Fietsreis Velsen Noord, Chatham, Velsen Noord.

[Fietsbennie]

Hoe is het verkeer daar Willeke? Houden ze ruimte bij het inhalen?  En zijn de fietspaden langs de grote wegen goed te doen?

[Willeke_IGKT]

Ik weet nog steeds niet hoe levendig Ashforth is, in de familie gaat het gerucht dat er niets te doen is, maar ik heb buiten het hotel niets van de plaats gezien. Dat krijg je met dagen die ondanks matige afstanden veel energie kosten.

De volgende ochtend na een Engels ontbijt vertrokken. De fiets stond nog steeds onder het raam, was waarschijnlijk nauwelijks gezien aan de zijkant van het gebouw. Maar kort na de start draaide ik een straatje in waar verschillende kinderen klaar stonden voor een schoolbus, reacties genoeg, allemaal: "What is that?" En: "That is cool!" 
Een stuk verderop, na een korte helling waar ik tegen op had moeten kunnen rijden maar waarbij de versnelling niet genoeg omlaag kreeg, even staan praten met de bewoner van het huis op de hoek. Vanaf dat punt was het een bike track, the Pelgrims way. Hij waarschuwde dat het wegdek niet goed was. Het alternatief van de navigatie was een wandelpad met een hek aan het begin waar geen fiets door kon of een drukke weg zonder fietspad. Dus het maar geprobeerd. Het wegdek was niet echt goed maar te doen. De kuilen niet erg diep en meestal te missen. Ik heb wel de hele breedte van het pad moeten gebruiken. 
Zodra de route bij een bruikbare zijweg kwam ben ik daarin gedraaid en weer iedere keer dat de navigatie links of rechts zei mezelf vertelt dat ik links moest houden.

Klimmen ging lastig, maar als je de North Downs over moet is er geen vlakke optie.


Zomaar ergens in het gebied.

Een stuk verderop niet goed op de navigatie gelet, het eerste stuk was goed te doen half verhard, dan kwam er een klaphek en daarna zag het er erg groen uit. Ik ben omgedraaid.

Hoe dichter ik bij de bestemming kwam hoe meer ik het moeilijk vond om wegen en straten te vinden die erheen gingen. Ik werd telkens weer naar een erg drukke weg vlak langs de kust gestuurd. Ik wilde die vermijden maar iedere andere optie gaf weer een hek waar mijn fiets niet door kon.

Toch bij het hotel gekomen, aan het einde van de Chatham Historical Dockyard, buiten wat nu het museum is maar binnen wat vroeger het terrein van de yard was.
Bij aankomst zag ik meteen een paar andere knopers, die meteen mijn fiets wilden bekijken.
De fiets is in overleg met de hotel manager tegen de zijkant van het gebouw gezet en aan een stevig hek vastgelegd. Min of meer verstopt achter auto's. De volgende dagen is de fiets niet van zijn plek gekomen.

In Nederland had ik twee dagen van ongeveer 80 km, de dag dat ik in België sliep 100 km, de dag België - Frankrijk weer 80 km. De twee dagen van Dover naar Chatham 50 km per dag, maar elke dag ben ik ongeveer even lang onderweg geweest.

---

Over het algemeen zijn de chauffeurs erg beleefd, inhalen alsof je een auto ben, dus helemaal naar de andere baan waar mogelijk. Ik koos zoveel mogelijk de hele smalle weggetjes, waar er af en toe verbredingen zijn dat auto's elkaar kunnen passeren. Als ik in een van die plekken stond konden auto's er goed langs.
Ik ben dan wel zo beleefd om al het verkeer achter mij langs te laten.
Ook op de bredere wegen ben ik vaak langs de kant gestopt om de staart kwijt te raken.
Als er fietspaden of fietsstroken waren heb ik die meestal gebruikt maar vooral in steden is het vaak gokken of het wel of niet geschikt is voor de VM, daar heb ik steeds vaker voor de weg gekozen. Maar ik ben evengoed een paar keer vastgelopen op stoepranden.

Ik ben maar een keer uitgemaakt voor idioot, maar dat was een idioot die de andere kant uitging in een patserbak die blauwe rook uitbraakte. Dus niet iemand om serieus te nemen.

Ik had op verschillende plekken fietspaden langs wegen die oranje of rood op de kaart zijn. 100 km ongeveer, met of zonder stoplichten/afritten. Deze paden waren van verschillende kwaliteiten, soms heel matig, een keer zelfs helemaal overgroeid door hoge struiken dus al jaren niet vrij gemaakt, er was daar een zandpad langs ontstaan.

