Fietsreis Velsen Noord, Chatham, Velsen Noord.

[Fietsbennie]

Hoe is het verkeer daar Willeke? Houden ze ruimte bij het inhalen?  En zijn de fietspaden langs de grote wegen goed te doen?

[Willeke_IGKT]

Ik weet nog steeds niet hoe levendig Ashforth is, in de familie gaat het gerucht dat er niets te doen is, maar ik heb buiten het hotel niets van de plaats gezien. Dat krijg je met dagen die ondanks matige afstanden veel energie kosten.

De volgende ochtend na een Engels ontbijt vertrokken. De fiets stond nog steeds onder het raam, was waarschijnlijk nauwelijks gezien aan de zijkant van het gebouw. Maar kort na de start draaide ik een straatje in waar verschillende kinderen klaar stonden voor een schoolbus, reacties genoeg, allemaal: "What is that?" En: "That is cool!" 
Een stuk verderop, na een korte helling waar ik tegen op had moeten kunnen rijden maar waarbij de versnelling niet genoeg omlaag kreeg, even staan praten met de bewoner van het huis op de hoek. Vanaf dat punt was het een bike track, the Pelgrims way. Hij waarschuwde dat het wegdek niet goed was. Het alternatief van de navigatie was een wandelpad met een hek aan het begin waar geen fiets door kon of een drukke weg zonder fietspad. Dus het maar geprobeerd. Het wegdek was niet echt goed maar te doen. De kuilen niet erg diep en meestal te missen. Ik heb wel de hele breedte van het pad moeten gebruiken. 
Zodra de route bij een bruikbare zijweg kwam ben ik daarin gedraaid en weer iedere keer dat de navigatie links of rechts zei mezelf vertelt dat ik links moest houden.

Klimmen ging lastig, maar als je de North Downs over moet is er geen vlakke optie.


Zomaar ergens in het gebied.

Een stuk verderop niet goed op de navigatie gelet, het eerste stuk was goed te doen half verhard, dan kwam er een klaphek en daarna zag het er erg groen uit. Ik ben omgedraaid.

Hoe dichter ik bij de bestemming kwam hoe meer ik het moeilijk vond om wegen en straten te vinden die erheen gingen. Ik werd telkens weer naar een erg drukke weg vlak langs de kust gestuurd. Ik wilde die vermijden maar iedere andere optie gaf weer een hek waar mijn fiets niet door kon.

Toch bij het hotel gekomen, aan het einde van de Chatham Historical Dockyard, buiten wat nu het museum is maar binnen wat vroeger het terrein van de yard was.
Bij aankomst zag ik meteen een paar andere knopers, die meteen mijn fiets wilden bekijken.
De fiets is in overleg met de hotel manager tegen de zijkant van het gebouw gezet en aan een stevig hek vastgelegd. Min of meer verstopt achter auto's. De volgende dagen is de fiets niet van zijn plek gekomen.

In Nederland had ik twee dagen van ongeveer 80 km, de dag dat ik in België sliep 100 km, de dag België - Frankrijk weer 80 km. De twee dagen van Dover naar Chatham 50 km per dag, maar elke dag ben ik ongeveer even lang onderweg geweest.

---

Over het algemeen zijn de chauffeurs erg beleefd, inhalen alsof je een auto ben, dus helemaal naar de andere baan waar mogelijk. Ik koos zoveel mogelijk de hele smalle weggetjes, waar er af en toe verbredingen zijn dat auto's elkaar kunnen passeren. Als ik in een van die plekken stond konden auto's er goed langs.
Ik ben dan wel zo beleefd om al het verkeer achter mij langs te laten.
Ook op de bredere wegen ben ik vaak langs de kant gestopt om de staart kwijt te raken.
Als er fietspaden of fietsstroken waren heb ik die meestal gebruikt maar vooral in steden is het vaak gokken of het wel of niet geschikt is voor de VM, daar heb ik steeds vaker voor de weg gekozen. Maar ik ben evengoed een paar keer vastgelopen op stoepranden.

Ik ben maar een keer uitgemaakt voor idioot, maar dat was een idioot die de andere kant uitging in een patserbak die blauwe rook uitbraakte. Dus niet iemand om serieus te nemen.

Ik had op verschillende plekken fietspaden langs wegen die oranje of rood op de kaart zijn. 100 km ongeveer, met of zonder stoplichten/afritten. Deze paden waren van verschillende kwaliteiten, soms heel matig, een keer zelfs helemaal overgroeid door hoge struiken dus al jaren niet vrij gemaakt, er was daar een zandpad langs ontstaan.

