. Je moet dus héél vaak stoppen, afstappen, voorzichtig om de hoek kijken en lopen naar de overkant. Want in de tijd die je nodig hebt om op te stappen kan er weer verkeer komen. Aan de overkant weer opstappen en verder fietsen. Dan leer je het wel. Het eiland is erg mooi en de mensen enorm aardig, echt een aanrader.

Bedankt voor de tips, ik ga ermee aan de gang!

Mooie fiets (ik heb de 24"), maar dit terzijde.

De tip die ik meekreeg is een een redelijk kleine versnelling wegrijden. Niet de kleinste, je moet wel vaart maken om rechtop te blijven, maar klein genoeg om met de eerste halve slag al lekker op weg te zijn. 2de voetje omhoog en karre maar. Ik ben in het begin (ben ook nog een starter, nu iets over de 3000 km gefietst) ook wel s bij een stoplicht lekker blijven staan om om te vallen omdat het niet lukte. Ik heb er nu helemaal geen problemen meer mee. Oefening baart kunst. Je moet het vaak doen en vertrouwen kweken. Ik denk er nu niet meer bij na, het gaat vanzelf.

zoals hierboven: vaak oefenen.

Ik fiets al tien jaar op een ligfiets. Maar het knullig omdonderen als je stilstaat bij een stoplicht of erg langzaam gaat over een erg hobbelige weg met obstakels, gebeurt me ongeveer eens per jaar. Je moet gewoon geconcentreerd zijn rondom het 'landen' (juiste aanvliegroute en juiste snelheidsaanpassingen om precies uit te komen waar je wil komen) bij een stoplicht, en vooral het stilstaan. Dit risicootje hoort er een beetje bij, en is altijd zonder erg.

(29-Jul-2017, 11:44 PM)Lopopodium schreef: Ik fiets al tien jaar op een ligfiets. Maar het knullig omdonderen als je stilstaat bij een stoplicht of erg langzaam gaat over een erg hobbelige weg met obstakels, gebeurt me ongeveer eens per jaar. Je moet gewoon geconcentreerd zijn rondom het 'landen' (juiste aanvliegroute en juiste snelheidsaanpassingen om precies uit te komen waar je wil komen) bij een stoplicht, en vooral het stilstaan. Dit risicootje hoort er een beetje bij, en is altijd zonder erg.

Gelukkig heb ik nu ook een trike  .

(30-Jul-2017, 01:12 PM)Hans58 schreef: Gelukkig heb ik nu ook een trike  .

Heerlijk hè, die relaxte stabiliteit! 

(30-Jul-2017, 03:15 PM)Frank schreef:

(30-Jul-2017, 01:12 PM)Hans58 schreef: Gelukkig heb ik nu ook een trike  .

Heerlijk hè, die relaxte stabiliteit! 

En met losse handjes optrekken! 

ik moet ook regelmatig stoppen voor verkeerslichten , ik hou het goed in de gaten en schakel naar een kleiner verzet als ik zie dat ik stil kom te staan en dat rijd dan weer makkelijk weg......

Zo als nieuwe oude beginner na 4 jaar weer een M5 ,hier wat tijden van het op bouwen 1 dag niet gefietst , veel spierpijn en het regende hard , en 1 dag was ook een kort stukkie want  ik had problemen met de fiets.
vandaag ging weer lekker.

https://1drv.ms/f/s!Ak_zeoJt1iF7gg10K1zp9no9d6Ru