Ook, dat komt in het volgende verslag, hekken waar een gewone fiets net doorheen kan maar een lange fiets als de mijne niet.

Deze zijn voor een tweewieler van normale fiets lengte wel te doen.

[Fietsbennie]

Jij weet ook wel de verhalen leuk aan elkaar te knopen Willeke.

[Willeke_IGKT]

Tijdens de dagen dat ik met de knopers was is de fiets bij het hotel blijven staan. Uit zicht vanaf de ingang maar in beeld op de veiligheidscameras.



Het museum heeft een ingang voor voetgangers aan beide uiteinden, de kant waar wij dit keer een ruimte mochten gebruiken was vlakbij de parkeerplaats (en het hotel) en het was de moeite niet waard om de fiets te pakken.


Hier sta ik 50 meter van het hotel, de ingang van het hotel is 100 meter verderop en het gebouw waar wij onze bijeenkomsten hadden weer 50 meter verderop.

Op woensdag kwam ik te laat binnen om mee te gaan met een bezoek aan een lokale bezienswaardigheid. Donderdag was er een lezing en een workshop op het naaien van canvas. Vrijdag waren er verschillende lezingen en werd er touw geslagen. 
Vrijdag avond was er de jaarvergadering, minder dan een uur lang. De zaterdag hadden we nog wat lezingen en waren we open voor het publiek.
Zondag konden we nogmaals het museum in maar was er niets meer gepland. 
Ik ben die zondag na het ontbijt vertrokken.

Ik wist al dat ik een heel eind richting Londen moest dus de Theems opgezocht en gevolgd richting Londen.
Ik kwam al vrij snel langs het Thames and Medway canal, eerst over een weg die na kilometers overging in een fietspad. Maar daar stond een fietspoortje waar alleen een gewone fiets en een gewone rolstoel doorheen kunnen, er was namelijk een betonblok voor gelegd op een manier die langere fietsen blokkeert. Waarschijnlijk om motoren te stoppen maar erg vervelend voor mij.


Dit was nadat drie aardige mannen mijn fiets over het hek aan de zijkant van het poortje getild hadden. 

Verderop was er nogmaals zo'n poortje maar zonder betonblok en aan het einde van het fietspad een ander soort hek waar je de fiets zijwaarts over een hek van gelijke hoogte met mijn VM moet tillen. Gelukkig waren daar ook twee aardige mannen, ik heb daar wel geholpen.

De ferry bij Tillburry was inderdaad uit de vaart, al sinds April 2024, de pogingen om hem weer in de vaart te krijgen hebben nog geen succes gehad.

Het volgende oversteek punt is de brug/tunnel combinatie in de M25, daar kun je als fietser gebruik maken van een busje maar bijzondere fietsen moeten ruim van tevoren aangemeld worden, ik heb maar niet verder gelezen en ben door gefietst.  


Dat is deze brug met bijbehorende tunnel.

Het fietspad langs de Theems loopt door tot aan de ferry, maar met een hek waar ik niet door kon. Dus heb ik de auto route gevolgd. Wat paniek opleverde bij het personeel van de boot op de kade, want fietsen moeten achter die hoge stoeprand daar. Er liep een man met mij mee en gelukkig, net voor het aan boord gaan was er een opening waar ik het fietspad op kon
De oversteek was gratis en snel.

Verder fietsen was weer uitzoeken, je komt eerst op een eiland in voormalig havengebied, daar moet je wel grotere wegen volgen. Daarna kun je fietspaden vinden die langs de randen van woonwijken lopen maar vaak wat onprettig (graffiti en vervuiling) aanvoelen. Ik heb kort daarna een hotel gezocht via Google, erheen gefietst en bij de balie om een kamer gevraagd. Er werd verteld dat ik goedkoper via internet kon boeken. En dat er bij de lobby geen toilet was, gebruik dat van ons restaurant hiernaast maar. 

Toen ik terug kwam had ik wel een boeking, mijn fiets mocht tegen het ruit van de 24 uur receptie staan en ik ben in het restaurant gaan eten.
Dit was Dagenham, Groter Londen, wat een behoorlijk slechte naam heeft.

[melle z]

Die brug is de Dartfort Crossing/ QE II Bridge.

[Bart Verbeek]

Ik leg meestal maar een paar oude wijven over elkaar, in de hoop dat ze niet los schieten. Kennelijk mis ik een stukje ruimtelijk inzicht. Na mijn knopen geteld te hebben koop ik daarom maar instappers tegenwoordig.

