Zelf rij ik sinds kort op een trike met ondersteuning, daarvoor op een gewone e-bike. Vorig jaar aug. was mijn conditie door hartproblemen dusdanig afgenomen dat 100 m lopen al hijgen en puffen betekende. De hartproblemen lijken nu gelukkig opgelost.
Toen op een e-bike gaan trainen, eerst 10 tot 15 km met flinke ondersteuning, en langzaam afbouwend naar geen tot weinig ondersteuning, en langzaamaan naar de 25 30 km per keer. Van 2 tot 3 keer in de week naar 4 tot 5 keer. Na 25 km altijd weer die harde kont, dus sinds kort met de trike. De afstanden worden nu ook langer.
Maar altijd de zekerheid voor die laatste kilometers van die 250 watt die me toch weer naar huis kan brengen.

(17-Mar-2022, 02:52 PM)Jeroen S schreef: De heren die wedstrijden rijden zijn vaak de veel fietsers onder ons. Daar zitten er veel bij die jaarlijks meer dan 10.000 km wegrijden. Dat gaat niet met een uurtje trainen in de week. In een wedstrijd worden echt de grenzen opgezocht, en soms er overheen. Dergelijk rijgedrag laat je op een niet afgesloten weg normaal gesproken beter niet zien. Een rustige inspanning van een gemiddeld gezonde fietser van 80-100 watt is heel normaal. Met een inspanning van 250watt constant gedurende een uur zit diezelfde fietser aan de grens van z'n kunnen. De echt snelle wedstrijdrijders zitten aan een kort piekvermogen van 1000 watt, En die houden een uurtje met uitschieters boven 400 watt misschien wel vol. de echt heel intensief trainende rechtop fietsers die in de landelijke top meedoen tikken in een sprint misschien de 1800 watt wel aan.

Bij mij is dat verloop mooi te zien: Ik ben nu nog net geen veertiger, en ben in 2019 weer gaan sporten; woon-werkverkeer met de velomobiel. Ben wel direct een veelrijder geworden, eigenlijk begonnen met 10K per jaar en verwacht dat ik dit jaar dichter bij de 20K zal zitten. Ik reed al vroeg met een vermogensmeter en probeerde in het begin vaak hard te rijden, iedere dag opnieuw. Je wordt dan vaker ziek en het vermogen komt er ook niet echt uit. Extrapoleer ik die eerste metingen naar de snelheden van toen ik écht net begon, dan denk ik dat ik in m'n snelste ritten in het begon zo'n 150 watt gemiddeld kon trappen (over een uur), toen ik een dik halfjaar later begon met meten lag het net boven de 200.
M'n conditie is nu volgens mij serieus goed, denk dat ik heel gericht moet gaan diëten en trainen om nog groei te realiseren (en dan komt het vaak niet uit met de noodzakelijke ritten). M'n uurmaximum zit nu rond de 310 watt, bij een gewicht van tegen de 100 kg niet bijster veel, maar dat heeft ook met m'n lichaamsbouw te maken. Pieken kan ik als een rechtopfietsende landelijke topper, maximum over een paar seconden is krap over de 2000 watt. Een sprintlijf is met een velomobiel wel prettig, juist omdat de fiets zwaar is en optrekken dus relatief zwaar is. Als je je gemiddelde omhoog wil brengen en je rijdt veel in de stad, dan is trainen op explosief vermogen (vooral bij lage cadans) zeker de moeite. Niet omdat je iedere keer 2 kilowatt door de trapas moet stouwen, maar omdat het gewoon fijn is als je ook soepel kan versnellen vanaf 80 rpm; dat maakt mee accelereren met de auto's een stuk makkelijker.