Ook, dat komt in het volgende verslag, hekken waar een gewone fiets net doorheen kan maar een lange fiets als de mijne niet.

Deze zijn voor een tweewieler van normale fiets lengte wel te doen.

[Fietsbennie]

Jij weet ook wel de verhalen leuk aan elkaar te knopen Willeke.

[Willeke_IGKT]

Tijdens de dagen dat ik met de knopers was is de fiets bij het hotel blijven staan. Uit zicht vanaf de ingang maar in beeld op de veiligheidscameras.



Het museum heeft een ingang voor voetgangers aan beide uiteinden, de kant waar wij dit keer een ruimte mochten gebruiken was vlakbij de parkeerplaats (en het hotel) en het was de moeite niet waard om de fiets te pakken.


Hier sta ik 50 meter van het hotel, de ingang van het hotel is 100 meter verderop en het gebouw waar wij onze bijeenkomsten hadden weer 50 meter verderop.

Op woensdag kwam ik te laat binnen om mee te gaan met een bezoek aan een lokale bezienswaardigheid. Donderdag was er een lezing en een workshop op het naaien van canvas. Vrijdag waren er verschillende lezingen en werd er touw geslagen. 
Vrijdag avond was er de jaarvergadering, minder dan een uur lang. De zaterdag hadden we nog wat lezingen en waren we open voor het publiek.
Zondag konden we nogmaals het museum in maar was er niets meer gepland. 
Ik ben die zondag na het ontbijt vertrokken.

Ik wist al dat ik een heel eind richting Londen moest dus de Theems opgezocht en gevolgd richting Londen.
Ik kwam al vrij snel langs het Thames and Medway canal, eerst over een weg die na kilometers overging in een fietspad. Maar daar stond een fietspoortje waar alleen een gewone fiets en een gewone rolstoel doorheen kunnen, er was namelijk een betonblok voor gelegd op een manier die langere fietsen blokkeert. Waarschijnlijk om motoren te stoppen maar erg vervelend voor mij.


Dit was nadat drie aardige mannen mijn fiets over het hek aan de zijkant van het poortje getild hadden. 

Verderop was er nogmaals zo'n poortje maar zonder betonblok en aan het einde van het fietspad een ander soort hek waar je de fiets zijwaarts over een hek van gelijke hoogte met mijn VM moet tillen. Gelukkig waren daar ook twee aardige mannen, ik heb daar wel geholpen.

De ferry bij Tillburry was inderdaad uit de vaart, al sinds April 2024, de pogingen om hem weer in de vaart te krijgen hebben nog geen succes gehad.

Het volgende oversteek punt is de brug/tunnel combinatie in de M25, daar kun je als fietser gebruik maken van een busje maar bijzondere fietsen moeten ruim van tevoren aangemeld worden, ik heb maar niet verder gelezen en ben door gefietst.  


Dat is deze brug met bijbehorende tunnel.

Het fietspad langs de Theems loopt door tot aan de ferry, maar met een hek waar ik niet door kon. Dus heb ik de auto route gevolgd. Wat paniek opleverde bij het personeel van de boot op de kade, want fietsen moeten achter die hoge stoeprand daar. Er liep een man met mij mee en gelukkig, net voor het aan boord gaan was er een opening waar ik het fietspad op kon
De oversteek was gratis en snel.

Verder fietsen was weer uitzoeken, je komt eerst op een eiland in voormalig havengebied, daar moet je wel grotere wegen volgen. Daarna kun je fietspaden vinden die langs de randen van woonwijken lopen maar vaak wat onprettig (graffiti en vervuiling) aanvoelen. Ik heb kort daarna een hotel gezocht via Google, erheen gefietst en bij de balie om een kamer gevraagd. Er werd verteld dat ik goedkoper via internet kon boeken. En dat er bij de lobby geen toilet was, gebruik dat van ons restaurant hiernaast maar. 

Toen ik terug kwam had ik wel een boeking, mijn fiets mocht tegen het ruit van de 24 uur receptie staan en ik ben in het restaurant gaan eten.
Dit was Dagenham, Groter Londen, wat een behoorlijk slechte naam heeft.

[melle z]

Die brug is de Dartfort Crossing/ QE II Bridge.

