Belangrijke teleurstellende update over mij.

[Veloquest]

Dit mag even een tijdelijk hier staan. en reacties erop ook liever even hier binnen het forum houden. Dan kan ik het hier straks terug lezen. 

Eigenlijk had dit een positief bericht moeten worden en hadden jullie het pas gehoord bij de OBT Want dan had ik meer als 100 roze koeken meegenomen. 
Maar het is helemaal anders gelopen dan verwacht/gepland. MAar de zwangerschap van een vriendin van mij waar ik een kindje mee zou krijgen. ging het tijdens de zwangerschap al heel moeilijk. want je kon niks goed zeggen of ze werd boos en ontvriende je. en zo werd onze vriendschap steeds moeilijker. Maar ik ging er toch steeds voor ondanks jej dan steeds tegen de zelfde steen aan stoot maarja je krijgt toch een kind dacht ik. en ik had al niet perse een kinderwens en zei juist een hele grote en omdat we goede vrienden waren en de tijd voor haar begon te dringen hebben we er samen voor besloten er voor te gaan. Maar door alle moeilijkheden stond ik op het laatste vlammetje met mijn motevatie. en begin december zei ze ineens ik wil niks meer met je te maken hebben. en daarna word ik door een wij-team gebeld over de situatie en dat ze toch wel wil dat het kind wel familie krijgt.aangezien zei alleen haar moeder heeft. en toen heb ik uitendlijk maar weer gezegd dan moet er nu snel toch een fysiek afspraak komen die afgelopen maandag is geweest. en Daar werd mij doodleuk verteld dat het ziekenhuis besloten had dat het beter zou zijn als ik niet bij de bevalling ben. terwijl saar in dat gesprek zei ik wil wel dat hij bij de bevalling is. dus ik stressen dat het terug gedraaid word. en niet dat het ziekenhuis mij straks buiten gaat houden en we kregen maar geen antwoord dus ik gister naar het ziekenhuis gegaan om te kijken of ik wat voor elkaar kreeg. en toen zag ik iets later op de dag dat saar al uren niet online was geweest dus ik begon mij zorgen te maken. en heb toen haar moeder gebeld die zich ook zorgen maakte en waar ze dus ook moeilijk tegen deed. en hebben we beide de moeder kind huis gebeld waar ze zat om te vragen of alles goed gaat en die zeggen ja dat mogen wij niet zeggen. en toen hebben die moeder en ik toch maar besloten omdat het niet goed voelde om naar het ziekhuis te gaan. en daar waren we om half 10 en toen belde saar mij. en toen zei ze doodleuk ja ik ben bevallen en het was wel zwaar. ik heb toen ook 3 keer gevraagd meen je dat serieus. en ik was echt niet blij en kon wel door de grond zakken. en heb er ook gelijk een punt achter gezet. want als het zo moet wil ik geen contact meer met saar en het kind want het beetje vader gevoel wat ik had is nu echt helemaal kapot gemaakt. en dan riep saar altijd wil je niet het beste voor je kind. terwijl ze door haar acties dus nu mijn leven kapot heeft gemaakt die van het kind want die heeft nu geen 2 ouders en die van haar zelf. en ook nog die van haar moeder want die vind het verschrikkelijk voor mij en is heel kwaad op haar dochter. en die weet dus ook niet of ze nu blij moet zijn met haar eerste kleindochter. en die is ook heel snel het ziekenhuis weer uitgegaan en die heb ik nog gesproken en zegt ook er is geen land te bezijlen met saar. En ik wou jullie dit even laten wet voordat de OBt begint voordat ik vragen krijg over hoe het nnu gaat. wnat ik kan die vragen echt niet meerdere keren beantwoorden dan want wil er alsnog gewoon een mooie  dag van maken.  voor nu sluit ik dit topic even af en morgen kijk ik wel even voor als er iets gezegd is. En hou het even binnen dit topic.

[Willeke_IGKT]

Dit is heel hard. Sterkte. Toch ook een beetje gefeliciteerd want het is ondanks alles wel een kind.

Ik hoop dat jij later open kunt staan voor het kind, als die behoefte heeft om jou te leren kennen.

[Roepers]

Sterkte! Wat een rotsituatie. Afschuwelijk, Wat Willeke hierboven schrijft, onderschrijf ik van harte.

Groet,

Marco

[Hardloper]

Sterke man . Als je even je hart kwijt wil, je weet me te vinden

[365cycle]

Pfoe... lastige situatie man. Heel veel sterkte toegewenst.
Als ik je twee adviezen kan geven: 

1. Zorg dat de moeder van je kind nooit "papa wilde jou niet" kan zeggen. De mensen die ik ken die dat gedaan hebben, hebben er allemaal vroeg of laat spijt van gekregen.
2. Als je vader wordt komt het kind altijd op 1. Als jullie allebei vanuit het belang van het kind gaan handelen kan het nu nog zo hobbelig zijn, maar dan komt het altijd minimaal redelijk goed.

