De haan kraait de longen uit zijn lijf, en doet geen enkele moeite om de boodschap wat genuanceerder over te brengen. Gelukkig word ik daar de andere nachten niet wakker van. Het is bijna half 6, ik pak mijn zonnebril, broodtrommel en flesje en fiets weg. De camping ligt er verlaten bij nu iedereen nog slaapt. Het scheelde niks of ik had bijna het hoofdgerecht van de komende kerstdagen platgereden. Het konijn wist net mijn voorband te ontwijken. Ik verwijt mezelf van vergeetachtigheid omdat ik geen water in het flesje heb gedaan. Gelukkig is er nog een camping mét waslokaal mét water.

Ik ben nog niet weg of ik snij wat van de route af door dwars door een bungalowpark te fietsen. Via een paar opgeschreven knooppuntnummers achterop een lege kleurplaat vind ik mijn weg door de Utrechtse Heuvelrug. Ik vrees dat ik geen wilde dieren in het bos zal tegenkomen met dat gerammel van mijn fiets. De Gazelle is nodig aan vervanging toe, maar waar je 10 jaar en 50.000 kilometer mee hebt rondgereden doe je niet zo makkelijk weg.

Ik fiets door Austerlitz, een bijzondere naam voor in Nederland. Nadien slot Zeist waar ik de vorige keer naar Rotterdam veel te vroeg voor was om er iets van te zien. Het was gewoon nog te donker toen.
Om mijn gemeentelijstje aan te vullen fiets ik door Bunniknaar het westen. 

Ik fiets de 4e stad van Nederland binnen via de oosterspoorbaan. Ik zie een paar oude treinen staan vlakbij het museum en fiets naar het centrum. De eerste hondjes worden uitgelaten als ik bij station ben. De vorige keer had ik de knollen wel op na 230 km fietsen.  Nu vond ik een rondje grootste fietsenstalling wel leuk meegenomen.
Ik loop weg bij een enge zwerver die contact zoekt en gaap eens naar boven bij de Dom alom gehuld in steigers, terwijl ik mijn boterhammen weg kauw. Ondanks dat ik hier vaker ben geweest geniet ik van het stadse toestanden, het carillon en de klinkers die onder de wielen ratelen en het fietsen langs de grachten.

De stad weer uit, fiets ik autistisch als ik soms kan zijn via de vertrouwde Biltstraat. Deze verandert al vlug in de N237. Ik vind nog een oud treintje dat langs de straat staat opgesteld.

Ik heb gehoord dat de landingsbaan van vliegbasis in Soesterberg pas Augustus weer geheel open is, dus neem ik een foto bij de helikopter. Mijn oudste zoon vond de straaljager iets verderop ook al zo leuk van de week. Zo'n voertuigenboek blijft een prachtig cadeau. En ook leuk dat zijn vader weleens objecten onthoudt die langs de weg zijn te vinden.

Door het bos terug doet het geklauter me naar de ligfiets verlangen, een paar jaar terug heb ik daarmee bijna de hele rug meegenomen. Daarmee kon ik toch wat makkelijker klimmen. Nog even aanhaken bij een stel wielrenners en de camping komt alweer in zicht. De jongens maak ik extra blij met verse croissants op de ontbijttafel. Prettige vakantie allemaal.


Slot Zeist


Oosterspoorbaan, het stuk is niet al te lang, je kunt het af kruipen.


Museumtreinen


Langs de grachten van stad Utrecht


Even door de parkeergarage, zelfs nog aangegeven hoeveel plekken vrij in rood en wit, ofwel fietsbewegwijzering.


Geen ijskar te zien.


Hoog en laagvliegers


Fietsen over bospaden

Volgens mij was er een pyramide van Austerlitz. Ik heb er weleens in de buurt gewandeld en gezwommen met een vriendin. Echter met 1 auto’tje er naar toe

Bennie, wat een mooi poëtisch bechreven fietstocht weer :-)

Er ligt inderdaad een pyramide van Austerlitz. Napoleon's leger was daar een tijdlang gelegerd en om te voorkomen dat de mannen zich gingen vervelen, werd opdracht gegeven een Pyramide te bouwen. Uit aarde, deze is nog eens gerestaureerd, volgens mij ergens rond de eeuwwisseling. Ligt niet zo heel ver van de speeltuin in het bos.

Als ik een goeie steen heb kan ik hem vanaf mijn plekkie voor de tent ernaar toe gooien. Misschien maar eens gaan kijken, alhoewel de interesse van mijn kroost meer naar de plaatselijke ijsmachine zal uitgaan.

Kasteel de Haar is mij ook nog getipt dus mooi wat ye doen deze week.