[Boyd Maduro]

Het volgende oversteek punt is de brug/tunnel combinatie in de M25, daar kun je als fietser gebruik maken van een busje maar bijzondere fietsen moeten ruim van tevoren aangemeld worden, ik heb maar niet verder gelezen en ben door gefietst.  

Die heb ik vorig jaar in de zomer genomen. Ruim van tevoren was bij verder doorlezen de avond van tevoren. Toen ik vroeg of een velomobiel een probleem zou vormen was dat niet zo en was het allemaal prima. Helaas kwam ik er de dag er na erachter dat dit zeer zeker wel een probleem is. Hun langste vervoersmiddel is net te kort voor een velo (tenzij je rare capriolen uit gaat halen waarvan ik ervan overtuigd ben dat ik een paar levensjaren verloren heb

[Willeke_IGKT]

In de avond heb ik in de whatsapp groep Noordhollandse liggers advies gevraagd en in de ochtend de fiets even helemaal leeg gehaald en we hebben niets fout gevonden dat ik daar kon of durfde aan te pakken. De versnelling reed betrouwbaar in de lichtste versnelling en dat was wat ik nodig had in het heuvelachtige gebied waar ik nog door moest. Ook had ik gevonden dat ik de versnellingen zwaarder kon krijgen door op de hand de derailleur te verstellen.
Spoiler alert:
Er zitten drie stelschroeven op de derailleur, een H en een L om de uitslag te beperken. Maar ook een B, waarmee je de afstand tot de cassette kan instellen. Na thuiskomst ben ik naar ICB geweest en is het weer goed ingesteld.


Als ik goed begrepen heb het schroefje waar ik een pijltje bij gezet heb.

Na dat overleg ingepakt en gaan fietsen. Op de vlakke weg was het heel hard werken, ik ben iemand van de lage cadans en nu moest ik heel snel trappen om de 15 km/u te halen. Maar eenmaal op snelheid bolt de fiets goed, ik hoefde niet constant te trappen.

Natuurlijk was de stad uitkomen weer lastig, doodlopende straatjes en fietspaden waar ik geen gebruik van wenste te maken (hekjes of heel slecht wegdek) of te grote wegen. Uiteindelijk toch maar voor een grote weg gekozen, een met fietspad. Het leek uren te duren voor ik Londen uit was maar met een blik op de track van de dag viel dat wel mee. Ik fiets nu eenmaal liever op de kleine weggetjes.

Hellingen omhoog ging langzaam maar ik kon blijven fietsen. Omlaag was leuk, de snelheid op laten lopen tot 30 bij goed wegdek. Het leukst waren de wegen die langzaam omlaag gingen, tijdens lang 20 zonder trappen of remmen.

Ergens onderaan een helling stond ik stil aan de kant. Een auto reed me voorbij, stopte, kwam terug en de dame vroeg of alles in orde was. Ik heb haar bedankt en vertelt dat ik even iets at voor de volgende klim.

Ik had mijzelf een lunch in een pub toegezegd maar tot in de middag geen een gezien en toen een die op maandag gesloten was. Dus toen ik eten rook, bij een soort van buitenleven winkelcentrum, ben ik gestopt. Ook al had ik geen interesse in hooi en stro.

Een klein broodje shoarma gekozen (hoewel het waarschijnlijk anders genoemd werd) en staan praten met de twee mensen van die wagen waarin het eten bereid werd. Zij waren nog verbaasder dan de meeste Britten en nog positiever toen ze merkten dat ik echt geen motor erin heb.

Mijn kleine broodje was erg groot geworden, groter dan het grote broodje bij de zaak waar ik in Nederland haal. Ik heb een deel van het broodje gegeten, de rest ingepakt en verder gefietst. 

De volgende stad op mijn route was Chelmsford en zoals eerder in Engeland was er eigenlijk geen weg om de stad heen en de beste optie was een grote weg volgen. 
Na de stad gekeken hoe ver nog naar Harwich, toen ik bijna op de helft was een hotel in de buurt gezocht. Die heb ik online geboekt en dat bracht mij op een smal weggetje met een enkelbaans brug terwijl er best veel verkeer was in beide richtingen.
Met beleefdheid van de mensen in beide richtingen was ook daar doorheen te komen.
Het hotel was dicht bij de snelweg maar ik was aan de goede kant en aan komen rijden ging makkelijk.

De rest van mijn broodje was mijn avondeten, de voorraden die ik voor nood in de fiets had.

Hoe verder in de tocht hoe minder foto's, dus geen mooie plaatjes in deze post.