Nu ik vandaag mijn Flevoracer oner het stof vandaan heb gehaald is het tijd voor een paar plaatjes.
Ik heb de fiets pakweg 25 jaar geleden gekocht als frameset en opgebouwd naar mijn eigen smaak. 3x8 versnellingen (dat was toen wel het maximum), magura velgremmen voor en achter, 26 inch wielen. Ik heb gekozen voor 26 inch omdat er dan dikke banden in het frame passen. Met fietsvakanties in het vooruitzicht vond ik dat wel prettig, en op de kinderkopjes in noord-Portugal heb ik op een bar of drie gereden om mijn gebit heel te houden. 

Ik had toen al een goed zitje gemaakt dat ik in de Alleweder gebruikte, op basis daarvan heb ik een zitje voor deze fiets gemaakt. Het Flevobike zitje vond ik een drama, dat heb ik niet eens gekocht. Ik heb het zitje maximaal naar voren geschoven. Dat zorgt voor meer voorwieldruk en een vlakkere zithouding.
De eerste tijd heb ik met bagagedrager gereden, met een soort motor-tassen er onder. Daarna ben ik overgestapt op een zelfgebouwde carbon koffer. Dat scheelde ongeveer 10% in snelheid.



Een aantal jaar geleden heb ik de fiets een grote beurt gegeven: andere achtervork want de eerste was reddeloos verroest, en alles laten stralen en poedercoaten.
De standaard heb ik er toen ook bij gemaakt. De achterrem is vervangen door een knijprem (Tektro geloof ik) die wel iets bredere banden aan kan, omdat de nieuwe vork geen magura nokken had. Die knijprem is nergens te krijgen, behalve uiteraard bij M-gineering. Op het achterwiel heb je de remkracht van een magura toch niet nodig.



Het achterwiel gaat maar een klein stukje de staartstoomlijn in, en neemt weinig ruimte weg. Ik heb wel wat last van een gebrek aan stijfheid in de vork, bij heel langzame krappe bochten loopt de band iets aan. Dat komt omdat er 1 plaatje in de vork ontbreekt. Dat ga ik binnenkort oplossen, maar omdat ik niet wil lassen aan het frame dat netjes in de poedercoating zit, ga ik dat met wat carbon oplossen.







Ik gebruik geen bar-end verstellers maar buisverstellers op een zelf gedraaid montageblokje. Dat was oorspronkelijk een kosten kwestie, want bar-end verstellers waren duur, heel duur. Maar het heeft ook een praktisch voordeel: je kan de muis van je hand op het uiteinde van het stuur laten rusten. De buisverstellers zijn bij het groot onderhoud vervangen door nieuwe, de oude waren wel zo'n beetje op omdat de fiets er vaak mee tegen de muur staat.


Ik heb niet echt een idee hoeveel de fiets gelopen heeft. Vele tienduizenden kilometers, het is jaren mijn vaste fiets geweest. Ook voor fietsvakanties in het nabije Europa, Portugal, Griekenland en zelfs 1 keer Australië. Voor vliegen met de fiets is de koffer handig. Hij is gemakkelijk van de fiets te halen (wel even de bagage er uit en er weer in), en dan kan ie zo op de bagageband.

Fraai ding Merijn! Leuk ook om 'm zo eens te bekijken

Mooi gevormde die tailbag!

Knap dat je op zulke klompen kunt fietsen, hor heb jf daar fie plaatjes onder gekregen?
Heb je ergens nog foto's en of verhalen van je reizen staan Merijn?

Vooral Australië ben ik benieuwd naar. Verder weg kun je namelijk niet want dan kom je weer terug.

(31-Mar-2024, 12:20 AM)Fietsbennie schreef: Vooral Australië ben ik benieuwd naar. Verder weg kun je namelijk niet want dan kom je weer terug.

Mooie racer! Ik vind de achtervork ook best slap, zeker in een korte scherpe bocht.
Ik zag deze op marktplaats langskomen:


Ik weet nog niet of ik zoiets ga doen, wellicht als het weer winter wordt.

Mehhh. Dat haalt de hele lijn uit de fiets. Dan liever slap.
Op zich heb je daar niet echt last van behalve dat hij in mijn geval net de binnenkant van de stroomlijn raakt, en dat alleen in heel krappe bochten.

Misschien ben ik er al als ik de band wissel van 32 naar 28 mm (moet toch nieuw), en anders verstijf ik eerst de verbinding tussen de vorkpoten met carbon.
Als ik een nieuwe vork zou maken dat wordt het een kopie van de oude in dik carbon. Met wellicht als enige concessie een aanpassing voor een echte demper in plaats van het rubber. Dat rubber kan op drempels een flinke klap na geven. Wel vering, nauwelijks demping.

En wat betreft de reizen: die zijn met deze fiets allemaal langer geleden en niet op het web gedocumenteerd. Australië was trouwens een beetje een tegenvaller. Ik heb daar familie maar ging ook in mijn eentje nog een flinke tocht maken. Ik was in het vliegtuig al niet echt lekker. Toen ik op de fiets zat nog wat minder. Bij een lekke band kreeg ik de band er nauwelijks meer op, en fietsen schoot ook niet op. Lang verhaal kort: ik bleek Pfeifer onder de leden te hebben, en heb maar een beperkt deel van Victoria op de fiets gezien. Wel heel mooi, en op de (vaak onverharde) binnenwegen heerlijk rustig fietsen. Daarna is het er nooit meer van gekomen, en tegenwoordig heb ik steeds meer last van vliegschaamte, dus snel zal het niet meer gebeuren.

Wat je in carbon ook vrij makkelijk zou kunnen doen is de poten nog wat verder naar achteren door verbinden. Met een soort van V waarbij de band dan in het smalle stukje past.