Als je kastelen e.d. leuk vindt zijn dit misschien nog interessante tips:

Slot Zuylen - https://slotzuylen.nl/
(tussen Maarssen en Utrecht, dus goed combineerbaar met Kasteel De Haar)
https://www.openstreetmap.org/#map=17/52.12687/5.07334

Kasteel Amerongen - https://www.kasteelamerongen.nl/
https://www.openstreetmap.org/#map=17/51.99519/5.45881

Landgoed Zuylestein - https://www.landgoed-zuylestein.nl/ (vlakbij Amerongen)
https://www.openstreetmap.org/#map=17/52.00111/5.44612

Kasteel Renswoude - https://www.kasteelrenswoude.nl/
https://www.openstreetmap.org/#map=17/52.07047/5.54726

Kasteel Duurstede - https://kasteelduurstede.nl/
https://www.openstreetmap.org/#map=17/51.96908/5.34685

Huize Den Treek (het centrale landhuis van landgoed Den Treek - Henschoten)
https://www.openstreetmap.org/#map=18/52.10425/5.39243

Ik had blijkbaar een schop onder mijn achterste nodig. Wat fietsen betreft kwam na Maastricht niet veel uit mijn benen. Zelfs wegenkaarten raakte ik niet aan. Zou het angst zijn voor weer een zere knie onderweg? Zou het door het weer komen? Vind ik het nog leuk genoeg? Mis ik bestemmingen om heen te fietsen? Zou het de lekke band zijn verleden week? Waarbij ik zo kwam te knooien met de buitenband, dat ik de trein zelfs heb genomen? Stel ik mezelf teveel vragen?  Ik besloot heil te zoeken bij gezelligheid. Fietsen moet leuk zijn en blijven. 

Daarom heb ik me maar aangemeld om weer eens mee te gaan doen met de maandelijkse tocht van ligfietsclub Mooi Twente. Zo ervaar ik samen met anderen de beleving van het ligfietsen. 
De start was dit keer in Delden, niet al te ver van hier. Voordeel, de route hoef ik niet uit te zoeken, het is aansluiten en meefietsen. Je kunt gewoon achterover leunen en meetrappen. Leuk vind ik ook aan “Mooi Twente”, dat je met de meeste deelnemers in het dialect kunt communiceren.

Om te kijken of het fietspad langs het Twentekanaal inmiddels weer begaanbaar was, ging ik daar maar langs. De vorige keer moest ik hier een eindje omfietsen. Ook dit keer was dit het geval. Eenmaal de watertoren in het vizier van Delden bleek dat ik veel te vroeg weg was gegaan en te snel had gereden. Nog voor 9 uur was ik in het centrum, een uur te vroeg voor de start. Ik besloot wat tijd te doden door wat deodorant en bananen bij de supermarkt te halen. Het was al best benauwd weer, dus de korte broek kon aan.

Als eerste kwam ik aan op de plek van afspraak, Aparthotel in Delden. Na water aanvullen, kwamen er steeds meer aan fietsen, en was het al vlug gezellig. Terwijl ik nog gapend stond te peinzen wie wie ook al weer was, kenden ze mij allemaal bij mijn bijnaam. Met allemaal ligfietsen in allerlei vormen en kleuren vertrokken we rond tienen in colonne in westelijke richting. De route ging langs autoluwe wegen waarbij een enkele dorp aangedaan wordt. Zo hoef je niet steeds op elkaar te wachten. De heenweg was via Gelselaar. Ik fietste samen met Evert Jan voorop, hij had de route, zodat we samen als open liggers de snelheid konden aangeven. De rest hobbelde erachteraan. Soms kon ik het ook niet laten om me tussen de achterban te mengen, om ook eens met andere liggers te praten.

We waren in Lochem voor we er erg in hadden. Bij gebrek aan ruimte buiten hebben we binnen gezeten om een bakkie te doen. Allemaal fietsverhalen die over de tafel gaan tussen alle gebak en koffie door. Toen we wegreden regende het nog een beetje na. De echte bui was er ongemerkt over gekomen toen we binnen waren. Wat benauwdheid betreft werd het wel aangenamer buiten.

De terugweg naar Delden ging via Exel en wat voorzichtige klimmetjes in de omgeving van Markelo. Mooi is dat je de hele route wel over herkenbare stukken komt, maar ik me toch ook hele gedeelten af zat te vragen waar ik aan het fietsen was. Dat kwam ook door het vele geklets onderweg. We waren ook zo weer in Delden bij het hotel. Het begon me ook qua weer steeds benauwder te worden. Zeg maar rustig klef, alsof je in een sauna fietst.