[Bart Verbeek]

Ik leg meestal maar een paar oude wijven over elkaar, in de hoop dat ze niet los schieten. Kennelijk mis ik een stukje ruimtelijk inzicht. Na mijn knopen geteld te hebben koop ik daarom maar instappers tegenwoordig.

[Boyd Maduro]

Het volgende oversteek punt is de brug/tunnel combinatie in de M25, daar kun je als fietser gebruik maken van een busje maar bijzondere fietsen moeten ruim van tevoren aangemeld worden, ik heb maar niet verder gelezen en ben door gefietst.  

Die heb ik vorig jaar in de zomer genomen. Ruim van tevoren was bij verder doorlezen de avond van tevoren. Toen ik vroeg of een velomobiel een probleem zou vormen was dat niet zo en was het allemaal prima. Helaas kwam ik er de dag er na erachter dat dit zeer zeker wel een probleem is. Hun langste vervoersmiddel is net te kort voor een velo (tenzij je rare capriolen uit gaat halen waarvan ik ervan overtuigd ben dat ik een paar levensjaren verloren heb

[Willeke_IGKT]

In de avond heb ik in de whatsapp groep Noordhollandse liggers advies gevraagd en in de ochtend de fiets even helemaal leeg gehaald en we hebben niets fout gevonden dat ik daar kon of durfde aan te pakken. De versnelling reed betrouwbaar in de lichtste versnelling en dat was wat ik nodig had in het heuvelachtige gebied waar ik nog door moest. Ook had ik gevonden dat ik de versnellingen zwaarder kon krijgen door op de hand de derailleur te verstellen.
Spoiler alert:
Er zitten drie stelschroeven op de derailleur, een H en een L om de uitslag te beperken. Maar ook een B, waarmee je de afstand tot de cassette kan instellen. Na thuiskomst ben ik naar ICB geweest en is het weer goed ingesteld.


Als ik goed begrepen heb het schroefje waar ik een pijltje bij gezet heb.

Na dat overleg ingepakt en gaan fietsen. Op de vlakke weg was het heel hard werken, ik ben iemand van de lage cadans en nu moest ik heel snel trappen om de 15 km/u te halen. Maar eenmaal op snelheid bolt de fiets goed, ik hoefde niet constant te trappen.

Natuurlijk was de stad uitkomen weer lastig, doodlopende straatjes en fietspaden waar ik geen gebruik van wenste te maken (hekjes of heel slecht wegdek) of te grote wegen. Uiteindelijk toch maar voor een grote weg gekozen, een met fietspad. Het leek uren te duren voor ik Londen uit was maar met een blik op de track van de dag viel dat wel mee. Ik fiets nu eenmaal liever op de kleine weggetjes.

Hellingen omhoog ging langzaam maar ik kon blijven fietsen. Omlaag was leuk, de snelheid op laten lopen tot 30 bij goed wegdek. Het leukst waren de wegen die langzaam omlaag gingen, tijdens lang 20 zonder trappen of remmen.

Ergens onderaan een helling stond ik stil aan de kant. Een auto reed me voorbij, stopte, kwam terug en de dame vroeg of alles in orde was. Ik heb haar bedankt en vertelt dat ik even iets at voor de volgende klim.

Ik had mijzelf een lunch in een pub toegezegd maar tot in de middag geen een gezien en toen een die op maandag gesloten was. Dus toen ik eten rook, bij een soort van buitenleven winkelcentrum, ben ik gestopt. Ook al had ik geen interesse in hooi en stro.

Een klein broodje shoarma gekozen (hoewel het waarschijnlijk anders genoemd werd) en staan praten met de twee mensen van die wagen waarin het eten bereid werd. Zij waren nog verbaasder dan de meeste Britten en nog positiever toen ze merkten dat ik echt geen motor erin heb.

Mijn kleine broodje was erg groot geworden, groter dan het grote broodje bij de zaak waar ik in Nederland haal. Ik heb een deel van het broodje gegeten, de rest ingepakt en verder gefietst. 

De volgende stad op mijn route was Chelmsford en zoals eerder in Engeland was er eigenlijk geen weg om de stad heen en de beste optie was een grote weg volgen. 
Na de stad gekeken hoe ver nog naar Harwich, toen ik bijna op de helft was een hotel in de buurt gezocht. Die heb ik online geboekt en dat bracht mij op een smal weggetje met een enkelbaans brug terwijl er best veel verkeer was in beide richtingen.
Met beleefdheid van de mensen in beide richtingen was ook daar doorheen te komen.
Het hotel was dicht bij de snelweg maar ik was aan de goede kant en aan komen rijden ging makkelijk.

