21-Jan-2023, 02:41 PM
(21-Jan-2023, 11:35 AM)PlantageBohémien schreef: Daar schiet mij een verhaal te binnen uit de tijd dat ik voetbalde, iemand uit het team moest ook zo'n behandeling ondergaan [boze tongen beweerden op aanraden van zijn vrouw] en ging met de fiets naar het zieken huis, op aanraden van de arts heeft hij voor de terugweg toch maar een taxi genomen.Haha, hoop voor hem dat het alleen een kabeltje doorknippen was. De inhoud eruit heeft meer gevolgen
Lijkt me overigens dat met alleen een doorgeknipt kabeltje de fietstocht nog wel moet lukken op een ligfiets
(21-Jan-2023, 01:21 PM)twilwel schreef: Gladheid heeft me nooit tegengehouden, ik fiets gewoon voorzichtiger en merkte dat ik veel minder risico loop bij gladheid als automobilisten met al dat dode gewicht dat moeizaam van richting verandert op een ijsvloertje. Ik bleef dan ook zoveel mogelijk op het fietspad dan, terwijl ik normaal gesproken de rijbaan koos. Ik wilde niet weggeveegd worden door een overmoedige automobilist.Heel herkenbaar! Ben daarom zelf ook behoorlijk chagrijnig dat er gewoon serieus gepraat wordt over bomen langs provinciale wegen weghalen "voor de veiligheid". De overmoedige automobilist kan daardoor zonder zorgen op z'n gas gaan staan, als er een fietser op het fietspad in de weg fietst is dat jammer...
(21-Jan-2023, 01:21 PM)twilwel schreef: Ik heb jarenlang flinke afstanden geforensd en als ik eerlijk ben zou ik met sneeuw wel regelmatig de auto genomen hebben.... als ik een auto had gehad. Dus altijd, ook bij het meest miserabele weer. Maar soms zijn er fysieke grenzen. Bij te hoge sneeuw en sneeuwbanken meldde ik bij mijn baas dat ik niet op het werk zou verschijnen en die had er altijd alle begrip voor. Soms was er een klant voor die dag gepland, maar die had dan ook al afgezegd dus in de praktijk was het geen probleem dat ik eens een dagje noodweer verlof nam. Ik heb er op een gegeven moment mijn motto van gemaakt dat, wanneer de bussen niet rijden, ik ook niet naar mijn werk ga. Ook bij extreme windkrachten nam ik weleens het zekere voor het onzekere en bleef thuis als het werk dat toeliet. In de praktijk vielen er maar heel weinig dagen uit op deze manier eigenlijk.Ook herkenbaar. De dagen dat ik met de fiets niet naar m'n werk ga zijn ook die dagen dat het met de auto eigenlijk evenmin verantwoord was geweest. Er zijn dan altijd collega's die "gewoon met de auto hoor, geen probleem" op hun werk verschijnen, maar ieder z'n ding.
(21-Jan-2023, 01:21 PM)twilwel schreef: Ja en nu werk ik aan huis en ik hoef niet meer persé en wil mijn MilanSL niet blootstellen aan zout en het is zo koud en nat. Ik ben van stoere vent tot watje vervallen :-)Als het morgen ineens moet, dan ga je toch alsnog?