De borrel na heb ik afgeslagen, vond het mooi geweest zo. Na vlug wat water en boterhammen naar binnen schuiven ben ik er vandoor gegaan. Na lang dubben besloot ik nu via Almelo zelf te gaan. Het is al 2 ijstijden geleden dat ik via deze kant vanaf Bornerbroek de stad in ben gereden, en nu weet ik ook alweer waarom.

Deze kant van Almelo binnenkomen vond ik samenvattend in een woord: ,,treurnis". 
Het onkruid stond junglehoog in de tuinen, de apen slingerden me net niet boven de pet voorbij. Bij een weg oversteken kwam me een vrouw brullend van verdriet tegemoet. En per slot van rekening moest ik schuilen voor een dikke plensbui onder de overkapping bij het station van Almelo. Ik had geen jas mee, en het ergste regen kon ik wel even afwachten. Er was daar ook een kebabzaak. Ik heb het lekkerste wat ik kon vinden gekocht, en zocht met een blikje fris de fiets weer op. De laatste paar kilometer ben ik met licht gesputter naar huis gereden. Totaal zo'n 130 kilometer. Het is geen record, maar ik ben blij dat ik ben gegaan. Ik heb geloof ik gevonden wat ik kwijt was.
Het was heel gezellig, Tonnie bedankt voor het uitzetten van de mooie route, de rest voor de gezelligheid.

(Alle foto's van medeliggers zijn met toestemming geplaatst)


Mooie stukkie, hier reed ik voorop


Evert Jan in actie.


Even naar achteren voor een foto


Tonnie zelf


Vanaf het fietspad ernaast


Wim


Pauze in Lochem


Gezellig bij elkaar.


Terugweg


Mirjam


en Johan, zo ontmoet je hem in Zaandam, zo hier...

Ik heb ze niet allemaal op de foto, te veel gekletst om iedereen op de foto te zetten.
Ik ga zeker keer weer mee. 

De vorige rit in augustus had ik aangeboden aan organisator Tonnie, mocht de club een keer wat noordelijker willen starten, dat ik wel voor ze een route wilde uitzetten. Aangezien deze maand Tonnie zelf de 3e zaterdag van de maand september verhinderd was, werd ik gevraagd of ik een keertje de organisatie op me wilde nemen.

Almelo centrum leek me geen optie. Met zo'n hele kluit ligfietsers raak je elkaar vlug kwijt in het verkeer. Starten vanuit Vroomshoop of Daarlerveen was toch iets te noordelijk voor de rest van de groep. In een helder moment leek me starten vanuit mijn werkplek net ten noorden van Almelo wel wat. Vanaf daar ben je zo buiten de bebouwde kom. Gelukkig kreeg ik toestemming van de eigenaar. 

Ik heb nu inmiddels vaak genoeg meegereden om een beetje weten hoe je met zo'n colonne fietsers rijdt. Maar hoe plan je nu een route? Ik besloot maar de mooiste stukjes omgeving die ik in mijn eigen buurt kon bedenken, de leukste fietspaadjes, en de rustige wegen aan elkaar te knopen. Na een verzamelen en ontvangst met koffie en bananen vertrokken we met de club rond 11 uur. Mijn collega Mark was zo vriendelijk om even een groepsfoto te maken. Daarna vertrok Mooi Twente noordwaarts. Dwars door het breedste stukje van lintdorp Vriezenveen. Ik reed voorop omdat ik de route kende. Vorige week heb ik een stuk voor gereden, de rest ken ik de route wel. Er was deelnemer die nog 's morgens een afspraak had bij de kapper, dus die sloot onderweg ergens bij achteraan. Voorbij Vriezenveen ging het een stukje langs het stroomkanaal, een van mijn favoriete fietspaden om naar het oosten te fietsen. Voorbij het tunneltje onder de N36 door volgde een mooi fietspaadje die uitkwam bij het Veenmuseum. Zo reden we ook rakelings langs de Engbertsdijkvenen, een uniek stukje veengebied. 
We hebben de monniken de hand geschud in kloosterdorp Sibculo, en langs de akkers en een kleine plaspauze reden we door naar Bergentheim. Van de drukte van de rommelmarkt hebben we niets vernomen omdat de route de andere kant van het dorp langsging. 

Na een telefoontje met het koffieadres had ik mijn telefoon nog nèt op tijd opgeborgen, want er stonden borden dat de politie op fietsers met telefoons in hun hand gingen controleren. Eenmaal op de pauzeplek ,,de Koppel" in Hardenberg stond de koffie en gebak klaar, en was het even gezellig buiten zitten. Mooi om dingen uit te wisselen die ook over fietsen gaan, maar ook over andere dingen.