De rest van mijn broodje was mijn avondeten, de voorraden die ik voor nood in de fiets had mijn ontbijt.

Hoe verder in de tocht hoe minder foto's, dus geen mooie plaatjes in deze post.

[melle z]

Hoe verder in de tocht hoe minder foto's, dus geen mooie plaatjes in deze post.

Er is daar in Essex dan ook niet veel moois te zien. (Zeg ik als verwende bewoner van de West Country.)

[Willeke_IGKT]

Nog een dag fietsen in Engeland, volgens de planner zo'n 55 km. Ik weet dat het in de praktijk meer gaat worden maar ik heb tot 9 uur vanavond voor ik in moet checken.

Mijn laatste eten voor het ontbijt, ja ik heb nog noodvoorraad, inpakken en terug over de enkelbaans brug. En weer was de weg druk. En weer waren de chauffeurs beleefd, behalve een idioot die in een walmende patserbak reed. Die vond het nodig om mij Idiot toe te roepen. Niet dat ik enige reden zag, het bruggetje en de grote weg veroorzaakten de drukte, niet mijn fiets. 
Het was evengoed prettig om een nog kleiner weggetje in te draaien.

Tot aan Colchester was het makkelijk, de stad in moest weer over een drukkere weg. Maar ik weet uit ervaring dat de fiets infrastructuur in die stad op een redelijk niveau waren. En inderdaad, het was de eerste stad waar ik niet vastliep op hekjes.

De stad uit was weer langs drukke wegen. En werkzaamheden. Dus een slecht onderhouden fietspad af, onder de grote weg door, met een scherpe bocht terug naar de grote weg, daar kwam ik bij het einde van de werkzaamheden op een fietspad langs de 100 km ongeveer weg. 
Volgens de navigatie maar een paar kilometer dus maar doorgereden. Het pad langs echt los van de weg maar dicht langs hogere struiken en ruig gras. Toen kwamen de struiken dichterbij en over het hele pad, ernaast was er een enkel spoor paadje in het gras uitgesleten. 
Terug gaan was geen optie dus dan maar door de grasstrook. Gelukkig wel goed vlak en niet lang. 
De weg was redelijk rustig waarschijnlijk vanwege de werkzaamheden waar ik erop gekomen was en andere werkzaamheden verderop.
Het vrijliggende fietspad werd een fietsstrook op de weg maar wel met een afscheiding. En net waar de volgende werkzaamheden begonnen was er een erg smal weggetje van de drukke weg af. Met tijdelijke borden was aangegeven dat het een richtingsverkeer was. Dat was maar goed ook, die ene auto kon maar net langs mij terwijl ik echt in de berm gedrukt stond.

Bij de eerste kruising stonden er verboden in te rijden borden, wegens werkzaamheden, op al de wegen die ik niet wilde gebruiken. Op het volgende kruispunt ook op een weg die de navi me wel op wilde sturen. Dus weer eens opnieuw een route laten berekenen en nu kreeg ik wel kleine weggetjes, dus de route die ik had willen hebben.

Heerlijk weer kleine weggetjes, door kleine plaatsjes, tussen hoge hagen en soms even een blik op wat velden. Nog steeds in de lichtste versnelling en naar beneden laten rollen, mijn gemiddelde snelheid was niet hoog maar het rijden is prettig.

Opeens zie ik een Eiffeltoren opduiken over de haag. Dat was wel een reden om even te stoppen en een foto te maken. Het grootste deel van de tijd ben ik gewoon te druk met fietsen om aan foto's te denken.



Ik denk dat het een uitkijktoren is voor de brandwacht of zoiets, het had alleen een klein icoontje op de kaart, geen naam en was duidelijk niet voor toeristen bedoeld.

Weer geen pub voor een lunch maar de noodvoorraad was ruim voldoende. Ook geen tearoom maar wel een echte pub om drie uur in de middag. 
Langs de open deur gereden en op het verder lege terras de fiets neergezet. Toen ik de zaak binnenkwam hadden de barman en de drie gepensioneerde klanten het al over de fiets.
Geen bar menu, wel zakjes chips en zo leeg aan de muur en vol onder de bar. En pickled eggs. Dus mijn afternoon snack was chips met zuur ei, mijn eerste, lekker. 
De mannen waren echt geïnteresseerd in de fiets, hoewel ook zij verwachten dat ik voor een goed doel zou rijden. De barman heeft een vriend die een tadpole trike rijdt. Ik mocht niet wegrijden voor er foto's gemaakt waren.