[LigfietsWilsum]

Ai wat moeilijk voor je. Heel veel sterkte toegewenst, en wat 365 zegt, sta altijd open voor je dochter.
En ondanks dat het allemaal heel moeilijk is, en misschien nog wel moeilijker wordt, je bent wel vader geworden, en daarmee wil ik je ondanks alles toch wel een klein beetje mee feliciteren. En nogmaals heel veel sterkte gewenst, wil je erover praten doe het gerust, wil je er stil verdrietig over zijn, rij gewoon stil met ons mee, en ook in andere tochten, bij ons ben je welkom.

[Niels van der Wal]

Je bent vader geworden!

Gefeliciteerd!

Niels

[Lig-hen]

Wat een verschrikkelijke rot situatie zit je momenteel in Veloquest, wat zul je je akelig voelen.
Jouw tekst is wat mij betreft doordrenkt met boosheid, teleurstelling, wanhoop en verdriet, en dat lijkt me heel begrijpelijk.
Vele wijze woorden zijn hierboven al te lezen. Ik sluit me daar bij aan.
Veel sterkte, wijsheid en steun gewenst.

[Bianca F]

Gefeliciteerd met je dochter!
Een vrouw met hormonen moet je soms niet helemaal serieus nemen.
Als ik het goed begrijp wist je niet dat ze ging bevallen en ben je daarom boos. Maar ze heeft je wel gebeld toen het geboren is. Dus ik denk dat dit meisje gewoon twee ouders heeft die het nu even een beetje moeilijk hebben. Ouderschap komt met verantwoordelijkheid, in het belang van het kind ga je nu even je best doen.
Morgen op bezoek met chocola en een jurkje voor het kindje en ga haar maar mooi bekijken.
Wel jammer dat zo'n mooie gebeurtenis nu even niet zo mooi is. Sterkte!

[NielsKo]

Veloquest, hoe het vanaf nu gaat verlopen lijkt onduidelijk. Dat jouw en jullie kind het hart op de goeie plek heeft lijkt me gelukkig vanzelfsprekend met zo’n vader. Icu en ik leven mee met jouw verdriet, en wensen je vooral de rust en waardering die je in overvloede verdient.

[Wim -de roetsende]

Gefeliciteerd, je bent vader geworden.

Of je ook de papa van het kind zult worden, ligt ook aan jezelf.

Zorg gewoon dat je er zult zijn voor het kind, dat het weet dat jij er wel voor hem/haar bent.

Het kind heeft niet gekozen voor deze situatie. Het kind mag dus niet de dupe worden.

Wees de vader en ik wens je toe dat je ook de papa zult zijn.



Probeer er, hoe vreemd de situatie nu misschien ook is, toch ook van te genieten.

[Bob Hagendijk]

Hoe lastig de situatie ook is, neem geen beslissingen vanuit emotie. Jullie hebben waarschijnlijk beiden dingen gezegd waar je spijt van hebt of niet achter stond. Probeer een situatie te creëren waarin je samen kan zitten, desnoods met iemand die je vertrouwt. Daarin moeten jullie duidelijk krijgen wat belangrijk is voor haar, en wat belangrijk is voor jou. Wat willen jullie wel en wat willen jullie niet. Kijk waar het overeenkomt en ga daarvandaan verder. Jullie wilden het samen, dus er zijn vast gedeelde visies. Het hoeft geen gelukkig gezinnetje te zijn, een bezoekregeling om een band op te bouwen en te helpen waar nodig is ook al wat waard.

[Jeroen S]

Misschien is het goed om even rust te nemen. Zwanger zijn doet veel met iemand, op emotioneel en hormonaal niveau. Dat kan ook maken dat ze anders reageert dan dat je gewend bent. Als ze emotioneel al wat overbelast is helpt het niet daar van jou kant nog een schep overheen te gooien. Ik weet niet hoe haar relatie met haar moeder normaal was, maar ook daar is er kennelijk iets uit de hand gelopen. Dus niet alleen bij jou, maar ook bij iemand die ze al haar hele leven kent. Het lijkt erop dat je oma aan je zijde hebt. Dat komt ook ergens vandaan, en ze zal niet voor niets positief over je zijn, ondanks de hele situatie.