De route terug naar Almelo was eerst de stuw over, daarna een lang stuk fietspaadjes waarvandaan je de Vecht in de verte kon zien. Via Rheeze en de stuw bij Diffelen leidde ons de route naar de kruising richting Beerze. Gelukkig zijn we zonder ongelukken aan de Beerzerhaar gekomen, een automobilist vond het handig om nog even in te halen terwijl ook nog een auto tegemoet kwam rijden. Langs de Kolemieten en Russenweg reden we een bijzonder dorpje binnen, te weten Vroomshoop. De plaats wie haar naam heeft te danken aan de verhoging waar gelovigen op de monniken zaten te wachten uit Sibculo (Vrome Hoop). Je zult er maar wonen, vreemd om met een club zo langs de straat te rijden waar je zelf aan woont. Ik heb de club zover weten te krijgen dat ze allemaal rustig achter me aan tuften, de Wustemoat over naar de Esweg, richting de westkant van Vriezenveen. 
Vandaar was het maar een eindje voor we weer terug aan de zaak waren. 

Lekker even afkoelen met wat fris, een praatje na en ieder ging weer zijns weegs. Bedankt voor ieder die erbij was, voor het vertrouwen in de route te maken en gezellige dag. Ik heb er van genoten, ook vanwege het zomerse weer.
Ik vond het best bijzonder om eens 80 kilometer te fietsen binnen een straal van 15 kilometer van mijn eigen huis!
 

Groepsfoto voor vertrek


Harmsenweg


Bob on the road


Aangezien ik voorop reed probeerde ik de groep in de spiegel op de foto te krijgen. 
Maar dat moet ik maar eens oefenen.


Engbertsdijkvenen


Pauze bij de Koppel in Hardenberg


Stuw richting Heemse


Paadje langs de Vecht


Stuw bij Diffelen


Gezellig keuvelen met Wim


Casper komt gedag zeggen.

Jouw eerdere post was me kennelijk ontgaan Fietsbennie, ik had jouw mooie verslagen al een tijdje gemist. Fijn dat je het plezier hebt hervonden!
Dank je wel voor t verslag met foto’s!

Afgelopen periode spookten er veel gedachten in mijn hoofd. De stormen van onrust en verhuizen en andere persoonlijke zaken lijken te luwen. Ik bevind me bijna weer aan de lijzijde van een heftige tijd die ik meemaak. Ik weet het. Ik moet niet zeuren omdat het altijd heftiger kan, maar als je dol bent op orde en regelmaat zijn veranderingen in het leven maar niets. Maar voor een groter huis en een mooiere plek heb ik het graag voor over. Ondanks dat het maar een dikke kilometer naar het zuiden is, voel ik me nu hier meer thuis dan ooit.

Ondanks ik nog een boel in nieuwe huis heb te doen, en de hokjes in het “to do” klusjesschrift nog lang niet allemaal zijn afgevinkt vond ik reden om de ligfiets van de week om te poetsen en rijklaar te maken voor vandaag. Het eerste voorzichtige tochtje van het jaar. Mag ik alsjeblieft 20 kilometer fietsen toch een tochtje noemen? Toch heb ik wel voor 100 kilometer genoten.

De reden was gevonden in de vorm van een open dag van de kerk in Mariënberg na een behoorlijke verbouwing. Tijdens de basisschooltijd kwam ik hier nog weleens. De grote mensen die ik nog kende van toen zijn oud en grijs geworden, en enkele klasgenoten van toen lopen nu zelf met hun kroost. Mijn eigen kroost lag in bed of ziek op de bank.

Het hoogtepunt vandaag was het gesprek met de inmiddels gepensioneerde onderwijzer. Hij bracht me allerlei herinneringen boven. Het deed me goed te horen dat deze man ook soms worstelt met dezelfde vraagtekens als ik. Maar wel op één lijn stond qua geloof. Ik vergeet haast tussen allerlei gesprekken te kijken naar de vernieuwde kerk zelf.




Eenmaal peddelend terug naar huis zie ik mezelf in gedachten weer spelen op het schoolplein en probeer ik weer eens zoveel mogelijk weggetjes te fietsen die ik anders niet vlug zou nemen. Ik fiets langs de plek waar mijn pa is geboren, iemand die meer vroeger heeft dan ik. Bewust geniet ik van de ligfiets en omgeving. De vogels proberen me voor te bereiden op het voorjaar en verlangen naar meer. Ik hou van dit gedeelte van het jaar. Nog even en dan…

Terwijl ik mijn oude woonplaats doorkruis, wordt ik ingehaald door een grote bus die de trein tijdelijk vervangt, terwijl de laatste hekken worden opgehaald. Ik las dat een compleet spoor door de asbestbrand wordt vervangen. Ik ben blij dat ik er niet meer woon. Ik fiets nog één dorp verder. Terug naar de rust. Terug naar huis.