Daarna was het nog maar een klein stukje naar de haven waar de boot naar Hoek van Holland vertrekt. Hoewel de naam Harwich gebruikt wordt is het eigenlijk Parkeston, een paar kilometer voor Harwich.
Eerst even naar de haven gereden, de auto route en het was inderdaad uitgestorven op wat vrachtwagens na. Even rond gereden naar de supermarkt, vlak in de buurt maar met het patroon van wegen was het even zoeken.
Ik had de fiets vol maar met nog maar een dag fietsen voor de boeg mocht ik van mezelf een extra tas in de fiets hebben.

Bij een zaak van een grote pizza keten een hele pizza gekocht, wel de kleinste maat.
Het was een kleine maaltijd.

Het was nog wat vroeg maar toch maar naar de haven terug gegaan. Nu wel de fietsroute gevolgd en natuurlijk bij een hek gekomen waar ik mijn fiets niet door kreeg. Dus weer terug en de auto route genomen.

Een tijdje in mijn eentje zitten wachten in een ruimte met automaat voor snoep en blikjes drinken en een toilet ruimte ernaast. Dat laatste was de enige reden dat er mensen binnen kwamen, de mensen die met een auto reizen blijven liever in hun eigen blik zitten.

Met het openen van het inchecken kwamen er twee vrouwen in lycra op lichte snelle fietsen aan.
Met hen tussen de auto's en motorfietsen aangesloten. En in gesprek geraakt. Een van hen vierde haar 40ste verjaardag met een fietstocht naar Berlijn, in 6 dagen. De andere was een vriendin die voor de gezelligheid mee ging. Een van hen kwam van Noord west Spanje, de ander van Peru, beiden al jaren woonachtig in Engeland.
Nadat het ticket en paspoort gecheckt waren, de eerste keer dat de persoon in het hokje naar beneden moest kijken om de papieren aan te pakken, werd ik doorgestuurd naar de extra controle. De auto's werden met een instrument aan de onderkant gecheckt, deuren en motorkap geopend, nummer plaat opgeschreven. Bij mij kon niets van dat alles. 
Dus ik werd gevraagd om uit te stappen, even beklopt terwijl een collega een blik in de fiets wierp.

Daarna snel weer in de fiets, het was koud geworden en ik was erg zomers gekleed. Weer naar het gebouw met de wachtruimte, nu voor het andere deel, en terwijl ik uit de fiets klom kwamen er mensen vragen stellen. Erg aardig maar ik wilde zo graag naar binnen waar het warm was.

Nog een tijd met de fietsers gepraat, niet prof wedstrijd rijdsters maar er niet ver vandaan.
Tegen de tijd dat wij dachten dat het inschepen zou beginnen met de fietsen weer dicht bij de motorrijders gaan staan. Het dek om de boot binnen te gaan was op straat hoogte, maar om er te komen moesten we wel even over de spoorlijn heen, een korte steile klim. De auto achter mij bleef op een goede afstand al was ik veel trager dan de andere fietsers en de motoren.

Er waren hier een soort kooien gemaakt met hekjes, mijn fiets nam een volledige kooi in.
Naast de twee dames was er ook nog een man met een fiets binnen gekomen.



Touwtjes vastgezet, niet dat ik dacht dat de fiets zelf van zijn plek kon komen.
Alles bij elkaar zo'n 66 km.
Ik had geluk met mijn hut, een tweepersoonsbed beneden en een enkel bed erboven en een groot rond raam.

---

Deze boot lijkt minder lang dan sommige anderen maar je kunt nog steeds het gevoel van in een spiegel kijken in de lange gangen.

Eenmaal in Hoek van Holland een fietsenmaker opgezocht om te proberen te vinden waar de schakel problemen vandaan kwamen, daarvoor wilde ik graag twee steek of ring sleuteltjes 7 mm gebruiken. Die mocht ik lenen maar de fietsenmaker was totaal niet geïnteresseerd in mijn fiets of problemen.
Dus gereedschap terug gegeven en weggefietst. Iets verderop de versnellingen handmatig uit de 1 geholpen, in de 3 kon ik de Zuid Hollandse duinen aan. En ik had beperkt mogelijkheden tot schakelen.
De fiets is nog zo nieuw dat je dit zonder vuile handen voor elkaar krijgt.



