Bikefitten in de velomobiel

[365cycle]

Ik heb me nooit aan de indruk kunnen onttrekken dat vele ligfietsers dwangmatig zijn, die altijd sneller willen, carbonfielen, grammenjagers. 

Een grammenjager ben ik zeker niet, ik weeg 100 kg en als ik volop aan de krachttraining zou gaan zou ik rond 120 uit komen. Dan maakt een fiets van 25 of 30 kg weinig verschil.

In te krappe velomobielen rijden, hoe smaller hoe beter, met kappen en mutsen,

Te krap - no thanks. Daarvoor zijn de afstanden te lang. De Milan is 80cm en die ruimte bevalt me goed :-)
De "race"-kap is zowel een comfort als een veiligheids-dingetje, slecht weer zit buiten en ik zit binnen. Zo'n racekap houdt zeker niet alles tegen, maar het eerste waar ik m'n hoofd kan stoten wordt er wel door aan de kant geduwd (of ik, maar liever op m'n kant dan een ingedrukt voorhoofd).
In de zomer rijd ik liever open, ik ben nog wat aan het schetsen op een soort "HALO" voor de zomer om ook dan de kans dat m'n hoofd een tik krijgt tot een minimum te beperken.
Een integraalhelm zou het deels beter doen, maar deels ook niet; dan krijgen we de situatie dat m'n lijf "vast" zit in de VM en m'n hoofd wél opzij gaat.

hartslag- en trapfrequentiemeter. 

Ja! Dat rijdt heerlijk. Soms om zo hard mogelijk te rijden, andere keren om goed te kunnen doseren.

Ligfietsspieren kweken en Strava gebruiken om die spiergroei te meten. Leuk voor de een, stierenstront voor de ander.

Voor mij dus geen stierenstront 

Dat is wat vele normale mensen weerhoudt om te gaan ligfietsen. 

Dát is nou stierenstront   Mensen hebben vooral iets tegen de lighouding, vinden het gevaarlijk want "je wordt niet gezien" en je kent de dooddoeners zelf ook wel.
Volgens die theorie worden normale fietsen dan ook niet gebruikt - mountainbikers gebruiken veel meer Strava, wielrenners idem en ze scheren ook nog eens hun benen (ook de mannen).

Je wilt er niet bij horen. Ik ben gelukkig niet normaal en rij op "flow". Jezelf als biker afstellen en ook de bike.

Rij het liefst in een ruime VM of trike van > 75 cm breed, waar ik me volkomen vrij in voel en volledig ontspannen kan fietsen. Vrij om te kiezen tussen het verplichte fietspad en de rijbaan. Krijg je geen stress, blessures en kom je nagenoeg droog uit je VM. Overmatig zweten is voor angsthazen.

M.b.t. dat comfort: Zeker. Maar ik rijd graag hard, want het is leuk en het scheelt tijd. Laat ik dat laatste (als vader en ondernemer die zelf ook nog een leventje probeert te leiden) nu juist weinig hebben. 
En ja, dan zweet ik overmatig. We zijn niet allemaal Piet, mijn lijf is zo gebouwd dat er bij het minste of het geringste al vocht uit loopt. Bij fietsen in de Ardennen en andere fysieke arbeid bij hoge temperaturen levert die eigenschap me een voordeel op; ik oververhit niet. Nog nooit meegemaakt.

Die ontspanning geldt ook voor mijn tweewielers. Ook bij het winterzwemmen blijft mijn ademfrequentie oppervlakkig en laag. 6 of 7 teugen per minuut bij 2,5 graad watertemperatuur. Voel je de kou beter, die levensenergie opwekt en je comfortzone verbreed. Je "Zen" voelen. Corona heeft me nog meer tijd en rust gegeven. In rust 4 of 5 teugen per minuut.

Lees het boek Zuurstofwinst van Patrick McKeown en Marion Meesters of het boek Ik, de wielrenner, van Koen de Jong en Aart Vierhouten.

Corona... tsja, als ik je wat dat betreft een klein inkijkje in het leven van een "jonge" vader mag geven, dan begin ik met dat het me geen tijd of rust oplevert.
M'n vrouw en ik werken beide, en voor de lockdown was dat met wat flexibiliteit van mijn kant prima te regelen. Momenteel verzet ik het meeste werk tussen 22:00 en 4:00 's nachts - dan is het huis stil, kan ik de focus houden waar die moet zijn én houden we tijd over om zo nu en dan samen wat te doen (met z'n drietjes, of één van ons met onze zoon). 
Ik slaap momenteel dus regelmatig te weinig, het is helaas even niet anders. Hoop vooral dat die avondklok er niet komt, want even een wandelingetje of een halfuurtje rijden midden in de nacht was een fijne manier om de gedachten weer even op nul te zetten.

---

Het klinkt voor mij inderdaad vooral als een probleem met je voeten geforceerd in een hoek met je benen houden. Daarbij trek je je voeten (onbewust) op (of je drukt je hielen te ver uit, dat is bij paardrijden het geval als je schenen gaan branden).

Grappig, dat ik aan dat laatste zelf niet gedacht heb... thanks! Ik ga me maar weer eens even verdiepen in die schoenplaatjes.

Je plaatjes verder naar het midden van je zool plaatsen zou wat kunnen helpen, en/of minder bang zijn om met je knieen of tenen de kap te raken? (Niet het raken zelfs, maar de poging het raken te voorkomen).

Ik had die plaatjes opnieuw gemonteerd (heb ook nieuwe schoenen) en dacht dat ik ze exact gelijk had, maar heb ze volgens mij juist verder naar het midden geplaatst. Zal ze eens opnieuw monteren volgens de "regeltjes".

Als je met een ontspannen houding toch steeds de kap raakt, dan ben je gewoon te groot voor de Milan ben ik bang. (customisen?)

Dat gebeurt alleen met ventisit. Zonder krijg ik het alleen voor elkaar in een vol vermogen sprint, vermoedelijk omdat ik dan óók de pedalen naar me toe trek. 
Mocht er toch nog een ruimtegebrek blijken, dan ga ik gewoon naar 140mm cranks. Half fietsend Nederland is er allergisch voor, ik vind die korte cranks echter wel fijn (had 152mm in m'n Quest, daarna 155 in de DF en de QV en nu 150 in de Milan).

---

Wellicht bieden pedalen met meer zijdelingse vrijheid (Speedplay) een oplossing. Heb er geen ervaring mee. Op MP staat een paar gebruikte, oud model, verkoper Geert van Texel. Heb ik mijn Strada van.

Hm, ik vond die zijdelingse vrijheid altijd erg vervelend op de wielrenfiets. Liever goed afstellen en dan een "strak" pedaal. 
De Speedplays zien er overigens wel goed uit - alles instelbaar, zo te zien! En racepedalen - ik heb een paar setjes  raceschoenen en met mijn schoenmaat is "effe" andere schoenen kopen er niet bij.

Thanks voor de tip