Citaat: Ik fiets langs de plek waar mijn pa is geboren, iemand die meer vroeger heeft dan ik. 

Je bent echt een dichter.

Stiekem kijk ik nog even bij de jongens. Alle drie liggen ze diep verzonken. Ik loop op mijn tenen omdat ik anders mijn nek breek over het speelgoed. Ik dek ze nog eens toe, ze zijn vertrokken. Even later vertrek ik zelf ook, liggend op m’n fiets. Voor het eerst weer eens een wat langere tocht vanuit mijn nieuwe woning. De klok in het dorp staat op iets voor half 3. Het kan gekker, maar uitslapen is anders.
 
Ik baal er een beetje van dat het nog waait. Vies tegen ook nog. De grens ben ik toch over voor ik er erg in heb. Het doel is vandaag Oldenburg in Duitsland. De ligfietsgroep daar opent een tentoonstelling vanwege hun 20 jarig bestaan. Dat geeft me een leuke gelegenheid om daar eens naar toe te fietsen. Gelukkig gaat de wind ook liggen en kan het tempo wat omhoog. Het is hier net zo donker als in Nederland. De lucht is kraakhelder en er is geen maan te bekennen. De sterren schreeuwen in hun stilte. Ik moet mezelf dwingen om niet te lang naar de lucht te staren. Daar word ik alleen maar duizelig van, en ik moet opletten dat ik niet om lazer. Ik twijfel of het vriest. Had ik nog meer kleren aan moeten doen? Stug zet ik door. Dit gedeelte van de route is zo’n 25 km rechtdoor. Ideaal voor de nacht, maar ik ben blij dat ik aan het eind rechtsaf kan, zo’n bocht geeft wat afwisseling. Een konijn ritselt de bossen in. Het enige leven dat ik dit uur tegenkom. In Twist ga ik bij de bakker rechts, terwijl ik jongeren achter me hoor joelen. Dit dorp dankt haar naam aan de ruzie wier land het bij zou moeten horen. Gelukkig kan men er nu vrede mee hebben zoals het is.
 
Er volgt weer een saaie weg. Niet afslaan, immer geradeaus. De afstanden tussen de dorpen zijn hier groter. Gelukkig is er weinig verkeer, dat geraas vind ik namelijk maar niks. Witte kenteken platen alom. Maar dit gedeelte ken ik, dit geeft me rust. Het ritme van de dag wissel ik in voor het ritme van de rondgaande pedalen. Het is lang geleden dat ik zo meerdere uren achter elkaar door heb gereden. Het werd tijd! Ik ontsnap even aan de rumoer van alledag. Ik kan nu eens lekker liggen piekeren en alles loslaten. Ik zie de uilen zweven boven de velden op zoek naar prooi. Op mezelf aangewezen zijn op de fiets is een harmonie waar vrijheid en avontuur elkaar vinden.

 Van de duisternis kom ik ineens terecht in een zee van lantaarnpalenlicht in Meppen. Ik twijfel of ik nog de zonnebril op moet doen. Hier drink ik de koffie in de eerste de beste bushalte. Ik heb geen enkel benul meer van hoe laat het zal zijn, de laatste kerkklok is al even geleden. De koffie smaakt zout en water naar yogidrink. Blijkbaar is de boel toch niet helemaal goed omgespoeld lang geleden thuis. Ik steek eerst de Ems en daarna de Hase over. Vooral de laatste heb ik goede herinneringen aan de keer toen ik er hele stukken langs heb gefietst vanaf Quakenbrück terug. 
 
Voorbij de stad Meppen begint de schemering. De talloze sterren verdwijnen geruisloos. Een palet aan kleuren verschijnen in de lucht. Alsof een schilder allerlei verf verspreidt over de hemel. In Apeldorn doe ik de lampen van de fiets uit, op hetzelfde moment als ik de teasy1 aanzet als navigatie voor de rest van de route. De vogels kwetteren en zingen, het is een concert zonder programma waar ik van mag genieten. Net als de Nederlandse naamgenoot hier ook veel bos en wat lichte heuvels, alleen een stuk kleiner en leger. De zon komt als rode bal tussen de bomen door. Dit moment is het koudste van de dag. Het lukt me van bril te wisselen zonder te stoppen en sowieso een hand aan het stuur te houden. Ik wil door. Mijn das is wat bevroren, het vriest dus toch. Ik twijfel over wat meer oppervlakte zal hebben Klein Berßen of Groß Berßen. De namen mogen mijns inziens omgeruild worden. Het stikt in dit gebied van de hunebedden, alleen worden het hier Steingraben genoemd vrij vertaald grafstenen. Bij een ervan hou ik een koffiestop. De ergste kou is voorbij dus kan ik even zitten.
 