Ik was net na Hoek van Holland weer bij de kassen, ditmaal maar aan een kant.

In Nederland is een plek om iets te eten te vinden geen probleem, ook al bleef ik tot Noordwijk op de kustroute. Het laatste stuk duin niet gebruikt omdat ik denk te weten dat er ergens op die route een hek zit waar een VM niet door komt, en de wegen net achter het duin zijn prettig genoeg.

Om de dag prettig te besluiten bleef de pont even op mijn wachten toen ik bij het stoplicht gespot was. Dat was oprijden terwijl achter mij de bomen omlaag gingen en de klep omhoog.
Bij thuiskomst had ik ongeveer 80 km gefietst deze dag.



Deze dagstand is mijn hele tocht, 10 dagen fietsen in vier landen, vier ponten (een twee keer) en twee internationale veerboten.
Veel mensen ontmoet, vrijwel allemaal vriendelijk tot erg vriendelijk.

Ga ik het weer doen?
Niet door dit deel van Engeland zonder ondersteuning, en ik weet dat andere delen van het land heuvelachtier zijn. Ik kon de heuvels aan maar het koste moeite. Als ik daar zou wonen zou ik ondersteuning in mijn fiets laten bouwen. 
Het verkeer was en is voor mij geen probleem. Links rijden was niet moeilijk maar ik ben mezelf blijven vertellen dat ik links moest houden en na terugkomst dat ik rechts moet houden.

[Fietsbennie]

Bedankt Willeke voor je verhaal. Ik heb er erg van genoten. Leuk om je over avonturen aan de andere kant van de haringvijver te lezen.

Hoe lang duurt de overtocht?

[Willeke_IGKT]

Duinkerken Dover 2 uur.
Harwich Hoek van Holland 9 uur geloof ik. IJmuiden Newcastle afgelopen jaar was ongeveer 16 uur, kies maar uit.

Jij bent juist een bron van inspiratie om het verhaal echt te delen.

[Roepers]

Met heel veel plezier je avonturen gevolgd.

Groet,

Marco

[Lig-hen]

Ook ik heb met veel plezier jouw verhalen gelezen, dank je wel!
Wat een gedoe met slechte paden, drukke wegen en hekjes. Je bent een ervaring rijker.
Wat mij opviel waren de plekken waar je ‘s nachts je fiets soms moest parkeren. Ik zou waarschijnlijk niet lekker slapen.

[Bob Hagendijk]

Met veel plezier gelezen!

Dat gedoe met die hekjes en slechte fietspaden lijkt me waardeloos. Ik vind omfietsen voor een goede route niet erg, maar ter plekke steeds aan het zoeken komen zou mij gaan irriteren. Ik begreep in een ander topic van MelleZ dat er ook wel goede doorgaande fietsroutes door Engeland zijn, of zijn die in dit gebied niet te vinden?

[Willeke_IGKT]

Het probleem met de doorgaande fietsroutes is dat die gemaakt zijn voor twee wielers van standaard fietslengte en gewicht.
De VM past niet door de hekjes waarmee ze gemotoriseerd verkeer tegen houden. En kan slecht over andere obstakels getild worden.

Ik had waarschijnlijk betere op de weg routes kunnen vinden als ik er veel meer voorbereidingstijd in had gestoken met hoogte kaarten en route planners die ook wegdek in ogenschouw nemen.

Het meest frustrerende voor mij was in de steden, veel wegen zijn niet voor doorgaand verkeer en anders dan in Nederland loop je met de VM vast op doorgangen waar gewone fietsen wel door kunnen. En een groot deel van het vastlopen kwam van gemiste afslagen en werkzaamheden.

Een navigatie als Brouter zou waarschijnlijk wel goede routes kunnen vinden maar ik vind het niet prettig om in een andere planner een route te maken dan die waarop ik rij.

Wat ook niet hielp was een blaasontsteking waardoor ik niet optimaal functioneerde, dat naast de breuk in mijn sleutelbeen.

Wat ook meespeelt is dat ik de opvallende dingen opgeschreven heb en nauwelijks de vele uren dat ik heerlijk gefietst heb. Ik had voornamelijk een glimlach op mijn gezicht.

Ik heb er in de hotels niet op aangedrongen om een plek binnen te krijgen en ben op mijn gevoel van dit is veilig genoeg afgegaan, en dat bleek te kloppen.