Ook na de bevalling, met alle korte nachten, realistische en niet realistische zorgen, zeker als het de eerste is, dat vraagt heel veel. Misschien wel wat meer dan ze kan dragen, en in die stress en overbelasting is de redelijkheid soms zoek. Dat kan gedrag geven wat het tegenovergestelde is. Mensen weg duwen die ze eigenlijk hard nodig heeft, wat ze diep van binnen eigenlijk misschien ook wel weet.

Ik hoop dat het uiteindelijk toch weer goed gaat uitpakken. Voor jou ook lastig om je positie te bepalen, want de vrouw in kwestie is niet je levenspartner als ik het goed begrijp. Mogelijk dat even een beetje afstand, wat laten afkoelen helpt. Met haar moeder heb je denk ik een belangrijke medestander.

[Veloquest]

Dankjewel voor de lieve reacties. ik voel mij vandaag gelukkig al een stuk beter als gister. Dankzij iedereen die mij gesteund heeft. En ik heb gister de hele avond geknuffeld met een andere vriendin van mij dus dat was erg fijn. En daardoor heb ik ook heel goed geslapen.

Maar ja het kind is in deze natuurlijk gewoon het slachtoffer. en zo had ik het ook niet gehoopt dat het zal gaan. en ik hoop natuurlijk dat het kind toch fijn opgroeid. Maar ik voel wel met hoe hard mijn vader gevoel is kapot getrapt dat daar geen leven meer in te krijgen is hoe erg ook. En zo had ik het ook echt niet gewild en eigenlijk gaat dat ook in hoe ik ook graag een kind vind dat die moet opgroeien.

Dusja nu is het voor mij dan dat ik dit moet verwerken. en ik hoop dat saar er ook mee kan leven met de keuzes die ze gemaakt heeft. al dan niet onder de hormonen.
En dat het kind het goed krijgt bij saar en in het ergste geval bij een pleeggezin als saar het niet aankan. Maar laten we dat laatste niet hopen.

Voor nu gaat het dus zo met mijn gevoel hierover. en dat kan natuurlijk veranderen. En ik snap ook wel dat iedereen het liefst wil dat ik er toch voor ga. Maar zo als ik mij voel nu moet ik jullie daar helaas in teleur stellen.

chipps ik wou het bericht nu even nog positief eindigen maar voel even alsof ik nu alles gezegd heb. Dus dan maar alsnog erg bedankt voor jullie berichtjes!

[365cycle]

En ik snap ook wel dat iedereen het liefst wil dat ik er toch voor ga. Maar zo als ik mij voel nu moet ik jullie daar helaas in teleur stellen. 

Ik wil er geen druk op leggen, maar ik doe het denk ik toch, en ik kan niet voor de rest spreken, maar ik doe het denk ik toch: wij zijn denk ik niet degenen die je daarmee teleurstelt.

[Bob Hagendijk]

Ik wil er geen druk op leggen, maar ik doe het denk ik toch, en ik kan niet voor de rest spreken, maar ik doe het denk ik toch: wij zijn denk ik niet degenen die je daarmee teleurstelt.

+1

In dit geval zijn er 3 verliezers, en ik vind dat je je best moet doen om die verliezen zo klein mogelijk te houden voor iedereen. Dat jouw vader gevoelens er niet zijn vind ik van ondergeschikt belang. Je hebt door jouw beslissing de verantwoordelijkheid om een zo goed mogelijke rol te spelen in de ondersteuning van je vriendin en opvoeding van je kind. Jij hebt geen vader gevoelens, zij heeft wel vader behoefte.

In een "normale" relatie is een kind al een stress factor waarbij je leven op de kop gaat, in jullie situatie is dat misschien nog meer. Voor je vriendin is de impact nog veel groter dan voor jou, zij kan niet zomaar uit de situatie stappen. Wat hebben jullie van tevoren afgesproken wat jouw betrokkenheid zou zijn? Hoe hebben jullie bedacht hoe dat in het dagelijks leven zou gaan? Waarom is dat nu anders? Als jullie goede vrienden waren kon je goed praten, probeer in ieder geval contact te houden en te kijken wat ze nodig heeft. Zoals al eerder gezegd, voor de vrouw is de impact zoveel groter. Veranderend lichaam, hormonen, zorgen of ze wel een goede moeder wordt, onstabiele relatie, opzien tegen de bevalling,... Ik denk dat jullie dit allebei anders hadden gewild en daarin kan je in ieder geval proberen uit te vinden wat jullie samen wel willen.

Dat het niet makkelijk is in deze situatie snap ik volkomen. Ik hoop alleen dat je niet de deur dicht gooit, maar kijkt wat er wel mogelijk is.