De optie kijken bij de combinatiemolen bij Hüven, de enige gave versie in Europa met wieken en waterrad, waar ik 4 km voor om moet fietsen laat ik schieten. De reden is het weer en tijd. Nu de zon stijgt, het begint het gelukkig warmer te worden, echter trekt de oostenwind ook aan. Een koude dit keer die ik de rest van de rit schuin tegen zal hebben. Gelukkig heb ik er met de tijd rekening mee gehouden. De tentoonstelling wordt om 14 uur geopend, en ik heb geleerd van Maastricht door nu wel iets van de stad te gaan bekijken. In Lahn zwaait een kind in pyjama vanuit een raam naar me, mensen kijken nieuwsgierig naar mijn voorbijkomen als ze de krant uit de bus halen. Ik denk dat hier weinig ligfietsers komen. Op zaterdag lijkt iedereen een stuk relaxter dan door de week. De een is aan het straten, de ander aan het vegen, ik wens iedereen goedemorgen. Plaatsen rijgen zich aaneen. De namen herken ik alleen van de kaart tijdens de voorbereidingen. Anders zou ik niet van het bestaan geweten hebben. Ik drijf ergens tussen hoop en vrees, nu Vrees is geweest is het tijd voor hoop. Want de twijfels zijn zo goed als opgeruimd.
 
De derde Landkreis fiets ik binnen: Cloppenburg. De fietspaden zijn hier een stuk minder dan in Emsland. Talloze bordjes met strassenschäden. In dorpen als Bösel fiets ik gewoon over straat. Door onderweg bevroren stroopwafels te kauwen - lees metalen onderzetters die naar stroopwafels smaken - fiets ik rustig door en verschuif zo de pauze wat vooruit. Zonder extra druk op mezelf te leggen. De wind waait en ik moet nog even. De wegen en omgeving is leeg. Je kijkt zonder wat te zien. Enkel windmolens, akkers en boerderijen. Deze contreien komt niet bepaald bovenaan mijn lijstje te staan, maar ik word rustig. Mijn laatste pauze hou ik bij het gehucht Aumühlen, zo’n 30 kilometer voor mijn eindbestemming, ook in een bushalte om even uit de wind in de zon te zitten. Bij Tungeln wordt het echt leuk fietsen, een fietspad langs het water de Hunte. Ik fiets onder de A28 door en het fietsen wordt tegenovergestelde als de rest van de reis. Ik ben in geweld van druk stadsverkeer beland. Oldenburg. Ik rij naar het gele kasteel en zet het in mijn opperste euforiehumeur op de foto. In het centrum vergaap ik me aan de mooie gebouwen en de stad ademt geschiedenis. Ik trakteer mezelf op de typische curryworst met een broodje. Ik heb immers nu tijd zat. Beter zo als andersom.
 
Voorzichtig manouvreer ik de ligger naar Kaiserstraße 3, en rij het terrein van een tankstation op. Enthousiast word ik begroet door Dieter Hannemann die me verse koffie aanbiedt. De fiets mocht bij de andere liggers staan. Daarna kwamen er veel meer liggers, en voel ik me welkom ondanks dat ik uit het buitenland kom. De burgemeester, Dieter zelf en anderen deden goede woorden over de Oldenburger Liegeradgruppe, en hun 20 jarig bestaan, vergezeld door liedjes met gitaar van Gerhard Snitjer. Ik heb veel mensen ontmoet en vond het leuk dat er ook hier zovelen dezelfde passie hebben als ik. Prachtig om dit eens mee te maken en te delen.
 
Na een paar uur ben ik op de trein huiswaarts gestapt. De aansluiting station Hengelo verder naar huis was dusdanig slecht, dat ik besloot een andere aansluiting te zoeken die me voor de hand lag, scheelt ook weer geld voor een treinkaartje extra. In Hengelo werd er flink gewerkt aan de F35, dus moest ik nog een stukje omrijden. De laatste 27 kilometer gingen me niet zo makkelijk af, moet ik eerlijk bekennen, maar ik mag terugkijken op een prachtige dag. Totaal zo’n 180 km bij elkaar. Toch smaakt het naar meer. Eerst het kluslijstje maar eens weer opzoeken...