(17-Mar-2022, 02:52 PM)Jeroen S schreef: Realistisch denk ik dat je al heel dapper je best doet als je een uurtje 100 watt redt, in deze fase. Als je dan bedenkt dat een motortje al snel 250 watt levert, geeft dat ook wel een idee. je kunt ook al trainend te hard je best doen, en dan gaat het negatief werken. Zit je er toch al een beetje doorheen, en moet je je dan met de tank al bijna leeg met een zware velomobiel door een drukke stad worstelen, dan is dat niet leuk. 

Idd. Om nog even terug te komen op die vermogens - ik rijd maximaal 2 of 3 ritten per week "stevig". Meer dan 200 watt gemiddeld trap ik niet vaak; iedere keer dat ik vaker uit m'n dak ga ben ik daarna een paar dagen ziek. Je lijf trapt vanzelf op de rem... 

(17-Mar-2022, 02:52 PM)Jeroen S schreef: Een motortje zou die scherpe kantjes een stuk kunnen verminderen. Aan de andere kant, meer fietsen is meer trainen. Het loont denk ik wel om wat advies/coaching te zoeken, wat is in jou situatie verstandig en verantwoord. 

Het is voor mij ook een soort principekwestie om geen motor te willen hebben, maar ik heb vorige week weer eens wat langere ritten gedaan op een speed pedelec (Strömer ST1X, Gouda - Scheveningen en weer terug), en zeker voor de acceleratie is 700 watt extra power heerlijk. 

(17-Mar-2022, 02:52 PM)Jeroen S schreef: Het kan ook erg veel uitmaken waar je rijdt, en hoe perfect het parcours is wat je uitzoekt. Ik rijd als grensgebied bewoner ook regelmatig met de Velomobiel op een Duitse B weg. Ongeveer zoals onze N wegen, maar dan soms zonder dat er een fietspad is. Daar kun je inderdaad heerlijk door denderen, maar het heeft ook z'n nadelen. Ze rijden er wel met 100 langs je heen. (meestal met een keurige bocht, het is hier in de buurt niet druk) Waar ik op een glooiend parcours met de ligger op het smalle fietspad (boomwortels, kuilen, grind van het veld)  met hooguit 50 naar beneden durf, en dan op de volgende bult terugzak naar 20, haalde ik daarnaast op de weg met de vm boven de 60 (mee trappen bult af) en zat ik nog boven de 30 op hetzelfde bultje.

Kortom je moet wel realistische vergelijkingen blijven maken. Denk niet dat je met een Milan Sl ineens continue met tegen de 50 aan het cruisen bent. En zelfs als dat lukt haal je nog geen 40 gemiddeld.

Een efficiënte route uitzoeken helpt een hoop. Ik ken een velonaut die op z'n woon-werkroute van 65 km ooit 44.6 gemiddeld reed met een topsnelheid van 52, maar die heeft ook echt ieder laatste knelpuntje uit z'n route weten te strijken. Je woonplaats heeft daarbij ook veel invloed.

(17-Mar-2022, 02:52 PM)Jeroen S schreef: Voor mij zit het grote voordeel van de VM er eerder in dat je blijft fietsen, ook als het minder weer is. Ook komen er andere fietsreisjes binnen bereik, die anders mogelijk met de auto gedaan zouden worden. Op een middagje 2x 30 km heen en weer naar de Decathlon bijvoorbeeld. Ik merkte dat in de winter mijn uren en km op de fiets nogal terug liepen. Met de VM is dat duidelijk minder.

Klopt. Ik heb de M-Racer in de winter nauwelijks aangeraakt, en die ene keer dat ik dat wel deed had ik het k-k-k-koud. In de Milan rijd ik gewoon door alsof er niks aan de hand is.

(17-Mar-2022, 01:58 PM)Fietsbennie schreef: Snelheid zegt ook niet alles hoor, als je te snel gaat zie je de reigers aan de waterkant niet meer staan, hoor je de versnellingen niet meer ratelen, ontdek je de uilen niet meer over de velden vliegen, ontwaar je geen krantenbezorgers, of mensen in ochtendjas / kledij die deze uit de bus halen...enz. enz.