[Marten]

Dag Mark, dit had ik even gemist.
Van harte gefeliciteerd, maar tegelijkertijd heel veel sterkte met deze situatie.
Ik begrijp dat je er op dit moment zo over denkt, maar op den duur gaat dat veranderen. De tijd heelt alle wonden.

[Wim -de roetsende]

+1

In dit geval zijn er 3 verliezers, en ik vind dat je je best moet doen om die verliezen zo klein mogelijk te houden voor iedereen. Dat jouw vader gevoelens er niet zijn vind ik van ondergeschikt belang. Je hebt door jouw beslissing de verantwoordelijkheid om een zo goed mogelijke rol te spelen in de ondersteuning van je vriendin en opvoeding van je kind. Jij hebt geen vader gevoelens, zij heeft wel vader behoefte.

In een "normale" relatie is een kind al een stress factor waarbij je leven op de kop gaat, in jullie situatie is dat misschien nog meer. Voor je vriendin is de impact nog veel groter dan voor jou, zij kan niet zomaar uit de situatie stappen. Wat hebben jullie van tevoren afgesproken wat jouw betrokkenheid zou zijn? Hoe hebben jullie bedacht hoe dat in het dagelijks leven zou gaan? Waarom is dat nu anders? Als jullie goede vrienden waren kon je goed praten, probeer in ieder geval contact te houden en te kijken wat ze nodig heeft. Zoals al eerder gezegd, voor de vrouw is de impact zoveel groter. Veranderend lichaam, hormonen, zorgen of ze wel een goede moeder wordt, onstabiele relatie, opzien tegen de bevalling,... Ik denk dat jullie dit allebei anders hadden gewild en daarin kan je in ieder geval proberen uit te vinden wat jullie samen wel willen.

Dat het niet makkelijk is in deze situatie snap ik volkomen. Ik hoop alleen dat je niet de deur dicht gooit, maar kijkt wat er wel mogelijk is.

Hierbij sluit ik mij volledig aan. Ik had het niet beter kunnen verwoorden.

[Niels van der Wal]

En ik snap ook wel dat iedereen het liefst wil dat ik er toch voor ga. Maar zo als ik mij voel nu moet ik jullie daar helaas in teleur stellen. 

Ik wil er geen druk op leggen, maar ik doe het denk ik toch, en ik kan niet voor de rest spreken, maar ik doe het denk ik toch: wij zijn denk ik niet degenen die je daarmee teleurstelt.

    
Mannen voelen vader zijn als verantwoordelijkheid. Dit gevoel heb je.

Niels

[Veloquest]

We hadden van te voren afgesproken dat saar het meeste zou doen voor het kind. zodat ik er een beetje in kon groeien. Maar ik zou zorgen dat zei geen huishouden hoefde te doen. zodat ze zich kan focusen op het kind. En ook hadden we afgesproken dat als zij naar zweden wou verhuizen want dat wou ze ook heel graag dat ze gewoon mocht gaan. Dit had ik nog niet in het eerste bericht gezegd denk ik. Maar Dat is nu ook een dingetje geworden wat het eerst niet was. En daarom snap niemand er ook van waarom het nu zo is. want alles is zou zo gaan dat het het beste voor saar en de kleine zou gaan. en we zouden ook extra hulp van buitenaf krijgen. en eigenlijk hoefde we ons geen zorgen te maken. En we denken ook dat het omslag punt was dat ik last van mijn nek kreeg. want toen had ik tegen haar gezegd ik heb last van mijn nek en dat is hopelijk morgen voorbij net zoals altijd. maar dat bleek dus uiteindelijk een maand te duren. en toen had ze boze berichten gestuurd naar mijn moeder, mijn vrienden en denk ook de verloskundige dat ik helemaal niks wou doen voor het kind. omdat ik niet iets op kon halen via marktplaats.
Maar ik heb zelfs de wedstrijd waar ik een helm voor gekocht had en een heel jaar naar uitgekeken had niet mee gefietst die in ter apel. En toen is het contact steeds moelijker gegaan en kon niemand meer iets goeds doen.

En ja ik zou ook tegen mensen zeggen je moet er toch voor gaan of je bent een klootzak. En ik baal enorm dat ik nu het nu niet gaat zo als afgesproken. maar nu dat mijn gevoel zo hard kapot getrapt is wil je gewoon niks meer. en de motevatie is op. Maar ik hoop wel dat saar nu de hulp gaat krijgen van instanties en dat het goed komt met saar en de kleine. als is dat zonder mij.

En ik hoop dat jullie mijn eerlijkheid erover kunnen waarderen ookal is het niet het gene wat je wil horen. Want ik had het heel graag anders gezien en er met de OBT een extra groot feestje van gemaakt.