(Over de tentoonstelling zelf post ik tzt wel een keer ook met foto's. Dit doe ik wel zodra ik ook een linkje van henzelf kan toevoegen)


immer geradeaus


Daar kan ik geen genoeg van krijgen op de fiets, wel koud dit keer.


Hunebed tussen Gross Berssen en Hünen


Zo'n 2 uur van mijn leven samengevat op één bord


Tussen (Vrooms)hoop en Vrees


Je kijkt zonder wat te zien


Middelsten Thüle


Fietspad langs het water




Stadse toestanden in Oldenburg


Slot Oldenburg


Op een rij, de burgemeester van de stad, Dieter Hannemann en de zanger Gerhard.


De krant van die dag.


Hauptbahnhof Oldenburg

Mooi dat je na de drukte van de verhuizing nu weer een lange tocht kon doen Fietsbennie. En wat heb je weer een prachtig verslag geschreven, dat was genieten. Dank je wel.

Schitterend verslag. Dit inspireert veel mensen. Bedankt Fietsbennie!!!

Mooi geschreven. Zal wel wennen geweest zijn om weer zo'n stuk te fietsen na de verhuizing.

Hoi fietsbennie,

Weer een inspirerend verhaal!!
Petje af

(12-Mar-2024, 08:06 PM)Josligfiets schreef: Mooi geschreven. Zal wel wennen geweest zijn om weer zo'n stuk te fietsen na de verhuizing.

Dank. Viel mee, ik weet wat het is. Echt veel moeite kostte het me niet. Zulke afstanden is kwestie van instelling. Meer moeite had ik om na 3 uur treinreizen nog anderhalf uur door te fietsen, daar had ik ook niet of nauwelijks focus op liggen. En ik had de knollen wel op...

Was het hele stuk wind tegen? Die afstand is wel te doen, maar met wind tegen en de kou zou ik er geen lol in hebben... De helft wind tegen en de andere helft wind mee en dan een temperatuur van minimaal 16 graden is dan toch wel een vereiste voor mij om er nog lol in te hebben.

(12-Mar-2024, 09:53 PM)Lopopodium schreef: Was het hele stuk wind tegen? Die afstand is wel te doen, maar met wind tegen en de kou zou ik er geen lol in hebben... De helft wind tegen en de andere helft wind mee en dan een temperatuur van minimaal 16 graden is dan toch wel een vereiste voor mij om er nog lol in te hebben.

De wind was zo goed als weg tussen Hoogstede en ongeveer Gross Berssen, zo'n km of 50 ofzo. De rest aan 100 km schuin tegen meestal kracht 3 ofzo. Ach, dan maar wat kalmer aan doen en haast had ik niet. En met de ligger waait het meeste erover heen.
Kou kun je op kleden, en ik heb er geen hekel aan kou. Ik prefereer dit boven peentjes zweten met temperaturen boven de 30 graden. 

Dit vind ik ook de mooiste tijd van het jaar tot eind juni ongeveer. Alhoewel ik ook van September en October genieten kan. 

Vanaf Hengelo terug had ik de wind in de rug tot Vriezenveen, de laatste 6 km opzij.

 Ik ben soms wel jaloers op jou dat jij met deeltijdbaan en twee adressen meer tochten maken kan. Ieder zijn ding zullen we maar zeggen.

(12-Mar-2024, 10:36 PM)Fietsbennie schreef: Kou kun je op kleden, en ik heb er geen hekel aan kou. Ik prefereer dit boven peentjes zweten met temperaturen boven de 30 graden. 

Ik ben ook geen koukleum. Heb mijn verwarming zo goed als nooit aan, ook niet als het stevig vriest buiten. En ben graag buiten, ook als het koud is (maar dan liever lopend dan fietsend).

Maar het wegsnoepen van lichaamswarmte van de (rij)wind op de fiets vind ik toch weinig leuk. Er op kleden lukt mij ook niet echt om de handen en voeten warm te kunnen houden. Maar alles boven 10 graden is prima voor het fietsen. En het moet gewoon droog zijn. Regen en ligfietsen vind ik ook niet leuk.

Ik ben ook een verwende fietser, met de velomobiel. Ik geniet van je verhalen. Wat je volgens mij heel goed weet te doen, is het juist indelen van de krachten. Als je zo'n eind wil fietsen, moet je niet te ambitieus zijn qua tempo. Te hard van start en de finish niet halen. Heb de ambitie om mijn dagafstand ook verder op te schroeven, maar dan moet de intensiteit wel iets terug vindt mijn lijf.