Mensen in ochtendjas die krantenbezorgers uit de bus halen zie je hier sowieso weinig, maar ik begrijp wat je bedoelt. Gelukkig heb ik de open trike ook nog, dus dat komt wel goed. Temeer daar die overmatige snelheid voorshands nog niet aanstaande is.

Langzaamaan begint al wel een beeld te ontstaan, dankzij de vele reacties hier. Voorlopig is het kennelijk nog te vroeg om een beslissing te nemen. Dus dit is het plan:

• zodra ik me goed genoeg voel, eerst maar eens naar Dronten voor wat proefritjes
  
• in mei, als het vakantiegeld komt, schaf ik een niet te dure tweedehands velomobiel aan, waarschijnlijk een Quest (of een QV+, als die er zijn van een betaalbare leeftijd)
  
• dan eerst maar eens een jaartje rijden, zodat ik zie waar het heen gaat met mijn conditie en gezondheid
  
• dan pas kan ik een keuze maken, ondersteuning toevoegen of overstappen op een lichter en sneller model
  
• op enig moment, afhankelijk van de financiën, een elektrisch ondersteunde bakfiets aanschaffen zodat ik geen auto meer nodig heb
  

(17-Mar-2022, 05:14 PM)Bart Verbeek schreef: Mensen in ochtendjas die krantenbezorgers uit de bus halen

(17-Mar-2022, 05:14 PM)Bart Verbeek schreef: Langzaamaan begint al wel een beeld te ontstaan, dankzij de vele reacties hier. Voorlopig is het kennelijk nog te vroeg om een beslissing te nemen. Dus dit is het plan:

• zodra ik me goed genoeg voel, eerst maar eens naar Dronten voor wat proefritjes
  
• in mei, als het vakantiegeld komt, schaf ik een niet te dure tweedehands velomobiel aan, waarschijnlijk een Quest (of een QV+, als die er zijn van een betaalbare leeftijd)
  
• dan eerst maar eens een jaartje rijden, zodat ik zie waar het heen gaat met mijn conditie en gezondheid
  
• dan pas kan ik een keuze maken, ondersteuning toevoegen of overstappen op een lichter en sneller model
  
• op enig moment, afhankelijk van de financiën, een elektrisch ondersteunde bakfiets aanschaffen zodat ik geen auto meer nodig heb
  

Ik kan hier alleen maar vóór pleiten.
Er zijn allerlei modellen, met allerlei doeleinden en ook voor- en nadelen. Qua pasvorm, aandrijving, wendbaarheid, comfort, laadruimte, afmetingen, rijgedrag op lagere vs hogere snelheden...
Heb je serieus interesse, zet je gebruikseisen op papier en laat je informeren! Zeker de verschillende mensen in Dronten weten van een hoop verschillende modellen en hebben allerlei zaken al meegemaakt. Plus, je kunt vast wel even ergens in proefzitten en/of -rijden.
Persoonlijk kan ik nog wel eens doorslaan in het zoeken naar "de optimale optie". Ik rijd nu een Mango, maar kan waarschijnlijk net zo goed met een Quest, WAW, Strada, DF, QV, of noem het maar op, hetzelfde bereiken (give or take een paar minuutjes per rit).
De Mango is voor mij vooral handig omdat ie niet zo groot is en een goeie draaicirkel heeft, maar ook dat is geen onoverkomelijk punt.
Wat ik hiermee wil zeggen: het lekkerst is om gewoon te gaan rijden. Ik denk dat het geen zak uitgemaakt had welke VM ik het eerst in was gestapt. Rijden is beleven!

En de bakfiets ben ik ook helemaal vóór Wij hebben intussen 90-95% van de korte ritjes geëlimineerd dankzij de bak.

@Bart, eind januari toen ik mijn Milan ging ophalen stond mijn Carbon Quest nog bij Intercitybike. Blijkbaar nog niet te koop aangeboden, maar wel te koop neem ik aan.