@Fietsbennie, Ah zelfs met live muziek. Dat zal wel gezellige zijn geweest.

Gerhard Snitjer (naam heb ik van hun site) zong verschillende liedjes tussen de praatjes door.
Nummers als here comes the sun - The beatles. Help me make it through the night (Kris Kristoffersen) (wel toepasselijk na een paar uurtjes doorhalen)
en een Duits liedje wat ik redelijk kon volgen. Inderdaad heel gezellig. Het is een leuke groep mensen en je kwam aan niets tekort, en ik vond het eerlijk jammer dat ik weer naar de trein moest.

Zoals beloofd hierbij nog wat foto's van de tentoonstelling zelf, en wat er te zien was.
Dan kunnen jullie ook nog meegluren.
Ik ben vergeten zie ik om de washal op de foto te zetten, maar dat komt denk ik ik door alle gezelligheid en zo druk aan het praten was links en rechts dat ik er niet aan gedacht heb. Mocht ik wat van hun zelf voorbij zien komen dan zal ik het hier ook plaatsen.



























Bijgaande nog een link naar andere foto's op velomobiel forum.de 
Ik zag nog mijn eigen site als link voorbij komen tijdens het gesprek   .

Mooie frame kleur van de fiets, die onder de foto staat van de fiets met zijspan staat. 
Deze dus:

Citaat:

Maar hoe groot was de opkomst? Druk of viel dat mee?

Nu ik 1499 bijdragen heb geleverd op dit forum, waarvan ook gedeeltes een enkele zin bevat waarmee ik hoop enige humor erin te houden, maar ook schrijven ontdekkingen te delen, is het tijd voor een bescheiden bijdrage 1500, een over het ritje van gisterenmorgen. Ik hoop dat de bijdragen in de toekomst net zoveel plezier mogen geven. Op naar een volgend mooi rond getal     .

De vlag hang ik maar alvast buiten, dan vergeet ik dat ook niet. Hoewel het net half 4 is geweest en nog donker is, heb ik de primeur van de straat, ik denk zelfs van het hele dorp, al maal ik daar niet veel om. Iets over 4 tuf ik weg. Het is even wennen maar het fietst vertrouwd.
Een paar dagen heb ik namelijk een heuse elektrische leenfiets mee naar het werk gehad, in de hoop dat de fietsenmaker me bericht zou doen dat de elektrische bakfiets van thuis klaar is. Dar komt vast goed, dan gaan we gewoon weer terug naar humanpower.  De eerste 40 km maak ik het mezelf makkelijk over bekende wegen zuidwaarts naar Haaksbergen. Tegen de tijd dat ik daar ben is de oranje maan opgelost in de bewolking. Gelukkig is het net licht genoeg om foto's te maken. Ik bevind me in de Twentse oase van rust met boerderijen met zwarte voorgevels en koeien die nog liggen te slapen. In de buurt van Buurse zijn een boel fietspaden en natuurgebieden. Een boel ervan heb ik al gehad dus ik weet dat het daar mooi is. 

Ik geniet van het Haaksbergerveen, en drink een bakkie koffie terwijl de vogels alles bij elkaar fluiten. Ik wip even de grens over om naar de watermolen Haarmühle te gaan kijken in de buurt van Alstätte. Hier in de buurt ligt ook een gehucht Gerwinghook al heb ik daarvan nergens borden gevonden. Qua naam kan ik me hier prima thuis voelen. Het is wel mooi fietsen langs de veengebieden en water.   Op de kaart zag het eruit als een meertje, maar het bleek een recreatieplas te zijn. Aan weerszijden van het fietspad stonden toestellen waar je oefeningen op kon doen. Ik ben maar op mijn eigen ijzeren toestel blijven liggen onderweg huiswaarts. Want ik kwam bij Usselo aan het puzzelen met de tijd. Als ik de geplande route af zou maken zou ik te laat thuis komen.  Dus besloot ik wat van de route af te snoepen door rechtstreeks naar Hengelo te gaan. Daar reed ik nog langs het station, precies waar ik uitstapte uit Oldenburg. Veel nieuwe dingen heb ik nu niet meer gezien, maar ik heb wel genoten van een rondje Twente. Eenmaal thuis kon ik aanschuiven voor koffie en taart in verband met de verjaardag van de koning. Hup naar de rommelmarkt want er is opruiming...


museumlijntje


Oostendorper watermolen


Haaksbergerveen


Grens


Haarmühle vlakbij Gerwinghook


Stukkie Duitsland


Fietspaadjes waar ik zo van hou


Langs het Rutbeek


Proost


boortoren nummer 44 bij Hengelo 


Mooi feestelijk zo